Altijd bij mij...

[wilmama]

M arijn is sinds ik een jaar geleden gestopt ben met werken 24/7 bij mij. Ik ben er altijd en ik ga nooit weg.

Omdat hij nog steeds overdag slecht eet drinkt hij nog veel bij mij.

Gister moesten we naar een crematie en mijn overbuurvrouw die hij goed kent heeft hem uit bed gehaald na zijn slaapje en mee naar huis genomen.

Toen we terug kwamen was hij zo verdrietig hij had wel een half uurtje lekker gespeeld.

Is het goed om hem meer te laten wennen aan anderen en het feit dat ik er soms niet ben. Ik heb geen opa's en oma's, familie of kennissen die hem wel eens meenemen of oppassen. Alleen bij papa is hij wel eens zonder mij en dat gaat super.

[Hemmie]

Marrit was tot ze ruim 2 was ook altijd bij mij. De enkele keer dat ze wel bij iemand anders achterbleef (en dat was dan een vertrouwd iemand, opa en oma of onze dagelijkse huishoudelijke hulp) was het echt drama. Toen ze 2 jaar en 3 maanden was is ze op school begonnen, elke ochtend van 8 tot 12. De eerste dagen huilde ze een beetje, en bleef steeds heel dicht bij de juf, maar al heel snel ging het heel goed. Vervolgens is ze hier afgelopen september, ruim 3, zomaar op een nieuwe school begonnen, en ze heeft nog geen dag gehuild. En als ik haar een keer bij oma achterlaat kijkt ze me bijna weg .
Mijn ervaring is dus dat het zo maar om kan slaan, en dan helemaal goed komt. Ik zou me er dus niet te druk om maken voorlopig, tenminste, zolang jij er geen problemen mee hebt dat hij nu nog niet zo graag bij een oppas achterblijft.

[Chantal]

ik zou hem zeker meer laten wennen aan het leven zonder jou.
want ook hij gaat straks misschien naar de psz, en later naar school of op gym of zo.
wel heel lief natuurlijk, maar wil je zelf nooit eens weg dan?
ik ben geloof ik heel makkelijk en laat mijn kinderen overal achter. nou ja, niet overal maar wel bij opa en oma, zusje, kdv, gewone oppasmeiden (3 verschillende), buurvrouw..
niet aanvallend bedoeld of zo hoor, ik verbaas me dat het kan dat je kindje zovaak bij je is

maar hij is het nu natuurlijk nog niet gewend, zou dus zeker wel kijken naar hem wat haalbaar is. eerst misschien bij iemand die hij niet kent en jij erbij en zo steeds wat verder gaan.

[Hemmie]

want ook hij gaat straks misschien naar de psz, en later naar school of op gym of zo.

Maar waarom zou hij er dan perse nu al aan moeten wennen? Daar kan hij dan toch juist aan wennen als hij straks 2 dagdelen in de week naar PSZ gaat?

[Chantal]

geen idee, ik denk dan om drama's voor te zijn. kan me voorstellen dat als je als kind achtergelaten wordt in een klas met 25 peuters dat best heel eng kan zijn.
als een kind al gewend is om achtergelaten te worden dat het wel spannend is, maar toch minder eng als dat je nog nooit zonder mama bent geweest.

maar dat ligt ook aan het kind hoor! toevallig heb ik daarin 2 hele makkelijke kinderen gehad. wie weet hoe mark wordt
nu kan ik hem ook makkelijk bij iemand achterlaten, hopelijk blijft dat ook zo net als bij die andere 2.

[monika]

Ach ik weet niet of oefenen helpt. Jort zat noodgedwongen 4 dagen op kdv. Altijd huilen als ik weg ging, en weer op zijn gemak voor ik aan het eind van de straat was. Als hij bij papa bleef als ik een boodschapje deed stond hij tot ruim 3,5 te schreeuwen bij de voordeur en wachtte lijdzaam tot ik thuis was.

