Help, we hebben een 2-jarige...

[mamavans]

Sara is volop aan het peuterpuberen en nu komt er regelmatig een situatie voor waarin ik me niet prettig voel bij onze aanpak.
Heel vaak wil zij gewoon niet wat wij wel willen, bijvoorbeeld mee boodschappen doen, tanden poetsen, naar bed, eten, enz. Zodra ze doorkrijgt dat ze iets moet doen wat ze niet wil word ze boos en als ik dan toch probeer haar zover te krijgen dat ze meewerkt (en dat echt niet hard hoor, meestal probeer ik haar gewoon "om te praten") word ze driftig en is er ineens geen land meer mee te bezeilen. Ze gilt de hele straat bij elkaar en huilt alsof we haar ernstig mishandelen. Valt mij nog mee dat de politie nog niet aan huis is geweest...

Voorbeeld: vanavond met naar bed gaan wilde ik haar tanden gaan poetsen. Mevrouw haar lievelingswoordje is "no" dus dat roept ze dan ook standaard als ik meedeel dat we iets gaan doen. Ik probeerde haar een beetje over te halen, om te praten, uiteindelijk meegekregen naar de badkamer... Waar ze de tandenborstel ziet en als een razende tekeer gaat omdat ze niet wil tanden poetsen.

In zo'n situatie is eigenlijk het enige wat werkt een soort "time out". Haar optillen en ergens anders neerzetten en zelf weer terug naar de woonkamer (of in het geval van vanavond badkamer) gaan. Dat doorbreekt de woede aanval en daarna is ze rustiger, knuffelen we en poetst ze haar tanden zonder verder nog te huilen. Dus het werkt prima. Maar ik voel me er alles behalve prettig bij. Het voelt of ik haar afkeur en haar afzonder of straf en of ik haar geen eigen mening en geen emotie laat hebben. Dus ik wil het niet op deze manier. Maar hoe dan wel? Met alleen praten kom ik er niet.

Ze is 25 maanden oud en praat zelf nog helemaal niet op wat enkele losse woordjes na. Ik denk dat dat er misschien wel mee te maken heeft omdat ze niet op een andere manier kan uiten dat ze niet wil of boos is dan gewoon gaan huilen en gillen. Het zal misschien minder worden als ze kan praten. Maar tot die tijd graag wat tips om hiermee om te gaan?

[monika]

goed kunnen praten helpt ja, 2e zoon is minder driftig dan de 1e en kan een stuk beter praten op deze leeftijd. Maar het is ook gewoon de leeftijd en ontdekken dat je dingen kan beinvloeden en niet doen.

Probeer het eens met keuzes: 'we gaan tandenpoetsen zit je op de bank of in de badkamer?'
kleren: 2 Tshirten ophouden, welke wil je aan? enz.

En bedenk dat je niet haar afkeurt,maar het gedrag als ze uiteindelijk toch even alleen moet afkoelen. Dat helpt haar ook weer haar kalmte te vinden, ipv eindeloos door gaan.

[Ana]

Monika geeft gelijk al de goede tips. En kunnen praten/niet kunnen praten is een enorm verschil. Maar leuk of prettig is deze periode (wat driftbuien betreft) gewoon niet.

Ik denk dat jullie het prima aanpakken zo en als je dit volhoudt: petje af.
Het komt vanzelf goed....

Probeer ook voor ogen te houden dat je meisje druk bezig is om een eigen-ik te ontwikkelen en dat het ergens ook wel weer heel stoer is van haar. Maar dat het ook gewoon heel verwarrend is voor haar.

[Hemmie]

Ik weet het niet, mijn dochter communiceerde al snel veel beter dan haar broers op die leeftijd, maar tussen haar 1e en 5e verjaardag was 1 grote driftbui. De jongens gingen pas later goed praten (jongste is nog niet zo'n prater), maar veeeeeel minder driftbuien. Ik denk dus dat het vooral karakter is. Ik heb eigenlijk geen tips, bij dochter werkte eigenlijk niets, bij oudste laten uitrazen en niet te veel aandacht aan besteden, en die enkele keer dat jongste driftig is werkt apart zetten het beste geloof ik. Ook dat verschilt gewoon per kind.

