M arijn

[wilmama]

Gisterochtend heb ik een afspraak gehad met de pedagoge voor M arijn.

We hebben een fijn gesprek gehad en een plan gemaakt.

Ze denkt dat hij moeite heeft om zich lost te maken van mij. Lastig uit te leggen maar omdat hij zo ontzettend aan mij hangt. Hij is goed gehecht maar daarna zou hij zich van nature steeds met stapjes zelfstandiger moeten worden.
Dat lijkt voor hem heel moeilijk.

We gaan met pictogrammen aan het werk. Hopelijk wordt zo de wereld voor hem begrijpelijker waardoor hij meer rust krijgt om de wereld te gaan ontdekken. Keuzes beperken en zo min mogelijk ruimte geven om strijd te maken van gewone dingen.
Daarnaast gaan we proberen om hem uit te dagen om zelf dingen te gaan doen. Bijvoorbeeld tekenen, bouwen met duplo oid. Nu wil hij altijd dat ik het doe en zelf wil hij niets.

Als dit allemaal niet gaat werken op den duur gaf ze ook aan dat we dan verder moeten kijken wat het probleem is. Ik hoop echt dat we een plan kunnen maken want het is best pittig op het moment.

Nog een vraag voor jullie, iemand met ervaring met het niet los kunnen komen van mama. (Hij wordt komende zondag 3)

[Mamalon]

Och W ilma het lijkt me echt heel zwaar als hij niet loskomt en zo ontzettend aan jou hangt. Het lijken mij een paar heel bruikbare tips van de ondersteuner. Ik heb verder geen ervaringstips (althans niet waar je om vraagt ) maar wil je wel sterkte wensen. Extra inzet in de hoop op uiteindelijk een betere balans voor jullie. En succes gewenst natuurlijk!

[marije1977]

Met het risico dat ik er volledig naast zit, maar kan het zo zijn dat Marijn ook een slimme / snelle is. Kan het zo zijn dat hij in zwijnshoofd veel verder is, maar in een peuterlichaam zit dat niet doet en kan wat hij in zijn hoofd wel kan. Dat kan een hoop frustratie opleveren en levert strijd op over de kleinste dingen.

[wilmama]

Er zijn meer mensen geweest die dat hebben gezegd maar dat geloof ik niet direct. A nne was op deze leeftijd in veel dingen al veel verder.
Hij begint nu wel goed te praten en veel dingen heeft hij perfect door maar echt voor zou ik niet zeggen.

[monika]

Jort was een hele blije peuter en kleuter zolang hij bij mij was. Hij vond het erg moeilijk om zonder mij te zijn.
Achteraf denk ik dat dat kwam doordat hij gehoorsproblemen heeft. Auditory Processing Disorder, waardoor hij dus alles, maar dan ook alles hoort en niets kan 'uitvagen' wat niet belangrijk is. Daarbij is hij een slim kind wat erg allert is, dus constant alles probeerde te begrijpen. Ik heb nooit het idee gehad dat het iets met hechting te maken had bij hem.

[SuzanneV]

Dat klinkt alsof er een goede start gemaakt is. Hoop dat de acties die jullie gaan inzetten snel hun vruchten afwerpen. Hoe vaak gaat deze mevrouw nu bij jullie terugkomen? En hoe snel weer?

Robin is ook een kindje dat niet makkelijk loskomt van mama, maar heeft daarbij niet de 'negatieve stemming' zoals jij die bij M arijn beschrijft. Hij is snel van slag als ik niet in de buurt ben en vindt het moeilijk om zelf dingetjes op te lossen. Zichzelf vermaken is ook een probleem geweest tot hij ruim drie was.

Structuur bieden helpt hier erg goed. Wij gebruiken dan wel geen pictogrammen, maar hebben wel een duidelijk weekschema voor Robin waar alle belangrijke activiteiten op te zien zijn. Wanneer naar school, wanneer thuis, wanneer werkt mama, etc.

[Ana]

Geen ervaring hier, maar de gangbare 'hang-aan-mamaperiodes' vond en vind ik vreselijk. Dus kan me nauwelijks voorstellen hoe het voor jou is. Fijn dat je nu hulp hebt en er concreet dingen gebeuren. Veel succes, hopelijk komt er snel verbetering en krijg je wat meer lucht.

