het gedrag van B. soms weet ik het niet meer...

[mama van b en c]

Pfff even van me afschrijven hoor. B. is een lief mannetje. Men denkt altijd dat hij erg rustig is en heel goed luistert. En dat is ook zo... behalve thuis.

B. is erg driftig en dan bedoel ik echt erg. Zo erg dat ik me soms af vraag of zijn gedrag wel "normaal" is, voor zover gedrag normaal moet zijn natuurlijk. Ik zal eens kijken of ik het kan omschrijven. Als baby was B. erg rustig, sliep en dronk heel regelmatig, sliep met 5 weken door en was erg tevrden en vrolijk. Vanaf dat hij ongeveer een jaar is heeft hij behoorlijke driftbuien.

Bijvoorbeeld vandaag. Hij heeft een leuke dag gehad, vanochtend mocht hij kiezen bij welke oma hij op visite wilde. Hij heeft heerlijk gespeeld bij mijn schoonouders en is heel lief geweest. Vervolgens hebben we lekker broodjes gebakken en opgegeten. Toen heeft hij even op de bank tv gekeken wat hij ook heel leuk vind want dat mag hij niet vaak. Vervolgens is hij samen met manlief op de fiets naar een verjaardag geweest. Ik ging niet mee want C. was ziek en ik kan nog steeds niet lang staan maar dat terzijde. Op die verjaardag heeft hij niet gespeeld. Er zijn dan voor hem wat vreemde kinderen die hij alleen daar op verjaardag ziet en dat vindt hij zo spannend dat hij dan gewoon een paar uur bij manlief blijft hangen. Daarna hebben we frietjes gegeten en zijn gaan douchen en dan gaat het mis. C. pakt een speelgoedje wat hij wil hebben en daar begint hij over te zeuren. Wij vinden dat als C. dat heeft dat B. het dan mag vragen maar als C. het niet geeft heeft hij pech. En dan begint hij oorverdovend te krijsen om dat speelgoedje. Echt oorverdovend.

Hij gaat door het lint. we zeggen dat het niet mag wat hij doet, hij gaat door, we geven aan wat de consequentie is (uit de douche) en hij gaat door. Hij gaat uit de douche en gaat compleet door het lint. Gillen krijsen, stampen, mij slaan echt niet normaal hoe hij dan doet. Dan laat ik hem staan (kan niks met hem beginnen namelijk) maar dan wordt hij steeds bozer. Hij was zo tekeer aan het gaan dat manlief zei dat hij gelijk naar bed moest. Dat lijkt nog meer te triggeren en wordt nog bozer. Toen hij uiteindelijk aangekleed was ging hij op de slaapkamer verder en hij gaat dan echt zooo tekeer. zo erg dat hij er gewoon van moet overgeven. Manlief heeft hem naar bed gebracht en dan wordt hij wel wat rustiger en kan hij het ook uitpraten en uitleggen zodat B. wel rustig gaat slapen.

Ik weet soms echt niet wat ik met dit gedrag moet. Het gaat me door merg en been, dit soort buien heeft hij soms meerdere keren per dag en ze kunnen dus gerust een uur duren. Het maakt niet uit of hij veel persoonlijke aandacht krijgt, belonen en straffen maakt niet uit, negeren maakt niet uit. Ik ben heel lang voor de lieve aanpak gegaan. Heel begripvol en rustig benaderen, uitleggen, even afzonderen. maar dit lijkt hem niet te helpen en erger nog hij walst zo over me heen. Ik neig nu ook steeds meer net als mijn man naar een hardere aanpak. Dat betekent volgens mijn man, laten zien wie de baas is, wie de macht heeft. Dat past niet zo bij mij, maar ik zie wel dat B. er beter is gedeid en er meer aan heeft.

Deze buien heeft hij trouwens ook 's nachts!

Bedankt als je tot hier bent gekomen, beetje warrig verhaal geworden en wat jullie er mee moeten weet ik ook niet. Misschien herkenning? Tips? Vragen?

