plaatsje voor moeders met overleden kindjes

[Suzanne]

Is het een idee om een besloten subforum te maken voor mama's die een kindje verloren zijn.
aanleiding dat ik dit vraag;
http://car.messageboard.nl/42334/viewto ... 7084#17084

[Birthe]

Ik zou het op zich mooi vinden als daar een plekje voor komt, maar van mij hoeft dat niet perse besloten te zijn hoor.

[Miranda]

Ik zou het ook mooi en fijn vinden als daar een plekje voor komt, maar wat mij betreft hoeft dat niet besloten te zijn. Ik vind het soms juist fijn om dingen te delen omtrent Joran*. Als het besloten is weet niet iedereen alles en moet je soms meerdere keren dingen uitleggen wat ook niet altijd even fijn is.

[Gast]

Mooi idee hoor, maar waar leg je dan de grens?
Bij iemand die een voldragen kindje heeft gebaard? Iemand wiens kindje is overleden na de geboorte? Iemand met een zwangerschap die mis ging bij 18 weken of later? Of iemand die bij 5 weken een miskraam kreeg?

Ik vind dit soort dingen erg moeilijk. Toen ik een miskraam kreeg bij 14 weken voelde dat écht als het verlies van een eerste kindje (ook gezien het feit hoe de miskraam verder ging met curretage in zhuis enzo), terwijl later een miskraam bij 5 weken zwangerschap voor mij iets heel anders was.

Zomaar wat overpeinzingen hoor.

[Nancy]

Gelukkig zelf geen ervaring mee. Maar het lijkt me juist heel fijn om er open over te kunnen spreken, het te delen en juist ook uit onverwachte hoek steun te krijgen. Ik heb volgens mij nog nooit meegemaakt dat in een draadje over een miskraam vreemde, kwetsende dingen zijn geschreven. Dus dat is ook geen reden om het besloten te doen. Ook als iemand er weken/maanden/jaren later nog over wil schrijven, wordt daar altijd met respect op gereageerd.

[Léontine]

Mooi idee hoor, maar waar leg je dan de grens?

Waarom zou er een grens moeten zijn? Een overleden kind is toch een overleden kind? Ook al is het nog pril in de zwangerschap, je bent toch zwanger, je hebt toch een kind. Ik kan me herinneren toen ik zwanger was van S ebastiaan, dat ik me ineens bedacht (met 6 maanden ofzo): ook al wordt dit kind doodgeboren, ik zal toch altijd moeder zijn. En zo is het ook denk ik. Ik denk dat je dus geen grens moet stellen. De één heeft er meer behoeft aan, dan de ander. En dat is goed zo

[Birthe]

Mooi idee hoor, maar waar leg je dan de grens? [.......] Toen ik een miskraam kreeg bij 14 weken voelde dat écht als het verlies van een eerste kindje (ook gezien het feit hoe de miskraam verder ging met curretage in zhuis enzo), terwijl later een miskraam bij 5 weken zwangerschap voor mij iets heel anders was.

Zomaar wat overpeinzingen hoor.

Pijnlijke overpeinzingen voor mij. Ik heb echt het gevoel mijn 4e kindje verloren te zijn. Ik weet tegelijkertijd best dat ik het niet mag/kan vergelijken met wat bijv. Nancy net heeft meegemaakt, of Miranda, maar mijn verdriet is groot .

Voor de buitenwereld was het nog niets, dat merk ik IRL, maar voor mij en Sander wel.

[Miranda]

Ik ben het met Leontine eens dat er (wat mij betreft) geen grens hoeft te zijn. Ik was dan bijna 30 weken zwanger toen Joran* werd geboren, maar ik denk dat het qua gevoel/gemis/ emoties niet anders is voor iemand die bijv rond de 18 weken zwanger is en haar kindje verliest.
Hoe dan ook, het is en blijft je kind. Ook al leeft Joran* niet meer, hij is wel degene die mij voor het eerst mama heeft gemaakt. Dat geldt voor iedereen die een kindje verliest, je bent hoe dan ook papa/ mama, ook al leeft je kindje niet meer.
Als je er geen behoefte aan hebt om op een dergelijk subforum mee te schrijven doe je dat ook niet denk ik.

