Driftbuien - update: mist ze ons?

[mamavans]

Wij zijn aanbeland in het tijdperk van de driftbuien en het nee zeggen volgens mij. Donderdagochtend mocht ze iets niet wat ze wel wilde en voor ik het goed en wel doorhad smeet ze zichzelf op de grond en ging liggen schreeuwen. Totaal niet voor reden vatbaar en als ik iets tegen haar zei schreeuwde ze alleen maar harder. En verder zegt ze de hele dag no. Het maakt niet uit wat we vragen en of ze het wel of niet wil, het antwoord is gewoon no. Hoe lang duurt deze fase?

--

Zie reactie van 22 november voor update.

[Sarina]

Tot ze het huis uit zijn?
Sterkte!!

[muppet]

volgens mij ligt dat helemaal aan het kind. Anouk heeft er amper last van gehad, Eline zet het vaak nog op een brullen als het niet gaat zoals zij wil...
sterkte!

[Ana]

Per kind verschillend hoe vroeg ze ermee beginnen, hoe lang ze ermee doorgaan en met welke frequentie!
Mijn oudste begon heel jong (met iets van 20 maanden), was er erg volhardend in, en dat heeft tot ongeveer haar derde geduurd - nu gaat het beter maar kan ze er nog steeds wat van. Mijn jongste is veel meegaander en geeft het al snel weer op als hij een driftbui krijgt. Hij begon er een stuk later mee (na zijn 2e verjaardag pas) en zit er nu weliswaar middenin maar het lijkt in niets op wat zijn zus presteerde. Maar hij is eerder gekmakend in het compleet negeren van alles wat je zegt

[mamavans]

Ik vind het wel grappig. Nog wel. Zoals ze dan vrolijk loopt te brabbelen in haar onverstaanbare taaltje en dan zeg of vraag ik iets en dan trekt ze ineens een boos gezicht en kijkt naar de grond en zegt "no" op een hele zeurderige toon. Of ze loopt bijvoorbeeld voor ons uit op straat en ik zeg dat ze even een handje moet geven omdat het bijvoorbeeld druk is en dan krijg ik ook een no te horen en stapt ze gewoon eigenwijs door. En vanmiddag was ze weer echt boos. Ze zegt nog weinig woordjes maar weet perfect hoe ze zich moet uiten en ik vind die ontwikkeling zo prachtig! Maar het zal vast snel vervelend worden

[Hemmie]

Bij oudste duurde het denk ik 6 maanden, bij middelste dik 4 jaar, en jongste van 2,5 moet nog beginnen (als dat nog gaat gebeuren).
Ik vermoed eigenlijk dat hoe eerder het begint, hoe langer het duurt. Oudste begon met ruim 2, middelste voor haar 1e verjaardag.

[vuurvonk]

hier een klein menneke die zich ook voor minst of geringste zich op de grond werpt en begint te brullen...laten we over het gewoon gillen voor de lol nog niet spreken...en dat doet hij toch al een maandje en is nu 15 mnd oud.

[mamavans]

De driftbuien duren voort en niet de hele dag gelukkig maar de laatste tijd op bepaalde momenten. Ze schreeuwt dan de hele boel bij elkaar, stribbelt tegen en roept no (nee). Van de week ging ik met haar douchen en was het dus weer raak. Douchen wil ze nooit. Dus gillen op de gang en niet mee willen gaan de badkamer in en tegenstribbelen tijdens het uitkleden. En ik raakte mijn geduld kwijt en verhief mijn stem wat het allemaal uiteindelijk nog erger maakte. Zo was het gewoon strijd om haar onder de douche te krijgen. Dus op een gegeven moment heb ik even diep adem gehaald en tot 10 geteld en haar daarna heel rustig toegesproken en opgepakt en geknuffeld, en toen was het goed. Blijkbaar ging het haar dus niet om het douchen zelf maar omdat ze lichaamscontact/knuffels nodig had?

