Femkes verhaaltjes update 21 maart poep

[Ineke]

Verkleedfeest

Ik heb veel kleertjes: mooie kleertjes, waar Dora opstaat en ook niet mooie kleertjes, zonder Dora. Mijn mama kleedt me iedere morgen aan, maar vanmorgen was ze een beetje in de war. Nadat mama mij mijn maillot aan had gedaan, kreeg ik geen broek en trui aan, zelfs geen jurk, maar een clownspak. En mama maakte wel zeven staartjes in mijn haar. Ik dacht dat mama niet meer kon tellen, maar ze legde uit dat het vandaag verkleedfeest is en dat ik daarom als clowntje naar de gym mocht. Ik kreeg zelfs een rode neus. Dat deed mama met een potloodje. Gek hè, mama zegt altijd dat ik alleen maar op papier mag kleuren en nu deed zij het op mijn neus.

Mama en ik gingen samen naar de gym. Er waren nog meer kindjes, maar niet mijn gewone gymvriendjes. Het waren heel vreemde kindjes. Ik zag een prinses, een danseres, een boef, Pipi Langkous, Bumba, een draak en nog veel meer. Er waren ook twee aardbeien. Ik vind aardbeien erg lekker en ik wilde erin bijten. Maar dat mocht niet. Het waren geen echte aardbeien, het waren kindjesaardbeien. Jammer. Sommige mama's en oma's hadden ook gekke kleren aan, maar mijn mama niet. Mama was gewoon mama. Gelukkig!

Na de gym gingen we naar huis. Ik speelde met papa beneden en mama liep even naar boven. Toen ze terugkwam, schrok ik heel erg. Mijn echte mama was weg en er stond een rare mevrouw met gekke haren en een jurk met allemaal kleuren. Mama zei dat dat moest omdat ze naar het verkleedfeest-feest van de school van mijn grote broer ging, maar ik vond het stom. Ik riep heel hard dat mama er raar uitzag en dat ik dat helemaal niet leuk vond. Het verkleedfeest is leuk en ik ben de allermooiste clown, maar mama moet gewoon mama blijven. Altijd!

[marretje]

Wat een heerlijk verhaal om te lezen!

Mar

[Hanne]

leuk ineke!

minder mooie kleertjes zonder Dora erop: hahaha.

ze ziet er schattig uit die clown van jou.

[Linkje]

Wat een mooi meisje heb je toch!

En ik vind je columns ook altijd leuk om te lezen, zo heerlijk herkenbaar.

[Mare]

Lief verhaaltje. Vond ze het echt niet leuk dat jij verkleed was?

[Mamalon]

Wat een dotje en wat herkenbaar beschreven!

[Ineke]

Lief verhaaltje. Vond ze het echt niet leuk dat jij verkleed was?

Nee, en ik was nog niet eens al te erg toegetakeld. Gewoon een hippiejurk en een bandje in mijn haar, maar ze vond het helemaal niets!

[Ineke]

Groot

Mijn broer Jelle is groot, heel groot. Hij gaat zelfs al naar een echte school. Dat wil ik ook! Eerst mocht ik altijd mee als we Jelle weg gingen brengen. Ik rende dan de huishoek in, lekker spelen in het keukentje of met de poppen. Dat kan ik al heel goed, dus ik kan best bij Jelle in de klas zitten. Maar mijn mama haalde me altijd uit de huishoek en nam me mee naar huis. Zo flauw!

Toen bedacht ik iets nieuws. Alle kindjes bij Jelle in de klas gaan op stoeltjes in een kring zitten. Dus klom ik ook op zo’n mooie, hoge stoel. Mijn voetjes kwamen niet bij de grond, maar dat gaf niets. Ik zat net zo netjes als de andere kindjes op de stoel. Toch tilde mama mij er altijd van af.

Vorige week hadden de kindjes van Jelles school een mooie gele brief van de juf gekregen. Dat vond ik heel leuk, want geel is mijn lievelingskleur. Mama las de brief en zei dat erin stond dat kleine broertjes en zusjes wel schattig zijn, maar dat ze onrust brengen in de klas, dus dat ze de klas niet meer in mochten. Ik dacht dat dat niet over mij ging, want ik ben niet klein. Ik ben al groot, bijna net zo groot als Jelle.

