Maar wat ik vergeten was, en ineens weer wist toen ik daar zat: tijdens dat 2e bezoek komen de 'gaat alles wel goed vragen'. Picture this: er zit een uberrelaxte moeder met haar 3e kind, die zelf aangeeft geen vragen te hebben. Kind tevreden, groeit goed, ontwikkelt zich goed en moeder geeft aan mega te genieten van haar baby.
Waarom moeten dan toch al die vragen gesteld worden: is het wat je ervan verwachten? Ben je al wel eens de deur uitgeweest? gaat het met je relatie goed, zijn jullie al wel eens samen weggeweest? Hoe gaat het financieel? Heb je wel een oppas en genoeg achtervang? (die vraag heb ik nou al 3 keer beantwoord, bij elk contact met het cb stellen ze em weer). Hoe doe je het straks als je weer gaat werken? Oh, je hebt geen werk? (notitie in het systeem), dat geeft zeker wel stress?
Pfffff... ik vind het net een kruisverhoor, en eigenlijk ook wel een aantasting van mijn privacy. Ik heb absoluut geen vertrouwensband met dat CB-mutsje (sorry, het was echt een muts dit keer). Van alles wat ik zeg wordt een notitie in het systeem gezet, dus alles wat ik nu zeg komt straks ook bij de schoolarts terecht en blijft weet ik veel hoe lang genoteerd staan. Ik kijk wel uit met wat ik zeg!
Op zich snap ik wel dat die vragen voor een ouder die het wel moeilijk heeft, net het zetje kan zijn om er over te durven praten. Maar is het nou echt altijd nodig?? Mij jagen ze er in ieder geval mee tegen in het harnas.
)
), zou ik echt alleen voor het wegen en de vaccinaties gaan en als ik zorgen of vragen zou hebben.
