gaat dit ooit weer over?

[Deborah]

Even spuien hoor.....

Dochterlief van ruim 3 jaar is enorm dwars. Niet luisteren, klieren, grote mond. Ik moet haar zo strak houden anders walst ze weer dwars over grenzen heen. Maar dat strak houden kost bij haar zoveel energie.

Net bijna 1,5 uur samen spelletjes gedaan. Heel gezellig. Nu weer tijd om zelf te spelen en gelijk begint het geklier weer. Dus ik waarschuw haar en vervolgens gaat ze gewoon stoïcijns door. Met een schuin oog op mij. Dus ik zet haar voor straf op dr kamer. Hoop gegil met als gevolg dr zusje weer wakker. Grrrrr.....

Als ik vervolgens een op een in gesprek ga met haar doet ze weer zo brutaal. Zowel verbaal als non-verbaal. Heb maar de deur achter me dichtgedaan en zit nu beneden.

Ze is er zo aan toe om naar school te gaan, maar moet nog wachten tot na de zomervakantie. Het is echt een hele lieve meid, maar zo vol met energie.
Ze gaat 2 ochtenden naar de psz. Naar de peutergym. En speelt minimaal 1x per week met haar vriendinnetje. Of hier of bij dat meisje thuis. Daarbij onderneem ik veel met haar. Zowel binnenshuis als buitenshuis. Maar soms weet ik het even niet meer. Ze haalt regelmatig het bloed onder mn nagels vandaan. Iemand tips hoe hiermee om te gaan? Want naast haar hebben we natuurlijk nog 3 kids waarvan de oudste pas benoemde dat het veel gezelliger was als zn zusje er niet is. Terwijl hij echt gek op dr is.

[juudje]

Tips heb ik niet, maar ik herken het wel gedeeltelijk van Roos. Die is nu echt ook een dwarse naad. Ze kan heel gezellig zijn, maar zichzelf vermaken kan ze niet. Ze zit het liefst als ze alleen is voor de tv. Terwijl als de anderen er ook zijn, gaat ze heel gezellig spelen met ze (oké dat is bij jullie dan niet zo...). Ik heb zelf ook het idee dat ze zich gewoon verveeld, maar ga echt niet alle momenten dat ze alleen is activiteiten ondernemen. Het huishouden draait ook door. Dus de tv staat overdag nog wel eens aan, en verder gaat ze ook regelmatig met een buur jongetje spelen. En ik wacht nu gewoon rustig af tot ze eindelijk naar school mag.
Als ik boodschappen of zo doe met haar is ze trouwens meestal wel heel gezellig, ze had dus echt van activiteiten en gezelschap.

[Hermien]

Behalve dat ze snel boos is en dan gaat grommen en blazen (als een kat) kan janiek ook uren met poppetjes spelen... Dus ik herken het niet.

[Dorien]

Finn kon zich uuuuren alleen vermaken, Liv niet. Vermoeiend inderdaad.
Hier zie ik wel dat Liv kopieert. Zowel positief als negatief gedrag. Vermoeiend maar wij hebben sinds kort de trap geïntroduceerd. Leg je wel duidelijk. Driejarig niveau uit wat ze niet mag doen? Ik vergis mij daar wel eens in.

[Esther]

Is het niet ook voor een groot deel interpretatie? Jij zegt: ze doet brutaal. Onze achtjarige vroeg serieus wat dan brutaal was, want ze bedoelde haar vragen puur informatief. In hoeverre is het gedrag negatief omdat jij het zo interpreteert?
Onze kinderen zeggen vaak tegen ons 'ze doet vervelend!' en regelmatig denk of zeg ik het zelf ook, maar als je dan echt kijkt naar wat er gebeurt ligt het vaker aan hoe je eigen pet staat hoe je het gedrag opvat dan dat ze werkelijk opzettelijk iemand kwaad willen maken. Tenzij je ze echt niet opvoedt, maar je zegt van wel

[Pauwtje]

Vermoeiend. Het gaat vast beter worden naarmate ze ouder wordt. Maar ongetwijfeld blijft het er een waar je je handen vol aan houdt.
Ik vrees wel een beetje dat je ons voorland schetst met evy :S Misschien dat zo n meisje met 2 grote broers het aangeleerd krijgt.

