Ik heb heel erg genoten van pakweg de eerste 10 tot 14 dagen na de geboorte van I.van. Ik was zo blij dat hij het zo goed deed, zo goed dronk, zo goed groeide.
En toen kwam de onrust weer... die ik heel goed ken van bij J0ela. Hoewel ik haar wekenlang niet aan de borst kreeg en dat maakt het sowieso heel moeilijk toen, die constante 'strijd', het moeizame kolven en de hele dag een kindje dat alleen maar krijste en de slaap maar niet kon vatten.
Dit keer geen kolf en een jongetje dat alleen maar aan de borst wil en tot nu toe nog redelijk lang achter elkaar in slaap weet te blijven. Maar die daarbij heel onrustig is geworden en na elke voeding ontevreden blijft en meer en meer gaat huilen, zeg gerust krijsen.
Eerste poging om het hem makkelijker te maken was blokvoeden, zorgen dat ik minder productie had. Dat was ook heus wel nodig, zeker als hij elk uur wilde drinken, maar de onrust nam toe.
Volgende poging was Infacol tegen krampjes en dat leek een dag erg goed te werken (hoewel dat me wat snel leek en ik geen direct effect verwachtte). Maar helaas, na die ene dag was het weer onrust en heel hard huilen.
Gisteren de gaviscon voor babies gepakt. Ik ben ervan overtuigd dat J0ela verborgen reflux had, maar hier erkennen ze dat niet en doen ze daar niets mee. Er is hier geen enkele medicatie verkrijgbaar voor babies, zelfs geen simpele gaviscon drankjes.
We zijn met haar naar een andere kinderarts gegaan voor een second opinion maar we kregen een soort van smalend lachje, zo van, ow gut stakkerds, hun eerste kindje, onervaren, het kind heeft gewoon krampjes en dat gaat wel weer over.
Maar wij als ouders wisten het verschil tussen de krampjes (die ze ook heus had gehad) en dit probleem. Toen ze een maand of twee was ben ik begonnen met de reguliere maatregelen tegen reflux (dus eigenlijk altijd overeind-schuin omhoog houden en laten slapen) en van de ene op de andere dag hadden we een ander kindje.
Nu met I.van rekende ik al op reflux. (Ook omdat het toch ook erfelijk schijnt te zijn en bij mij thuis hadden we het volgens mijn moeder ook alledrie) Dus schuine matrasjes enzo heb ik al vrij snel ingevoerd, maar vooralsnog werkt dat niet afdoende. (waarschijnlijk omdat dat klepje van de maag nu nog het minst ver ontwikkeld is, om het even simpel te zeggen)
Het huilen is flink toegenomen de afgelopen dagen. Ik voed hem s morgens bij het wakker worden en zo op het eind van die voeding begint het. Ik houd hem overeind, boertje enz, schuin neerleggen, maar niets helpt. En hoe meer hij huilt, hoe erger het lijkt te worden. Hij wil niet alleen zijn, wil bij ons zijn, gedragen worden, heel licht wiegen.
En het duurt dan uren voordat hij in slaap valt. (gisterochtend zijn we zo van 7 tot half 12 bezig geweest tot hij eindelijk weer sliep)
Vanaf volgende week gaat mijn man weer fulltime werken (afgelopen twee weken werkte hij alleen de middagen) en wat voel ik me schuldig tegenover J0ela.... want als I.van zo overstuur is, dan gaat al mijn aandacht naar hem uit - en dus niet naar haar. Af en toe voelt het voor me alsof ze een broertje heeft gekregen en haar moeder kwijt is.
Er is hier geen opvang voor haar, ik heb geen hulptroepen beschikbaar, geen familie in de buurt.
Dat ik dit allemaal kan tikken, is omdat ze nu wonderlijk genoeg allebei slapen. Ik durf nog niet echt te zeggen dat de gaviscon werkt maar het lijkt er wel een beetje op. Ik weet vanuit de zwangerschap dat het echt onmiddellijk verlichting geeft als je maagzuurremmer inneemt, en ik hoop zo dat dit werkt. Deze hebben mijn ouders uit Frankrijk meegenomen en is ook in Belgie te bestellen.
Ik weet dat het niet aan te raden is om dit op eigen houtje te doen, maar aangezien artsen in NL (en andere landen overigens) al heel snel dergelijke remmers voorschrijven op basis van de ervaringen van ouders, waag ik het er toch maar op.
Ik vind het in elk geval even echt heel erg zwaar, slechte nachten, vrijwel geen mogelijkheid om overdag te slapen, twee kindjes, koken en om over het huishouden en boodschappen zal ik het maar niet hebben. Ik zit heel erg vaak in tranen de laatste dagen.
(en ook nog elke dag 39 graden overigens)
ow en ik heb een draagdoek - en dat vindt hij fijn. Maar tot nu toe is het me echt niet gelukt om hem er goed in te krijgen. Alsof het simpelweg niet past. Ik krijg zijn hoofd er echt niet in. Dus hij hangt er als een zoutzak in en ik moet zijn hoofd vasthouden.
De dubbele wagen komt waarschijnlijk over een ruime week....... dat zal toch wel heerlijk zijn hoor...
dank je wel voor het uitlezen van dit lange bericht
voelt heerlijk om het even allemaal neer te zetten.
. Waar loopt dat mis?