Waar hulp krijgen voor slaapprobleem?

[Emma]

We zitten momenteel echt met onze handen in het haar wat betreft het slapen van Carly. Ik heb me altijd voorgehouden dat haar gedrag normaal was voor een bv-kindje, dat ik er gewoon in mee moest gaan en dat het vanzelf wel beter zou gaan. Maar ze wordt nu 2, en er zit nog steeds geen enkele verbetering in. Het is ook niet zo dat het af en toe slecht gaat, het is gewoon altijd hetzelfde. Dus ik denk dat we hulp nodig hebben, maar ik weet niet waar ik die kan vinden.

Onze standaard avond:
Eten, met z'n allen opruimen, naar boven, pyamas aan en tandenpoetsen, verhaaltjes, en naar bed (19:30). Isla valt binnen 5 minuten als een blok in slaap, Carly doet er minsten een uur, meestal 2 uur over, om in slaap te vallen.

Eerst voedde ik haar na het verhaaltje, maar daar ben ik sinds kort mee opgehouden, want ze wou dan eindeloos (lees uren) drinken en zodra ik haar lopkoppelde begon ze te krijsen.

Ze wil dat we bij haar blijven, dat hebben we een tijd (een maand, ongeveer) geprobeerd, maar als we in de kamer bij haar zijn vindt ze het alleen maar gezellig, gaat liggen kletsen, etc. Slapen ho maar.

We hebben het een paar weken geprobeerd met haar alleen laten (huilen) en elke 5 minuten gaan kijken en kort troosen. We hebben dit twee weken consequent volgehouden, maar zonder enige verbetering.

Toen zijn we overgegaan naar op de gang buiten haar (onze) slaapkamer zitten, en steeds rustig zeggen dat we er zijn en dat ze moet gaan slapen. Ze heeft dan steeds dingen die ze wil (drinken, zogenaamd gepoept, knuffel zoek, ligt niet lekker, etc), dus je moet steeds weer terugkomen anders zet ze het op een krijsen en dan valt ze helemaal niet meer in slaap. Op deze manier doen we het dus nu, maar omdat dus 1 van ons (meestal ik) de hele avond bovenaan de trap zit zien we elkaar niet zo vaak meer. Ook kunnen we nooit 's avonds weg. Niet dat we dat heel vaak zouden willen, maar heel af en toe is het toch wel leuk om uit eten te gaan of zo.

Als ze dan eenmaal slaapt, is dat meestal van korte duur. Ze wordt elke nacht nog 1-2 keer wakker. Ik neem haar dan bij ons in bed, dan voed ik haar, en dan valt ze na ongeveer een uur weer in slaap (bij ons in bed). 's Ochtends is ze meestal om 5 uur wakker. Ze heeft 1x (in haar hele leven) de nacht doorgeslapen tot 4:30.

We hebben al verduisteringsgordijnen opgehangen om onze kamer donker te maken, maar dat lijkt niet veel te helpen. Ook proberen we wel eens paracetamol, om uit te sluiten dat ze oorpijn heeft of zo. Ook dat lijkt weinig verschil te maken.

Het consultatiebureau geeft als advies laten huilen (letterlijk: 'koop een leuke serie op DVD dan heb je er geen last van') en kwam verder met wat tips over vaste bedritueeltjes. Dat bedritueel hebben we al, en die tip van die DVD serie wil ik niet opvolgen.

Wat kunnen we doen? Waar kunnen we hulp vinden? Het is niet goed voor onze relatie, het is niet goed voor mij omdat ik nooit een moment voor mezelf heb, en het kan toch ook niet goed voor Carly zijn (hoewel ze overdag altijd vrolijk is, en zich goed ontwikkelt). Help!

[@ri]

Brrr... zo herkenbaar!!! Dagboek bijhouden, naar de huisarts en (evt. via kinderarts) door laten verwijzen naar slaapcentrum. Wij zijn onder behandeling in het MCH Westeinde in Den Haag. We wonen in het midden van het land, maar je hoeft maar 1 keer langs en de rest gaat telefonisch en zij zijn soort van gespecialiseerd in zulke jonge kinderen.

