En in mijn optiek leer ik mijn kind op die manier dat hij moet luisteren naar mama.andreja schreef: maar dat het kind zo natuurlijk alleen maar leert dat hij het niet moet doen omdat mama anders boos wordt en/of uit angst voor de straf.
Emma gaat dan niet door. Als ik dit zo allemaal lees, is ze misschien toch een engeltje?Emmy schreef: Maar wat doen jullie dan als je kind dóór gaat met hetgeen wat je niet wenselijk vindt? Dan is hier toch echt de enige mogelijkheid, de strafplek.
En eigenlijk vind ik het ook vrij normaal dat mijn peuter meerdere keren per week zich daar bevindt. Een peuter zoekt nou eenmaal graag zijn grenzen op, en in die zoektocht gaat hij daar vaak overheen.
Net als mijn échte puber, die doet dat ook. Kon ik die nog maar eens op een strafstoeltje zetten...
Idd, Ik merk ook dat het met Vincent veel minder "soepel" gaat als met Lucas destijds. Had natuurlijk ook véél meer tijd voor Lucas. En op alledrie zit écht een kop hoor. ze zijn stuk voor stuk zo koppig als een ezel en nemen niet zomaar wat aan. Géén idee van wie ze dat nu hebbenEmmy schreef:Misschien scheelt het bij jou en Betje ook wel dat er geen oudere broers/zussen boven zitten. Dat is bij mij wel het geval en dat maakt bij mijn peuter de wilskracht/competities/frustraties enz. wel een stuk groter, waardoor hem afleiden in bepaalde situaties veel moeilijker is.Mama Schaap schreef:Meestal blijft ze niet doorgaan. Ik leid haar af met iets anders, of ze vindt zelf wel iets anders om te doen. Of T0sca is alweer met iets anders bezig, waardoor Eef verder kan in haar spel.Emmy schreef: Maar wat doen jullie dan als je kind dóór gaat met hetgeen wat je niet wenselijk vindt? Dan is hier toch echt de enige mogelijkheid, de strafplek.
En eigenlijk vind ik het ook vrij normaal dat mijn peuter meerdere keren per week zich daar bevindt. Een peuter zoekt nou eenmaal graag zijn grenzen op, en in die zoektocht gaat hij daar vaak overheen.
Net als mijn échte puber, die doet dat ook. Kon ik die nog maar eens op een strafstoeltje zetten...
Maar de oplossing zit hem toch ook niet in de strafplek/time-outplek? Die zit hem meer in wat er na het uit de situatie halen komt, het praten erover en samen zoeken naar hoe het anders hoort te gaan. Straffen is helemaal niet bedoeld om iets aan te leren, het is bedoeld om te stoppen. Het leren van ander gedrag komt pas daarna.andreja schreef: Blijft het feit dat je maaltijd misschien wel gered is met het verwijderen van het storende element, maar dat het kind zo natuurlijk alleen maar leert dat hij het niet moet doen omdat mama anders boos wordt en/of uit angst voor de straf. En elke dag een kind van tafel sturen lijkt me op den duur ook niet echt iets oplossen.
Nou, zoiets heb ik echt nog nooit meegemaakt. Zelfs niet iets in die richting.Chantal schreef: even een serieuze vraag, als jouw kind aan tafel zit, hij gaat gillen omdat hij geen wortels lust, pakt zijn bord om het een zwieper door de kamer te geven, slaat zijn vader omdat hij het bord wil afpakken en ga zo maar door...
wat doe jij dan in zo'n geval?
bij mij gaat hij dan toch echt naar zijn kamer hoor! valt echt niet mee te praten op dat moment. dat komt pas later, als hij weer is uitgeraast.
tuurlijk proberen we het eerst rustig op te lossen.
femke is er heel gevoelig voor als ik haar met een boze stem toespreek. maar chris.. die gaat compleet door het lint omdat hij iets (wat dat dan ook mag zijn) niet wil.
Nou, hier werkt de strafplek harstikke goed. Het is maaaaaaaaanden geleden dat Yanick op de gang heeft gestaan. En ik durf best te zeggen dat het nu gezellig is aan tafel omdat we ruim een half jaar geleden een poosje consequent de strafplek hebben gebruikt. Dat Yanick nu heel goed snapt dat als ik zeg dat hij moet ophouden met zeuren, dat het dan menens is.Klinkt misschien gemeen, maar ik bedoel het als serieuze vraag. Ik zie veel reacties van 'het werkt goed, ik doe het een paar keer per week zo.' Maar als je kind zo vaak straf moet, dan werkt dat toch dus helemaal niet goed?
