Denkbeeldig vriendje?

[Ana]

Ongetwijfeld hebben velen van jullie wel ervaring met 'imaginary fiends' bij de jonge kinderen. Ik heb er wat over gelezen en kinderen gebruiken hiervoor bestaande knuffels/voorwerpen - of creëren een onzichtbare vriend. En ze blijken vooral te moederen over de knuffels/voorwerpen, terwijl de onzichtbare vriendjes vooral van hun eigen niveau of leeftijd zijn.

Waar wij een beetje mee zitten: J0ela heeft deze zomer een enorme voorkeur voor blote voeten gekregen. Ze speelt vooral met mijn voeten, maar ook wel een beetje met die van mijn man of soms van haar tantes. In het begin vond ze ze gewoon heel grappig omdat de tenen konden bewegen, maar dat is blijkbaar een eigen leven gaan leiden. Nu beschouwt ze ze als haar baby's. Ze noemt ze dan baby-voetjes en verzorgt ze (met tissues gaat ze dan een luier verschonen) en knuffelt ze.
Op zich vind ik dat gefrut aan mijn voeten heerlijk dus dat is het probleem niet. Maar vraag me toch wel af of ik het gewoon moet laten gaan of er tegenin moet gaan. Moet ik dit gewoon zien als zo'n 'denkbeeldig vriendje' - of moet ik het als een probleem zien.
Kortom, wat moet ik ervan denken, hoe moet ik het zien?

[drus]

Ik zou dit niet als denkbeeldig vriendje zien maar als een soort obsessie. Ik zou met haar op zoek gaan naar andere babies om te verzorgen en haar daar structureel naar verwijzen (poppen, zakdoeken, knikkers, knuffels, wat ze maar kiest). Het frutten aan voeten zou ik gaan noemen als "verzorgertje spelen" en dan ook nagels lakken van je handen en haren kammen e.d. en het daarmee groter maken dan de voeten.

Mijn overweging: het klinkt een beetje als gefixeerd zijn op iets waarvoor het niet bedoeld is en het is ook niet iets dat altijd kan, bijv. als je in een restaurant bent en ze zou met haar babies willen spelen, wordt het wat raar. Terwijl je dan best je knuffel in bed kunt stoppen op tafel of op de stoel.

Maar dat is mijn mening

[MarijeO]

Ik herken dit gewoon als heerlijk fantasiespel. Een van mij heeft zoiets een poosje met onze vingers gedaan. Dat waren dan diertjes. Hele gesprekken werden ermee gevoerd, fantastisch! Een ander kind van mij heeft een onzichtbaar vriendinnetje gehad. Was heel bijzonder. Ben er nooit tegenin gegaan. Bij allebei is het ook weer gestopt.

[Ana]

Dank voor jullie reacties, hopelijk zijn er nog meer jippers die een idee of tips hebben?