De volgende dag brachten mama en ik Jelle weer naar school. We liepen de school in, maar in de gang bleef mama staan. Daar moest ik Jelle een kus en een knuffel geven, want we mochten de klas niet meer in. Niet in de huishoek en ook niet op de stoeltjes. Dat vond ik heel, heel gemeen van de juf.

Wacht maar tot ik echt groot ben. Dan ga ik de hele dag in de huishoek spelen en moet de juf op de gang staan. Puh!

[Suuz]

oh sneu zeg.. En vind het ook belachelijk van de juf moet ik eerlijk zeggen. Ik herken mijn dochter ook in dit verhaal En moest na het lezen enkele traantjes laten (zal door de hormonen van de zwangerschap komen, maar toch )

[Mieke]

Leuk geschreven hoor!

[marije1977]

Leuk geschreven, maar wel jammer dat ze niet meer mee de klas in mag. Op die manier wennen ze toch ook al vast. Het is toch maar een paar minuutjes onrustig, maar een jonger zusje of broertje kan zo al wel een beetje wennen aan een klas en aan de juf.

[channiemam]

Nou dat vind ik ook gemeen van juf.

[Ineke]

Weer een nieuw avontuur.


Poep

Mijn broer is heel knap. Hij kan al echt op de wc poepen en plassen. Ik kan dat nog niet, maar ik wil het wel heel graag. Soms mag ik het van mama proberen. Dan doe ik goed mijn best, maar mijn billen doen het niet. Daarom heb ik nog een luiertje.

Gisteren was mama met oma aan het bellen. Mijn mama belt altijd heel, heel lang met oma. Vooral als ik met mama wil spelen. Gisteren belde ze ook een hele tijd en opeens riep ze: ‘Oh, ik ben al laat, ik moet Jelle van school halen.’ Mama legde de telefoon neer en liep naar mij toe.’Heb je gepoept?’ vroeg mama. Dat had ik niet, ik had alleen een windje gelaten. Ik dacht dat mama graag wilde dat ik poepte, maar het was nog niet gelukt.

Mama rende naar boven om mijn laarsjes te halen. Daarna deed ik mijn jas aan. Dat kan ik al helemaal zelf. Bij de muts staan, armen in de mouwen en floep over mijn hoofd. Ik vind dat heel knap van mijzelf. Toen deed mama mij mijn sjaal om en moest ik gauw naar buiten. ‘Opschieten Femke!’ riep mama. Mama tilde mij op om me in het fietsstoeltje te zetten. Als Jelle er niet is, mag ik altijd achterop. Mama snoof en vroeg: ‘Femke, heb je echt niet gepoept?’

Maar nu had ik wel gepoept. Mama had erom gevraagd, dus dat had ik gedaan. Ik had heel erg goed mijn best gedaan en het was gelukt. Niet alleen mijn luiertje, maar ook mijn rompertje en maillot waren vies. Zelfs mijn beentjes. Toen gingen we weer heel gauw naar binnen en moest ik gewassen worden en andere kleertjes aan.

Ik dacht dat mama trots op mij zou zijn omdat ik gepoept had toen ze het vroeg, maar mama was niet blij, helemaal niet zelfs. Soms snap ik mijn mama niet!

[Ineke]

Op een of andere manier verschijnt dit draadje niet in 'actieve onderwerpen'.

[kes]

Wat leuk weer!

[channiemam]

Leuk! En ook flink relativerend lijkt me

[Mare]

Leuk geschreven weer. En hoe herkenbaar zo'n situatie. En hoe raar inderdaad dat je dan als ouder soms geïrriteerd erop kan reageren

[mamavanmeike]

Volgens mij hebben die kleine kids een soort van ingebouwde radar......
Zodra ze 'voelen' dat mams weg moet gaan ze poepen

[mama van b en c]

[Ineke]

Een slim plannetje


Mijn broer heeft een heleboel geleerd op school. Hij kent alle dagen van de week al. Hij weet dat hij op maandag twee keer naar school moet en dan ’s middags naar zwemles. Ik ken de dagen van de week nog niet, maar ik weet toch heel goed wanneer ik ga zwemmen. Als mevrouw Wilma komt om mama te helpen met het huis poetsen! Altijd als zij komt, gaan mama en ik zwemmen. Ik vind zwemmen heel leuk en ik kan het ook goed. Lekker spetteren, onder water zwemmen, van de grote glijbaan en natuurlijk mama nat gieten. Dat vind ik het allerleukste!