Ik zou alleen oefenen als je het zelf echt nodig vindt.

[wilmama]

Aan een kant vind ik het niet erg zoals het nu gaat. De situatie is er ook gewoon niet naar. Meneer eet nog weinig en drinkt nog veel bij mij.
Verder dus ook geen opa, oma of tantes en kennissen waar hij erg vertrouwd mee is.

Er is nu wel een goede vriendin bij ons in het dorp komen wonen waar ze erg goed mee kunnen. Ze wil ook wel oppassen dus wie weet komt het straks eens vaker voor dat ik even bij hem weg ga.

Alleen mijn moeder is zo heerlijk met ze dat ze graag bij haar zijn. Gek want ze zien haar weinig. Ik mis dat ook heel erg. Hopelijk kan ik met de pasen weer even naar ze toe.

[MarijeO]

Sterre is ook niet gewend aan oppassers... Of ze is bij mij, of bij mijn man. Eén keer heeft mijn zusje opgepast en dat ging goed. We willen haar binnenkort wel een dagje met de andere kinderen naar mijn zusje brengen zodat R. en ik samen op stap kunnen. Verder is het eigenlijk niet nodig geweest dat ze naar een oppas ging. Er zijn ook geen grootouders meer waar ze naartoe kan. De anderen zijn ook op die manier opgegroeid en zijn praktisch zonder problemen naar de psz en basisschool gegaan. Als je het zelf geen probleem vind, zie ik niet in waarom hij er nu aan zou moeten wennen bij een oppas gebracht te worden. Ik kan me wel voorstellen dat het lekker is om eens zonder kinderen te zijn, in dat geval: zeker doen.

[Ann1gje]

Misschien af en toe een uurtje die vriendin van je? Ik zou t vooral rustig opbouwen, helemaal als er geen noodzaak bij is, maar kan me voorstellen dat t voor jou af en toe ook wel lekker is.... Mss scheelt t als z'n zus erbij is? Dat was hier zo.... (nou is Fedde ook lang naar t Kdv gegaan, maar dat maakte niet heel veel uit). Ik merk het laatste half jaar heel duidelijk dat t makkelijker wordt....
Als ie naar de Psz gaat dan kun je dat ook heel rustig opbouwen, gewoon ff met de juf overleggen.... Mss mag je de eerste keren er wel bij blijven.
En Chantal, in pszgroepen zitten geen 25 peuters hoor , volgens mij overal ongeveer 15....

[Chantal]

.
En Chantal, in pszgroepen zitten geen 25 peuters hoor , volgens mij overal ongeveer 15....

sorry, ben er al even uit , ben tegenwoordig alleen kleuterklassen en groep 3 gewend

[wennetje]

Tja, stel dat je echt plotseling er niet kunt zijn, dat is wel een drama dan. Ik zou zelf wel kiezen voor langzaam wat laten wennen aan anderen.

Hier een kind wat al snel naar het kdv ging en een vaste dag bij oma. Daarin geen keus, als BAMoeder zal ik toch echt MOETEN werken. Maar het voordeel is wel dat Joris een kind is zonder enige vorm van verlatingsangst, hij is er van doordrongen dat ik weer terug kom en binnen die veiligheid beweegt hij zich vrij. Hij redt zich prima zonder mij maar is dolgelukkig als hij me weer ziet en we zijn buiten die dagen vrijwel altijd samen. Als ik in de buurt ben wil hij ook wel mij, dan mag oma hem bijvoorbeeld ook niet verschonen, maar zodra ik weg ben wordt dat geaccepteerd. Alleen toen hij 1,5 was en er in de zomerperiode steeds wisselende kdv leidsters waren had hij daar veel last van maar ook dat kan hij nu redelijk opvangen. Ik moet zeggen dat dit heerlijk relaxed is. Nu het weer mooier is onderzoekt hij graag de tuin en het speelgoed bij de buren. We hebben een stuk lage schutting en de buurman wordt gecommandeerd om hem even over de schutting te tillen. Eerlijk gezegd vind ik dat vrije gedrag heerlijk om te zien.
Uiteraard kan ik hem niet zomaar bij een paar vreemden achterlaten, dat zou weer het andere uiterste zijn, maar lang wennen hoeft hij niet. Joris is dan wel weer een kind dat het niet zo lekker doet in grotere groepen, de drukste dag op het kdv is niet zijn makkelijkste dag. Daarmee wil ik dan weer zeggen dat het al dan niet snel wennen aan grote groepen later op psz of school heel erg afhangt van het kind zelf en niet zozeer of het al eerder bij anderen is geweest.

