postitiever slaapverhalen nodig

[muppet]

Heeft er iemand wat positiever slaapverhalen voor mij. Kindjes die zonder training gewoon zelf in slaap kunnen vallen en in het eigen bedje...
Eline slaapt op dit moment helemaal niet meer in haar eigen bedje. Door ziek zijn van haar, toen van mij en toen weer van haar, is ze bij ons in bed beland en het lukt met net haar weer terug te krijgen. Zelfs de co-sleeper wil ze vaak niet, ze wil echt tegen me aan geplakt liggen. Ik ben wel bezig haar iig terug te krijgen in de co-sleeper. Ze drinkt ook nog regelmatig 's nachts bij me. Nou vind ik dat nieteens zo'n probleem, maar vannacht was ze weer ruim 1 uur aan het spoken, telkens weer een slokje drinken en dat breekt me op. Heb een enorme frustratie/vermoeidheid huilbui gehad. Maar ik merk ook dat ik het 's nachts absoluut niet trek om sterk te ze zijn en niet toe te geven aan het vele drinken. Bovendien, als ze alleen maar drinkt en dan verder slaapt, heb ik er geen problemen mee...

[Dorien]

Ja hierzo! Geen slaaptraining gedaan. Liv was ruim 1,5 en toen begon ze ineens met doorslapen!

Hmmm eigenlijk heeft Liv altijd in haar eigen bed geslapen en was het inslapen geen probleem, wel het doorslapen.

Wij zijn wel begonnen met water geven ipv borst. Gewoon om te kijken waarom ze wakker werd. Als dat niet werkte dan kwam ik. Ik vind dat geen training maar gewenning. Op eens werd ze niet meer wakker!

Ik denk dat je kleine stappen tegelijk moet denken. Wat vind je nu het ergste? Het inslapen of het vele wakker worden?

Oh en knuffel want ik herinner mij die periode nog wel en ik was ook bekaf. Sinds ik niet meer hoef te voeden ben ik weer gaan sporten en heb ik zo veel meer energie!@

[Marijn]

Ik verbaas me echt over die slaapverhalen. Mijn kinderen zijn echt geen perfecte slapers, maar er was toch geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ze met anderhalf nog de hele nacht bij mij in bed te laten slapen.

Floor heeft tot ze een maand of 9 was 'snachts gedronken. Daarna niet meer. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen dat dan niet meer nodig hebben. Toen is ze naar haar eigen kamer gegaan. Nu komt ze soms (eens per maand) nog wel eens en dan wil ze bij ons liggen. Na 5 minuten gaat ze dan weer naar haar eigen bed.

Sam heb ik niet zolang gevoed, dus daar was er wel of niet voeden geen probleem. Sam sliep wel vaak slecht, maar die sliep echt geen hele nachten in ons bed.

Ik heb het idee dat je, als je het echt wilt, gewoon de knop om moet zetten. Eline is anderhalf, dus die kan prima zel slapen in haar eigen bed. En dan moet je er in het begin misschien wat vaker uit of bij haar blijven zitten, maar die investering zou het mij dubbel en dwars waard zijn.

[Vermanen]

Hannah sliep vanaf een week of 10 door 's-nachts.
Heeft altijd in haar eigen bedje geslapen.
Als er wat was, bijv. tandjes die doorkomen of een ontwikkelingsstap. Dan was het 2 weken bikkelen ivm fikse huilbuien. Maar dan hielp het ook niet om haar bij ons in bed te leggen want dan was het alleen maar keten en niet slapen.

[marije1977]

Neline sliep vanaf 5 weken tot ze zes maanden was door 's nachts. Daarna werd ze steeds 1 of 2 keer wakker 's nachts. Ik heb haar toen gevoed tot ze een maand of 10 was. Toen was ik het zat. Mijn man is er toen 2 nachten naartoe gegaan en kreeg haar vrij snel getroost zodat ze weer verder sliep (binnen 10 minuten). Na twee nachten kon ik dat ook overnemen en was een aai over haar bol voldoende om weer verder te slapen.

[Pauwtje]

Bij Yanick een beetje hetzelfde evrhaal als L iv. Met het verschil dat we wel van alles hebben geprobeerd toen hij rond de 12 maanden was. Maar zonder duidelijke aanweijzing waarom, ging hij rond de 18 maanden ineens een stuk beter slapen (minder vaak wakker, en makkelijker weer in slaap te krijgen met een simpele aai over de bol). Met 20 maanden sliep hij door. En nu is het de grootste slaapmarmot die je je maar kan voorstellen. Ik moet zeggen dat we hem nooit structureel bij ons in bed hebben genomen.
Ik vond het drinken en daarna weer verder slapen ook nooit zo'n probleem. Maar dat gespook....

