Wij hebben vandaag weer de APK gehad. Mannetje is nu 7870 gram en 71 cm lang. We hadden dit keer een leuke wijkverpleegkundige die niet zo zat te zeuren dat hij zo klein is. Hij heeft heerlijk zijn kunstjes vertoont, heeft haar compleet doen smelten door even gezellig met haar te giebelen en we zijn dus weer helemaal goedgekeurd.
Volgende afspraak is pas weer na onze vakantie.
Hij is overigens ook echt een klimgeit. Hij kan de trap al op.
En hij sleept alles overal naar toe om overal op te klimmen. Favoriet op het moment is om eerst op een mand naast de bank te klimmen, daarna op de leuning van de bank en dan weer via de zitting van de bank naar beneden glijden. En dan begint het weer van voren af aan. En een lol dat hij dan heeft. Zo schattig om dat glunderende koppie te zien stralen als hij op de bank is geklommen. Vooral als hij dan papa even kan pesten. Dan ligt hij helemaal in een deuk.Het gaat wel hard nu hoor. Volgende maand wordt hij alweer 1 jaar oud! De tijd is echt voorbij gevlogen.
ook wordt het tijd dat we een tuigje aan haar stoel vast gaan maken, want na elke hap doet ze een poging om te gaan staan. 
Hier zat de kleine aap vanmiddag ook halverwege de trap en bovenop de ikea-kruk, hmmmm
Abel eet nog steeds niet veel, en gaat er tegenwoordig soms een halve boterham in. Maar goed, dat komt wel.
. Nou ja, ook dat zal wel een keer goed komen. 
. Gelukkig was het verdriet na een minuutje of 10 over en heeft hij de rest van de ochtend heerlijk gespeeld. Toen ik hem weer op kwam halen kwam hij me stralend tegemoet. Gisteren ging hij voor de tweede keer. Weer huilen, maar dit keer was hij al stil voor ik het schoolgebouw uit was. Het gaat dus al beter. Voor mij wel een bijzondere gewaarwording om mijn kind huilend achter te laten. Bij Gijs en Sil heb ik dit nooit meegemaakt. Leuk is het niet hoor, maar ik weet dat hij het uiteindelijk wel naar zijn zin heeft. 
.