[HeleenW]

Levi heeft het ook gehad, het ergens achter gelaten worden (buiten de voor hem bekende opa en oma en het kdv) was echt huilen. Ik heb het toen wel met een reden iets 'geforceerd'. Een bevriende buurvrouw heeft een zoontje zo oud als Levi. Ik heb met haar afgesproken dat ik Levi bij haar zou achterlaten, eerst voor 10 minuten en dan elke keer wat langer. Ik kon vanaf ons zolderraam in haar huiskamer kijken. Ik weet niet hoelang het geduurd heeft, maar het ijs is daar gebroken en vanaf die tijd kon ik Levi makkelijker ergens achterlaten. Hij was toen bijna 2,5 jaar oud.
Ik had er wel een reden voor. We hadden een speelgroepje, waar Levi deel uit maakte. Om de 3 weken was het ergens bij een meoder spelen en dan gingen de andere moeders weg. Iedereen liet z'n kind achter, behalve ik. Ik bleef er elke keer bij omdat Levi anders ging huilen. Daarom toch geprobeerd het hem aan te leren, vertrouwen te gaan geven als ik ook weg was dat ik dan weer terug kwam.

[Mare]

Bij David werkte het toch anders. Hem rustig ergens anders laten wennen lukte gewoon niet. Huilen, huilen en huilen. Soms een kwartier niet en dan toch weer huilen. Wij hebben hem dus alleen weg gebracht als het echt moest. (dat was dus ook dat j. En ik echt tijd voor elkaar nodig hadden )

Het moeilijkste was de crèche bij de kerk. Daar had hij geen vertrouwen in en ik ook niet. Maar toen hij naar de volgende groep mocht ben ik er nog één keer bijgebleven en toen ging het ineens goed. Wij hebben het vertrouwen dus niet 'afgedwongen' maar het kwam vanzelf. Nu kunnen wij hem echt overal achter laten. Het is een heel vrij kind en hij heeft helemaal geen last van verlatingsangst.

Voor mij is er dus geen nut in het oefenen tenzij het dus nodig zou zijn.

[Mamarielle]

Jonathan was ook altijd bij mij, ik werk niet, dus hij gaat niet naar een KDV o.i.d. Hij hing ook heel erg aan mij en wij konden hem ook niet ergens achter laten, want dan was het de hele tijd huilen. Het lukte zelfs niet bij m'n moeder, terwijl hij die toch heel vaak zag. Dat vond ik ook weleens sneu voor haar hoor, en niet altijd leuk. Gelukkig was het ook haast nooit nodig om hem ergens achter te laten, maar het zou weleens handig geweest zijn.
Het was ook wel iets waar ik me druk om maakte voor als de bevalling van Aron overdag zou beginnen, dan zou hij toch echt ergens heen moeten. Gelukkig begon het 's nachts, was m'n moeder vrij en die kon dus komen. En... het ging zo goed! Ze heeft ook bij ons gekraamd en dat was eigenlijk het omslagpunt; het is zo goed gegaan, en hij vond het ook prima om bij haar beneden te zijn terwijl ik boven lag. Wat was dat een opluchting! En eigenlijk sinds die tijd is hij ook veel vrijer, ook naar vreemden toe.
Ik denk dat hij er nu ook echt pas aan toe was, met Lucas ging dat eigenlijk hetzelfde. Die ging ook pas met 3,5 jaar naar de PSZ omdat dat daarvoor echt nog niet goed gegaan zou zijn, en toen hij 3,5 was was hij er aantoe en ging het ook heel goed meteen en vond hij het heel leuk.