[Linkje]

Hier ook 2 goede slapers. *klopt snel af*
Je!mer heeft altijd in zijn eigen bedje geslapen, kon zelf in slaap komen zonder grote drama's en sliep vanaf een maand of 10 ook door. Nu is ie alleen 's nachts wakker als er echt wat is, zoals vorige week toen ie ziek was.
En ook F edde kan prima zelf in slaap komen. Hij ligt nog gezellig bij ons op de kamer (Je!mer ging met 5 maanden al naar zijn eigen kamer), puur omdat ik 's nachts dan lekker in bed kan voeden. Want als ik koude voeten krijg kan ik zelf weer niet slapen.
En hier geldt hetzelfde als bij Vermanen: als ze bij ons in bed liggen is dat veel te gezellig en slaapt er niemand. Nou ja, mijn man misschien.

[Gerrie]

Ik verbaas me echt over die slaapverhalen. Mijn kinderen zijn echt geen perfecte slapers, maar er was toch geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ze met anderhalf nog de hele nacht bij mij in bed te laten slapen.

Floor heeft tot ze een maand of 9 was 'snachts gedronken. Daarna niet meer. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen dat dan niet meer nodig hebben. Toen is ze naar haar eigen kamer gegaan. Nu komt ze soms (eens per maand) nog wel eens en dan wil ze bij ons liggen. Na 5 minuten gaat ze dan weer naar haar eigen bed.

Sam heb ik niet zolang gevoed, dus daar was er wel of niet voeden geen probleem. Sam sliep wel vaak slecht, maar die sliep echt geen hele nachten in ons bed.

Ik heb het idee dat je, als je het echt wilt, gewoon de knop om moet zetten. Eline is anderhalf, dus die kan prima zel slapen in haar eigen bed. En dan moet je er in het begin misschien wat vaker uit of bij haar blijven zitten, maar die investering zou het mij dubbel en dwars waard zijn.

Bij ons ook. Kinderen hebben de eerste maanden van hun leven wel bij ons op de kamer geslapen, in de wieg, daarna in eigen kamer, overdag nog wel eens in de wandelwagen ed., maar verder niet, ook niet met ziek zijn. 's Nachts drinken hebben ze hier tot 6 maanden gedaan en toen was het voor mij klaar. Na 2 nachten wisten ze niet beter. Wel vroeg wakker.
Esther heeft al baby heel veel gehuild, overdag veel in de doek, 's nachts in de bakerzak, maar wel in d'r eigen bed.


Ik hoop voor je dat Eline vanzelf door gaat slapen, maar anders moet je je er gewoon bij neerleggen als je niet wilt laten huilen ed. Je gewoon erop instellen en het accepteren, dan voelt het minder 'erg, vervelend' aan.

[muppet]

ergste is dat gespook 's nachts, dat breekt me echt op. Telkens weer roepen om "die die", borst dus. En Marc kan het niet van me overnemen, want dan brult ze de hele boel bijelkaar.
Ik denk dat ik als eerste kleine stapje haar weer in de co-sleeper wil hebben ipv naast me in bed. Daarna weer overdag en het eerste deel van de avond in haar eigen bedje. Bij mij aan de borst in slaap vallen vind ik niet zo heel erg, als ik haar daarna gewoon weg kan leggen (wat meestal wel het geval is).
Anouk was pas 2,5 toen ze redelijk ging doorslapen en geen voeding meer wilde 's nachts. Bij haar zijn we wel veel strikter geweest met eigen bedje en zelf in slaap vallen, maar echt training hebben we niet gedaan en ook zij sliep met ziekzijn bij ons in bed (hier slapen ze beiden veel rustiger bij ons in bed, juist geen gekeet of gespeel) of op de kamer. Bij haar kwam dus het omslagpunt bij 2,5, ook ineens eigenlijk.

Ik denk dat het me vooral frusteerd omdat ik weet dat ze ook kan drinken en weer verder slaapt, zonder gespook. En ik heb echt alle slaap nodig die ik kan pakken, te weinig slaap maakt me depressief. Vandaar ook dat wij gekozen hebben voor de co-sleeper en niet laten huilen, want over het algemeen slaapt ze na wat drinken wel verder en kost het me maar 15 hooguit 20 min.

[maartje12]

Ik verbaas me echt over die slaapverhalen. Mijn kinderen zijn echt geen perfecte slapers, maar er was toch geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ze met anderhalf nog de hele nacht bij mij in bed te laten slapen.

Floor heeft tot ze een maand of 9 was 'snachts gedronken. Daarna niet meer. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen dat dan niet meer nodig hebben. Toen is ze naar haar eigen kamer gegaan. Nu komt ze soms (eens per maand) nog wel eens en dan wil ze bij ons liggen. Na 5 minuten gaat ze dan weer naar haar eigen bed.

Sam heb ik niet zolang gevoed, dus daar was er wel of niet voeden geen probleem. Sam sliep wel vaak slecht, maar die sliep echt geen hele nachten in ons bed.