[Birthe]

Bij mij maakte de termijn wel uit, ik denk echt dat een voldragen kindje er voor mij veel harder ingehakt zou hebben. Maar je mag en kan dan nog helemaal niet vergelijken?

Oh, maar dat weet ik ook wel zeker, dat dat er harder ingehakt zou hebben, wat dat betreft ben ik 'dankbaar' dat het zo vroeg al mis ging en niet pas veel later. Maar het is en blijft mijn kindje en daarom vind ik een 'grens' moeilijk.

[Eve71ne]

Ik vind het een goed idee, al zou voor mij een draadje ook wel volstaan. Zelf heb ik mijn heil toen elders op Internet gezocht, maar dat zou dan niet meer nodig zijn. Het stellen van een grens zou ik erg kwetsend vinden, net als wat Birthe zegt 'voor de buitenwereld was het nog niks'.

[nance74]

Een goed idee maar besloten hoeft het voor mij ook niet te zijn. Nu krijg ik reacties van mensen die het niet hebben meegemaakt maar toch meeleven en hun gedachten erover geven. Hou je het besloten dan ga je die reacties missen.

En een grens, tja ik denk dat mensen die er behoefte aan hebben gaan schrijven en of dat nu met 4 weken of 40 weken is maakt niet uit. Iedereen ervaart het op zijn eigen manier. Tuurlijk is het anders, ik roep nu ook heel hard dat het anders was geweest als het eerder was gebeurt maar dat maakt het natuurlijk niet minder verdrietig.

[Chabeli]

Een goed idee maar besloten hoeft het voor mij ook niet te zijn. Nu krijg ik reacties van mensen die het niet hebben meegemaakt maar toch meeleven en hun gedachten erover geven. Hou je het besloten dan ga je die reacties missen.

Ik ben 1 van de gelukkigen die nooit een kindje heeft verloren, op welk termijn dan ook.
Maar ik heb oa van jullie allemaal geleerd dat ook een zw.schap van 5 week ertoe doet in de zin dat je bij een mk daar ook vreselijk verdriet van kan hebben. Ik ben nogal van het relativeren en weet nu dat zoiets niet te relativeren valt. Zoals Corina zegt, dan wals je over de gevoelens van de persoon heen.

Om die reden zou ik het jammer vinden als het besloten is, want dan haal je het uit de "wereld" en blijft het onbegrip van mensen die het niet kennen bestaan.

hier ben ik het helemaal mee eens!

[Gast]

Pfffff, ik hoop dat ik niemand voor het hoofd heb gestoten met mijn reactie, dat was zeker niet mijn bedoeling!

[nance74]

Wat mij betreft niet. En iedereen heeft toch recht op zijn eigen mening.

Jij hebt het zo ervaren bij een vroege miskraam. Dat herken ik overigens wel van een vriendin, zij zei ook tegen mij, ik heb bij die vroege miskramen nooit het gevoel gehad een levend kindje bij me te dragen. Ik heb het hartje niet zien kloppen etc. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders.

[Birthe]

Pfffff, ik hoop dat ik niemand voor het hoofd heb gestoten met mijn reactie, dat was zeker niet mijn bedoeling!

Weet je meis, het was gisteravond even kwetsend, mede doordat ik gisteren net een enorme kl*te reactie van iemand kreeg (buiten Jip!). Misschien dat ik, als ik ook een keer later een kindje verloren was, het ook anders ervaren had nu. Maar nu dus niet, ik heb verdriet en het doen pijn om dit mee te maken.

No hard feelings, ok?

[mijadja]

ik vind het wel een goed idee, besloten of niet. Beide hebben voor-en nadelen.
en nee, ik denk niet dat er een grens aan te pas hoeft te komen. Er is immers geen grens te meten. Gevoelens laten zich niet meten. Het gaat om de 'herkenbare'pijn, het gemis, de leegte en hoe het allemaal een plekje kunnen geven denk ik.

[JasmijnLinde]

Lijkt mij fijn om een apart plekje te hebben op het forum.

[debby]

Gelukkig heb ik dit ook niet meegemaakt.
Maar het is wel fijn denk ik om er over te kunnen praten, helpen een plekje te geven. Wetend dat er hier mensen zijn die je begrijpen, hetzelfde hebben meegemaakt...