Bas speelt nu ongeveer een jaar alleen buiten op het pleintje. Dat gaat prima. We zijn m in het begin wel eens kwijt geweest, maar dat was echt helemaal in het begin.
We hebben afspraken over het buitenspelen ( Uit de voortuinen van andere mensen blijven, bloemen en planten met rust laten, normaal geluidsnivo en natuurlijk op het pleintje bijven. Dat laatste hebben we met hem doorgelopen zodat hij weet wat wel en niet bij het pleintje hoort) .
Nu heb ik een nieuw buurmeisje wat ook niet van het pleintje mag. Maar voor de tweede keer deze week zijn ze allebei toch van het pleintje gegaan. Woensdag heb ik ze bij de voetbal weg moeten halen ( is achter ons huis ) en vandaag uit de steeg. Dus woensdag mocht Bas niet meer naar buiten en vandaag dus ook niet meer. Ja, wel in de tuin, maar niet meer voor.
Ten eerste ; is het heel onredelijk van mij om de 'straf' de hele dag te laten duren. Hij is nog net geen 3. Ik ben altijd van, het volgende moment weer opnieuw beginnen, maar in deze vind ik het volgende moment eigenlijk pas morgen.
Ten tweede; Buurmeisje wat dit zogezegd ook niet mag en daar straf voor krijgt was beiden keren na 10 minuten weer buiten. Dat is lastig. Leggen jullie ook uit aan je kinderen dat regels en de manier hoe je daarmee omgaat verschillen per gezin? Of hoe doe je dat.
Ik hoop heel erg dat hij opslaat dat het echt niet kan. Anders wordt het heel veel in de tuin spelen vrees ik....
Een klein stukje van de uitspraken van mijn zoon hierover;
- Maar ik was toch op de stoep?
- Maar ik heb toch horry gezegd?
- Maar ik was niet alleen!
- Als ik horry heeft gezegd dan is straf weer klaar ( hahaha, echt de eerste keer dat hij ooit het woord straf heeft gehoord! Woensdag was de primeur. Ik zei; 'Nu heb je echte ouderwetse je-mag-niet-meer-naar-buiten- straf' )
Hij wordt groot....
Lach me uit, het mag ( over staffen )
Lach me uit, het mag ( over staffen )
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
Ik zou het in dit geval ook zo doen als jij, niet omdat het volgende moment pas de volgende dag is voor mij, maar omdat ik in dit geval zou willen dat het heel goed doordringt dat hij echt niet van het pleintje af mag. En ik ga ervan uit dat hij dat beter onthoudt als hij een hele dag in de tuin moet blijven, dan als hij na 10 min. al weer op het plein mag.
Althe@, mv I.sis (nov 2005)
Re: Lach me uit, het mag ( over staffen )
Hij is 3?Mariska schreef:Bas speelt nu ongeveer een jaar alleen buiten op het pleintje.
Hij wordt groot....
Jeetje meid, ik dacht dat ik redelijk vroeg was met Lisette loslaten qua spelen voor het huis op in het speeltuintje daar, die was toen 3.
Voor die tijd mocht ze alleen op de oprit en achterthuis.
De jongens waren stuk ouder, die liet ik met 4 nog niet uit het oog als ze voor het huis op straat of speeltuintje speelden.
Maar goed, dat is wellicht een heel andere discussie.
Wel vind ik 3 ook jong om de ´straf´ op die manier goed te overzien. Zeker als je idd anders wel het principe hanteert met weer opnieuw beginnen.
hier mogen ze geen van beide nog voor op het pleintje spelen, maar dat komt denk ik meer door het verkeer (visite bij de buren) ook aardig doorrijd hier. dat vind ik te gevaarlijk. en ik zou de straf ook rustig de hele dag laten duren, anders kun je hem straks weer ophalen.
Groetjes Cindy, mama van 2 meisjes (04-2006 en 08-2008)
Moeders houden hun kinderen een tijdje bij de hand, maar voor eeuwig in hun hart.
Moeders houden hun kinderen een tijdje bij de hand, maar voor eeuwig in hun hart.
Maar als je aan mijn pleintje zou wonen misschien wel. Als het niet had gekund had ik het niet al een jaar gedaan natuurlijk.Chantal schreef:ik zou hem ook de hele dag in de tuin houden. maar goed, mijn bijna 6-jarige mag niet eens voor in onze doodlopende straat spelen...
met 2 jaar dacht ik er niet eens aan om hem (of femke) voor te laten spelen!
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
O, maar ik heb geen verkeer voor he, alleen gras en tegels! En eerlijk is eerlijk, Bas is niet zo van het weglopende soort ( tot voorkort danAngelique schreef:Wij woonden toen ook erg rustig, alleen bestemmingsverkeer, maarMariska schreef: Maar als je aan mijn pleintje zou wonen misschien wel. Als het niet had gekund had ik het niet al een jaar gedaan natuurlijk.
er zat geen hek omheen, om onze achtertuin wel
) En dan woon ik dus ook nog eens op de hoek, dus als hij van het pleintje afgaat moet hij eerst langs mij. Ik weet ook echt dat het jong is, maar goed, als hij het aankan, kan hij het aan toch? Ik was dan ook woensdag erg verbaasd
Vandaag was ik er meer allert op natuurlijk. Goed, 1 voordeel van mijn dorp, vooruit.... Ik zag en hoorde m van het pleintje gaan, dus ik ging erachteraan maar zag m niet. Toen hing er meteen een buurvrouw uit het raam die zei dat hij de steeg ingeschoten was.
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
Haha ik dacht dat jij zo tegen straffen was 
(oh nee ik mocht je niet uitlachen )
Ik vind een hele dag best lang, en zou het meer in een oplossing zoeken dat hij voorlopig alleen maar onder begeleiding buiten de tuin mag, dus als ik erbij ben. Net zolang tot ik zie dat hij zich weer aan de regels houdt. En op de momenten dat ik er niet bij kan zijn, blijft hij dan dus binnen de tuin.
Maar hoe dan ook is dit gewoon een mooie gelegenheid om hem uit te leggen dat andere mensen (de ouders van het buurmeisje) andere afspraken hebben met hun kinderen.
(oh nee ik mocht je niet uitlachen )Ik vind een hele dag best lang, en zou het meer in een oplossing zoeken dat hij voorlopig alleen maar onder begeleiding buiten de tuin mag, dus als ik erbij ben. Net zolang tot ik zie dat hij zich weer aan de regels houdt. En op de momenten dat ik er niet bij kan zijn, blijft hij dan dus binnen de tuin.
Maar hoe dan ook is dit gewoon een mooie gelegenheid om hem uit te leggen dat andere mensen (de ouders van het buurmeisje) andere afspraken hebben met hun kinderen.