Ik heb het idee dat je, als je het echt wilt, gewoon de knop om moet zetten. Eline is anderhalf, dus die kan prima zel slapen in haar eigen bed. En dan moet je er in het begin misschien wat vaker uit of bij haar blijven zitten, maar die investering zou het mij dubbel en dwars waard zijn.

Ja, zo denk ik er ook over. Maar ik ben dan ook erg van het in het eigen bedje slapen. Anders slaap ik zelf niet, en aan een oververmoeide mama heeft niemand wat. Dat ging bij de jongens vanzelf, bij L heeft het even wat moeite gekost maar nu gaat het prima. En de jongens sliepen na een paar maanden door, het zijn uitstekende slapers.

Uiteindelijk veroorzaak je dit slaapgedrag naar mijn idee zelf. En hou je het ook zelf in stand door er aan te blijven toegeven.
En ook al denken mensen hier op het forum er anders over, naar mijn idee heeft een kind van 1,5 'snachts geen voeding nodig.

[muppet]

ok, misschien had ik bij mijn eerste post wat duidelijk moeten zijn, maar ik zoek verhalen van kindjes die ook heel moeilijk sliepen /waarbij lang samen geslapen werden/ die vaak 's nachts kwamen en waarbij het toch goed is gekomen.

[Pauwtje]

Ik verbaas me echt over die slaapverhalen. Mijn kinderen zijn echt geen perfecte slapers, maar er was toch geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ze met anderhalf nog de hele nacht bij mij in bed te laten slapen.

Floor heeft tot ze een maand of 9 was 'snachts gedronken. Daarna niet meer. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen dat dan niet meer nodig hebben. Toen is ze naar haar eigen kamer gegaan. Nu komt ze soms (eens per maand) nog wel eens en dan wil ze bij ons liggen. Na 5 minuten gaat ze dan weer naar haar eigen bed.

Sam heb ik niet zolang gevoed, dus daar was er wel of niet voeden geen probleem. Sam sliep wel vaak slecht, maar die sliep echt geen hele nachten in ons bed.

Ik heb het idee dat je, als je het echt wilt, gewoon de knop om moet zetten. Eline is anderhalf, dus die kan prima zel slapen in haar eigen bed. En dan moet je er in het begin misschien wat vaker uit of bij haar blijven zitten, maar die investering zou het mij dubbel en dwars waard zijn.

Ja, zo denk ik er ook over. Maar ik ben dan ook erg van het in het eigen bedje slapen. Anders slaap ik zelf niet, en aan een oververmoeide mama heeft niemand wat. Dat ging bij de jongens vanzelf, bij L heeft het even wat moeite gekost maar nu gaat het prima. En de jongens sliepen na een paar maanden door, het zijn uitstekende slapers.

Uiteindelijk veroorzaak je dit slaapgedrag naar mijn idee zelf. En hou je het ook zelf in stand door er aan te blijven toegeven.
En ook al denken mensen hier op het forum er anders over, naar mijn idee heeft een kind van 1,5 'snachts geen voeding nodig.

Ik snap ergens wel wat jullie bedoelen hoor, dat je er zelf bij bent s nachts als je kind wakker wordt en je hem/haar bij je in bed neemt. Maar toch heb ik moeite met sommige uitspraken hier, waarin het net lijkt alsof alle ‘schuld’ bij de ouders ligt. Want Maartje, wat voor moeite heb je er voor gedaan om de jongens te laten doorslapen? Je schrijft dat ze na een paar maanden doorsliepen. Dat is erg fijn, en blijkbaar heb je dan ‘iets’ goed gedaan. Maar ik ben dan wel benieuwd wat je precies anders hebt gedaan dan wij bij Yanick toendertijd.
Yanick bracht de nachten ook altijd in zijn eigen bedje door, en is toch niet door gaan slapen met een paar maanden. En rond de 10 maanden hebben we echt geprobeerd om hem te leren doorslapen. En het ging toen rond die leeftijd bij hem echt niet meer over wel of niet voeden s nachts, het maakte niet uit wat we deden, hij was wakker en krijste de boel bij elkaar. En ja, we hebben hem weken achter elkaar, nachtenlang en urenlang laten krijsen. We hebben uren naast zijn bedje gezeten, duizendmiljard keer over zijn hoofdje geaaid, gesust, ritueeltjes ingevoerd en noem het maar op.
En weet je wat het gekke is? Bij Daniel ging het vanzelf toen hij 10 maanden was. Terwijl hij als baby wel veel bij mij in bed heeft gelegen, ik hem niet heb laten huilen tot ik zelf de wanhoop nabij was (of nee, ver voorbij de wanhoop was). Hmmm… gelukkig, het lag dus bij het vorige kind niet (alleen) aan mij.

Het is niet mijn bedoeling om hier verder een hele discussie over te beginnen. Maar ik merk dat het nog steeds een gevoelig onderwerp is voor mij.