[Gootje]

Heftig hoor, vooral als het al zo lang speelt en het zo vaak voor komt als ik het idee krijg uit je verhaal. E lle had vanaf haar 3 tot ongeveer 4,5 regelmatig een driftbui, maar dat was met vlagen en meestel met een week ofzo weer over. Hier hielp de aanpak van veel uitleggen en gevoelens benoemen goed, ken je het boek van Gordon (luisteren naar kinderen, heet het geloof ik)? Verder moeten we er bij haar voor zorgen dat ze een uitlaatklep heeft, bij haar is dat kleuren, dat helpt haar haar gedachten te ordenenen en dingen te verwerken. Een vriendin van mij laat haar dochter vingerhaken voor ze naar bed gaat, om tot rust te komen. Kun je kijken of je zoiets voor hem kan vinden? Kleien ofzo? Echt iets wat je gedachtenloos kunt doen?

[Annemarie]

Zoals de bui vandaag is ontstaan lijkt het op overprikkeling. TV kijken (zeker als je daar niet aan gewend bent) en een huis vol vreemde kunnen enorm veel prikkels geven. Maar ik weet niet hoe de buien op andere dagen ontstaan. Driftbuien 's nacht komen die ook na drukke dagen?

Verder heb ik geen ervaring met zulke erge driftbuien, maar zou zelf B op schoot strak vast houden tot het over is.

[Chantal]

geen warrig verhaal hoor, duidelijk omschreven hoe een boze bui eruit ziet. lastig zeg dat hij het ook 's nachts heeft, waarom wordt hij dan boos?
wat ik doe in zo'n boze bui is ze eerst heel even op hun kamer zetten. bij femke hoeft dat maar 10 minuten, bij chris doe ik dat totdat hij niet meer met spullen tegen de deur aan gooit of er tegenaan schopt met heeel hard gillen erbij.. want als ik dan binnenkom kan ik een houten stuk van de treinbaan tegen mn hoofd aankrijgen.
soms is hij met 10 minuten wat rustiger, soms na 30. dan ga ik af en toe wel even kijken en vragen of hij al rustiger is.

dan is hij nog wel heeeel verdrietig hoor (wat ik dan meestal heb gedaan natuurlijk ). daar ga ik niet op in, maar neem hem op schoot. dan mag hij even nasnikken en kan ik hem rustig troosten. daarna praten we nog even waarom hij zo boos was.
c: 'omdat jij (ik dus) mijn auto hebt afgepakt!'
ik: weet je nog waarom ik dat deed?
c: omdat ik er mee gooide
ik: ja klopt, ik had al 5 x gezegd dat dat niet meer mocht, en als je het weer zou doen zou ik de auto afpakken. dus dat heb ik nu gedaan. als je nou lief blijft mag je hem om 16.00 uur weer terug hebben.
c: (snikkend) maar ik wil hem NU, Jij moet hem nu gaan halen!!!
ik: nee, ik hou me aan de afspraak door de auto af te pakken, en jij gaat je nu aan de afspraak houden dat je lief blijft en dan krijg je je auto weer terug om 16.00 uur.

en zo gaat dat dan een beetje. hier gaat alles met de klok, chris leeft met die klok. zo heeft hij een houvast aan dingen.
bijna alles kun je met de klok goedpraten zeg maar. als je nu ... dan gaan we om ... uur een spelletje samen doen.

hij wil vastigheid hebben. kan niks met de woorden 'straks en zometeen'.
maar goed, chris heeft wel een stempeltje pdd-nos...
ik denk wel dat het voor kinderen zonder stempel ook goed is om vastigheid te hebben. femke is 4 en wil tegenwoordig ook graag weten waar ze aan toe is en wanneer. hierdoor weet ze precies wanneer het 10, 15 en 17 uur is. en 's ochtends wanneer het 7 uur is en tijd om uit bed te komen

succes met zn buien! en hier ook een lang verhaal geworden

[C1ndy]

Ik herken veel van zijn gedrag in het gedrag van Abby.