Ja, dan kun je dus stellen dat het werkt omdát je het eigenlijk nooit meer hoeft te doen. Als het haast een gewoonte is om je kind iedere week een aantal keer op de gang te zetten, dan zou ik me afvragen of het de juiste aanpak is voor dat kind.Pauwtje schreef:Nou, hier werkt de strafplek harstikke goed. Het is maaaaaaaaanden geleden dat Yanick op de gang heeft gestaan. En ik durf best te zeggen dat het nu gezellig is aan tafel omdat we ruim een half jaar geleden een poosje consequent de strafplek hebben gebruikt. Dat Yanick nu heel goed snapt dat als ik zeg dat hij moet ophouden met zeuren, dat het dan menens is.Klinkt misschien gemeen, maar ik bedoel het als serieuze vraag. Ik zie veel reacties van 'het werkt goed, ik doe het een paar keer per week zo.' Maar als je kind zo vaak straf moet, dan werkt dat toch dus helemaal niet goed?
Eigenlijk wou ik er ook niet aan, maar echt, na een fase van consequent niet luisteren, dwarse buien, zeuren zeuren zeuren, expres de boel sabboteren en letterlijk eten wat langs onze oren vloog, was ik er klaar mee. Op een gegeven moment ben ik wel uitgeredeneerd met een kind van 3 jaar, die is echt niet altijd voor reden vatbaat maar gewoon op zoek naar grenzen. Dus toen toch maar de strafplek ingevoerd (op de gang). Uiteraard maar kort (1, hooguit 2 minuutjes) en daarna uitleggen waarom hij daarheen moest en goedmaken.
) voor hij erbij zat.Het is voor Lucas heel duidelijk: Of je komt aan tafel eten, of je gaat in de gang zitten. Tegenwoordig kiest hij meestal netjes voor de tafel. En weet je, natuurlijk heb ik allang geprobeerd hem te vertellen wat voor lekkers er op tafel staat, van te voren aangeven dat we zo gaan eten enz. maar daar is hij niet gevoelig voor.Marije schreef:Als je dit draadje zo doorleest, valt het me wel op dat de mensen met een strafplek kinderen hebben die 'dat nodig hebben' en de mensen die liever een andere oplossing kiezen toch iets bravere kinderen lijken te hebben. Ik vraag me dan toch af of het niet eigenlijk andersom is en dat kinderen blijkbaar van een straf weinig leren en eerder verzanden in 'vervelend gedrag'. Wat iemand anders hierboven ook al schrijft, straf stopt het gedrag meestal wel, maar leert niet hoe je je dan had moeten of zou moeten gedragen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het gedrag van Chris ook niet echt herken en dat lijkt me ook wel lastig om mee om te gaan (hoewel, ik zou mijn kind in dit geval gewoon geen wortel geven, aangezien ze genoeg ander groente en fruit eten), maar in Emmy's geval kan ik me bijna niet voorstellen dat je een kind op de gang zet om hem aan tafel te krijgen. Ik heb ook nog nooit mijn eten koud laten worden om een kind aan tafel te krijgen, maar ik vind het gewoon echt moeilijk voorstelbaar dat je zoiets niet met woorden af kan. En dat hoeft echt geen oeverloze discussie te worden (dat is echt een hardnekkig fabel, dat je, als je niet straft, heel lang moet discussieren of zoals Cil schrijft de achterliggende gedachte de hele tijd moet achterhalen), maar een paar simpele zinnen kun je er toch wel aan wijden? Toevallig wilde Thijmen vanavond ook niet aan tafel komen (hij was heel moe). Ik weet niet eens meer precies wat ik gezegd heb, maar in elk geval dat we garnalen eten (vindt hij heerlijk), dat ik hem wel een beetje wil helpen met eten als hij heel moe is en dat wij alvast beginnen. Ik had nog geen hap genomen (en mijn eten was ook niet koud
Straf was volgens mij olie op het vuur geweest bij een kind dat toch al moe is. Ik kan me bijna niet voorstellen dat dat de sfeer uiteindelijk had verbeterd.
Nouja, eigenlijk is dit een beetje een uitgekauwde discussie aan het worden, maar ik kon het toch niet laten.
Blijft natuurlijk een beetje een kip en een ei verhaalMarije schreef:Als je dit draadje zo doorleest, valt het me wel op dat de mensen met een strafplek kinderen hebben die 'dat nodig hebben' en de mensen die liever een andere oplossing kiezen toch iets bravere kinderen lijken te hebben. Ik vraag me dan toch af of het niet eigenlijk andersom is en dat kinderen blijkbaar van een straf weinig leren en eerder verzanden in 'vervelend gedrag'.