[Pauwtje]

ok, misschien had ik bij mijn eerste post wat duidelijk moeten zijn, maar ik zoek verhalen van kindjes die ook heel moeilijk sliepen /waarbij lang samen geslapen werden/ die vaak 's nachts kwamen en waarbij het toch goed is gekomen.

Ik vond je vraag heel duidelijk hoor.

[Kristel]

Ik verbaas me echt over die slaapverhalen. Mijn kinderen zijn echt geen perfecte slapers, maar er was toch geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ze met anderhalf nog de hele nacht bij mij in bed te laten slapen.

Floor heeft tot ze een maand of 9 was 'snachts gedronken. Daarna niet meer. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen dat dan niet meer nodig hebben. Toen is ze naar haar eigen kamer gegaan. Nu komt ze soms (eens per maand) nog wel eens en dan wil ze bij ons liggen. Na 5 minuten gaat ze dan weer naar haar eigen bed.

Sam heb ik niet zolang gevoed, dus daar was er wel of niet voeden geen probleem. Sam sliep wel vaak slecht, maar die sliep echt geen hele nachten in ons bed.

Ik heb het idee dat je, als je het echt wilt, gewoon de knop om moet zetten. Eline is anderhalf, dus die kan prima zel slapen in haar eigen bed. En dan moet je er in het begin misschien wat vaker uit of bij haar blijven zitten, maar die investering zou het mij dubbel en dwars waard zijn.

En toch geloof ik er niet in. Ik ben er zeker van overtuigd dat we T0sca niet verwennen door aan haar behoefte te voldoen van lichamelijk contact. We merken bij T0sca heel sterk wanneer de dingen overdag haar te veel zijn. Dit uit zich door slecht slapen. In rustige tijden slaapt ze prima door en ook in haar eigen bed. Maar in onrustige tijden heeft ze ons gewoon nodig om haar prikkels te verwerken. Ik denk dus ook dat het T0sca zou schaden als we haar afdwingen in haar eigen bed te slapen. Daarom slapen onze kinderen bij ons in bed als ze dat nodig hebben.

Bovenstaande had ik getypt voor de reactie van Paulien. Voor mij is het ook een gevoelig puntje. Ik was vaak onzeker of iets fout deed bij T0sca waardoor ze nog niet door sliep/ slaapt. Ik zou graag aangepakt hebben wat werkte om haar alleen door te laten slapen. Nu ben ik er echt van overtuigd dat het in T0sca zit. Zij heeft gewoon echt beduidend meer behoefte aan fysiek contact dan haar zus. Mijn gevoel dat ik het goed aan pak zo voor T0sca wordt gesterkt door hoe lekker ze nu in haar vel zit, maar ook door de ervaring die we nu hebben met het slapen van Abel. Hij is gewoon weer heel anders. Als hij moe is, blijf ik geregeld te lang met hem lopen (door de ervaring met T0sca die dat nodig had). Hem moet ik dus gewoon in bed leggen, en dan valt hij liever zelf in slaap.

Sorry Saskia, dat ik ook even doorga op de discussie en geen positief verhaal heb voor je. Of eigenlijk misschien wel. Want bij T0sca gaat het vanzelf altijd weer beter na zo'n onrustige periode. Sterkte in ieder geval!

[Miep]

A sliep al heel snel na zijn geboorte hele nachten door, maar vanaf dat hij anderhalf jaar was, werd hij een slechte slaper. 's Avonds niet in kunnen slapen en 's nachts echt tig keer wakker worden of juist uren wakker zijn en niet meer willen slapen. Dit verschilde per periode en soms alles tegelijk . Laten huilen wilden we niet dus we zijn er altijd voor hem geweest. Soms sliep één van ons een paar uur op zolder om toch nog iets te kunnen slapen. Langzaamaan begon hij 's avonds beter in te slapen, we brengen hem nu naar bed en dan valt hij gewoon zelf in slaap. En toevallig merkten we een paar weken geleden voor het eerst op dat hij een hele nacht had doorgeslapen. Hij is nu dus ruim twee en een half jaar en het probleem lijkt opgelost.

Ik begrijp je frustraties. Ik werd er ook moedeloos van en af en toe vroeg me ik vertwijfeld af wat we toch fout deden. Maar uiteindelijk denk ik dat het niet gaat om iets fout doen maar dat kindjes verschillende behoeftes hebben en dat het per periode kan verschillen. Ik vind dat Kristel dat erg mooi verwoord.