Abby kan ook zo tekeer gaan als het niet gaat zoals zij het in haar hoofd heeft/had.
Wat hier heel goed helpt is ze op de trap zetten (=strafplek), Als ze na een min 3-5 stil is, naar haar toe gaan en uitleggen waarom ze op de trap moest.
Als ze na de 3-5 min niet stil is, dus opgehouden is met schreeuwen (of wat dan ook), heel duidelijk zeggen dat mama/papa nu wil dat ze ophoud.
Dan gewoon weer weglopen. Dit herhaal je zo iedere 3-5 min totdat ze stil is.
Als abby niet op de trap blijft zitten, dan blijf ik haar terug zetten, de 1ste keer terug zetten zeg ik erbij dat ze op de trap moet gaan zitten omdat ze straf heeft, de 2de keer zeg ik dat ze moet blijven zitten, de 3de en volgende keren zeg ik niets meer, dan zet ik haar terug zonder wat te zeggen, en ga ik met mijn eigen ding verder. Als ze weer van de trap af is, hetzelfde liedje weer verder gaan.

Het is een beetje nanny-achtig, maar onze hulp bij abby gaf ons aan dat dit heel goed zou kunnen helpen (bij sommige kindjes ook echt niet). De eerste keer was ik ook echt wel een half uur bezig om haar op de trap te laten zitten (zogauw ze dr af ging, zette ik ze ook weer terug, ze moest dus ook eerst echt wel 3-5 min STIL (dus zonder geluid te maken) op de trap zitten, voordat ze eraf mocht.). En daarna nog zorgen dat ze stil was. Duurde al met de eerste keren rustig een uur voordat ze van de trap af mocht.

Soms laat ik haar echter ook gaat, zonder een halt te roepen in haar gedrag, maar dan mag ze op de trap gaan zitten schreeuwen, en niet midden in huis. Hier heb ik echt wel even het wiel in moeten uitvinden van wanneer heeft ze het nodig om echt uit te razen, en wanneer kan ik dr een halt toeroepen.

Conclusie: Soms is het beter om uit te laten razen, anders krijg ik het later op de dag alsnog op mn bordje (in de winkel kan ik het nu goed stoppen, maar krijg het dan thuis alsnog) en soms is het beter om dr een halt toe te roepen, tot hier en niet verder.

Sorry dat het een lang en warrig verhaal is geworden, ik hoop dat je het snapt.

[mama van b en c]

op schoot strak vast houden? heb ook een tijd geprobeerd maar dat lukt niet, hij is zooo sterk dan, moet je na gaan het mannetje is 98cm en 13 kg

ik heb ook een tijd gedacht dat de buien door overprikkeling kwamen maar ook als we de hele dag thuis zijn en er niks bijzonders is heeft hij ze.

wel is het iets erger als er wat speelt(zoals nu hij bijna naar school gaat)

het boek ken ik niet gootje, zal het eens opzoeken. en een uitlaatklep... ik zou niet weten wat, sinds hij een jaar is hebben wij al een strak bedritueel en dat vindt hij wel erg prettig.

ik vroeg trouwens aan mijn man vandaag wat we toch konden doen voor b. Hij zei dat we er niks aan kunnen doen, hij had vroeger dezelfde buien, hij zegt dat het dan zwart voor zijn ogen werd en hij nergens voor vatbaar was...

[Chabeli]

Zoals de bui vandaag is ontstaan lijkt het op overprikkeling. TV kijken (zeker als je daar niet aan gewend bent) en een huis vol vreemde kunnen enorm veel prikkels geven. Maar ik weet niet hoe de buien op andere dagen ontstaan. Driftbuien 's nacht komen die ook na drukke dagen?

Dit is wat ook bij mij meteen opkomt. Ik herken de buien wel van Tomás, behalve het overgeven. (Dat overgeven doet mijn nichtje ook, als zij een driftbui heeft.) Bij Tomás komen ze echt voort uit een combi van overprikkeling en vermoeidheid. Zo'n dag als jij beschrijft, dat kan hier echt niet. Hebben we de middag vol, dan is de ochtend rustig of andersom. Meerdere uitjes/visite op een dag kan gewoon niet, het is teveel. En een drukke dag, betekent een thuis-dag de dag erna.