[Deborah]

Toch heb ben ik van mening dat soms gewoon iets gedaan moet worden. Bij het voorbeeld van tandenpoetsen, dat gaat hier al maanden in de houdgreep met een hoop gekrijs. Dat moet gewoon gebeuren, wil je niet meewerken, dan gaat dat op mijn manier. Ik blijf daar niet tot in den treure over bakkeleien.
Maar jongste dochter heeft dan misschien de pech dat ze haar grote zus boven zich heeft. Die heeft gewoon heel duidelijke grenzen nodig en luisterd echt niet anders. Broers waren een stuk makkelijker hierin.

Maar dat wil jij niet begrijp ik. Misschien een idee om met pictogrammen te gaan werken, zodat ze weet wat er aan komt. Eventueel met een stickertje belonen. En als je haar apart zet heel duidelijk benoemen dat zij heel lief is, maar dat je haar gedrag afkeurt.

[mamavans]

Ik vind het gewoon zo moeilijk. Ik geloof er namelijk niet in dat ze dit "zomaar" doet maar ik kan niet ontdekken wat er dan achter zit en merk dat ik maar zit te gissen. Bij mijn vrouw is ze veel minder driftig en luistert ze veel beter. Deze hele heftige driftbuien zijn vrijwel alleen bij mij op een uitzondering na. Mijn vrouw is dit hele weekend weg en het is één groot drama in huis constant omdat ze niets wil wat ik wel wil. Vanavond heeft ze dus helemaal geen tanden gepoetst. Kreeg het gewoon niet voor elkaar en heb haar in eerste instantie boos in bed gelegd met haar kleding aan. Even later wilde ze wel nog even plassen en pyjama aan maar tanden poetsen echt voor geen meter. Verhaaltje voorlezen, knuffel en kus voor het slapen ook niet. Ze is boos op me en joost mag weten waarom.

[monika]

he vervelend is dat he als je ziet dat ze heftiger op jou reageert dan op je vrouw.
Probeer eens te observeren hoe je vrouw het doet en of dat anders is dan wat jij doet.
(van te voren aankondigen, toon in de stem, zelf kalm blijven, keuzes geven, of juist heel streng en direct?)
En vraag eens aan je vrouw wat zij denkt dat de oorzaak van het anders doen is.

Ik zie dat mijn kinderen op sommige dingen beter reageren bij mij, maar op andere dingen juist weer beter bij hun vader. Soms zijn ze alleen maar dwars bij vader, maar mij proberen ze juist vaker uit op andere manieren.

En ik heb Nic het laatste jaar ook regelmatig boos weg gelegd in z'n bed (hij is dus boos, ik niet, ik stel alleen de grenzen en moet van binnen heel hard lachen) Dan kom ik even later terug en als hij meedoet kan hij na afloop nog een verhaaltje krijgen. Als hij niet meedoet, gaat vooral de luier aan(anders kan ik midden in de nacht een bed verschonen) en ik sla het tandenpoetsen ook over als het een gevecht en geniel wordt.
En als hij er voor kiest om geen verhaaltje te krijgen, wellicht is dat gewoon een bekrachting van z'n eigen willetje en niet zo zeer zielig dat hij nu geen verhaal heeft. o ja, wat ik nog zeggen wilde: peuters mogen ook gewoon boos zijn, zolang het gedrag binnen veilige grenzen is. Dit is ook een tijd om met emotie en gedrag te experimenteren.

succes in deze niet zo knuffelige fase.

[Althea]

Van de dingen een spelletje maken? Mijn dochter reageert bij haar vader ook veel heftiger dan bij mij, dat komt omdat ik altijd wel een manier vind om de situatie te ontmijnen door er iets grappigs van te maken. Terwijl haar vader vindt 'dat ze gewoon moet gehoorzamen' en dan wordt het een gevecht tussen twee sterke karakters. Het resultaat is dat bij mij de dingen 100 keer sneller en makkelijker gebeuren dan bij hem.
Maar in andere dingen is hij dan weer veel beter hoor.

[mamavans]

Bedankt voor de tips en reacties.