Het was onze redding. Onze jongste blijkt zelf geen melatonine aan te maken en deed er ook uren over om in slaap te vallen ('s avonds, en later ook 's nachts en was dan uren wakker). Het is zó fijn om een team specialisten (psycholoog, orthopedagoog en kinderneuroloog) achter je te hebben die meedenken en meewerken aan een oplossing. O livia was net 2 toen we daar kwamen.

Echt, doen!! PB me anders als je vragen hebt, you're welcome!

Edit: https://www.mchaaglanden.nl/slaapcentrum

[Ilse]

Klinkt wel een beetje als Sofie. Alleen slaapt zij 's nachts na de voeding gelijk weer in.
Inslapen doet ze nu ook nog steeds met ons erbij. Gelukkig nu wel los, voorheen wilde ze de hele tijd je hand vasthouden.

Wat ik wel merk is dat ze beter inslaapt bij mijn man. Hij maakt duidelijke afspraken met haar (1 verhaaltje, niet huilen, blijven liggen, hand vasthouden mag).
Ik heb daar zelf meer moeite mee, ik reageer ook op haar als ze bijvoorbeeld als ze wat zegt oid.
Mijn man reageert echt helemaal niet en dan slaapt ze binnen een half uur.

Oh ja en ik merk dat ze rond 11 uur overdag moet gaan slapen, als ik haar later naar bed breng dan slaapt ze 's avonds echt niet voor half 9.

Ze slaapt bij mij in bed en mijn man slaapt ergens anders. Merel was ook moeilijk en het klinkt cliché maar toen ik mij er in berustte, vond ik mijn rust. Nu halen we onze schouders op en zeggen tegen elkaar dat het wel goed komt (merel ging goed slapen toen ze naar school ging).

[Liesje28]

Hier in Ede kun je een speekseltest in het ziekenhuis laten doen die inderdaad op melatonine test. 1 dag lang moet je dan op gezette tijden een watje met speeksel van je dochter vullen, en ze bekijken dan de melatonine-aanmaak, de stof die ervoor zorgt dat je in slaap valt. De huisarts kan je ernaar verwijzen en dan krijg je de test thuisgestuurd, die je ook gewoon weer terug kan sturen als je klaar bent. zie deze link: http://www.geldersevallei.nl/afdelingen ... aapcentrum Dat lijkt me een goede ingang voor jullie.

Sterkte in ieder geval, het klinkt zwaar, zet hem op!

[Greetje]

Klinkt inderdaad moeilijk.

Al die boeken over slapen bij baby's, dreumesen, peuters ken je vast al?

Lekker slapen zonder huilen (Elizabeth Pantley zeker?) enzo. (geen idee waarom ik opeens die naam heb onthouden)

In ieder geval sterkte ermee. Onze dochter was als baby/dreumes ook niet makkelijk om te gaan slapen, maar slaapt eigenlijk al een hele tijd haar nachten door. En het lijkt erop alsof ze het nu eindelijk in de gaten begint te krijgen...

Het kan je zo moe en gefrustreerd maken als je op de trap zit en eigenlijk heeeeeel graag je favo serie op tv wilt zien of eindelijk eens wat internetten of gewoon bij je hubbie op de bank kruipen... Pffff ik leef me je mee!

[Emmy]