[Hemmie]

M arijn is nog geen 2 natuurlijk, ik lees nu toch veel verhalen over kinderen die na hun 2e er opeens veel makkelijker in werden (hier dezelfde ervaring). Juist daarom zou ik me er niet te druk om maken, over een half jaar kan de situatie al heel anders zijn.

[Annemarie]

Linde heeft een papadag, opa en omadag, ze gaat naar het KDV en de PSZ. Heel wat gewend dus en toch zou ik haar niet zonder problemen bij een niet goed bekende kunnen brengen.

Ik zou me er niet druk om maken, zijn wereld wordt vanzelf groter via PSZ, school, spelen bij vriendjes. Dat komt allemaal wel.

[wilmama]

Bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat ik het zo maar laat zoals het gaat. Misschien wel wat vaker iets regelen zonder mij. Maar dan ook omdat ik dat fijn vind.

Ik denk dat het ook wel goed komt als hij straks naar de psz mag.

[drus]

Weet je, mijn kinderen gingen vaak ook huilen als ze me zagen nadat ik weg was geweest. Ik hoorde dan dat ze heerlijk gespeeld hadden en kon dat niet rijmen. Ik ben het gaan zien als een teken van hen om mij te laten weten dat ze me gemist hadden en dat het fijn was me weer te zien en dat ze het alleen via huilen konden laten weten aan me omdat de woorden er nog niet zijn. Ik ben gaan zeggen dat ik het ook fijn vond om hen te zien en gaf ze een uitgebreide knuffel. Ik ging eigenlijk niet meer troosten.
Nu komt Simon uitgebreid op me afrennen als ie me ziet en geeft een knuffel terug. De andere twee hebben gewoon woorden en zeggen dingen als Yesss, mama is er.

[Hanne]

Bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat ik het zo maar laat zoals het gaat. Misschien wel wat vaker iets regelen zonder mij. Maar dan ook omdat ik dat fijn vind.

Ik denk dat het ook wel goed komt als hij straks naar de psz mag.

dat denk ik ook hoor Wilma. het moet tegenwoordig allemaal zo snel. ik krijg altijd commentaar vanuit sommige mensen (irl niet hier hoor) dat het zooooooooo slecht is dat een kind bij mama thuis is en dat het nodig is voor de sociale ontwikkeling dat ze zsm andere kindjes vaak samen zijn. En dat dan van bijv. mijn schoonmoeder die haar kinderen zelf ook altijd bij zich had simpelweg omdat er vroeger weinig moeders werkten. Ik zeg dan altijd maar: jouw kinderen zijn ook sociale randdebielen geworden he. want zij zaten ook niet op een kdv. gelukkig dat ik met M. ben getrouwd want anders was het maar slecht met hem afgelopen.
het komt allemaal wel. Espen is vaak met 1 van de oma's als ik weg moet. verder hebben we geen andere oppas. hij speelt hier in de speeltuin heel leuk met andere kindjes. In mei gaat hij voor het eerst naar de psz. het komt allemaal wel goed.

[wennetje]

dat het zooooooooo slecht is dat een kind bij mama thuis is

Hahahaha, ik ben gewoon strontjaloers op de moeders die thuis kunnen blijven en verdenk andere mensen daar ook van als ze zo oordelen
Alhoewel het in mijn geval, als alleenstaande moeder, wel in het voordeel van mijn kind werkt om andere mensen een rol te geven in de opvoeding (maar een beetje minder dan fulltime werken zou heel fijn zijn)