M ariëtte, mv van V incent (09-09-2005) en L aura (30-11-2006)
wat angelique zegt, er zit geen hek omheen. chris is gewoon een wegloper omdat hij het gevaar niet ziet en femke is eigenlijk geen wegloper.. maar wel een dromer.
die heeft het niet eens door dat ze te ver weg of een verkeerde kant op loopt ook al is ze er al 10 x geweest.
maar ik snap je wel hoor, als het kan, dan kan het! alleen blijkbaar kan het nog niet helemaal. waarschijnlijk komt het ook omdat ze nu met z'n tweetjes waren. dan is het net even wat leuker om de hort op te gaan natuurlijk.
die heeft het niet eens door dat ze te ver weg of een verkeerde kant op loopt ook al is ze er al 10 x geweest.
maar ik snap je wel hoor, als het kan, dan kan het! alleen blijkbaar kan het nog niet helemaal. waarschijnlijk komt het ook omdat ze nu met z'n tweetjes waren. dan is het net even wat leuker om de hort op te gaan natuurlijk.
Chris 30-10-2005 en Femke 08-06-2007 en Mark 07-11-2011
MarietteD schreef:Haha ik dacht dat jij zo tegen straffen was
Ik vind een hele dag best lang, en zou het meer in een oplossing zoeken dat hij voorlopig alleen maar onder begeleiding buiten de tuin mag, dus als ik erbij ben. Net zolang tot ik zie dat hij zich weer aan de regels houdt. En op de momenten dat ik er niet bij kan zijn, blijft hij dan dus binnen de tuin.
Maar hoe dan ook is dit gewoon een mooie gelegenheid om hem uit te leggen dat andere mensen (de ouders van het buurmeisje) andere afspraken hebben met hun kinderen.
Nee hoor, er staat dat je me mag uitlachen
. Het is ook gewoon niet mijn ding, echt niet. Maar een andere optie zag ik even niet 
.Ik vind jouw oplossing inderdaad veel beter en ga zo de tuinstoel maar voor zetten !
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
Daarom kon ik Jeroen en Thijmen dus geen tel uit het oog verliezenChantal schreef: maar ik snap je wel hoor, als het kan, dan kan het! alleen blijkbaar kan het nog niet helemaal. waarschijnlijk komt het ook omdat ze nu met z'n tweetjes waren. dan is het net even wat leuker om de hort op te gaan natuurlijk.
Nee, ik snap het ook wel, maar ik vind 2 gewoon echt érg jong. Je hebt met zoveel dingen te maken qua inzicht, overzicht. Tuurlijk, ook als ze 7 zijn kan er wat gebeuren, maar toch. Ik ben gewoon een schijterd denk ik.
Mag je van een bijna 3 jarige verwachten dat hij zich aan de regels houdt?
Of beter gezegt, kán een drie jarige zich altijd al aan de regels houden?
Persoonlijk vind ik de straf te zwaar en vraag me af af hij na een (paar)uur nog precies weet waarom hij binnen moet blijven.
Het blijft een PEUTER met alles wat daarbij hoort.
Maar goed, wat is wijsheid......
Ik heb hem i.i.g niet in pacht, helaas!
Of beter gezegt, kán een drie jarige zich altijd al aan de regels houden?
Persoonlijk vind ik de straf te zwaar en vraag me af af hij na een (paar)uur nog precies weet waarom hij binnen moet blijven.
Het blijft een PEUTER met alles wat daarbij hoort.
Maar goed, wat is wijsheid......
Ik heb hem i.i.g niet in pacht, helaas!
Groetjes,Nicole
Mama van 4
What lies behind us and what lies before us are tiny matters compared to what lies within us.
Mama van 4
What lies behind us and what lies before us are tiny matters compared to what lies within us.
Ok, duidelijk.
Hij is veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel te jong om alleen buiten te spelen en ik ben een enorm onverantwoordelijke moeder. Ik zal het noooooooooooooooit meer doen. ( Hahahaha, vandaag dan)
Mag ik dan nog een paar antwoorden wbt het straffen. Want daar ging het eigenlijk om. Zou ik echt fijn vinden want ik ben echt niet thuis in het straf geven
Hij is veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel te jong om alleen buiten te spelen en ik ben een enorm onverantwoordelijke moeder. Ik zal het noooooooooooooooit meer doen. ( Hahahaha, vandaag dan
) Mag ik dan nog een paar antwoorden wbt het straffen. Want daar ging het eigenlijk om. Zou ik echt fijn vinden want ik ben echt niet thuis in het straf geven
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
Ik heb het even voor je nagevraagd en ja, hij weet het nog !Nicole schreef:Mag je van een bijna 3 jarige verwachten dat hij zich aan de regels houdt?
Of beter gezegt, kán een drie jarige zich altijd al aan de regels houden?
Persoonlijk vind ik de straf te zwaar en vraag me af af hij na een (paar)uur nog precies weet waarom hij binnen moet blijven.
Het blijft een PEUTER met alles wat daarbij hoort.
Maar goed, wat is wijsheid......
Ik heb hem i.i.g niet in pacht, helaas!
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! Dat ben jij echt niet.Mariska schreef:ik ben een enorm onverantwoordelijke moeder.
Wat voor antwoorden wil je nog over straffen, wat zijn je vragen?
Als hier iets gebeurt dat niet door de beugel kan wil ik nog wel eens de supernanny-manier doen: op de gang zetten, duidelijk zeggen waarom, en na 2-3 minuten weer erheen om nog eens te zeggen waarom, en om het weer goed te maken.
In de praktijk werkt het niet altijd want als een kind echt boos is dan schopt het de tussendeur naar de gang bijna stuk... of er wordt gegild alsof ik een moord begaan heb. Wat hier het beste werkt is rustig blijven (van mijn kant), want als ik boos word dan escaleert het alleen maar....
M ariëtte, mv van V incent (09-09-2005) en L aura (30-11-2006)
Wat ik al zei,Mariska schreef:
Mag ik dan nog een paar antwoorden wbt het straffen. Want daar ging het eigenlijk om. Zou ik echt fijn vinden want ik ben echt niet thuis in het straf geven
Met straffen op die leeftijd ook niet zoveel ervaring,Angelique schreef: Wel vind ik 3 ook jong om de ´straf´ op die manier goed te overzien. Zeker als je idd anders wel het principe hanteert met weer opnieuw beginnen.
gewoon omdat het niet zo nodig was.
Omdat je waarschijnlijk al gezegd hebt dat hij de hele dag in de tuin moet spelen, zou ik dat zo laten. Ik vind namelijk dat je een straf niet zomaar kunt veranderen.