Ik heb wel eens geprobeerd met mijn vrouw erover te praten, waarom zij denkt dat Sara zoveel driftiger is bij mij dan bij haar. Het resultaat van dat gesprek was dat ik haar niet meer in bed mág leggen omdat dat niet werkt (ook als we samen proberen haar in bed te leggen is het gillen, ze luistert alleen naar mijn vrouw alleen en niet als ik er ook bij ben). Maar ja, nu zo'n weekend met haar alleen moet ik wel.
Observeren van hoe zij het doet is wat lastig omdat ze in het Spaans tegen Sara praat en daar versta ik echt geen woord van. Ik kan dus bijvoorbeeld niet luisteren hoe zij dingen overbrengt en wat ze allemaal zegt tegen haar. Ik merk wel dat zij overal heel rustig en relaxed onder blijft. Ik heb al snel de neiging om ook boos te worden en uit m'n vel te springen en moet echt mijn best doen om controle over de situatie te houden. Mijn vrouw lijkt dat allemaal automatisch te kunnen. Die blijft altijd zo kalm. Misschien helpt dat ook wel.

Voor nu voel ik me gewoon ontzettend rot Sara is boos op mij gaan slapen zonder verhaaltje, knuffel en kus. Voel echt heel klote om het maar even zo te zeggen.

[Ana]

Wat herkenbaar
Ik zou haar nog even een kus gaan geven nu ze slaapt. (Als je zeker weet dat ze niet wakker wordt daardoor hoor)

Ze was boos en gefrustreerd, maar juist bij jou durfde ze dat te uiten. Die ruimte heeft ze in deze periode heel hard nodig. Het is geen probleem wat jij op kunt lossen want het hoort bij haar ontwikkeling en zo voelt ze zich nu vaak. (Net zoals wij last van hormonen hebben, dat is nou eenmaal even zo en gaat vanzelf weer over.)
Dit weekend was ze nog wat extra van slag doordat je vrouw weg was natuurlijk.

Hier reageren de kinderen veel sterker op mij. Vaak zijn ze muisstil als ze alleen zijn met hem en als ik dan naar beneden kom (vb na een uurtje lezen op bed in het weekend) dan gaat de volumeknop spontaan aan.
Ik ben veel strenger dan hun papa maar blijkbaar haalt dat niets uit - of het lokt juist uit, geen idee. Ik vind het heel flauw als anderen dan zeggen: ja maar je moet wel consequent zijn - of: ze proberen jou uit, blijkbaar loont dat.
Want in de praktijk ben ik consequenter dan mijn man en krijgen ze bij mij heus niet iets eerder voor elkaar dan bij hem.

Maar er zijn wel heel veel dingen die hun vader niet lukt dus dat maakt het wel weer een beetje gelijk.

Misschien doen ze juist het 'moeilijkst' bij de ouder die ze het meest zien. Ik weet niet of dat bij jullie ook het geval is? (In dezelfde categorie: bij oma of tante zijn ze altijd poeslief en luisteren ze altijd.)

Hopelijk heb ik (of iemand anders) iets geschreven om je een beetje op te beuren want het voelt wel even erg verrot zo he. Morgen weer nieuwe dag!

[mamavans]

Ze was vanmorgen weer vrolijk en knuffelig bij het wakker worden alsof er niets gebeurd was, dat dat was al heel fijn. En ik ben weer gewoon "jief" volgens haar

Wel blij dat mijn vrouw vandaag weer thuiskomt, dan ga ik maar weer eens in gesprek over hoe we dit kunnen oplossen. Ik neem jullie tips mee. Ik ben echt stapelgek op Sara maar dit soort momenten maken dat ik echt op zie tegen de volgende keer dat ik alleen met haar ben.

[monika]

fijn dat je weer gewoon jief bent. Dat soort schreeuw verdriet blijft bij kinderen vaak niet zo lang hangen als bij ons volwassenen.

Hopelijk kan je vrouw zien dat het geen oplossing is dat jij dan maar niet je dochter naar bed moet brengen, maar hopelijk kan ze wat van haar trucs, benaderingswijze en wijsheid aan jou leren. Netzo dat zij dingen van jou zal oppikken over de jaren die juist lekker gaan tussen jou en jullie dochter.

[wennetje]

Drift hoort bij het ontdekken dat je iets hebt als een eigen wil. Als je niet kunt vertellen wat je wel wilt is dat helemaal frustrerend.
Ik gaf vanaf 2 jaar idd ook keuzes, er is nl altijd een keuze. "Je mag kiezen: of je doet zelf je jas aan of ik doe het. Ik ga je tanden poetsen, jij mag kiezen met welke borstel, etc.
Ik gaf ook 10 tellen om die keuze te maken, anders maakte ik de keuze alsnog. Noem het altijd keuzes geven binnen jouw grenzen.

