Mag ik ook even klagen? (nogmaals over niet doorslapen)

[Pauwtje]

Ik zou kunnen reageren in het draadje van Wanda, maar ik wil een eigen klaagdraadje

Ik ben het (niet) slapen van Evy ZO VERSHRIKKELIJK ZAT!!! Ze is nu 17 maanden, en er is altijd wel wat: tandjes, snot, onrustige dag gehad, koorts… En ik ben moe en trek het niet meer en ik vind het niet meer leuk . Het probleem is niet zozeer dat ze wakker wordt s nachts, maar dat ze wakker blijft… soms wel 2 uur lang. En het begint me op te breken. Ik probeer zo langzamerhand mijn sociale en sportieve leven weer op te pakken, maar 1x een avond laat naar bed en ik word genadeloos afgestraft. Zoals vrijdag: ik ben om 00:00 uur thuis, lig om 0:15 in mijn bed, slaap bijna en om 0:30 wordt Evy wakker. Om 1:20 kan ik weer naar bed. Tot 4 uur. Meisje wordt weer wakker, ben tot 5:15 met haar bezig en geef het dan op. Manlief neemt het over, waardoor ze eerst nog een hele poos hartverscheurend huilt en ‘mama , mama’ roept. Tegen zessen dommel ik weer in. Gelukkig kon ik ‘uitslapen’ tot 7:30.
Deze week heb ik s avonds wat leuke dingen gepland. Maar ik kan er niet naar uitkijken, met het vooruitzicht op veel te korte nachten. Ik begin het Evy bijna kwalijk te nemen Uiteraard ga ik de andere avonden op tijd naar bed, maar door het gespook s nachts kan ik nooit echt lekker bijslapen.
Ze mag bij me slapen, en tot een half jaartje geleden ging dat goed . Maar tegenwoordig draait het samenslapen meestal alleen maar uit op gewoel en gedraai en frustraties. En ik word GEK van het gefriemel aan me. Als ze aan de borst ligt, friemelt ze aan me, aan mijn keel, aan mijn andere borst, vingers in mn mond, gefriemel aan mijn gezicht, ik kan dus ook niet in slaap vallen terwijl ze bij me ligt (wat wel lukte toen ze baby was, toen sliep ik gewoon terwijl zij aan de borst lag).

De oudste was ook een drama slaper, en die ging met 20 maanden op wonderbaarlijke wijze ineens doorslapen. Daar heb ik nu dus ook mijn hoop op gegooid. Maar zo langzamerhand begint het tot me door te dringen dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie bieden voor de toekomst.

Zo, mijn frustratie heb ik even kunnen spuien. Bedankt voor het lezen.

[LindaJager]

Oh, ik herken het zo van Robert. Dat was ook zo'n dramatische slaper. En elke keer als hij wakker werd 's nachts, zo'n 5 à 6x , dan was het meteen brullen en zat ik weer stijf rechtop in mijn bed. Ik kon 's avonds ook nooit ontspannen beneden zitten want voor je het wist lag Robert weer te brullen

Maar het gáát een keer over hoor Ik hoef er nog maar zelden uit voor de jongens

Ik hoop voor jou dat de omslag snel komt want idd, je gaat het je kind gewoon kwalijk nemen dat het zo vaak zó aanwezig is 's nachts.

[kaatje71]

oh wat moeilijk hè dat gedoe `s nachts. Breek me de bek niet open.
Tja, je kent mijn verhaal.
En je wilt ook vrolijk en blij wakker worden voor je andere kinderen toch?
En idd dat sociale leven ( wat is dat???).......

[HeleenW]

het is ook gewoon zwaar! dus je mag best klagen! en wat ben je ontzettend eerlijk in het zeggen van je gevoel. EN tuurlijk weet je dat E er ook niets aan kan doen, maar je blijft een moeder met gevoelens en wensen!
Vooral je avondje uit, lekker even weg zijn en dan zeer moe in bed liggen en dan gewoon eigenlijk weer nachtdienst draaien... zwaar!! Je eigen ding eindelijk weer eens willen oppakken maar eigenlijk niet kunnen vanwege de gebroken nachten.

Ik heb geen wijsheid... echt niet.

Kan je overdag met Evy nog eens slapen? Of zou je bijvoorbeeld in het weekend een afspraak met je partner kunnen maken dat jij dan wel kan uitslapen of 's middags op za en zo kan slapen? Ik noem maar iets hoor, dan kan je weer een beetje bijtanken want zonder slaap, het is funest!

Sterkte!

En nu ik toch bezig ben met knuffels geven ))))KNUFFEL((((

[edevries]

Ik herken het ook, en vooral ook het friemelen.
Sem sliep bij mij ook aan de borst, en heeft daarna een lange friemel periode gehad waardoor hij mij ook wakker hield.
Op de een of andere manier kon het wel "instrueren" dat hij in plaats van overal friemelen, alleen mijn tepel met zijn handje vast hield. Klinkt wel een beetje raar als ik het zo opschrijf, maar uiteindelijk heeft dat wel geholpen in die periode.

[Ves]

Oh, herkenbaar! (en helaas duurde het hier langer dan 20 maanden... het gaat hier nu eindelijk redelijk goed, soms niet)
En dat sociale leven, geen puf daarvoor hebben, opzien tegen afspraken die normaal gezien leuk zouden zijn, maar met die eindeloze vermoeidheid... ook herkenbaar .
Knuffel!

[lotte]

Zo ontzettend herkenbaar! Wij hebben onze portie gebroken nachten ook gehad, wat een drama. Altijd zo snel mogelijk slapen, want je weet maar nooit wanneer ze weer wakker worden. Steeds maar hooguit een paar uurtjes achter elkaar slapen. Het beheerst je hele leven.

Volgens mij is het bij Juul opgehouden toen hij rond de anderhalf was, daarna werd het langzaam minder. Toen werd Elise geboren. Die sliep gelukkig stukken beter, maar toch wel twee nachtvoedingen. En zij was ook zo'n friemelkont, kriegel werd ik ervan!
We hebben nog steeds wel eens gebroken nachten, maar dat is meer uitzondering dan regel. Het gekke is wel dat ik me dan meteen weer net zo gefrustreerd voel als toen, dat komt meteen weer naar boven o.i.d.

Hou moed, want het wordt echt een keer beter, hoe afgezaagd dat ook klinkt.

[muppet]

Hier ook veel herkenning. Inmiddels zijn we zo ver dat ze 's nachts wel vrij vlot doorslaapt en ze nog maar 2 keer wakker wordt. Ze begint tegenwoordig ook in haar eigen bedje. Dus er zit absoluut verbetering in. Het gefriemel is ook zo onwijs herkenbaar, hier zijn het mijn haren... En dan naast me, al half slapend, half huilend: "ikke wil jou haajties vasthoude!"

[lotte]

"ikke wil jou haajties vasthoude!"

hihi, ik lees dat als ontzettend schattig en grappig en moet er echt even om lachen.
En ik herinner me meteen weer Juul die altijd iets zei als: haar aaien (dwingend, huilend) en dat ging dan uiteraard om mijn haar als ik net even wat comfortabeler wilde gaan liggen.