En dan de volgende keer (morgen ofzo), zou ik meegaan en erbij gaan zitten. En uitleggen waarom je meegaat, dat hij zo kan laten zien dat hij echt wel op het pleintje blijft. En pas als jij er vertrouwen in hebt weer alleen laten gaan.
Zoiets denk ik.
En dan de volgende keer (morgen ofzo), zou ik meegaan en erbij gaan zitten. En uitleggen waarom je meegaat, dat hij zo kan laten zien dat hij echt wel op het pleintje blijft. En pas als jij er vertrouwen in hebt weer alleen laten gaan.
Zoiets denk ik.
Yvonne, Mama van Laura (2005), Jasper (2006), Anne (2009) en Emily (2012)
MarietteD schreef:Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! Dat ben jij echt niet.Mariska schreef:ik ben een enorm onverantwoordelijke moeder.
Wat voor antwoorden wil je nog over straffen, wat zijn je vragen?
Als hier iets gebeurt dat niet door de beugel kan wil ik nog wel eens de supernanny-manier doen: op de gang zetten, duidelijk zeggen waarom, en na 2-3 minuten weer erheen om nog eens te zeggen waarom, en om het weer goed te maken.
In de praktijk werkt het niet altijd want als een kind echt boos is dan schopt het de tussendeur naar de gang bijna stuk... of er wordt gegild alsof ik een moord begaan heb. Wat hier het beste werkt is rustig blijven (van mijn kant), want als ik boos word dan escaleert het alleen maar....
Eigenlijk heb ik hem alleen maar uit eigen boosheid/ongerustheid gestraft. En dat ben ik niet van mezelf gewend.
Hij is er nu van onder de indruk, ook omdat hij het niet gewend is natuurlijk.
Maar wat als hij, volgende week ofzo, weer in deze situatie terecht komt. ( Nadat ik dus idd eerst weer heb gekeken of hij de afspraken aankan e.d.) Hoe ga ik daar dan mee om. Daar puzzelde ik over.
In de basis vind ik wat jij zegt het fijnst, het best passen bij ons. Maar ik merk dat ik gewoon even niet zo sterk ben door alles wat er verder speelt. Ik ben gewoon zo moe. Dus was ik toch de tierende moeder vanmorgen en dan heb ik echt een hekel aan mezelf.
Als hij normaal gesproken ongewenst gedrag laat zien hou ik m ook bij me, kijk ik ook stap voor stap naar wat weer kan en laat m dan weer los. Dus bij dit gewoon hetzelfde is het beste...
Eigenlijk zocht ik gewoon wat ruggespraak.
Bah, ik zit alweer te jenken, ik merk dat er zoveel onder zit. Ik stop er maar even mee, ga lekker naar buiten met mijn kinders
.Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
Had ik gelezen. Bedankt.Angelique schreef:Wat ik al zei,Mariska schreef:
Mag ik dan nog een paar antwoorden wbt het straffen. Want daar ging het eigenlijk om. Zou ik echt fijn vinden want ik ben echt niet thuis in het straf gevenMet straffen op die leeftijd ook niet zoveel ervaring,Angelique schreef: Wel vind ik 3 ook jong om de ´straf´ op die manier goed te overzien. Zeker als je idd anders wel het principe hanteert met weer opnieuw beginnen.
gewoon omdat het niet zo nodig was.
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
Hup naar buiten jij! Ga vooral niet aan jezelf twijfelen. Je bent helemaal uitgeput, nogal logisch dat je stond te tieren. Maak je nu nog even geen zorgen over wat je moet doen als het weer gebeurt... dat zie je dan wel weer, hangt af van hoe je je dan voelt.
Niet huilen hoor, dikke knuffel voor jou, ik hoop dat er snel betere tijden voor je aanbreken!
Niet huilen hoor, dikke knuffel voor jou, ik hoop dat er snel betere tijden voor je aanbreken!
M ariëtte, mv van V incent (09-09-2005) en L aura (30-11-2006)
Heeeej, ik schrijf toch helemaal niet dat je een onverantwoordelijke moeder bent.Mariska schreef:Ok, duidelijk.
Hij is veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel te jong om alleen buiten te spelen en ik ben een enorm onverantwoordelijke moeder. Ik zal het noooooooooooooooit meer doen. ( Hahahaha, vandaag dan
Mag ik dan nog een paar antwoorden wbt het straffen. Want daar ging het eigenlijk om. Zou ik echt fijn vinden want ik ben echt niet thuis in het straf geven
Ik vind jou juist een hele goeie moeder, met ontzettend veel geduld.
Ik dacht gewoon hardop met je mee! ( de vraagtekens doelde écht op een vraag waarop ik het antwoord niet weet)
Sorry als ik je daarmee gekwetst heb.
Iets goed en duidelijk neerschrijven is niet mijn sterkste kant, vandaar dat ik ook niet zoveel schrijf.
(((KNUFFEL)))
Groetjes,Nicole
Mama van 4
What lies behind us and what lies before us are tiny matters compared to what lies within us.
Mama van 4
What lies behind us and what lies before us are tiny matters compared to what lies within us.
Ik vind persoonlijk dat de verantwoordleijkheid die hij krijgt voor het niet verlaten van het pleintje zonder toezicht best groot. Kinderen van die leeftijd hebben nog zo iets van als mama weg is, is de regel ook weg. Zolang jij in de buurt bent, is de regel er ook. Een geweten krijgen ze ook pas rond de 4 jaar. Dus ik denk dat je iets teveel verwacht wat betreft de verantwoordelijkheid.
Wel vind ik dat je hem kan straffen en als je dan eenmaal een straf hebt genoemd moet je wel concequent blijven anders ben je de volgende keer niet geloofwaardig meer.
Wellicht is een dag straf wat te lang en niet te overzien als je zo jong bent. Maar jij bent zijn moeder en bepaald de straf toch?
Het zal waarschijnlijk niet de laatste keer zijn dat hij een straf krijgt, maar je moet vooral doen waar jij je goed bij voelt!
Ik val je in het bovenste stukje niet aan hoor, maar mijn buurvrouw (werkt op een kdv) heeft dit eens aan mij uitgelegd en ik vond het best verhelderend om te weten dat het zo lang zo werkt.
Wel vind ik dat je hem kan straffen en als je dan eenmaal een straf hebt genoemd moet je wel concequent blijven anders ben je de volgende keer niet geloofwaardig meer.
Wellicht is een dag straf wat te lang en niet te overzien als je zo jong bent. Maar jij bent zijn moeder en bepaald de straf toch?
Het zal waarschijnlijk niet de laatste keer zijn dat hij een straf krijgt, maar je moet vooral doen waar jij je goed bij voelt!
Ik val je in het bovenste stukje niet aan hoor, maar mijn buurvrouw (werkt op een kdv) heeft dit eens aan mij uitgelegd en ik vond het best verhelderend om te weten dat het zo lang zo werkt.
