Zo bezig met de dood

[niekje]

Jasper is sinds vanmorgen in 1 keer heel erg bezig met de dood, hij wil niet oud worden want dan ga je dood, hij vraagt hoe je lucht krijgt als je dood bent....en daar moet dan overal antwoord op gegeven worden en als we dan zeggen dat je geen lucht krijgt wordt ie intens verdrietig, net ook weer met naar bed brengen, komt het in 1 keer weer naar boven en wordt ie heel verdrietig en durft niet meer te slapen, nu ligt hij bij ons in bed en leg hem straks terug in zijn eigen bed als wij naar bed gaan...

Vind het heel zielig dat hij er zo mee bezig is, er is helemaal geen overlijden in de familie geweest, zou hij een voorgevoel hebben oid, hij wordt dan zo verdrietig en kruipt bij je op schoot en knuffelt je helemaal fijn....

Iemand misschien tips als in boekjes of zo om met hem samen te lezen

Groetjes Nicole

[Suuz]

À bah, vooral als er geen overleden persoon in de omgeving hebt. Grr zou zelf kippenvel krijgen.

Verder geen tips want zelf geen ervaring.

[Eliza]

Ja, ervaring. Een kind die al 4 jaar zeer regelmatig het er over heeft dat ze niet dood wil. En inderdaad vooral bij het slapen gaan speelt het extra.

Ik probeer er gewoon eerlijk over te zijn en te vertellen dat ik het ook heel vervelend vind maar dat als je niet leeft ook niet de leuke dingen van het leven meemaakt. Dat we daarom zoveel mogelijk proberen te genieten van het leven en leuke dingen doen en probeer zo weinig mogelijk op elkaar te mopperen.
Ook vertel ik haar dat er mensen zijn die geloven in reïncarnatie of de hemel. Maar daar krijg ik doodleuk het antwoord op: maar dat is niet zeker en ik denk dat we er gewoon nooit meer zijn.
Een juf op school heeft een keer tegen haar gezegd: als je leeft dan is de dood er niet en als je dood bent dan is het leven er niet meer dus het heeft helemaal geen zin om er nu over te piekeren. Het is tijdverspilling om er heel veel over na te denken.
Ik vind haar vragen nog steeds lastig.

[wennetje]

en als we dan zeggen dat je geen lucht krijgt wordt ie intens verdrietig

en het wat positiever brengen? Dat je dan geen lucht meer nodig hebt?

Nu even vanuit een volwassen perspectief: toen mijn vader zou gaan overlijden heb ik aan hem gevraagd of hij bang was, of het voor hem eindigde. Hij geloofde dat hij zijn vader en moeder, zijn broers en zijn dochter weer zou zien. Los van dat ik gewoonweg niet weet waar ik zelf in moet geloven, vond ik het wel een hele geruststellende gedachte dat hij er van overtuigd was iedereen die hij verloren had weer zou zien. Wat ik hiermee wil zeggen is, kun je hem vertellen dat er misschien wel iets heel moois wacht voor mensen die dood gaan, dat heel veel mensen daar in geloven. En dan samen fantaseren over wat dat zou zijn? Voor mijn zoon zou een Dora wereld iets heel moois zijn ws.

Of misschien heb je hier iets aan: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/ou ... -rouw.html
Ik zou er zelf iig wel veel aandacht aan besteden, grote kans dat de angst dan ook eerder naar de achtergrond schuift.

[monika]

Ik heb Jort wel eens uitgelegd dat oude mensen vaak 'klaar' zijn met leven. Er is niets meer wat ze nog heel graag willen doen en dat het dan goed of OK voelt. Voor mij is het ook makkelijker om uit te leggen want ik geloof wel in Jezus en de hemel. Dus dan is er iets positiefs na de dood.

Jort kon na wat uitleg wel begrijpen dat mensen die heel oud zijn 'klaar' kunnen zijn met leven. Zou hij dat al begrijpen?

[lotte]

Julian heeft me ook al vaker naar de dood gevraagd en dat is inderdaad lastig.
Hij zag een foto van een hond die ik vroeger gehad had en toen ik vertelde dat die dood was, werd hij ontzettend verdrietig en was hij bijna ontroostbaar.
Ik heb hem toen gezegd dat die hond erg ziek was, altijd pijn had en dat de dierenarts hem niet meer beter kon maken. En dat het dus fijner was voor de hond om dood te gaan, omdat hij dan geen pijn meer had.