Hier helpt het dus echt averechts om hard op te treden, dat werkt allemaal escalerend. Wat ik doe is eerst uitleggen waarom iets niet mag of kan en aangeven dat ik begrijp dat hij dat moeilijk vindt of daar verdrietig van wordt. Natuurlijk krijg ik hem hiermee niet rustig, maar ik probeer wel hem te erkennen in zijn gevoel. Vasthouden werkt hier ook niet. Wat ik wel doe is hem proberen rustig te laten ademhalen, door gewoon te zeggen dat hij diep en rustig moet ademhalen en dit meerdere keren te herhalen. Dat werkt soms heel goed, dan wordt hij vanzelf rustig. Als dit niet werkt, dan probeer ik hem uit de situatie te halen, afleiding te geven door heel ergens anders over te beginnen. Dus bijvoorbeeld: "hee, weet je nog wat je vanmiddag voor leuks zag?" of: "weet je wat wij morgen gaan doen?" OF iets heel simpels als: "hee wat hoor ik daar nog voor geks?". Dat soort dingen werken heel goed. Mocht het dan niet over zijn (wat ook nog voorkomt), dan wordt ik wat strenger en zeg dat ik niets kan met zijn bui en loop weg of haal hem zelf weg en zet hem op zijn kamer ofzo. Het gevolg is dat hij nog erger overstuur wordt, maar wel omslaat en open staat voor troost.

Het is een heel riedeltje, maar uiteindelijk helpt altijd wel iets onderweg. Maar wat zeker niet helpt is machtsvertoon, dat maakt de bui alleen maar erger en langer durend.

Oh verder instrueer ik hem regelmatig dat hij best boos mag zijn op iets en dat hij dit ook best mag zeggen. En als hij heel boos is, mag hij van ons op de bank slaan (dit doet hij overigens nooit.)

OF het normaal gedrag is weet ik niet, het is in ieder geval wel erg herkenbaar.

[Chabeli]

oh ik lees je laatste berichtje nu...

dat die buien ook komen als jullie de hele dag thuis zijn, kan ook zijn omdat hij zich dan weer verveelt? Dat zie ik ook terug bij Tomás namelijk, soms lijken de muren op hem af te komen en moet hij er gewoon op uit.

[mama van b en c]

[quote lastig zeg dat hij het ook 's nachts heeft, waarom wordt hij dan boos?
][/quote]

Er is elke keer wel wat, of omdat papa komt en hij wil mama, hij wil een boekje lezen maar dat doen we niet 's nachts, hij wil bij ons liggen maar dat mag pas als zijn wekker de ogen open heeft, hij wil drinken maar ik wil hem niet helpen (heeft een flesje staan wat hij heel goed zelf kan) en ga zo maar door hij verzint steeds wat nieuws.

Op de kamer zetten gaat niet, hij zou alles slopen inclusief zichzelf en bovendien komt hij er gewoon uit, ik zou hem op moeten sluiten en dat lijkt me heel beangstigend. (of ben ik dan weer te lief?)
Dat uitpraten doe ik ook zoals jij omschrijft chantal maar vaak eindigd dat in een nieuwe driftbui. De cijfers van de klok kent hij helaas nog niet. Ik zeg wel eens dat hij het dan mag als hij het koffie tijd is bijvoorbeeld maar ja, hij weet natuurlijk niet wanneer dat is.

C1ndy in jou verhaal zit ook wel iets, dat gaat hier ook zo, maar ik heb het nog nooit een uur geprobeerd moet ik zeggen.

Chabeli, ik wil inderdaad ook meer zijn gevoel benoemen en hem hier mee om leren gaan, maar het gaat soms echt te ver! Bovendien zitten mijn man en ik hierin ook echt niet op 1 lijn. waarschijnlijk doet mijn man het zoals zijn ouders het vroeger bij hem ook deden...

En misschien is het wel allemaal te veel op een dag ja. Misschien moet ik het maar eens opschrijven, wat we doen op de dag en wanneer hij precies driftbuien heeft, wellicht zie ik dan een patroon en kan ik daar wat mee?

[Chantal]

dat slopen doet chris ook hoor, en dan heb ik hem idd even in zijn kamer met de deur op slot. niet leuk, maar ik heb liever dat hij iets van zichzelf sloopt (oude tekening van de muur scheurt, of zijn dekbed op de grond) dan dat hij dingen in huis gaat gooien richting tv.
stevig vasthouden heeft echt geen zin hier, daar wordt hij veel bozer van.