Judith moeder van Tom (4-4-2006), Lola (27-10-2007) en Roos (21-1-2010)
Ik had dit berichtje eigenlijk om een heel andere reden geplaatst realiseerde ik me later. Ik heb er ook echt spijt van. Ik had natuurlijk van te voren kunnen weten dat de discussie zou ontstaan over de jonge leeftijd van Bas, ipv dat ik advies over straffen zou krijgen. Logisch hoor, maar niet iets waar ik op dat moment iets aan had. Ik heb er dan ook echt rot over gevoeld.
Bas speelt al een jaar buiten zonder problemen. Jullie kennen en mijn pleintje en mijn zoon niet. Bas is een heel verantwoordelijk kind wat zich heel goed aan afspraken kan houden en daarom misschien veel vrijheid krijgt. Gisteren heeft hij ook gewoon weer onder de oude voorwaarden buiten gespeeld. Deze discussie hadden we een jaar geleden kunnen voeren ( had ik ook gedaan wat ik zelf dacht dat goed was hoor). Ik ben van origine docent van beroep, de ontwikkeling van kinderen is mijn vak. Ik weet hoe gewetensontwikkeling werkt, ik ken ook mijn kind. Net als iedereen maak ik op mijn basis keuzes. Ik zal weer andere dingen niet doen, die jullie wel doen. Ik ben nooit zo bang om tegen de massa in te gaan als ik denk dat dat voor mijn kind beter werkt, ook in dit geval dus.
Het gaat er meer om dat ik nooit straf geef en nu wel. Dat zat me an sich al niet lekker, maar ik vroeg me ook af hoe effectief het nu zou werken, op deze manier straffen. Ik zit erg slecht in mijn vel en heb een keuze gemaakt die ik normaal niet zou maken en daar baalde ik enorm van. Maar goed, ik heb er weer even bij stil gestaan en zal de volgende keer een andere keuze maken. Een niet-straf keuze dus.
Ik snap dat het meedenken heel goed bedoeld is, en ik probeer dat ook te waarderen.
Bas speelt al een jaar buiten zonder problemen. Jullie kennen en mijn pleintje en mijn zoon niet. Bas is een heel verantwoordelijk kind wat zich heel goed aan afspraken kan houden en daarom misschien veel vrijheid krijgt. Gisteren heeft hij ook gewoon weer onder de oude voorwaarden buiten gespeeld. Deze discussie hadden we een jaar geleden kunnen voeren ( had ik ook gedaan wat ik zelf dacht dat goed was hoor). Ik ben van origine docent van beroep, de ontwikkeling van kinderen is mijn vak. Ik weet hoe gewetensontwikkeling werkt, ik ken ook mijn kind. Net als iedereen maak ik op mijn basis keuzes. Ik zal weer andere dingen niet doen, die jullie wel doen. Ik ben nooit zo bang om tegen de massa in te gaan als ik denk dat dat voor mijn kind beter werkt, ook in dit geval dus.
Het gaat er meer om dat ik nooit straf geef en nu wel. Dat zat me an sich al niet lekker, maar ik vroeg me ook af hoe effectief het nu zou werken, op deze manier straffen. Ik zit erg slecht in mijn vel en heb een keuze gemaakt die ik normaal niet zou maken en daar baalde ik enorm van. Maar goed, ik heb er weer even bij stil gestaan en zal de volgende keer een andere keuze maken. Een niet-straf keuze dus.
Ik snap dat het meedenken heel goed bedoeld is, en ik probeer dat ook te waarderen.
Laatst gewijzigd door Mariska op zo okt 02, 2011 9:27 am, 1 keer totaal gewijzigd.
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
-
Hanne
weet je mariska elk kind is anders. Leander loopt in 7 sloten tegelijk, die kan eigenlijk pas zonder toezicht spelen sinds hij ruim 6 jaar is. wij hebben een straat waar toch best nog wat auto's doorheen rijden. de straat achter ons is een heel drukke doorgaande weg. ik kreeg juist commentaar van mensen dat ik niet kan loslaten terwijl ze niks wisten over zijn adhd en daarmee samenhangende impulsiviteit en van de verkeerssituatie hier.
ik wilde dat wij zo'n pleintje als jij hadden. lijkt me zalig. dan had ik hem lekker kunnen laten gaan.
maar over het straffen: ik denk vlak na de overtreding bij zo'n kleintje. de volgende dag is het te ver weg.
ik denk niet dat jij iets hebt gedaan waar je je rot over moet voelen. en ook al denken anderen er anders over dan jij, dat kan toch verschil van inzicht is er altijd.
maar ik lag wel in een deuk om: horry. en dat daarmee dus alles klaar is
ik wilde dat wij zo'n pleintje als jij hadden. lijkt me zalig. dan had ik hem lekker kunnen laten gaan.
maar over het straffen: ik denk vlak na de overtreding bij zo'n kleintje. de volgende dag is het te ver weg.
ik denk niet dat jij iets hebt gedaan waar je je rot over moet voelen. en ook al denken anderen er anders over dan jij, dat kan toch verschil van inzicht is er altijd.
maar ik lag wel in een deuk om: horry. en dat daarmee dus alles klaar is
Oh, Mariska, probeer je de wending die de discussie nu neemt niet persoonlijk op te vatten. Iedereen denkt aan haar eigen situatie, terwijl wij jouw pleintje helemaal niet kennen, en jouw zoon niet zoals jij hem kent. Ik weet zeker dat als jij het verantwoordelijk vindt, het goed is wat je Bas laat doen.
Ik laat Daniel tegenwoordig ook alleen op het pleintje bij ons achter. En hij is zelfs nog wat jonger dan Bas (en een stuk ondernemender wat betreft weglopen, zo te lezen). Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je Bas daar laat spelen.
Euhmmm... over het straffen, want daar ging je vraag over Ik weet het niet zo goed. Ik doe dit soort dingen een beetje op gevoel zeg maar, afhankelijk van wat de situatie wel en niet toelaat (en mijn humeur, en zijn humeur). Als het heerlijk weer zou zijn, en hij zich in de tuin niet zou kunnen vermaken, zou ik de 'straf' niet de rest van de dag laten duren. Ik ga er zowiezo niet vanuit dat straf bij Daniel blijft hangen en als gevolg heeft dat hij iets niet meer doet. Dus een hele dag straffen zou hier niet meer effect hebben dan een (half) uurtje.
Maar als hij na een poosje weer zou weglopen, en ik niet in de gelegenheid zou zijn om hem in de gaten te houden, zou ik na een x aantal keer er wel voor kiezen om hem de rest van de dag in de tuin te houden. Maar dan niet zozeer als straf, maar gewoon meer uit praktische overwegngen.