Deze aanpak scheelde wel driftbuien maar die horen er gewoon bij dus die kwamen toch gewoon wel.

Bij driftbuien zag en zie ik hier pure paniek als ik uit beeld verdwijn, dat doe ik dus niet. Wat hier werkte en werkt is er maar even bij gaan zitten of iig in beeld blijven maar verder weinig aandacht besteden aan de driftbui. Ook niet iets zeggen of kind aanraken want dan laait de drift alleen maar op. Na afloop dikke knuffel en woorden geven aan het gevoel: "joh, wat was jij boos. Wat voelt dat naar he om zo boos te zijn?"

Maargoed, dit werkte hier allemaal goed en de aanpak met driftbuien zie ik nu ook goed werken bij pleegzoon. Wil alleen niet zeggen dat dit werkt voor jou en je dochter, het is uitproberen en uitproberen en opeens merk je dat het werkt in jouw situatie.

[mamavans]

Oja, ook fijn dat dit topic weer tevoorschijn komt. Ik ben straks van 11 tot 18 juli weer alleen met haar dus dan gaan we weer...

[Mamalon]

Niet al te druk maken van te voren, dan maak je het voor jezelf veel zwaarder.
Heb je al dingen ondernomen waardoor jullie ook samen gaan genieten van leuke dingen? Of kun je iets regelen waardoor je zelf even op adem kan komen? Heeft je partner nog ideeen om het voor jou lichter te maken?

[monika]

bedenk welke structuur goed voor jou werkt en dan hou je dat aan. Paar ritueelen er in zodat het duidelijk is voor je dochter wat er gaat gebeuren,

komt vast goed, geniet van de tijd samen met je meidje.

[mamavans]

Ik zit me zo zorgen te maken, maar dat moet ik niet doen. Positief erin gaan. Leuke dingen doen, veel positieve aandacht voor haar hebben... En dat het twee maanden geleden niet ging wil niet zeggen dat het nu ook niet gaat. Peuters vallen zo snel van de ene in de andere fase, voor hetzelfde geld is ze straks heel makkelijk bij mij alleen.

Mijn vrouw is heel makkelijk erin. Die zegt: niet druk maken, het komt heus goed. Maar ja, zij heeft makkelijk praten . Tips heeft ze ook nooit, niet meer dan "gewoon rustig blijven". Zij is trouwens ook heel erg van: als Sara niet wil tandenpoetsen of slapen, dan niet. Ze laat haar dan ook gewoon in slaap vallen op de bank oid. Daar heb ik wat minder mee maar misschien moet ik maar meegaan in wat hier thuis gewoon is (of in ieder geval wat volgens mijn vrouw gewoon is) en niet proberen dingen te veranderen volgende week. Mijn vrouw komt uit een hele andere cultuur, vind al die westerse regeltjes en structuren en gewoontes maar vreemd en doet er niet aan mee. Ik heb in huis niets te zeggen

[wennetje]

Zij is trouwens ook heel erg van: als Sara niet wil tandenpoetsen of slapen, dan niet.

Aaah, maar dan zou ik ook een driftbui krijgen als ik opeens wel tanden moest poetsen of in bed slapen. Dat is niet te begrijpen voor een 2-jarige. Het is dan of idd meegaan in de manier van je vrouw of samen kiezen welke 'regels' er in huis belangrijk genoeg zijn om allebei (!) te hanteren.

[monika]

onze peuter valt tegenwoordig ook wel weer in slaap op de bank. En dan poets ik ook geen tanden meer. Ik probeer nu de tanden te poetsen na de beker melk die ergens na het avond eten volgt en probeer ik dat niemand meer eten pakt, zodat ventje ook niet opeens weer wat wil. Werkt redelijk goed zolang tandenpoetsen en slapen niets met elkaar te maken hebben.

[mamavans]

Nou, nieuwe poging dus komende week Ze zou wel het eerste weekend naar haar vader gaan (hoorde ik vanmorgen, lekker op tijd), maar sinds gisteren heeft ze hoge koorts en sinds vanmorgen onder de vlekjes dus wat ze nu weer heeft is een raadsel, maar ze zit niet lekker in haar vel. Hopelijk van het weekend weer beter want ze is nu helemaal niet te genieten natuurlijk. Arm ding..

[vuurvonk]

heerl herkenbaar maar de mijne word pas in aug 2...