Gisteren kwam mevrouw Wilma weer. Zij was de kamer aan het stofzuigen en ik hielp mee. Ik veegde met mijn eigen bezempje alle duploblokken netjes onder de bank, zodat mama ze niet meer zag.

Toen gingen mama en ik zwemmen, maar het was veel te kort, want we moesten al snel weer weg om mijn grote broer van school halen. Jammer! Ik wilde nog veel langer zwemmen. Maar mama zei dat ik de hele week moest wachten, tot mevrouw Wilma weer kwam.

’s Middags speelde ik met mijn broer in de zandbak en we kregen van mama een lekkere rijstwafel. Rijstwafels kruimelen heel erg, daarom zei mama dat we hem maar buiten op moesten eten. Opeens kreeg ik een slim plannetje. Ik liep met mijn emmertje naar de keuken en kiepte al het zand eruit, op de net schone vloer. Daarna maakte ik heel veel kruimels met de rijstwafel. ‘Kijk eens mama,’ riep ik. ‘Nu moet mevrouw Wilma komen stofzuigen. Gaan wij dan weer zwemmen?’

Maar mevrouw Wilma kwam niet. Mama veegde zelf het zand en de kruimels weg en we gingen helemaal niet zwemmen. Flauw hè. Ik vond het juist zo slim van mezelf.

[Pauline]

Proest!

[Mare]

Nou ja, wat een slimme dame maar dat wist je al. Volgens mij zou ik op zo'n moment moeite hebben mijn lach in te houden.

[Ineke]

Femke over toverkusjes en mier-ga-rennen

Toverkusjes


Mijn mama geeft mij vaak kusjes, maar soms geeft mama heel bijzondere kusjes: toverkusjes. Toverkusjes helpen altijd!

Vanmorgen was ik lekker aan het spelen met mijn vriendinnetje Liesje. Liesje kwam bij mij thuis en dat vond ik heel stoer. Mijn grote broer heeft vaak vriendjes die komen spelen, maar ik maar soms, dus moest ik aan Liesje laten zien hoe leuk het is om bij mij te spelen en hoe knap ik ben. Daarom rende ik zo hard als ik kon door de kamer. En ik kan al hard, heel hard.

Maar pop was uit de kinderwagen geklommen. Ze lag midden in de kamer. Dat vond ik heel stout van pop. En toen viel ik. Zomaar op mijn bol. Ik moest natuurlijk heel hard huilen en ik liep gauw naar mama. Mama nam mij op schoot, zwaaide met haar arm en riep: ‘hocus, pocus, pilatus, pas, ik wou dat de pijn over was.’ Toen gaf mama mij een kusje en mijn hoofdje deed geen pijn meer. Ik ging weer lekker verder spelen met Liesje.

’s Middags na het eten voelde mijn mama zich niet goed. Ze zag er ook een beetje eng uit, alsof iemand haar gezicht helemaal wit gekleurd had. Ze zei dat ze mier-ga-rennen had en dat ze daarom naar bed ging. Ik weet wel wat dat is, mier-ga-rennen. Dan doet je hoofd heel veel pijn. Ik wilde niet dat mama naar bed ging. Dat vond ik saai. Dus klom ik op mama’s schoot, zwaaide met mijn armpje en riep: ‘hocus pocus pilatus pas, ik wou dat de pijn over was.’ Toen gaf ik mama een dikke, dikke kus op haar hoofd. Mama lachte en zei dat ze me heel lief vond en dat mijn kusje ook een beetje hielp. Maar ze ging toch naar bed.

Misschien moet ik nog wat extra oefenen op mijn toverkusjes.

[Ves]

Ah, wat lief dat ze jou ook toverkusjes geeft... zou mooi zijn als het hielp.