Mama mama mama mama mmaaaaaaam!

[AnnemiekD]

Roos (net een maand 2) is ontzettend eenkennig!
Ik herken dit totaal niet van de andere 2 meiden die nooit eenkennig geweest zijn!
Eigenlijk voelde ik me wel heel erg vereerd toen de eenkennigheid een maand if wat geleden begon. Ik vond het stiekem heerlijk dat ze alleen maar mama wilde.
Maar het gaat nu toch een beetje een probleempje worden. Ze wil echt alleen maar mama. Overal waar ik kom hangt ze aan mijn benen. En zelfs papa mag niks meer doen. Als hij een luier wil verschonen wil ze hem in eerste instantie wegduwen, vervolgens barst ze in huilen uit. En dan die armpjes die ze uitstrekt naar mij als ze door bijv papa toch meegenomen word, hartverscheurend!!!
Sinds 2 weken gaat ze naar de psz. Meestal brengt Ton de kinderen 's morgens naar school en psz, en als hij haar wegbrengt, heeft ze alleen een pruillip maar toen ik vorige week wegbracht, was het dikke tranen, snikken en niet eens meer normaal kunnen ademhalen. Ik ben toch weggegaan (wat een rot moeder ben ik toch). Toen ik haar ging ophalen zei de juf dat ze alleen in het begin gehuild had, maar toch....
's morgens zijn Roos en Elize beide vaak al net na zessen wakker, Ton gaat dan me ze naar beneden en dan mag ik nog een uurtje liggen (ja das erg lief)
Maar dat is zelfs drama tegenwoordig! Ze kan dan gewoon een uur blijven krijsen om mij!

Gaat dit over? Ooit? Wie verteld????

[Vermanen]

Tuurlijk gaat het over.
Wij hadden de regel dat wij Hannah om de beurt naar bed brengen (nog steeds).
Dus als Papa aan de beurt was had ze gewoon echt pech.
Het is vanzelf weer over gegaan.

[Deborah]

Tuurlijk gaat het over.
Wij hadden de regel dat wij Hannah om de beurt naar bed brengen (nog steeds).
Dus als Papa aan de beurt was had ze gewoon echt pech.
Het is vanzelf weer over gegaan.

Dit doen we ook bij R uben. Die moet ook overal mama voor hebben. Soms denk ik wel eens, ach laat maar, maar het is ook sneu voor ml. Dus hier inderdaad ook om beurten naar bed brengen. Zelfs het naast mama zitten wisseld (of is dit met een t??) per maaltijd Maar sinds we dit heel strikt aanhouden is het gemopper ook minder. Al wil zeker R uben het nog wel eens proberen. D äphny wil vooral mij als ik in de buurt ben. Helaas is het naar bed brengen het klusje voor mama, want ze valt alleen in slaap aan de borst.

[Miranda]

Herkenning alom, helpt dat? Danique is in oktober 2 geworden en wil het liefst ook alleen maar mama. Als papa thuis is, kan hij het schudden, zodr hij iets wil gaan doen (bv luier verschonen) schreeuwt ze alles aan elkaar en roept alleen maar 'mama, mama'. Hartverscheurend soms. In het begin vond ik het niet zo erg (stiekem zelfs wel leuk), maar nu niet meer als ik eerlijk ben. Ik vind het soms zo lastig.
Het gekke is dat als ik er niet ben dat er niets aan de hand is, dan accepteert ze alles van papa....

[Gerrie]

Het gaat over!
Maar........................
het kan heel lang duren en ook weer terug komen als het is weg geweest.
Met Mirjam is het erg wisselend geweest, met 1,5 erg heftig geweeest, na zo'n 5 maanden een stuk minder, daarna rond 2,5 weer terug, maar toen minder heftig en sneller voorbij.

Geen tips and tricks. Wij deden ern beetje hetzelfde als bovenstaande dames.

[KarinH]

Het gaat helemaal over!
(tenminste, bij die van mij )

Eveline is met vlagen heel eenkennig geweest en vooral erg op mama gericht. En idd tussen de 2-2,5 jaar was het weer helemaal raak. Een lange fase anti-papa gehad. De lieve man mocht helemaal niets. Wij brengen de kinderen om en om naar bed en telkens als het zijn beurt was, krijsen, brullen (maar we hebben haar hierin niet 'haar zin' gegeven). Ik liet haar huilend achter op KDV, vaak moesten ze haar van mij af trekken, en als ik haar kwam halen dan was ze boos op mij en liet het merken ook.

Tegen de tijd dat ze 2,5 jaar was, was het geleidelijk verdwenen en nu hebben we geen drama's meer (van dien aard dan ). Als mensen tegen haar praten, geeft ze antwoord, stapt stukken sneller over haar verlegenheid heen, geeft soms duidelijk de voorkeur aan papa. Ik ben nog steeds haar favoriet, maar zeker niet meer de enige!

Succes met afwachten, het is soms wel vermoeiend (en ik vond het zo sneu voor papa, die echt zijn best deed).

[Vermanen]

D äphny wil vooral mij als ik in de buurt ben. Helaas is het naar bed brengen het klusje voor mama, want ze valt alleen in slaap aan de borst.

Toen Hannah baby was moest ik haar natuurlijk wel de laatste voeding geven. Maar toch maakte ML haar dan klaar voor bed, indien nodig een badje, schone luier en pj aan etc.
En het is niet alleen zielig voor ML, maar ook voor jezelf. Jij bent dan de enige die zorgt en dat vind ik niet eerlijk voor mezelf.

[JasmijnLinde]

Herkenning hier alleen dan andersom
Linde hangt heel erg aan haar vader. Als hij niet thuis is ben ik af en toe ook wel goed genoeg. Maar als hij er is....Het duurt al zeker een jaar. Ik hoop dat het toch wel een keer over gaat.

[vuurvonk]

wij hebben die tijd ook gehad maar het gaat echt over!
en idd hebben wij hier ook een om en om naar bed breng systeem...al wil ze momenteel liever dat papa haar brengt want die leest meer boekjes...dus ja het gaat echt over

[bejonian]

daar heb ik dus echt geweldig veel ervaring mee!

zeker met n iklas en a nnika. en ja, het komt helemaal goed. en nee, ik heb er geen goede oplossing voor.

wat doe ik er aan? hetgeen het minst vermoeiend ist voor het hele gezin. dus meestal ga ik erin mee. 's morgens nog blijven liggen heeft hier geen zin omdat het zo'n geroep zou zijn dat niemand meer zou slapen en op dat moment heeft mijn man eigenlijk zijn slaap ook nog nodig. ik ook. maar het brengt niet op als we dan beide wakker zijn.

wij gaan er eigenlijk zo ver het gaat in mee en laten haar niet te veel om mij schreeuwen als het kan. dat hebben we met n iklas ook gedaan en uiteindelijk is dat echt geen probleem mee. hij blijft bij mijn man, grootouders, andere kindjes, kleuterschool enz. . allemaal geen probleem. dus hoop ik en verwacht ik dat het met haar ook zo zal zijn.

maar hemeltjelief dat is soms echt wel erg vermoeiend.

en ja, het is heel erg als ze ziek is en even lang daarna als ze ziek was. op die momenten is een afstand van mama van meer dan een meter haast ondraaglijk voor haar.