Hee en meid, probeer niet al te zwaar aan te tillen als je voor je gevoel een keer iets niet helemaal goed hebt aangepakt met Bas. Dat hoort ook bij het moederschap, jij moet het allemaal ook ervaren en op die manier leren.
Ik laat Daniel tegenwoordig ook alleen op het pleintje bij ons achter. En hij is zelfs nog wat jonger dan Bas (en een stuk ondernemender wat betreft weglopen, zo te lezen
). Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je Bas daar laat spelen.Euhmmm... over het straffen, want daar ging je vraag over
Ik weet het niet zo goed. Ik doe dit soort dingen een beetje op gevoel zeg maar, afhankelijk van wat de situatie wel en niet toelaat (en mijn humeur, en zijn humeur). Als het heerlijk weer zou zijn, en hij zich in de tuin niet zou kunnen vermaken, zou ik de 'straf' niet de rest van de dag laten duren. Ik ga er zowiezo niet vanuit dat straf bij Daniel blijft hangen en als gevolg heeft dat hij iets niet meer doet. Dus een hele dag straffen zou hier niet meer effect hebben dan een (half) uurtje.Maar als hij na een poosje weer zou weglopen, en ik niet in de gelegenheid zou zijn om hem in de gaten te houden, zou ik na een x aantal keer er wel voor kiezen om hem de rest van de dag in de tuin te houden. Maar dan niet zozeer als straf, maar gewoon meer uit praktische overwegngen.
Hee en meid, probeer niet al te zwaar aan te tillen als je voor je gevoel een keer iets niet helemaal goed hebt aangepakt met Bas. Dat hoort ook bij het moederschap, jij moet het allemaal ook ervaren en op die manier leren.
Jongen (2007), Jongen (2008), Meisje (2011)
-
ddaantje
ik ken het pleintje van Mariska en dat is echt het meest veilige pleintje om je kind te laten spelen op je eigen tuin na. Ik kan me dus goed voorstellen dat je je kindje daar vroeger laat spelen dan op het gemiddelde plein.
Ik zou er zelf wel bij blijven en dan bv even de voortuin doen of met een haakwerkje in de tuin zitten.
Ik vind het ook erg moeilijk om om te gaan met regels die hier anders gelden dan bij andere gezinnen. hier zijn ook buurtjongetjes die al heel jong buiten speelden en wij hebben zeker niet zo een veilig plein als jij. X mag hier dan dus ook niet alleen buiten spelen. Dat is soms best moeilijk. Maar ik leg het aan hem uit dat iedere papa en mama andere keuzes maken. en dat is nu nog heel moeilijk te snappen en uit te leggen. Wij zijn volgens mij ook wat strenger dan veel gezinnen hier om ons heen dat maakt het soms wel moeilijk.
Ik zou er zelf wel bij blijven en dan bv even de voortuin doen of met een haakwerkje in de tuin zitten.
Ik vind het ook erg moeilijk om om te gaan met regels die hier anders gelden dan bij andere gezinnen. hier zijn ook buurtjongetjes die al heel jong buiten speelden en wij hebben zeker niet zo een veilig plein als jij. X mag hier dan dus ook niet alleen buiten spelen. Dat is soms best moeilijk. Maar ik leg het aan hem uit dat iedere papa en mama andere keuzes maken. en dat is nu nog heel moeilijk te snappen en uit te leggen. Wij zijn volgens mij ook wat strenger dan veel gezinnen hier om ons heen dat maakt het soms wel moeilijk.
-
mAmArianne
- J&J SANTORINI
- Berichten: 3268
- Lid geworden op: di jul 27, 2010 12:39 pm
Hmm... het pleintje is idd een prima plek om te spelen, maar toch zou ik er moeite mee hebben om de meiden (ja zelfs Nad!ne maar dat heeft ook te maken met hoe wij zelf wonen) alleen buiten te laten spelen. Ik denk, ook aan je verhaal te lezen, dat je geregeld even gaat kijken of hij nog is waar hij mag zijn.
De ´straf´ vind ik niet zwaar hoor, hij mag nog buiten spelen, hij hoeft niets te poetsen of zich anderszins uit te sloven voor je, hij vóélt geen hand op zijn billen of waar ook. Ik denk dat het er ook erg aan ligt hóé je hem zegt dat hij niet meer op het pleintje mag spelen die dag.
De ´straf´ vind ik niet zwaar hoor, hij mag nog buiten spelen, hij hoeft niets te poetsen of zich anderszins uit te sloven voor je, hij vóélt geen hand op zijn billen of waar ook. Ik denk dat het er ook erg aan ligt hóé je hem zegt dat hij niet meer op het pleintje mag spelen die dag.
°°Nad¡ne°°2005°°Mer|e°°2008°°Mar¡jn°°2012°°
-
Mv2jongens
Lieve Mariska,
Trek het je niet teveel aan! Zowel onze reacties niet en het feit dat je straf gaf. Dat hoort en is heel normaal bij het opvoeden van kinderen. Je gaat door één voorval waarbij je jezelf te heftig vond reageren niet meteen op je ouders lijken!
Ik heb ook een kind dat ik erg jong al die verantwoordelijkheid kon geven. Maar dat helpt je niet, daar gaat het ook niet om.
Bas deed iets wat niet was afgesproken, daar mag hij best de consequenties van merken. Ik vind het helemaal niet gek om dan te zeggen dat hij het volgende dag weer mag proberen en dat hij nu lekker in de tuin mag spelen. Als je je eigen reactie te heftig vond kan je later altijd sorry zeggen tegen hem toch? 'sorry lieverd, mama was zo boos omdat ik gewoon erg ongerust ben als ik je niet kan vinden, we hadden zus en zo afgesproken en ik wil je graag blijven zien tijdens het spelen'. Daar kan je eventueel aan toevoegen dat je misschien te boos bent geworden maar dat dat soms kan gebeuren maar dat je nog steeds heel veel van hem houdt. Ik ben soms ook onredelijk en erken dat soms ook, helemaal geen ondermijning van m'n eigen gezag, maar leren dat mensen soms anders reageren vanuit angst/boosheid/verdriet etc.
Verder kan je natuurlijk ook terugkomen op je straf, doe ik ook regelmatig als ik denk 'ik moet niet voor de regel, als wetmatigheid, de straf doorvoeren, hij heeft het echt begrepen' en ja, dat kan je inconsequent noemen, maar hier werkt het wel. Dat is inconsequent binnen de straf, consequent blijven wat betreft het pleintje afgaan moet je natuurlijk wel blijven dan.
Het is echt helemaal niet erg om eens uit je slof te schieten, je zegt zelf dat hij ervan onder de indruk was. Grote kans dat hij het pleintje niet meer afgaat nu! En je kan er natuurlijk altijd nog bij gaan zitten, ook omdat het gezellig is en jij misschien dan toekomt aan even rustig in de zon een boekje lezen!