's nachts kan ik me het voorstellen dat je dan niks doet hoor! hij is bijna 4, misschien eens gaan oefenen met de cijfers? leuk boekje ervan halen? het geeft bij chris gewoon veel rust als hij weet dat iets om .. uur mag, of moet als hij naar school moet.
of een timetimer kopen, maar die is hartstikke duur. het kan ook met een kookwekker, maar daar kan hij niet goed op zien hoe lang iets nog duurt.

deze leeftijd waren ze allebei trouwens erg vervelend hoor, bijna naar school, zich vervelen thuis.. hopelijk wordt het minder als hij naar school gaat! nog maar een paar weekjes..

[Hemmie]

Ik herken het wel van Marrit, zij kan net zulke driftbuien hebben, vaak om 'niets'. Bijvoorbeeld omdat ik haar mouw opstroop zodat die niet in het eten hangt, of omdat ze geen plas wil doen voordat we weg gaan, of omdat ze toch niet een boterham met pasta wilde (ook al had ze dat zelf gekozen). Ze heeft zichzelf dan echt niet meer onder controle. Gelukkig is het hier met vlagen, en meestal max. 1 keer per dag. Als we zo'n bui voelen aankomen proberen we het om te buigen, bijvoorbeeld door afleiden, maar vaak is het dan onontkoombaar, dan lijkt het er gewoon uit te moeten. Hier is de regel dat als ze echt gaat gillen en/of slaan dat ze dan naar haar kamer moet. Als ze dan haar knuffels enzo op de grond gooit maakt me dat niet uit (ze moet het naderhand wel zelf opruimen), maar trappen tegen de deur bijvoorbeeld accepteer ik niet. Vasthouden lijkt haar alleen maar kwader te maken, al wil ze na afloop wel juist graag knuffelen. Ze is op de top van zo'n bui ook niet voor rede vatbaar, niets dringt door, maar je kunt door praten soms nog wel zo'n bui helemaal in het begin ombuigen, of we praten er na afloop over, en op de lange termijn lijkt dat wel effect te hebben, dan komen we weer een rustigere periode.
Ik heb hier niet het idee dat ze overprikkeld is, of we een hele dag op stap zijn of een hele dag thuis, in beide gevallen kan het gebeuren. Ik heb het idee dat een hele dag thuis nog het slechtste voor haar is. Vermoeidheid speelt wel een belangrijke rol, we proberen dus echt te voorkomen dat ze te moe is, maar dat lukt niet altijd, juist omdat ze al haar hele leven een slechte slaper is. Mijn ouders zijn nu hier, en de eerste dagen was ze echt hyper, ze stuiterde letterlijk rond, wat fysiek natuurlijk heel vermoeiend is. Ook wilde ze 's avonds niet gaan slapen, en was ze te vroeg wakker, dus binnen 2 dagen kreeg ze weer enorme driftbuien. Inmiddels zijn ze hier 2 weken, en is ze weer een stuk rustiger, dus nu gaat het al een week beter, de driftbuien zijn niet zo heftig en binnen 10 minuten over.

Overigens gaat het nu wel beter dan een jaartje geleden, en tussen de driftbuien door is ze een ontzettend vrolijk, lief en knuffelig meisje. Ze kan extreem zijn in haar driftbuien, maar is ook extreem in haar vrolijkheid. Mijn ouders zien haar nu dus ook ruim 2 weken, ze hebben zelf 3 kinderen en 8 kleinkinderen, en zij vinden haar ook heel 'apart', maar ondanks haar driftbuien is ze toch ook juist een ontzettend leuk en vermakelijk kind. Alleen erg vermoeiend, met haar tomeloze energie, eindeloze spraakwaterval en dus die driftbuien...