[Mare]

Dat lijkt mij zo zwaar. Voor jou zwaar, maar ook voor hem. David had het ook wel lang, maar was inderdaad altijd vrolijk als ik in de buurt was. Nu is het een heel vrij kind en maakt het niet meer uit waar ik ben. Hij gaat zijn eigen gang en kan heel goed spelen. De hechting was hier mi nooit een probleem.

Hoe is M. arijn als hij met andere kinderen speelt? Komt hij dan wel tot een goed spel?

Ik hoop dat de pedagoge iets voor jullie kan betekenen.

[drus]

Een van de dingen die belangrijk is om te beseffen is dat als je kind je claimt, je vaak onbewust afstand neemt van je kind maar dat dan via irritatie of geprikkeldheid laat blijken (bijv. geirriteerd zeggen, nou, dan doe ik het wel even). Voor een kind dat wat moeilijk loskomt, is het alsof je dan innerlijk wegstapt van hem/haar, waardoor ze over het algemeen hard achter je aangaan en dus nog meer aan je gaan hangen. Als je het zou uitbeelden, doet mama steeds stap naar achter en kind stap naar voren en zo dans je dan hele kamer door.

Je eigen innerlijke houding is dus heel belangrijk: kun je het claimen,hangen aan jou, los zien van je eigen stuk? Vaak geeft het namelijk een gevoel van "ik doe het niet goed, anders zou hij niet zo claimen" maar wil het kind je vertellen "ik ben onzeker en heb jou nodig in mijn buurt" en zegt daarbij juist niets over jou. Duidelijkheid en structuur bieden is heel erg nodig bij kinderen die wat onzeker zijn en daardoor verlammen (en dat lijkt bij m arijn), maar ook geduld en acceptatie dat hij het in zijn tempo gaat doen.

Als je het boven verbeeldde nou eens ziet dat je als moeder weet te blijven staan, ongeacht of het kind te dichtbij komt of niet, en da kunt vanuit een accepterende houding dat hij nu je nabijheid nodig heeft om van je weg te kunnen stappen.... dan wil dat ook wel eens helpen bij al die goede stappen die je nu zet.

Sterkte ermee

[wilmama]

Bedankt voor jullie reacties. Dat had ik echt even nodig.

Een van de dingen die belangrijk is om te beseffen is dat als je kind je claimt, je vaak onbewust afstand neemt van je kind maar dat dan via irritatie of geprikkeldheid laat blijken (bijv. geirriteerd zeggen, nou, dan doe ik het wel even). Voor een kind dat wat moeilijk loskomt, is het alsof je dan innerlijk wegstapt van hem/haar, waardoor ze over het algemeen hard achter je aangaan en dus nog meer aan je gaan hangen. Als je het zou uitbeelden, doet mama steeds stap naar achter en kind stap naar voren en zo dans je dan hele kamer door.

Je eigen innerlijke houding is dus heel belangrijk: kun je het claimen,hangen aan jou, los zien van je eigen stuk? Vaak geeft het namelijk een gevoel van "ik doe het niet goed, anders zou hij niet zo claimen" maar wil het kind je vertellen "ik ben onzeker en heb jou nodig in mijn buurt" en zegt daarbij juist niets over jou. Duidelijkheid en structuur bieden is heel erg nodig bij kinderen die wat onzeker zijn en daardoor verlammen (en dat lijkt bij m arijn), maar ook geduld en acceptatie dat hij het in zijn tempo gaat doen.

Als je het boven verbeeldde nou eens ziet dat je als moeder weet te blijven staan, ongeacht of het kind te dichtbij komt of niet, en da kunt vanuit een accepterende houding dat hij nu je nabijheid nodig heeft om van je weg te kunnen stappen.... dan wil dat ook wel eens helpen bij al die goede stappen die je nu zet.

Sterkte ermee

Wat fijn dat je dit zo mooi beschrijft. Ik besef me al te goed dat het een wisselwerking is. Maar oh wat is het moeilijk.
Maar om het hier fijner in huis te maken ben ik enorm gemotiveerd. Vandaag ook echt bewust stil gestaan bij mijn eigen reacties.

Vanmiddag hebben we samen de picto's gemaakt en nog nieuwe uitgezocht. De kinderen waren super enthousiast. M arijn begrijpt het heel goed. Morgen nog wat ontbrekende picto's erbij maken en dan gaan we aan de slag.

We zullen zien wat het ons gaat brengen.

[MvOM]

Ik heb geen ervaringen met kinderen die zo aan je 'geplakt' zitten maar ik wil je heel veel succes wensen. Hopelijk gaan jullie, met behulp van deze pedagoge, een goede kant uit!