Als laatste, ik zeg nooit dat ik straf geef, benoem wat er fout gaat (kan gaan), hang er een consequentie aan (meestal vooraf, dus 'als je van het pleintje gaat dan moet je in de tuin spelen', dan kan je elkaar er aan houden en belonen na afloop) zonder dat ik zeg 'nu heb je straf' volgens mij kent mijn kind dat woord ook niet... en hij doet regelmatig iets wat niet kan of mag hoor
Je doet het hartstikke goed als moeder, je bent een ontzettend lief en warm mens en ook jij mag weleens buiten dat gegeven reageren, op een ander, op je kind, dat is echt niet erg!
Ga zelf lekker in de zon in de tuin zitten genieten van je kind dat lekker speelt op het pleintje!
Trek het je niet teveel aan! Zowel onze reacties niet en het feit dat je straf gaf. Dat hoort en is heel normaal bij het opvoeden van kinderen. Je gaat door één voorval waarbij je jezelf te heftig vond reageren niet meteen op je ouders lijken!
Ik heb ook een kind dat ik erg jong al die verantwoordelijkheid kon geven. Maar dat helpt je niet, daar gaat het ook niet om.
Bas deed iets wat niet was afgesproken, daar mag hij best de consequenties van merken. Ik vind het helemaal niet gek om dan te zeggen dat hij het volgende dag weer mag proberen en dat hij nu lekker in de tuin mag spelen. Als je je eigen reactie te heftig vond kan je later altijd sorry zeggen tegen hem toch? 'sorry lieverd, mama was zo boos omdat ik gewoon erg ongerust ben als ik je niet kan vinden, we hadden zus en zo afgesproken en ik wil je graag blijven zien tijdens het spelen'. Daar kan je eventueel aan toevoegen dat je misschien te boos bent geworden maar dat dat soms kan gebeuren maar dat je nog steeds heel veel van hem houdt. Ik ben soms ook onredelijk en erken dat soms ook, helemaal geen ondermijning van m'n eigen gezag, maar leren dat mensen soms anders reageren vanuit angst/boosheid/verdriet etc.
Verder kan je natuurlijk ook terugkomen op je straf, doe ik ook regelmatig als ik denk 'ik moet niet voor de regel, als wetmatigheid, de straf doorvoeren, hij heeft het echt begrepen' en ja, dat kan je inconsequent noemen, maar hier werkt het wel. Dat is inconsequent binnen de straf, consequent blijven wat betreft het pleintje afgaan moet je natuurlijk wel blijven dan.
Het is echt helemaal niet erg om eens uit je slof te schieten, je zegt zelf dat hij ervan onder de indruk was. Grote kans dat hij het pleintje niet meer afgaat nu! En je kan er natuurlijk altijd nog bij gaan zitten, ook omdat het gezellig is en jij misschien dan toekomt aan even rustig in de zon een boekje lezen!
Als laatste, ik zeg nooit dat ik straf geef, benoem wat er fout gaat (kan gaan), hang er een consequentie aan (meestal vooraf, dus 'als je van het pleintje gaat dan moet je in de tuin spelen', dan kan je elkaar er aan houden en belonen na afloop) zonder dat ik zeg 'nu heb je straf' volgens mij kent mijn kind dat woord ook niet... en hij doet regelmatig iets wat niet kan of mag hoor
Je doet het hartstikke goed als moeder, je bent een ontzettend lief en warm mens en ook jij mag weleens buiten dat gegeven reageren, op een ander, op je kind, dat is echt niet erg!
Ga zelf lekker in de zon in de tuin zitten genieten van je kind dat lekker speelt op het pleintje!
-
Mv2jongens
nog een toevoeging...
bij het herlezen van je stukje valt me op dat je volgende keer voor een niet-straf keuze zal kiezen.
Is het niet zo dat je, door je eigen verleden, straf als iets heel negatiefs ziet? het feit dat je het ook benoemt laat zien dat je alleen dat woord al gebruiken (zonder consequentie) al als straf ziet...
straf zoals jij nu hebt gegeven is alleen maar duidelijkheid bieden, grenzen aangeven waarbinnen je kinderen kunnen functioneren. Kinderen zijn gebaat bij duidelijkheid, ze hebben grenzen nodig! Je bent verplicht om die te geven en daarna ook te bewaken. Bij het bewaken heb je verschillende keuzes, maar in dit voorbeeld heb je hem geen minderwaardigheids gevoel gegeven, geen negatief gevoel over wat hij doet (hij zal nog wel buiten willen spelen!), hij ziet jou echt niet als boeman. Hij heeft enkel begrepen dat mama dus echt niet wil dat hij van het pleintje gaat.
Jij bent gewoon de grenswachter en als hij erover heen gaat herinner je hem aan het feit dat dat gebeurt. Je bent niet de beul (zoals jij het woord straf ervaart) die hem alle mogelijkheden op een ontspannen verder spelen ontneemt.
bij het herlezen van je stukje valt me op dat je volgende keer voor een niet-straf keuze zal kiezen.
Is het niet zo dat je, door je eigen verleden, straf als iets heel negatiefs ziet? het feit dat je het ook benoemt laat zien dat je alleen dat woord al gebruiken (zonder consequentie) al als straf ziet...
straf zoals jij nu hebt gegeven is alleen maar duidelijkheid bieden, grenzen aangeven waarbinnen je kinderen kunnen functioneren. Kinderen zijn gebaat bij duidelijkheid, ze hebben grenzen nodig! Je bent verplicht om die te geven en daarna ook te bewaken. Bij het bewaken heb je verschillende keuzes, maar in dit voorbeeld heb je hem geen minderwaardigheids gevoel gegeven, geen negatief gevoel over wat hij doet (hij zal nog wel buiten willen spelen!), hij ziet jou echt niet als boeman. Hij heeft enkel begrepen dat mama dus echt niet wil dat hij van het pleintje gaat.
Jij bent gewoon de grenswachter en als hij erover heen gaat herinner je hem aan het feit dat dat gebeurt. Je bent niet de beul (zoals jij het woord straf ervaart) die hem alle mogelijkheden op een ontspannen verder spelen ontneemt.
-
mAmArianne
- J&J SANTORINI
- Berichten: 3268
- Lid geworden op: di jul 27, 2010 12:39 pm
-
LindaJager
- J&J MALEDIVEN
- Berichten: 16999
- Lid geworden op: di jul 27, 2010 11:03 am
Ja, dat is wat ik ook al aangaf hé, dat het een heel andere discussie is.Mariska schreef: Ik snap dat het meedenken heel goed bedoeld is, en ik probeer dat ook te waarderen.