[Deborah]

Laatst had ik een positief berichtje. En echt, mijn dametje is een waardeloze slaper. Maar ineens snapt ze het. Al denk ik dat als er straks weer tandjes komen dat het dan weer over is, voor nu gaat het heel goed en daar heb ik niets aan gedaan.
E line praat al wat meer dan D äphny, maar begrijpt ze alles ook goed? D äphny begrijpt echt alles wat ik zeg.Bij probleemnachten zeg ik dan tegen dr dat het klaar is met drinken en dat ze niet meer hoeft te vragen. Ik zeg daarbij ook dat ze kan kiezen of bij mama in bed rustig gaan liggen slapen of ze gaat in dr eigen bed (heb een extra ledikant bij ons op de kamer) Bij blijven trekken aan mijn shirt gaat ze ook daadwerkelijk in dat ledikantje en dat pikt ze dan ook. Overdag stel ik deze grenzen ook heel duidelijk, want als het aan haar ligt komt ze om de kwartier een slokje halen. Daar heb ik geen zin in. Denk dat het echte opvoeden nu toch wel begonnen is.

[Hemmie]

Hier 2 die uiteindelijk zelf gingen doorslapen. Wytse was op zich altijd wel een goede slaper, sliep meestal in zijn eigen bed, maar werd wel regelmatig wakker (kreeg dan bv, en sliep weer verder, meestal in eigen bed). Toen hij 1,5 was ging hij opeens doorslapen.
Marrit was veel onrustiger, kon echt spoken, of elk half uur wakker, dat soort dingen. Heeeel vermoeiend. Zij sliep ook bijna altijd bij ons, bij voorkeur tegen mij of mijn man aan. Maar, ook zij ging met 2,5 dan toch opeens doorslapen. Ze wordt in mei 4, en is nu een heel goede slaper. 's Avonds leggen we haar in bed, licht uit, en dan horen we haar meestal niet meer. Soms roept ze 's nachts nog eens, knuffel kwijt, eng gedroomd, dekbed van bed gegeleden dus koud, maar 9 van de 10 keer slaapt ze na een kus en knuffel direct weer verder.

Laten huilen betekende bij Marrit echt urenlang krijsen op vol volume, we waren er al snel achter dat dat geen oplossing was. Hoe moeilijk het soms ook is, voor ons werkte het toch het beste er maar gewoon aan toe te geven, en ooit gaat het dan toch over.
Sterkte!

Toevoeging: Marrit sliep eigenlijk best goed tot ze 3 maanden was (inslapen was wel een probleem), maar toen kwam de 1e tand door en was het helemaal mis. Ze sliep voor het eerst de nacht door 2 weken nadat de laatste kies door was. Ik vraag me nog steeds af of er een verband is. In elk geval heb ik er geen spijt van dat we haar in extreme nachten regelmatig een paracetamol gaven, meestal sliep ze dan een paar uurtjes wat rustiger, dus het had zeker effect.

[Marijn]

[quote="Kristel"]
En toch geloof ik er niet in. Ik ben er zeker van overtuigd dat we T0sca niet verwennen door aan haar behoefte te voldoen van lichamelijk contact. We merken bij T0sca heel sterk wanneer de dingen overdag haar te veel zijn. Dit uit zich door slecht slapen. In rustige tijden slaapt ze prima door en ook in haar eigen bed. Maar in onrustige tijden heeft ze ons gewoon nodig om haar prikkels te verwerken. Ik denk dus ook dat het T0sca zou schaden als we haar afdwingen in haar eigen bed te slapen. Daarom slapen onze kinderen bij ons in bed als ze dat nodig hebben.

Bovenstaande had ik getypt voor de reactie van Paulien. Voor mij is het ook een gevoelig puntje. Ik was vaak onzeker of iets fout deed bij T0sca waardoor ze nog niet door sliep/ slaapt. Ik zou graag aangepakt hebben wat werkte om haar alleen door te laten slapen. Nu ben ik er echt van overtuigd dat het in T0sca zit. Zij heeft gewoon echt beduidend meer behoefte aan fysiek contact dan haar zus. Mijn gevoel dat ik het goed aan pak zo voor T0sca wordt gesterkt door hoe lekker ze nu in haar vel zit, maar ook door de ervaring die we nu hebben met het slapen van Abel. Hij is gewoon weer heel anders. Als hij moe is, blijf ik geregeld te lang met hem lopen (door de ervaring met T0sca die dat nodig had). Hem moet ik dus gewoon in bed leggen, en dan valt hij liever zelf in slaap.

Sorry Saskia, dat ik ook even doorga op de discussie en geen positief verhaal heb voor je. Of eigenlijk misschien wel. Want bij T0sca gaat het vanzelf altijd weer beter na zo'n onrustige periode. Sterkte in ieder geval![/quote]

Ik ben absoluut geen voorstander van laten huilen. En Sam heeft ook echt heel lang moeilijk geslapen. Maar dan nog nam ik haar niet de hele nacht bij mij in bed. In mijn ogen is opvoeden niet alleen voorzien in de behoeften van je kind, maar ook liefdevol begrenzen. En ik snap heel goed dat een kindje van anderhalf roept om de borst. Omdat ze dat gewend is. Als ik elke dag chocola eet, krijg ik daar ook vanzelf meer behoefte aan.
Mijn overtuiging is dat je als opvoeder ook grenzen moet aangeven. Ook 'snachts, hoe moeilijk ook. Je moet ook goed voor jezelf zorgen.