[Pauwtje]

In hoeverre is het gedrag negatief omdat jij het zo interpreteert?
Onze kinderen zeggen vaak tegen ons 'ze doet vervelend!' en regelmatig denk of zeg ik het zelf ook, maar als je dan echt kijkt naar wat er gebeurt ligt het vaker aan hoe je eigen pet staat hoe je het gedrag opvat dan dat ze werkelijk opzettelijk iemand kwaad willen maken. Tenzij je ze echt niet opvoedt, maar je zegt van wel

Mee eens hoor. Maar soms kost het zoveel moeite om op die manier naar een situatie te kijken. En als ik dan al zie wat er echt gebeurt, weet ik vaak nog niet hoe ik het moet 'oplossen'.

[Deborah]

Denk dat ik wel echt op het niveau van een 3 jarige uitleg wat ik van haar verwacht. Naast mijn taalgebruik ga ik ook altijd door mijn knieën. Wil ik oogcontact met haar hebben gehad zodat ik ook zeker weet dat we contact hebben. Maar als ze dan voor de zoveelste keer haar tong tegen me uitsteekt als ik haar een standje geef (waar je dan inwendig wel om moet lachen, maar op dat moment even niet) of gewoon doet alsof ze niet luistert. Geen antwoord geeft als ik haar wat vraag etc. etc. dan ben ik soms ook wel eens mijn geduld kwijt. En het is inderdaad wel zo dat ik de ene dag meer kan hebben dan de andere dag. Maar dan nog zou het zoveel prettiger zijn als ze beter zou gaan luisteren.
Ze heeft werkelijk waar zoveel energie. Ze stuitert haar bed uit s'ochtends en stuitert er net zo hard weer in. En al zou ik het willen, ik heb gewoon niet de hele dag de tijd om haar te vermaken.
Wanneer hier vriendjes van de jongens komen spelen doet ze totaal niet onder voor hen. (ze mag eigenlijk ook altijd meedoen van hen) Het "vervelende" gedrag komt vooral wanneer zij even niet in de belangstelling staat. Echt een manier van aandacht vragen is het. Helaas op de negatieve manier. En het lukt mij niet om het om te buigen.
Nadat P häedra geboren is werd dit gedrag duidelijk erger. Wat dat betreft is ze al een stuk rustiger gelukkig. En natuurlijk is het wennen dan je ineens niet meer de jongste bent, maar een grote zus. Ze mag nog steeds bij mij aan de borst, maar ze wordt zo claimend hierin dat ik het eigenlijk niet meer fijn vind. Allemaal dingen die zich gaan opstapelen. Gelukkig hebben we ook onze gezellige momentjes, maar ik word zo verdrietig van die continue strijd die er is.

[Kimmie]

Kan je het haar uinietggen wat haar gedrag met jou doet?
wat het effect is op jou en wat je van haar wenst?
Misschien met een beloning systeem of de kid time timer?

[Deborah]

Het doet haar vrij weinig volgens mij. Zeg haar namelijk wel dat ik er verdrietig van word dat ik steeds zo boos doe tegen haar. Dan knuffelen we even en is het eerst weer goed.
Klein voorbeeldje, pas kwamen de folders. D äphny haalt ze heel enthousiast op om ze vervolgens ergens in de kamer zo op de grond te smijten. Dus ik verzoek vriendelijk doch wel dwingend om het op te rapen en ze op tafel te leggen. Nee is het antwoord wat ik krijg. Dit tot driemaal toe met als waarschuwing de trap. Daar belandde mevrouw uiteindelijk ook met de mededeling dat ze eraf mocht als ze de folders komt opruimen. Ze heeft er uiteindelijk ruim een half uur gezeten. :O En dus wel de folders opgeruimd. Maar de energie wat dit dus kost. Pffffff

[MarietteD]

Doet ze zo bij iedere volwassene? Of zitten jij en zij even in een lastige combi momenteel? Anders kun je eens kijken wat een ander (bv je man, leidster psz) anders doen, kijken wat werkt. Je zou obv de voorbeelden denken 'kort houden, ze is 3 en moet naar jou luisteren' maar wat als je haar nu eens meer ruimte geeft? Bv dat je haar zelf laat bepalen wanneer ze het opruimt, waarbij je stiekem al je grenzen aangeeft: "Ruim je het meteen op of als je zo je drinken op hebt?" Of noem het terloops: "wacht, we gaan zo X doen, ruim jij even dat op dan zet ik alvast alles klaar". Of met een samenzweer-stem: "Laten we met z'n allen eens wat mooie dingen opzoeken in dat boekje! Kom, pak dat boekje en kom er gezellig bij zitten". Een beetje slimmer onderhandelen ipv je autoriteit laten gelden waarbij zij meteen haar kont tegen de kribbe gooit. Experimenteer daar eens mee. Sommige kinderen (en niet alleen kinderen haha) krijgen jeuk als ze gecommandeerd worden
L aura is ook een madammeke op dat vlak, en heus, de ergste randjes gaan eraf (maar die blikken van haar soms....) Geef haar de ruimte, laat haar lekker galopperen tussen grenzen die jij bepaalt.

[Hemmie]

Ik herken het van Marrit, en ik ben er van overtuigd dat het gewoon echt in het karakter zit. Marrit was op die leeftijd ook echt een ramp, dat was wel de top denk ik, maar het begon al met een eerste echte driftbui voor haar 1e verjaardag, en nu ze 5 is is het nog steeds niet helemaal over. Toen ze 3 was was alles strijd, alles kon tot driftbuien leiden, ik vond het zo vermoeiend, zeker toen ik zwanger was.
Marrit doet overigens alleen thuis zo, zowel bij mij als bij mijn man, terwijl we denk ik toch echt verschillend met haar om gaan. Op school is ze een engeltje, daar wil ze perfect zijn.

Ik betwijfel of ik dit beter/anders had kunnen aanpakken. Marrit is nu eenmaal zo, daar zullen we het mee moeten doen.

Maar, er zijn ook veel positieve punten. Marrit is een kind van uitersten, ze is dus ook vaak een uitermate lief, knuffelig, gezellig en vrolijk kind. Dat koppige en temperamentvolle, dat vertaalt zich ook in een enorm doorzettingsvermogen. Als marrit iets wil, dan zal het haar lukken. En dat geldt dus ook voor nieuwe vaardigheden aanleren en op school dingen leren. Ze tijgerde met 4,5 maand door de kamer, een ienieminie meisje die nog lang niet in maat 68 paste. Ze deed het niet doordat ze zo sterk was, of motorisch zo enorm goed, maar omdat ze het wilde. Ik maak me dan ook geen zorgen over haar toekomst, zij komt er zeker wel!

[TinekedH]

Het gaat weer over! Ik heb net mega zware weken met een zeer dwarse en ongelofelijk drukke en stuiterende Michiel overleefd (3.5) ... sinds 3 dagen is hij weer een gezellig en lief kind!

Kan je nagaan of er geen pijn of ziekte achter zit? Bij onze kinderen blijkt vaak toch iets lichamelijks een trigger te zijn (oorpijn/obstipatie/spanning)

[Deborah]

Het gaat weer over! Ik heb net mega zware weken met een zeer dwarse en ongelofelijk drukke en stuiterende Michiel overleefd (3.5) ... sinds 3 dagen is hij weer een gezellig en lief kind!

Kan je nagaan of er geen pijn of ziekte achter zit? Bij onze kinderen blijkt vaak toch iets lichamelijks een trigger te zijn (oorpijn/obstipatie/spanning)

Ze heeft buisjes en we dachten dus inderdaad dat haar gehoor het probleem zou zijn. Helemaal nagekeken incl. een gehoortest met electroden. Maar dat is dus helemaal in orde.


Spelenderwijs wil soms wel helpen, maar meestal ook niet. En op sommige momenten moet ze gewoon ook direct luisteren.
En een beetje pit erin is ook helemaal niet erg hoor.

[Ana]

Ik lees mee, J0ela gaat richting de 3 en is ook zo'n temperamentje.

'Ik ben 2 en ik zeg nee' is pas sinds afgelopen maand ten volle in gang gegaan, maar driftbuien heeft ze al zeker een jaar.

Hier doet ze dat inderdaad alleen bij mij en mijn man, zowel binnenshuis als ergens anders. Op school is ze totaal anders en ze luistert prima naar andere volwassenen...

(Dus het gaat voorlopig nog niet over? Zucht.)

Overigens kan ze ook heel erg lief, gevoelig en knuffelig zijn.

[ailay]

Onze dochter is 4,5 en is nog steeds zo. Om hopeloos van te worden.

[Lionette]

Onze dochter is ook erg eigengereid, zelfbepalend en met veel temperament. Zij is nu 4;4 jaar en het gaat wel wat beter dan een half jaar geleden, maar het zit gewoon ook in het meiske. Mijn idee is dat ze perfectionistisch is, geen hulp wil vragen en snel gefrustreerd als ze iets moet of niet mag. Wij proberen ook veel spelenderwijs te doen en met ruimte geven (binnen onze grenzen) en dat helpt wel wat, maar soms komt het gewoon even niet goed uit om er een "verhaal" van te maken. Erg vermoeiend en lastig, maar vooral ook voor haarzelf.
Wat stellen jullie als consequentie(s) van negatief gedrag, want straffen of apart zetten doen wij niet snel (temeer omdat wij weten dat zij daar helemaal van in paniek raakt)?