Toen bedacht ik me het volgende: sinds een ruime maand ongeveer slaapt ze in haar eigen slaapkamer in een peuterbedje. Daarvoor sliep ze bij ons in bed. Over twee maandjes verwachten we ons tweede kindje die dan bij ons in bed komt te slapen (want we hebben geen ruimte voor een co sleeper, laat staan een aparte wieg). En ons bed is niet groot genoeg voor twee kinderen erin en ruimte voor een groter bed is er ook niet in dit kleine rothuis. Dus wilden we haar vroeg genoeg laten wennen aan haar eigen kamer en eigen bed zodat ze straks in januari niet ineens over zou moeten gaan wanneer haar broertje er is en ze het gevoel zou krijgen dat ze word ingeruild voor een "nieuwe" baby. Maar dat tegen die tijd haar eigen kamer en eigen bed gewoon vertrouwd is en ze dus niet het gevoel krijgt dat ze word vervangen. Maar nu lijkt het wel alsof ze lichaamscontact te kort komt. De driftbuien zijn ineens heel makkelijk op te lossen door haar gewoon op te pakken en te knuffelen en aandacht te geven. Zou dat het dan zijn? Dat de driftbuien voortkomen uit een tekort aan aandacht en lichaamscontact omdat ze nu niet meer naast ons slaapt 's nachts? Ze krijgt overdag natuurlijk naar ons gevoel genoeg aandacht maar wat als ze die aandacht ook nog 's nachts nodig heeft en overdag boos is omdat ze dat mist? Zou dat kunnen en zo ja iemand een tip? Want naast ons slapen wil ik eigenlijk niet meer doen. Over twee maanden komt er een kindje bij en dan kan ze toch echt niet meer bij ons in bed..

[Dorien]

Een tweede kindje krijgen is altijd zwaar of kan zwaar zijn voor het eerste kind. Dat is gewoon niet anders. Douchen was hier overigens ook een groot probleem.
Verder klinkt het toch echt als peuterbuien. Veel knuffelen kan ook buiten jullie bed toch? Vervelend is het wel he?

[monika]

ik heb nooit 2 kinderen dicht op elkaar gehad, maar ik hoor wel vaker dat de oudste wat begint op te spelen omdat ze de aankomende verandering door hebben.
Deze driftbuien zijn typisch gedrag wat bij de leeftijd past en soms zie je een patroon met vermoeidheid, honger, overprikkeld, etc.

Ik zou focussen op nieuwe rituelen die je kan handhaven wanneer beeb 2 is geboren. Dan voelt ze zich speciaal en gewenst terwijl ze niet meer de kleinste in huis is.

En ja, soms blijft het raden hoor. 2 weken geleden heeft Nic 45 minuten ontroostbaar geschreeuwd toen hij smiddags wakker werd. Hij was erg boos op mij en duwde mij weg. Man kreeg hem ook niet rustig, toen hij na 45 minuten helemaal leeg geschreeuwd was konden we weer wat hem. Blijkt later bij het verschonen toen hij weer ging praten dat hij dacht dat hij zijn nieuwe Thomas de trein pyama aan zou hebben bij het wakker worden, die hadden we in de ochtend gekocht. Tja, dat zijn van die dingen..

[drus]

Zo te horen werkt het;-) dus lijkt mij dat het klopt.

Hier heb ik lang naast het bedgezeten en handje vasthouden gedaan. Verder raad ik je aan vooral te knuffelen als ze geen bui heeft en in een bui een aai of knuffel te geven als ze net even ademhaalt. Anders ontstaat er misschien een gedragsketen dat knuffelen voorafgegaan moet worden met een driftbui

Sterkte

[mamavans]

We knuffelen sowieso heel veel overdag met haar . Maar ik denk dus dat ze ook 's nachts dat contact nog nodig heeft. Ze lijkt soms wel groot maar in feite is 19 maanden gewoon nog heel erg klein. Ze valt 's avonds wel altijd bij ons in slaap. Op de bank of in ons bed of één van ons bij haar in bed gepropt. En zodra ze slaapt slaapt ze alleen verder in haar eigen bed. Tja dat ze voelt dat er verandering komen gaat? Wie weet is dat het ook wel. Ze is verder heel vrolijk en gezellig maar heeft echt momenten dat ze razend op ons is en wij gewoon niet begrijpen wat we verkeerd hebben gedaan. En verder ook gewoon erg eigenwijs want sinds ze nee kan zeggen doet ze dat dan ook de hele dag

[Gerrie]

Sarah heeft ook van die heerlijke driftbuien.
Die wil gewoon graag doen wat ze bedacht heeft en vooral niet wat ik bedacht heb en ja, hoe maak je dat duidelijk al kind van 20 maanden? Door heel hard nee te roepen en te gaan krijsen. Ik herken het van de andere meiden, waarbij Sarah minder hevig is als dat Mirjam toendertijd was.
Fijn dat de knuffels de buien oplossen, maar inderdaad uitkijken dat je niet daardoor in een bepaald patroon terecht komt.

succes gewenst met jullie peuterpuber.

[vuurvonk]

misschien beter haar in haar eigen bed leren wennen met inslapen.desnoods daar dan tijdelijk zitten/liggen tot ze in slaap is want nu word ze in een vreemde omgeving wakker en zou ze zich verstoten kunnen voelen.