En nogmaals, als een van mijn kinderen ziek is of niet lekker in haar vel zit, ben ik er altijd. Maar ik maak ze ook duidelijk dat de nacht is om te slapen.

Om op jouw vraag terug te komen, Saskia, ik denk zeker dat er een moment komt dat Eline uit zichzelf beter gaat slapen. Maar ik denk ook dat je daar nu, als ouders, actief iets in kunt doen om dat proces te bespoedigen.

[Kristel]

Ik ben absoluut geen voorstander van laten huilen. En Sam heeft ook echt heel lang moeilijk geslapen. Maar dan nog nam ik haar niet de hele nacht bij mij in bed. In mijn ogen is opvoeden niet alleen voorzien in de behoeften van je kind, maar ook liefdevol begrenzen. En ik snap heel goed dat een kindje van anderhalf roept om de borst. Omdat ze dat gewend is. Als ik elke dag chocola eet, krijg ik daar ook vanzelf meer behoefte aan.
Mijn overtuiging is dat je als opvoeder ook grenzen moet aangeven. Ook 'snachts, hoe moeilijk ook. Je moet ook goed voor jezelf zorgen.

En nogmaals, als een van mijn kinderen ziek is of niet lekker in haar vel zit, ben ik er altijd. Maar ik maak ze ook duidelijk dat de nacht is om te slapen.

Maar waarom moet slapen voor jou perse in een eigen bed? Ik slaap persoonlijk prima met mijn kinderen in een bed. Ik slaap zo zelfs beter dan wanneer ik ieder uur eruit moet om bij een ontroostbare dochter gerust te stellen. Daarom neem ik haar bij ons in bed. Zo slapen we allemaal beter. En zo zorgen we dus beter voor onszelf.

[drus]

ok, misschien had ik bij mijn eerste post wat duidelijk moeten zijn, maar ik zoek verhalen van kindjes die ook heel moeilijk sliepen /waarbij lang samen geslapen werden/ die vaak 's nachts kwamen en waarbij het toch goed is gekomen.

OK, dan kan ik antwoorden! alle 3 mijn kinderen zijn slechte inslapers en doorslapers. Om doodmoe van te worden. Wat jij beschrijft herken ik ook zo goed: ik heb snachts de puf niet om in te grijpen..... gelukkig heeft mijn man die puf soms wel, maar dan wel gematigd, passend bij mama

Hier heeft het echter altijd wel geholpen om papa in te schakelen voor slokje water of bij papa liggen. In het begin brulden ze dan altijd, maar binnen 2 nachten liep dat terug naar 5 minuten naar nog 2 nachten en dan 1 stevige brul en slapen bij papa (en als iedereen dan sliep, dan kropen ze ook richting mij, maar had ik er geen last van). Ik zou dus tijdelijk ruilen van plek met mijn man zodat hij tussen co-sleeper en mij zou liggen......

Bij allemaal is het rond hun 2e jaar beter geworden en het moment van bij ons willen slapen/liggen verplaatst naar rond 4.30 uur en dan meteen weer in slaap vallen. (daar zit de jongste net in).

Vanaf 3 was het meer in eigen bed dan bij ons (dan vooral bij ziekzijn)
Vanaf 4 geen echt probleem meer ervaren (daar zitten de twee oudsten nu).
Sterkte!

[Marijn]

Ik ben absoluut geen voorstander van laten huilen. En Sam heeft ook echt heel lang moeilijk geslapen. Maar dan nog nam ik haar niet de hele nacht bij mij in bed. In mijn ogen is opvoeden niet alleen voorzien in de behoeften van je kind, maar ook liefdevol begrenzen. En ik snap heel goed dat een kindje van anderhalf roept om de borst. Omdat ze dat gewend is. Als ik elke dag chocola eet, krijg ik daar ook vanzelf meer behoefte aan.
Mijn overtuiging is dat je als opvoeder ook grenzen moet aangeven. Ook 'snachts, hoe moeilijk ook. Je moet ook goed voor jezelf zorgen.

En nogmaals, als een van mijn kinderen ziek is of niet lekker in haar vel zit, ben ik er altijd. Maar ik maak ze ook duidelijk dat de nacht is om te slapen.

Maar waarom moet slapen voor jou perse in een eigen bed? Ik slaap persoonlijk prima met mijn kinderen in een bed. Ik slaap zo zelfs beter dan wanneer ik ieder uur eruit moet om bij een ontroostbare dochter gerust te stellen. Daarom neem ik haar bij ons in bed. Zo slapen we allemaal beter. En zo zorgen we dus beter voor onszelf.

Dat hoeft van mij helemaal niet. Ik lees alleen vaak dat het zo langzaam een gewoonten wordt die je dan weer moet doorbreken. Sam heeft ook echt wel bij ons in bed geslapen. Maar niet structureel.