[Laris76]

Ik kan er weinig aan toe voegen, behalve dan herkenning ook van de diverse antwoorden van de andere dames. Ik hoop voor jedat het beter wordt als hij naar school gaat; probeer dan in ieder geval ook in goed gesprek te gaan met de leerkrachten mocht hij ook met het wegbrengen van die buien krijgen of juist in de klas heel stil zijn. Hier werd het wel iets beter toen de school begon, maar kwamen weer andere lastigheden te voorschijn (waarover ik ook lees in de andere antwoorden). Bij onze S. (bijna 5) zijn de driftbuien de laatste weken wat minder, maar hij is tijdens die buien totaal onbereikbaar. Het enige wat werkt is eindeloos geduld. Hij zegt zelf dat hij ook niet weet hoe het komt en hij wordt er heel erg verdrietig van
Vasthouden, strafplek/stoel e.d. werkt alleen maar averechts. Iets "moeten" en tijdsdruk zijn voor hem erg moeilijk.

Ik hoop dat je er een beetje uitkomt ook met je man. Kun je bij jullie ook opvoedingsondersteuning aanvragen?

[Liselotte]

Lastig, zeg. Kan het iets te maken hebben met de geboorte van de jongste?

Edit: ik zie dat het al langer speelt.

Ik denk dat je moet gaan opschrijven wanneer de buien zich voordoen. En in welke situatie. En met je man een vaste manier van aanpak afspreken. B is nu nog relatief 'klein' en hanteerbaar. Sommige kinderen zijn driftiger dan anderen, maar drift moet wel in goede banen geleid worden. Ik vind het gedrag wel heftig, maar B is met 3/4 jaar echt nog wel een ukkie, al die emoties zijn nog zo ongrijpbaar voor een peuter/kleuter.
Ik ben een keer op een school geweest waar ze een 'boosstoel' hadden (dus geen strafstoel!). Daar zetten ze boze/driftige kinderen op om rustig te worden. Ik probeer Ilias altijd het verschil tussen boos zijn en driftig zijn uit te leggen. Met een boos iemand kun je wel praten, met een driftig iemand niet. Die maakt dingen kapot en doet anderen pijn. Op die school werkte de boosstoel wel, zelfs zo goed dat kinderen er naar verloop van tijd zelf op gingen zitten als ze boosheid aan voelden komen.
Wij hebben op sommige groepen een bokszak, maar zelf vind ik dat echt een uiterste redmiddel...

Voel jij een bui bij hem aankomen?? Misschien zou dat goed zijn, om het voor te zijn. Of om een beginnende bui te begeleiden??
Kijkt hij veel tv/ welke tv programma's?

[Hemmie]

Ik ben een keer op een school geweest waar ze een 'boosstoel' hadden (dus geen strafstoel!).

Bij Marrit op school hebben ze een 'sad pillow'. Niet dat ze daar ooit op zit omdat ze boos/driftig is, dat bewaart ze voor thuis. Al zit ze er regelmatig op omdat ze teveel praat .

[monika]

Jort is ook altijd een temperamentvol mannetje geweest. Veel herkenning. Bij hem heeft overprikkeling wel invloed, maar ook uit het niets konden driftbuien ontstaan. Wat hij in zijn kop heeft heeft hij niet in zijn kont zal ik maar zeggen.

Ook hier op de trap zitten volgens Super Nanny stijl. Af en toe moest ik er bij zeggen dat we die dag geen plannen hadden dus dat ik hem de hele dag kon terug zetten (als hij steeds weg wou lopen). Dat hielp heel goed.

En duidelijke structuur, dus toch maar op mijn mans manier, minder praten. 1x waarschuwen, daarna direct actie, uitleggen waarom op de trap, aantal minuten laten zitten, sorry laten zeggen voor het van de trap af mogen.

Ik moest leren dat er een verschil is tussen duidelijk zijn op een liefdevolle manier en boos worden op mijn kind of authoritair optreden. En eigenlijk is het op de trap zitten meer een time-out dan een straf, voor zowel kind als ouder.

[channiemam]

Ik herken nynke in jouw verhaal. Bij haar is het niet zo zeer over prikkeling maar het lang in het gareel moeten zitten. Bijvoorbeeld de verjaardag. Hij durft niet goed te spelen maar weet ook dat hij niet teveel aandacht van zijn vader op kan eisen. In het gareel dus. Nadien moet hij zich af kunnen reageren. Maar ook dan moet hij netjes spelen: gevolg... Driftbui

Nynke heeft dit namelijk. Ook bij lange dag binnen spelen of na school( in groep 3 ) veel leren, nadien schopt ze letterlijk en figuurlijk overal tegenaan. Zij moet lichamelijk even uitrazen. Bijv op de fiets naar school geeft rust voor ons thuis. Ook verjaardag zonder vriendjes enzo geeft dit gedrag. Herkenbaar?