Maar dat is toch niet per se waar? Als Yanick eventjes op de gang heeft gestaan, praten we daarna altijd over waarom dat moest en hoe we eigenlijk hadden gewild dat zn gedrag was geweest. Als hij na 3x waarschuwen (en uitleggen) nog een keer de tv uitzet terwijl zn broertje zit te kijken, dan weet ik t ook niet meer en dan gaat hij op de gang. Natuurlijk leg ik daarna dan nog een keer uit waarom hij dat niet mag doen en daarna lijkt het kwartje wel gevallen te zijn.Marije schreef: Wat iemand anders hierboven ook al schrijft, straf stopt het gedrag meestal wel, maar leert niet hoe je je dan had moeten of zou moeten gedragen.
Ik krijg ook een beetje indruk dat er gedacht wordt, dat wanneer je een strafplek hanteert, er niet/minder gepraat wordt met een kind. Ik praat wat af met mijn kinderen, alles wordt uitgelegd en (na)besproken.Cil schreef:Ehmz, hoezo leer je geen gewenst gedrag aan met straf? Het is niet zo dat Dominic in de hoek moest en dat we daarna gewoon verder gingen. We praten ook, hoor.
Nee hoor, die indruk heb ik niet. Alleen ik vind het veelvuldig straffen een negatieve benadering. Net als dat ik met een volwassene liever een conflict in goed overleg oplos als dat ik ruzie ga maken. Ik heb niets tegen ruzie; soms is het onvermijdelijk of zelfs goed om iets te doorbreken. Maar als je er een gewoonte van gaat maken, lijkt het me ten eerste weinig constructief en ten tweede niet bevorderlijk voor de sfeer.Emmy schreef:Ik krijg ook een beetje indruk dat er gedacht wordt, dat wanneer je een strafplek hanteert, er niet/minder gepraat wordt met een kind. Ik praat wat af met mijn kinderen, alles wordt uitgelegd en (na)besproken.Cil schreef:Ehmz, hoezo leer je geen gewenst gedrag aan met straf? Het is niet zo dat Dominic in de hoek moest en dat we daarna gewoon verder gingen. We praten ook, hoor.
Uitleg geven over dat iets niet goed is en waarom niet doe ik ook. Het is ook niet zo dat ze zonder waarschuwing de gang op gelanceert wordt hoor. Ik denk dat het ook heel erg aan je kind ligt. ik heb 3 kinderen die óveral over in discussie gaan terwijl ze drommels goed weten dat nee ook echt nee is. En ze zijn alledrie verbaal behoorlijk ver, ook die van bijna 4Betje schreef:Nee hoor, die indruk heb ik niet. Alleen ik vind het veelvuldig straffen een negatieve benadering. Net als dat ik met een volwassene liever een conflict in goed overleg oplos als dat ik ruzie ga maken. Ik heb niets tegen ruzie; soms is het onvermijdelijk of zelfs goed om iets te doorbreken. Maar als je er een gewoonte van gaat maken, lijkt het me ten eerste weinig constructief en ten tweede niet bevorderlijk voor de sfeer.Emmy schreef:Ik krijg ook een beetje indruk dat er gedacht wordt, dat wanneer je een strafplek hanteert, er niet/minder gepraat wordt met een kind. Ik praat wat af met mijn kinderen, alles wordt uitgelegd en (na)besproken.Cil schreef:Ehmz, hoezo leer je geen gewenst gedrag aan met straf? Het is niet zo dat Dominic in de hoek moest en dat we daarna gewoon verder gingen. We praten ook, hoor.
Daarnaast denk ik dat er, als je kind váák op een strafplek zit op de leeftijd van 2-3 jaar, te veel verwacht wordt van het kind. Of te snel gedacht wordt dat het grenzen aan het opzoeken is. Het geweten is volgens mij nog nauwelijks ontwikkeld en een kind is nog zó jong, moet nog zóveel leren. Ik denk dan ook dat het vaak voldoende is om uit te leggen dat het gedrag niet goed is en waarom.
. En nee, ik heb niet altijd zin in eindeloze discussies, leg altijd uit waarom ik iets niet wil, waarom iets niet mag, welk gedrag ik niet wens, bv onze kat aan de staart omhoog trekken(Vincent) Tja, dan gaat hij na 2x waarschuwen toch écht even ergens anders zitten. Maar ik benoem het "goede" gedrag óók hoor, ik leg echt niet de nadruk op het "slechte" gedrag. En ik ben me er goed van bewust dat Vincent nog máár 3 is, ala, bijna 4 
Dus ik verwacht écht niet dat hij meteen luistert en alles meteen goed doet, dat lukt die van bijna 10 ook niet .