[channiemam]

Ik ben het wel met Marijn eens.

Mijn meiden waren ook een drama met slapen. Totdat de borstvoeding voor snachts afgelopen was. (nynke en carmen hebben allebei met 11 maanden acuut de borst geweigerd. Vera had er met 14 maand genoeg van.) ik denk echt dat ze wennen aan het zuigend in slaap vallen.
Wij lieten ook nooit huilen. Nachtenlang zijn we met de meiden in de weer geweest. Totdat we bij Vera erachter kwamen dat zij dan wel even kort getroost wil worden, maar niet bij ons wil slapen. Ze viel pas echt goed in slaap in haar eigen bedje. En zij moest soms echt even huilen om af te reageren. Nu zien we dat dat ook bij haar karakter Past. Elke tien minuten waren we bij haar en bij haar op de kamer. Zo wist ze dat we er waren.

En dat is geen aanval op de mensen die nog steeds daarin zitten. Als je er niet achter staat om deze slaa techniek toe te passen dan toch niet? Niet aangevallen voelen. Als dit bij je past dan is het toch geen probleem. Alleen als je er wel moeite mee hebt zou je het eens kunnen proberen?

[Mireille]

Kun je je mijn noodkreten nog herinneren?
In oktober ging Gwyneth na een nachtvoeding weer lekker slapen. In de co-sleeper, zonder borst en niks geen uur wakker.
November: geen borst meer nodig om in slaap te vallen.
December: nog maar twee nachtvoedingen.
Januari: Gwyneth valt in haar eigen kamer, in haar eigen bed in slaap. Ik zit er naast met mijn hand op haar rug.
En nu heeft ze die hand ook niet meer nodig, als ik er maar ben.

's Nachts wordt ze nog wel wakker en gaat ze na een voeding de co-sleeper in. Ik ben er van overtuigd dat ze dat op termijn ook niet meer nodig heeft. Ja, het is vast voor een gedeelte gewenning, maar ik wil die strijd niet aan gaan. Het is een pittige dame, overdag is er genoeg strijd. Die nachtvoeding, die koester ik.

[mamaSterre&Sep]

Toen S ep ruim 1 was ben ik gestopt met 's nachts voeden, dat heeft best even geduurd maar daarna is hij, ehhh wij, veel beter gaan slapen.
Ik ben toen helemaal gestopt met voeden voor het slapen, voeding als voeding gaan zien en troost als troost. Eten doen wij beneden en hij vanaf toen ook.
Hij wilde echt niet zomaar gaan slapen, de eerste fase bleef ik een tijd over zijn koppie aaien waarna ik vertelde dat ik even iets ging doen en zo weer terug kwam. In eerste instantie begon ik met een minuutje, Dan kwam ik, na steeds wat langere tijd, terug voor een knuffel, vertelde hem hoe goed hij in zijn bedje lag.
Uiteindelijk viel hij in slaap. Als hij 's nachts wakker werd kreeg hij een aai, een knuffel en vertelde ik dat het nacht was en dat iedereen sliep. Ik had in die tijd een matras naast zijn bedje liggen met een dekentje en kon zo even bij hem liggen( soms werd ik een paar uur later wakker) ik vertelde ook dat ik weer naar mijn eigen bed terug ging om zelf te slapen. In het begin moest ik dan na een paar minuten weer terug. Natuurlijk heeft hij weleens gehuild maar nooit lang ik was er wel voor hem. Uiteindelijk had hij mij niet meer nodig om in slaap te vallen, dat heeft best een paar weken geduurd maar achteraf is het het meer dan waard geweest. Ik schrijf nu steeds ik maar mijn man en ik deden de nachten om en om, de ene sliep
met oordoppen en de ander mocht eruit.

[Liesje28]

Hier twee spoken, de een nog erger dan de andere, die allebei zonder slaaptraining uiteindelijk op hun eigen tijd door gingen slapen en in hun eigen bed! Neemt niet weg dat ik af en toe van frustratie af en toe heb zitten janken, en ook wel heb geprobeerd te 'trainen' maar zonder succes. Pas toen ik het helemaal los durfde te laten ging t uiteindelijk vanzelf beter,,

[Miranda]

Danique is ook een slechte slaper geweest. Ik heb de nachtvoedingen volgehouden tot ze 2 jaar was. Ze heeft ook een tijd geen nachtvoedingen nodig gehad, maar na de zomervakantie (ze was ziek geweest) wel weer. En ja, ik was er maar heel even mee bezig, had het motto: als ik voed slapen we allebei binnen 10 minuten weer. Maar toch brak het mij op een gegeven moment op en was ik helemaal klaar mee met die nachtelijke voedingen.
Wat ik ook probeerde, niets hielp. Ze zette het op een brullen en dan gaf ik uiteindelijk toch maar weer toe. Zo heel veel dronk ze niet dus echt nodig had ze het ook niet.
Na een nachtje logeren ivm een bruiloft ging het ineens beter. Bij opa en oma had ze gewoon doorgeslapen! Vanaf dat moment is manlief de nachten steeds naar haar toe gegaan. En ja, ze heeft flink gekrijst, maar het werd steeds wat minder. Ook overdag ben ik het aantal voedingen gaan minderen en sindsdien slaapt ze weer gewoon door. Het was echt even doorbijten, ik stond zelf soms bijna mee te janken, maar ik moest van mezelf volhouden. En het is gelukt! Achteraf ben ik blij dat ik heb doorgezet.