[wennetje]

Zoals de bui vandaag is ontstaan lijkt het op overprikkeling. TV kijken (zeker als je daar niet aan gewend bent) en een huis vol vreemde kunnen enorm veel prikkels geven.

Daar dacht ik ook aan in dit voorbeeld. Het klinkt wel als een hele drukke dag. Joris kan ook door het lint gaan als hij heel erg moe is en corrigeren heeft dan echt geen effect. Afleiden, humor en lief zijn helpt dan veel beter. Corrigeren is voor momenten dat hij meer uitgerust is. Maar 1 voorbeeld is te weinig om een volledige vergelijking met mijn zoon te trekken.
Ik vind het wel een heel goed idee om op te schrijven (hoeven alleen steekwoorden te zijn) van de omstandigheden waarin dergelijke buien plaatsvinden. Tijdstip, wat hebben jullie vooraf gedaan, wat is de aanleiding, etc. Misschien komt de oplossing je zo vanzelf tegemoet.

[nance74]

Ik dacht ook aan overprikkeling en vermoeidheid. M icah heeft niet van die hele erge driftbuien, maar kan flink huilen na een drukke dag. Vaak ook als iets dan niet gaat zoals hij bedacht heeft maar het blijft bij huilen. Lijkt dan dat dat er even uit moet zeg maar. Meestal einde van de dag.

Tja wat kan er aan doen. Al eerder genoemd even op een plekje zetten zodat hij tot rust kan komen? Daarmee laat je zien dat je dat gedrag niet tolereert.

[Miranda]

Het lijkt wel alsof je het over Marit hebt van bijna een jaar geleden. Die kon ook flink tekeer gaan en het was echt niet altijd overprikkeling. We hebben hierbij hulp gehad vanuit het CB en orthopedagoog. Wat in ieder geval wel duidelijk was, was dat Marit gebrek aan uitdaging had, ze was echt toe aan school maar mocht nog niet...
Ik moet nu echt weg naar mijn werk, als je meer wilt weten pb mij maar. Na morgen ben ik 5 dagen vrij en heb ik wel tijd om het een en ander op te schrijven.

[mama van b en c]

[quote] [ Kun je bij jullie ook opvoedingsondersteuning aanvragen? /quote]

Ja, maar daar komen ze meestal met triple p. Mijn man kan daar helemaal niks mee,

[quote] Voel jij een bui bij hem aankomen?? Misschien zou dat goed zijn, om het voor te zijn. Of om een beginnende bui te begeleiden??
Kijkt hij veel tv/ welke tv programma's?

Nee, ik voel de buien eigenlijk niet aan komen. Het is er ineens en soms pikt hij het gewoon prima als iets niet mag en opeens wordt hij dan uit het niets heel boos. Hij kijkt nauwelijks tv. "s ochtends een kwartiertje bij mij in bed, dan kijkt hij sprookjesboom en brandweermn sam. En op zaterdagavond kijkt hij america's funiest home video's

@ channiemam, ja herkenbaar, daarom moet ik het maar eens op gaan schrijven, misschien dat ik dan ontdek wat zo'n bui uitlokt.

Ik heb eigenlijk ook het idee, dat hij de buien vooral heeft als manlief thuis is. Dat is meestal in het weekend dus inderdaad ook wel als we wat drukker dagprogramma hebben.

Nou ik ga huiswerk maken

[drus]

Ik herken het ook van @nne. Die heeft het ontzettend gehad en ook 's nachts. Bij haar zijn we erachter gekomen dat het te maken had met het gevoel verlaten te worden en dan juist meestal als ik wel thuis was. Ik werk natuurlijk heel veel en dat was voor haar niet te behappen.

Hier hielp eigenlijk alleen om in de buurt te blijven en te zorgen dat ze zichzelf of anderen geen pijn deed en laten uitrazen. Daarna werd ze verdrietig en kon dan echt komen uithuilen.

Heel veel sterkte ermee!