Maar ik denk dat als je een berichtje hier plaatst, dat je dan dat idd wel kan verwachten, dat weet jij ook.
Plus dat het ook heel erg samenhangt met het straffen an sich.
Plus dat je in je titel vrij luchtig doet over je mag me uitlachen.
Sorry als ik dat dan verkeerd opgevat heb,
het was ook zeker niet kwetsend bedoeld, meer verbaasd.
Angelique schreef:Ja, dat is wat ik ook al aangaf hé, dat het een heel andere discussie is.Mariska schreef: Ik snap dat het meedenken heel goed bedoeld is, en ik probeer dat ook te waarderen.
Maar ik denk dat als je een berichtje hier plaatst, dat je dan dat idd wel kan verwachten, dat weet jij ook.
Plus dat het ook heel erg samenhangt met het straffen an sich.
Plus dat je in je titel vrij luchtig doet over je mag me uitlachen.
Sorry als ik dat dan verkeerd opgevat heb,
het was ook zeker niet kwetsend bedoeld, meer verbaasd.
Ik voelde pas later wat voor lading dit voor mezelf had.
Eerlijk? Alsof jullie allemaal denken dat ik mijn kinderen in gevaar zou brengen, alsof het me niks zou doen als er iets zou gebeuren door hoe ik met mijn kind(eren) omga. Alsof ik mijn moeder ben. En geloof me, ik ben verre van mijn moeder.
De titel had natuurlijk te maken met dat ik niet straf/niet in straffen geloof en mezelf dan in deze situatie terug vindt. Dat is natuurlijk wel grappig. Dat ( zo kwam het op me over ) mensen denken dat ik mijn kinderen in gevaar breng is verre van grappig, sterker nog, dat doet me pijn al is het maar geschreven woord.
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
-
Suuz
hmm ik stuur mijn zoon van 4 jaar en 8 maanden niet alleen naar buiten.. Ok hij is misschien ook geen goed voorbeeld. Maar ik had het laatst geprobeerd. (onder toezicht) Ging dus helemaal verkeerd. Hij zat er ook om te lachen... ja mama was verstopt voor je.. nou niet leuk als je al 20 min loopt te roepen waar hij is, en er eentje thuis ligt te slapen.
Die van mij is er nog niet aan toe. Hiermee bedoel ik niet dat die van jou er misschien nog niet aan toe is hoor
Die van mij is er nog niet aan toe. Hiermee bedoel ik niet dat die van jou er misschien nog niet aan toe is hoor
-
Chabeli
weet je, ik vind je gewoon heel stoer. Iedereen weet hier toch wat een goede moeder jij bent Mariska! Echt hoor. Dat mensen het niet met je eens zijn, of het zelf anders zouden doen moet jou niet aan het twijfelen brengen over jezelf meid. Je doet het zo goed! Je moet eens weten hoe vaak ik naar Bas kijk en denk: "jeetje, wat is hij rustig en beleefd. Heel anders dan mijn stuiterbal. Wat doe jij dat ik niet voor elkaar krijg?". Als ik dan denk aan Tomás, zou ik dus never nooit hem alleen buiten laten spelen. Ik krijg al de kriebels als ik hem een minuut of 10-20 alleen beneden laat spelen terwijl ik boven met Sara ben. Het ligt aan mijn kind, en het ligt aan mijn eigen overbezorgdheid. Wat dat betreft zou ik toch meer op jou willen lijken en mijn kind meer los durven en kunnen laten.
Over het straffen: ik ben zelf ook niet van het straffen. Anders dan de anderen hier ben ik ook niet van het type dat straf blijft straf. Ik weet nog dat ik als kind vaker huisarrest kreeg als ik iets deed wat niet mocht (weglopen bijvoorbeeld, wat dat deed ik toen ik 9 jaar was ook weleens ), ik het dan echt heel oneerlijk vond dat ik geen tweede kans kreeg om het goed te maken. Ik geef Tomás dus altijd minimaal een tweede kans om het toch goed te doen. Wij doen niet echt aan straf, maar als hij bijv met speelgoed gooit neem ik het af. Dat weet hij, ik waarschuw hem nog een paar keer (voordat het gebeurt) en toch doet hij het. ZOdra ik het speelgoed afneem, heeft hij al zoveel spijt dat ik het hem gun om te bewijzen dat hij het wel kan. Dan waarschuw ik hem nog een keer ("als je weer gooit, neem ik het af en krijg je het vandaag neit meer terug") en geef het gewoon weer terug. In al die tijd is het nog maar 1x gebeurd dat hij het nog een keer gooide en ik het voor die dag heb afgepakt. In jouw geval had ik hem dus toch wel weer naar buiten gelaten, ondanks dat je had gezegd dat het niet mocht. Als hij dan weer weg was gelopen, had hij alsnog zijn 'straf' uit moeten zitten. Zie het maar als een proeftijd Voor ons werkt dit heel goed.
En Mariska, je bent ook maar een mens he. Probeer niet te zwaar te tillen aan dat je een keer uit je slof schiet, het zal vast nog wel vaker gebeuren hoor! Je kunt nu eenmaal niet altijd evenveel geduld hebben, even rationeel zijn. Ik snap het wel hoor, ik voel me ook altijd zoo rot als ik voor mijn gevoel onredelijk ben geweest. OF niet heb gedaan zoals ik eigenlijk had gewild. Maar ik probeer daar weer een les voor de volgende keer uit te halen. En wat C@ssandra ook zegt, ik vertel Tomás dat ik boos was maar dat ik dat nu niet meer ben en dat het me spijt. Dat ik nog steeds heel veel van hem hou, hem heel lief vind en erg trots op hem ben. En daarna krijgt hij een grote knuffel van me en een dikke kus. Zolang je niet over bepaalde grenzen gaat, is het voor kinderen denk ik alleen maar goed dat ze zien dat mama ook eens boos kan worden.
Sterkte!!