Onze jongste heeft tot zijn derde verjaardag slecht geslapen. Het was voor hem een gewoonte geworden om te protesteren bij het naar bed gaan en om wakker te worden op gezette tijden. Het inslapen was vaak niet zozeer het probleem, wel het doorslapen. Ik merkte dat het bij hem een gewoonte werd om wakker te worden voor de bv, iets wat hij eigenlijk niet nodig had s'nachts. Ik ben dit als eerste gaan afbouwen en na een wat moeilijke start heb ik dit volgehouden. Het slapen ging daardoor wel beter. Het consequent naar bed brengen en het steeds minder aandacht geven aan zijn ongewenste wakkere tijden, bracht hem wel wat meer rust. Dat wil niet zeggen dat ik hem negeerde maar ik praatte niet met hem, een glimlach, een zachte fluistering vond ik voldoende. Dit gaf hem blijkbaar wel de rust die hij nodig had om weer in slaapt te vallen. Heel lullig gezegd, ik kreeg het idee dat hij doorkreeg dat er bij mij niet veel meer te halen was, geen bv en geen aandacht.
Hij wordt nu 7 en nog altijd komt hij s'nachts wel eens zijn bed uit om wat te vragen, maar ik blijf stug in mijn eigen bed liggen, geef met gesloten ogen een kort antwoord op zijn vraag en hoor hem nog even rommelen bij ons in de kamer om vervolgens maar weer naar zijn eigen bed te vertrekken.

[Ana]

Wat enorm vermoeiend zeg
Zeker belangrijk dat daar iets in gaat veranderen, dus ik hoop dat de juiste tips erbij zitten.

I.van heeft meestal ook moeite om in slaap te vallen, maar hij gilt niet meer, huilt hooguit 1 minuut als we weglopen. En dan gaat hij spelen en praten. Hij kletst honderduit met zijn knuffels (ook als die niet bij hem in bed liggen) en houdt eindeloze verhalen over opa en oma en ome die en tante dat.
Tot maximaal anderhalf uur ongeveer en dan valt hij wel gewoon in slaap. En hij slaapt 's nachts gewoon door dus ik ervaar het niet als een probleem. Overdag valt hij vaak iets sneller in slaap.
Ik heb wel geprobeerd om af en toe te gaan zeggen dat hij moest slapen en blijven liggen e.d. maar dat leidde alleen maar tot oplopende frustratie bij mezelf - hij had er niks van en ging net zo vrolijk verder.

[monika]

ik had laatst ook een draadje over weinig slapen van onze kleine man die ongeveer net zo oud is als je dochter. Maar ik zie wel duidelijke verschillen, hij heeft wel perioden dat hij goed inslaapt en wordt elke nacht wel 1-2x wakker maar kan op veel nachten weer snel inslapen na een borst. Nadat we een paar dagen probeerden om z'n middag slaapje in te korten (omdat hij steeds om 4 uur wakker was, was hij zo moe dat hij bij de lunch op kdv in slaap viel en sinds dien zit hij weer in z'n oude ritme en slaapt erg goed zelf. Hij mag kiezen tussen stil in bed blijven liggen op een matras op de grond (zijn voorkeur dat bed) of gillen en uit bed komen en dan dus in het baby ledikant komen er niet uitmogen totdat hij daar geslapen heeft. Hij zit nu dus weer in de routine van stil zijn en in bed blijven liggen. Ik ga na de avond borst van 5 minuten direct z'n kamer uit en poets even boven mijn tanden voordat ik naar beneden loop, zodat hij even kan wennen aan alleen in bed liggen terwijl ik op gehoorsafstand ben.

Omdat je dochter nog nooit zelf heeft ingeslapen of door geslapen zou ik toch verder kijken, dat melatonine onderzoek lijkt me niet te belastend om mee te starten. Succes want dit is slopend.

[Emma]

Bedankt voor alle reacties - ik bleef steeds twijfelen tussen 'het is een gedragsprobleem' / 'het is iets medisch' / 'het hoort bij de leeftijd en gaat vanzelf over', en die 3 opties zie ik ook in jullie reacties terugkomen.

Maar na alles gelezen te hebben zijn we begonnen met een slaapdagboek bij te houden (en dan blijkt ze 's nachts nog vaker wakker te zijn dan ik dacht, omdat ik nu elke keer op de wekker kijk). Als we een week aan data hebben ga ik de huisarts bellen, voor een verwijzing naar het slaapcentrum/melatonine test. Het helpt in ieder geval al dat we nu een plan hebben, want op een gegeven moment weet je echt niet meer wat je moet doen.

Wordt vervolgd...