[wilmama]

ok, misschien had ik bij mijn eerste post wat duidelijk moeten zijn, maar ik zoek verhalen van kindjes die ook heel moeilijk sliepen /waarbij lang samen geslapen werden/ die vaak 's nachts kwamen en waarbij het toch goed is gekomen.

Jou verhaal is mijn verhaal. Zo gaat het hier nog in combinatie met vroeg wakker zijn.Een poos geleden sliep hij per ongeluk een week helemaal door.

herkenning dus.

[KarinH]

Op zich heeft Eveline altijd in eigen bed geslapen (tenzij ze ziek was, dan wilde echt alleen maar tegen me aan liggen), maar kon flink spoken. Voedingen om de 2 uur waren eerder regel dan uitzondering, zelfs toen ze ouder was. En een snelle drinkster is ze nooit geweest, dus ik was er ook niet in 10 min mee klaar. Kon haar alleen maar slapend in eigen bedje leggen en ze vocht vaak tegen in slaap vallen.

Ik heb heel lang go-with-the-flow gedaan, u vraagt, ik draai, omdat ik de puf niet had voor die strijd (heb wel een paar pogingen tot training gedaan, maar vreselijk wat een drama! Kreeg helemaal geen slaap meer en zij krijste hele boel bij elkaar).

Na 18 maanden ging het spontaan iets beter, met 22 maanden veranderde haar nachtelijke gedrag van ene op andere moment. In plaats van echt drinken, ging ze een beetje liggen tutten, brabbelen, lachen. Toen had ik voor het eerst het gevoel dat ze me niet nodig had, maar dat ze het wel nog 'gezellig' vond zo knus met mama. Voor de 'gezelligheid' ga ik geen slaap opofferen, dus toen ben ik gestopt met nachtvoeden en heb papa er op af gestuurd. Eerste nacht slechts 10 minuten met weinig overtuiging gehuild, tweede nacht 5 minuten en de derde nacht werd ze binnen een minuut stil met een kort liedje. Binnen een week accepteerde ze dat ook van mij en een dikke maand later sliep ze door. Sindsdien hoor ik haar nooit meer 's nachts, echt nooit (!), tenzij ze ziek is.

Ik wil je veel sterkte wensen met je onrustige nachten, hopelijk snel een beetje meer rust!

[Annemarie]

Bij Linde hebben we wel "getraind" dat zorgde voor verbetering, maar met 1,5 is ze uiteindelijk vanzelf gaan doorslapen.

Wel is ze nog steeds niet zo'n goede slaper als haar broer, 't is noodzakelijk kwaad voor haar, Thijs geniet van slapen.

[muppet]

Dank voor alle verhalen. Ik kan er weer een tijdje tegen. Voor mij voelt het goed om te doen wat wij doen, alleen soms is de vermoeidheid teveel en zijn wat positieve verhalen wel zo fijn. Ik heb gisteravond "lekker slapen zonder huilen" van de plank gehaald.
Ben vooral ook heel blij te lezen dat in het eigen bedje slapen OOK vanzelf goed komt. Daar zat wel een beetje angst, dat dat niet zal lukken. Maar heb er nu weer veel meer vertrouwen in.

[Hemmie]

Ik herken het heel goed hoor, dat je je afvraagt of het ooit goed gaat komen. En nu heb ik al 2 keer de ervaring dat ze echt vanzelf goed gaan slapen, maar ik vermoed dat ik over 1 jaar weer net zo vertwijfeld ben...

[lotte]

Hier ook herkenning. Julian is vanaf het begin een moeilijke slaper geweest. Soms wel zes nachtvoedingen, vroeg weer op, overdag ook bijna niet slapen..wat een zware tijd. En wat wij wel niet allemaal gedaan hebben om hem in slaap te krijgen. Zelf in slaap vallen was er nooit bij, alleen aan de borst, of anders moesten we hem in slaap wiegen. Hij heeft ook heel veel bij ons in bed geslapen, ook omdat ik dat zelf het fijnst/makkelijkst vond.
Toen hij anderhalf was, zag hij ineens het licht en ging hij doorslapen. Wat een verademing! Voor het eerst weer eens 6 uur achter elkaar slapen, ik wist niet wat me overkwam! En toen werd Elise geboren.
Een totaal ander kind, veel betere slaper.