Als ik dan denk aan Tomás, zou ik dus never nooit hem alleen buiten laten spelen. Ik krijg al de kriebels als ik hem een minuut of 10-20 alleen beneden laat spelen terwijl ik boven met Sara ben. Het ligt aan mijn kind, en het ligt aan mijn eigen overbezorgdheid. Wat dat betreft zou ik toch meer op jou willen lijken en mijn kind meer los durven en kunnen laten. Over het straffen: ik ben zelf ook niet van het straffen. Anders dan de anderen hier ben ik ook niet van het type dat straf blijft straf. Ik weet nog dat ik als kind vaker huisarrest kreeg als ik iets deed wat niet mocht (weglopen bijvoorbeeld, wat dat deed ik toen ik 9 jaar was ook weleens
), ik het dan echt heel oneerlijk vond dat ik geen tweede kans kreeg om het goed te maken. Ik geef Tomás dus altijd minimaal een tweede kans om het toch goed te doen. Wij doen niet echt aan straf, maar als hij bijv met speelgoed gooit neem ik het af. Dat weet hij, ik waarschuw hem nog een paar keer (voordat het gebeurt) en toch doet hij het. ZOdra ik het speelgoed afneem, heeft hij al zoveel spijt dat ik het hem gun om te bewijzen dat hij het wel kan. Dan waarschuw ik hem nog een keer ("als je weer gooit, neem ik het af en krijg je het vandaag neit meer terug") en geef het gewoon weer terug. In al die tijd is het nog maar 1x gebeurd dat hij het nog een keer gooide en ik het voor die dag heb afgepakt. In jouw geval had ik hem dus toch wel weer naar buiten gelaten, ondanks dat je had gezegd dat het niet mocht. Als hij dan weer weg was gelopen, had hij alsnog zijn 'straf' uit moeten zitten. Zie het maar als een proeftijd Voor ons werkt dit heel goed.En Mariska, je bent ook maar een mens he. Probeer niet te zwaar te tillen aan dat je een keer uit je slof schiet, het zal vast nog wel vaker gebeuren hoor! Je kunt nu eenmaal niet altijd evenveel geduld hebben, even rationeel zijn. Ik snap het wel hoor, ik voel me ook altijd zoo rot als ik voor mijn gevoel onredelijk ben geweest. OF niet heb gedaan zoals ik eigenlijk had gewild. Maar ik probeer daar weer een les voor de volgende keer uit te halen. En wat C@ssandra ook zegt, ik vertel Tomás dat ik boos was maar dat ik dat nu niet meer ben en dat het me spijt. Dat ik nog steeds heel veel van hem hou, hem heel lief vind en erg trots op hem ben. En daarna krijgt hij een grote knuffel van me en een dikke kus.
Zolang je niet over bepaalde grenzen gaat, is het voor kinderen denk ik alleen maar goed dat ze zien dat mama ook eens boos kan worden. Sterkte!!
Nou, dan maar helemaal los van je keus om een jong kind alleen buiten te laten spelen (waarvan ik dacht: zie je wel, volgens mij kan dat met T ook best. Daar zijn ook goed afspraken mee te maken).Mariska schreef: Ik zit erg slecht in mijn vel en heb een keuze gemaakt die ik normaal niet zou maken en daar baalde ik enorm van. Maar goed, ik heb er weer even bij stil gestaan en zal de volgende keer een andere keuze maken. Een niet-straf keuze dus.
Zou je dit hierboven niet tegen Bas kunnen zeggen? Dat je zo geschrokken was, dat je hem straf gegeven hebt? Met T kan ik over dat soort dingen altijd goed praten. En het gezamenlijke van zo'n gesprek maakt altijd veel meer indruk dan de straf (ofzo) waar het mee begon. Pure winst.
@
Moeder van T (22/1/2008; 20 maanden bv) en R (26/6/2010; 30 maanden bv) en N (28/9/2013; 35 maanden bv).
ik herken het wel, dat je vanuit je moeheid dingen kunt doen waar je niet zo blij mee bent achteraf, of op het moment zelf al.
Moeheid ( als ik dus echt heel erg moe ben) haalt soms ook het slechtste in me naar boven denk ik wel.
Wees niet al te streng voor jezelf hè wat dat betreft.....
Moeheid ( als ik dus echt heel erg moe ben) haalt soms ook het slechtste in me naar boven denk ik wel.
Wees niet al te streng voor jezelf hè wat dat betreft.....
kar!n, mamma van 3 kanjers
(M; 04-05-1997 en S; 11-11-2008 en M; 22-03-2011)
(M; 04-05-1997 en S; 11-11-2008 en M; 22-03-2011)
Hier ook zo,n onverantwoordelijke moeder.
Ik geloof dat elk kind en situatie anders is, als ouder ken je die het beste en kun je weloverwogen keuzes maken.
Voor een dag straf kies ik zelf nooit. Gewoon omdat ik dat voor mezelf te heftig vind. Zit ik de hele dag met een mokkend kind.
Hier weten ze dat de consecuentie van niet luisteren de mat betekent. Dus het komt inderdaad wel eens voor dat 1 van de meiden enkele minuten op de mat moeten doorbrengen. Ik denk dat dat een redelijke straf is omdat het hen onderbreekt in het spel waar ze mee bezig waren. Ik moet zeggen dat ik te vaak ook boos/geschrokken reageer en dan mijn stem teveel verhef.
Ik geloof dat elk kind en situatie anders is, als ouder ken je die het beste en kun je weloverwogen keuzes maken.
Voor een dag straf kies ik zelf nooit. Gewoon omdat ik dat voor mezelf te heftig vind. Zit ik de hele dag met een mokkend kind.
Hier weten ze dat de consecuentie van niet luisteren de mat betekent. Dus het komt inderdaad wel eens voor dat 1 van de meiden enkele minuten op de mat moeten doorbrengen. Ik denk dat dat een redelijke straf is omdat het hen onderbreekt in het spel waar ze mee bezig waren. Ik moet zeggen dat ik te vaak ook boos/geschrokken reageer en dan mijn stem teveel verhef.
Gerrie, (pleeg)moeder van J (2005), H (2006), E (2007), M (2009) en S (2013) en soms een crisis plaatsing.
Als jij heel goed afspraken met B as kunt maken denk ik dat je het goed hebt gedaan door hem terug te roepen en hem laat zien dat het gevolgen heeft als hij zich niet aan de afspraak houdt.
alleen zou ik niet voor een hele dag kiezen.
Als je vindt dat je te heftig naar hem gereageerd hebt kun je hem dit misschien uitleggen?
Misschien samen de consequenties bedenken voor als het nog eens gebeurt? of is dat nog moeilijk met B as?
alleen zou ik niet voor een hele dag kiezen.
Als je vindt dat je te heftig naar hem gereageerd hebt kun je hem dit misschien uitleggen?
Misschien samen de consequenties bedenken voor als het nog eens gebeurt? of is dat nog moeilijk met B as?
Trotse mama van J en T
-
Mv2jongens
@ C@ss@ndra, ik heb je ook nog een pb gestuurd.
Kunnen we m dan nu alsjeblieft als gesloten beschouwen? Als er nog vragen en opmerkingen zijn mag het dan alsjeblieft via pb?
Ik heb toch wel een beetje Jip-credits verdiend in de afgelopen jaren om dit te kunnen vragen?
Kunnen we m dan nu alsjeblieft als gesloten beschouwen? Als er nog vragen en opmerkingen zijn mag het dan alsjeblieft via pb?
Ik heb toch wel een beetje Jip-credits verdiend in de afgelopen jaren om dit te kunnen vragen?
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst