kinderfysio

[TinekedH]

Vandaag bij het buro een verwijzing voor de kinderfysiotherapeut gekregen. Vera kruipt op haar billen (Net als haar zussen overigens) en doet geen enkele poging om te gaan staan. Ze is nu 18 maanden oud. Ik twijfel of ik gelijk ga bellen of dat ik nog even wacht...Er zit wel progressie in namelijk. Sinds kort trekt ze zichzelf wel omhoog terwijl ze op haar knieën zit.

Wie heeft er ervaring? En waarom wel of juist niet blij met de kinderfysiotherapeut?

Overigens: er is niet veel reden tot zorg op dit moment. Ze heeft nog tot 24 mnd om te gaan lopen (volgens de boekjes)... Ze lijkt hypermobiel te zijn maar dat is nog niet "officieel" geconstateerd!

[Petra]

Mijn idee: een keer laten kijken kan nooit kwaad.
Benthe liep toen ze klein was met O-benen, bij de kinderfysio bleek dat ze hypermobiele enkels had, maar dit zelf prima compenseerde. Geen reden tot zorg. En die conclusie is toch fijn.

Als er wel iets is wat simpel te verhelpen is door wat oefeningen dan is het ook fijn om eerder te weten. Hoe eerder hoe beter zou ik zeggen.

[Miranda]

Je kunt altijd een kinderfysio bellen en vragen hoe zij er over denken. Als zij aangeven dat het nog wel de tijd heeft, dan weet je dat maar.
Maar omdat je aangeeft dat er het vermoeden van hypermobiliteit is zou ik zeker wel bellen. Ik zie nu ook verschil met Danique en zoontje van vrienden van ons: beide hypermobiel: Bij Danique 1,5 jaar geleden al geconstateerd en sindsdien regelmatig naar fysio geweest. Bij zoontje van vrienden recentelijk geconstateerd en mannetje (nu 4) heeft grote moeite met lopen. Oefeningen doen wil hij al helemaal niet. Voorlopig zit hij nog wel aan de fysio vast.

[Annet]

geen ervaring met kinderfysio op dit gebied, maar wilde wat anders meegeven.
D sprak weinig en niet zo goed. Ik zelf maakte me er geen zorgen over, de ene is toch gewoon eerder dan de andere?
En ik wist zeker doof is ze niet, hoe kan ze anders liedjes zingen (zonder woorden) en wel reageren op ons?
We kregen het advies van cb arts om toch te testen, dit gedaan, Niet omdat we dachten dat eriets uit zou komen, maar als het wel het geval zou zijn dan hadden we in elk geval toch getest, en wie weet zat er wel verschil tussen de oren.
Het duurde een paar maanden, maar toen werd ze getest, nee doof bleek ze niet te zijn. Maar toch een spraak taal achterstand en kwa ontwikkeling liep ze wat voor.
het advies was aanmelden op een speciale peutergroep voor deze kinderen. Het bleek dat zij uit het verslag op merkten dat zij daar te slecht voor was en dat ze beter naar de dagbehandeling kon gaan.
Van de zomer hoorde ik allemaal verhalen van kinderen diepas bij 3 begonnen te praten, dus ik begon te twijfelen, ach ze is gewoon laat het komt wel goed, moesten we dit dan wel gaan doen?
Eind augustus is ze gestart, en er blijkt toch meer aan de hand te zijn, maar ze kunnen daar zelfs de vinger er niet opleggen, willen toch een nieuwe gehoor test en andere testen weer opnieuw doen, welke anders maar 1x plaast vinden.
En wij zijn blij dat ze daar zit. Zij en wij leren gebaren, zij kan daardoor communiceren en is daardoor een rustiger kind zonder driftbuien (okay de 'gewone' zijn er natuurlijk wel, maar stukken minder dan eerst). En we zien dat ze steeds beter gaat praten en anderen haar ook steeds beter gaan begrijpen. Ik heb er wel vertrouwen in.
Waarom ik dit schreef is wij dachten ook ze heeft nog de tijd, was nl net 2 toen het advies kwam. We dachten dat het wel mee zou vallen en we weten nu dat het heel goed is geweest om toch te testen. Vinden het zelfs eg jammer dat er uiteindelijk zveel tijd tussen heeft gezeten voordat het daadwerkelijk gebeurde, maar dat lag niet aan ons.
Daarom mijn advies, wat kan het kwaad om een afspraak te maken bij een kinder fysio? En daar open te bespreken wat jouw gedachten zijn, hoe het met de anderen gegaan is en dat zij/hij een onderzoek doet?
Ik denk dat je echt niet meteen gebonden ben aan behandelingen als het niet nodig is.

[Mare]

Ik zou mij wel zorgen maken, maar dat heeft voornamelijk met mijn referentiekader te maken. Beide jongens liepen met 11/12 maanden perfect los. Sem klimt en rent enz. Ik kan mij er dus niets bij voorstellen. Daarmee bedoel ik niet dat jij je zorgen moet gaan maken. Maar ik ben ook van mening dat een bezoek aan de kinderfysio geen kwaad kan. Het kost jullie niets (behalve tijd) als er niets aan de hand is, maar zou in het geval dat er wel wat aan de hand is wel kunnen helpen.

[Esther]

Ik zou ook wel nu gaan. Te vroeg ga je nooit, te laat kan wel. En dan heb je in ieder geval meer duidelijkheid (maar dat zou ik zelf fijn vinden, jij bent wat beter in kijken-wat-het-wordt).

[ailay]

Ik zou ook gaan. Als er wel een probleem is, kun je er maar beter zo vroeg mogelijk bij zijn. Is er niets aan de hand, dan is het fijn om die bevestiging te hebben.

Wij hebben voor onze oudste ook al jaren fysiotherapie en het blijkt dan wel hoe dicht je zelf op jouw kind staat waardoor je niet alles even goed in perspectief ziet. Ik wil niet zeggen dat het perspectief bij jullie mist, maar soms horen dingen zo bij jouw kind of gaan dingen zo geleidelijk dat jij het zelf niet opmerkt.

[Petra]

Als baby hadden we bij Benthe ook al met de kinderfysio te maken, toen aan huis. Benthe had een voorkeurshouding en was er binnen de kortste keren vanaf. Gewoon een paar tips gekregen die enorm hielpen

[Truus]

Wat zegt je moedergevoel? Zou in deze volgen, denk ik.

Zelf ben ik, ook wat dit soort dingen betreft, meer van het de tijd geven. Maar als je zelf twijfelt of denkt dat het goed zou zijn, gaan!

[TinekedH]

Bedankt allemaal voor jullie input:


Ik ben een moeder van het tijd-geven en ik ben niet snel zenuwachtig. Ik snap reacties hierboven die aangeven dat ik misschien iets zou kunnen missen als moeder, omdat ik er zo dicht op zit. Daarnaast heeft het inderdaad ook te maken met je perspectief van waaruit ik mijn kind bekijk.

De jongens liepen beiden rond 14 maanden volledig en stabiel. De meiden daarentegen waren allebei, net als Vera, billenschuivers en zijn ook laat gaan lopen. Anna met 18 maanden en Miriam geloof ik ook zoiets. Echt zorgen maak ik me op dit moment niet over Veertje. Het is zo'n heerlijk kind en ze is gewoon tevreden (en heeft dus ook niet echt de behoefte om te lopen volgens mij). Aan de andere kant vroeg de arts vandaag of ik verwachtte dat Vera ook rond 18 maanden zou gaan lopen; en gezien dat wat ze nu doet verwacht ik dat weer niet.

Aan de andere kant ontwikkeld ze wél, dat is ook voornamelijk een reden waarom ik me niet zoveel zorgen maak. Zo kan ze zich sinds kort optrekken op haar knieën en ze kruipt af en toe ook op haar knieën. Stel je bij Vera ook voor dat ze een echt diva is; zij roept en als ik niet ren rent wel een broer of zus voor haar. Ze is zo schattig en charmant, dus wint alles en iedereen om haar poezelige vingertjes. Daarnaast is ze gewoon echt tevreden, ze vind het heerlijk om met haar popje op schoot 10 minuten lang (met haar vingertjes in haar mond) toe te kijken hoe Michiel een auto bouwt of een kasteel maakt. Als ze zin heeft kruipt ze er bij, als ze geen zin heeft gaat ze weer een eindje verder zitten.

Ik denk dat ik wel even een afspraak ga maken bij de fysio, ik wacht in elk geval wel tot na de vakantie en kijk ook even aan hoe ze verder ontwikkeld. Ik hoef pas over 6 maanden weer op het buro te zijn én dat is ook eigenlijk de termijn dat ze zou moeten kunnen lopen. Ik heb dus geen haast (en de arts heeft me ook verzekerd dat ik dat op dit moment niet hoef te hebben). Overigens heeft ze vandaag wel uitgesloten dat het hier een neurologische kwestie betrof, dát is het niet, het is gewoon puur motorisch. Fysio kan dus helpen maar ik denk alleen maar om haar sneller te laten lopen, of haar grove motoriek extra te stimuleren. Dat laatste kan nodig zijn maar is denk ik (persoonlijk) niet persé noodzakelijk.

[LindaJager]

Als er grote vermoeden is dat er hypermoiliteit in het spel is zou ik niet te lang wachten met een bezoekje aan de kinderfysio. Vaak zie je bij hypermobiele kinderen dat ze laat/later gaan lopen, mijn jongens liepen overigens wel vroeg. Als de fysio ( nog) geen baat ziet in behandelen zal hij dat in de regel ook niet doen. Maar mocht ze idd hypermobiel zijn dan is dat fijn om te weten voor de verdere ontwikkeling van de motoriek. Ook evt bij het kiezen van een sport. Ja, ik weet het, dát duurt nog wel even

[Annet]

Ik ben een moeder van het tijd-geven en ik ben niet snel zenuwachtig

Dat had ik dus in priciepe ook, daarom vertelde ik ook mijn verhaal.

[TinekedH]

Ik ben een moeder van het tijd-geven en ik ben niet snel zenuwachtig

Dat had ik dus in priciepe ook, daarom vertelde ik ook mijn verhaal.

Dat vind ik ook heel fijn!
En dat helpt ook echt!

[nikky]

Vertrouwen op je eigen moedergevoel, dat is meestal de beste beslissing voor je kind.

[TinekedH]

Och de lieverd ging vandaag uit zichzelf staan! Voor het eerst! (Nou ja ze trok zich op en liet haar benen jaar gewicht dragen. .. Dat deed ze nooit. . Ook niet als je haar op haar voeten zette) Ze kreeg zoveel enthousiasme dat ze het kunstje nog 10 keer heeft laten zien! Onder haar eigen commentaar: "taan!!!! Jaaaaaa, taaaaaaan! Hoera!"

[wilmama]

Och de lieverd ging vandaag uit zichzelf staan! Voor het eerst! (Nou ja ze trok zich op en liet haar benen jaar gewicht dragen. .. Dat deed ze nooit. . Ook niet als je haar op haar voeten zette) Ze kreeg zoveel enthousiasme dat ze het kunstje nog 10 keer heeft laten zien! Onder haar eigen commentaar: "taan!!!! Jaaaaaa, taaaaaaan! Hoera!"

Topper!

[Appendix]

Wat lief! !

[monika]

Als of ze door heeft dat er over gesproken wordt. Ze was er zeker bij he, toen de arts besprak dat een verwijzing voor het staan en lopen misschien wel een idee is. Er is vast niets mis met haar taalontwikkeling.

[Emmy]

Sorry late reactie, ik lees niet alle draadjes en had deze dus gemist...
Mijn mannetje kon ook wel gaan staan (maar niet weer gaan zitten, zo frusterend voor hem), maar had een grote voorkeur voor billenschuiven. Hij kon zich wel optrekken maar hield zich vooral vast aan zijn armen ipv het gewicht op zijn benen te zetten. En volgens mij doet jouw meisje dit toch juist wel? Hij heeft trouwens ook nooit gerold. Tot 1 jaar was hij een baby die alleen maar op zijn rug lag of als je hem in zit-houding zette, hij stil bleef zitten. Overigens was hij ook een heel tevreden mannetje.
Ik ben rond 18 maanden wel begonnen met kinderfysio aan huis. Deze fysio gaf ook aan dat zijn beenspieren erg slap waren, door het niet gebruiken ervan. Zijn linker rugspieren waren heel sterk maar de rechter heel slap aangezien hij altijd 1 hand op de vloer zetten met het billenschuiven en dus een scheve houding aannam. Kortom, de juiste balans was ver te zoeken..... Dit heeft mij toch wel versterkt in het feit dat de fysio een goede zet was.
Wij moesten een groot kleed in de kamer neerleggen (maakt het billenschuiven moeilijk) waar we oefeningen moesten doen. Dat hield o.a. in hem in kruip houding zetten en de meest interessante speeltjes voor hem houden zodat hij die wilde pakken. Na 3 sessies deed hij zijn eerste kruippogingen, héééél houterig, waardoor we ook konden zien dat bepaalde spieren echt nooit gestimuleerd waren. Binnen 2 maanden kroop hij, met als gevolg dat de rest van zijn ontwikkeling, van staan naar zit, lopen, enz. ook vlot ging.
Hij is trouwens wel altijd een beetje een houterig, onhandig kind gebleven (het is het kind met dat blauwe oog wat in het fotodraadje staat ). Volgens de fysio heb je met billenschuivers (of laminaatkinderen ) een grotere kans hier op.
Ik denk dus dat het goed is dat je kijkt of ze wel "in balans" billenschuift, haar rug recht houdt, enz. Maar ik lees dat ze wel kan kruipen, dus dan zou ik me toch wat minder zorgen maken.

[Gerrie]

Bijzonder hè, hoe ontwikkeling in eigen tempo en met sprongen gaat. Mogelijk gaat het nu heel snel. Anders is een fusie een keer mee laten kijken nooit weg.