Borstvoedingsverhalen - voor wanneer het tegenzit

Moderators: Ester, Yvonne

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Ester
J&J SANTORINI
Berichten: 3925
Lid geworden op: di jul 27, 2010 10:28 am

Borstvoedingsverhalen - voor wanneer het tegenzit

Bericht door Ester »

In dit draadje is iedereen welkom zijn borstvoedingsverhaal te vertellen en dan met name verhalen die een ander door een moeilijke periode kan slepen.

Vast voldoende mooie verhalen te vertellen hier!
Ester, mama van twee jongens (5 en 1) en een meisje (3)
mama van b en c

Bericht door mama van b en c »

Zal ik maar aftrappen dan?

Bij B. wilde het in eerste instantie niet lukken. hij was misselijk van de vacuum en hapte zeer slecht aan. Ik ben gestart met kolven om de bv op gang te brengen en nam me voor om in ieder geval de kraamweek te gebruiken om het goed te laten komen. Met veel geduld en tijd (moest voeden, kolven en nog eens voeden) dronk hij na dag uit bij mij met een tepelhoedje en na nog een week kon hij het ook zonder tepelhoedje. Hij heeft 9 maanden genoten van mijn melk.

C. was een natuur talent (en moeder was naturrlijk iets meer ervaren) maar C. nam het 's nachts niet zo serieus. Op het dieptepunt wilde hij elke 2 uur drinken en overdag ook elke 3 uur. Dit deed hij tot hij 15 maanden was (de nachten dan). Ik kreeg heel veel (vast goed bedoelde) adviezen en de meeste mensen dachten dat hij wel beter ging slapen als hij geen bv meer kreeg en niet meer afhankelijk zou zijn van mij. Ik geloofde daar niet in en zette door. Hij heeft uiteindelijk 17 maanden gedronken bij me, heeft geen nacht hoeven huilen van de honger/dorst/ eenzaamheid / angst of wat het dan ook was en ik ben trots op mijn 2 borst gevoedde kinderen.

Vergeet ik nog bijna te vertellen dat ze beide last hadden van een allergie waardoor ik beide periode heel veel heb gelaten wat eten betreft maar ook dat weerhield me er niet van om te voeden. Ik kan met recht zeggen dat deze periodes de meest dierbare uit mijn leven zijn. En ik zal echt niet zeggen dat hetaltijd leuk is maar die intieme momentjes samen met je baby/dreumes die neemt niemand je af!
ddaantje

Bericht door ddaantje »

De mooie momenten zijn ondertussen niet meer te tellen na bijna 4 jaar borstvoeding (voor 1 kind dus :) )

Na een hele moeilijke start (door vacuüm verlossing en pethadine prik waarvan ik niet wist dat dit nadelige gevolgen zou hebben voor het opgang komen van de bv) heb ik toch gebikkeld en voed ik ondertussen nog elke dag met veel plezier mijn kleine mannetje.

Het begon met al red ik het de eerste week maar, toen een maand toen 3 maanden en dat werd een half jaar. Na het jaar volgemaakt te hebben kon ik voor mijn gevoel opgelucht adem halen. Zou ik de 2 jaar kunnen halen.

Ondertussen hebben we al het dubbele bijna gehaald en ben ik benieuwd hoe het gaat als hij zo naar school gaat. Het is nu goed, het is nu aan hem

Zijn eten kan hij laten staan maar zijn tietie (komt van "die die" uit de dreumes tijd en niet van tiet :) ) slaat hij niet graag over :)
Gebruikersavatar
Ana
J&J MAURITIUS
Berichten: 4279
Lid geworden op: wo jun 22, 2011 12:49 pm

Bericht door Ana »

Ik kreeg J0ela slechts enkele minuten op de borst na de bevaling, voor aanhappen was geen gelegenheid. Toen moest ze een uur 'onder de lamp', wat hier in Bosnie standaard is.
Na dat uur kreeg ik haar weer te zien en probeerde ik haar te laten aanhappen. Dat lukte niet maar ik maakte me nog geen zorgen.
Ze mocht gelukkig 24 uur per dag bij me blijven. Ik hield haar lekker bij me in bed, slapen kon ik zelf toch niet! Maar aanhappen ho maar. Grote cup en vlakke tepels, en ze was niet zo sterk. Een van de zusters gaf me een tepelhoedje en daarmee lukte het die dag dan wel. Op de tweede dag sliep ze enorm veel en kreeg ik haar niet wakker en uiteindelijk moesten we wat kv geven. Op de derde dag lukte het (met hulp) om normaal aan te leggen maar vaker niet dan wel. Eenmaal thuis heb ik vooral gekolfd en we gaven het dan eerste met een lepeltje, later met een spuitje. Na twee weken besloten we een flesje te gaan gebruiken. Aanleggen lukte dan weer wel, dan weer niet. 1 week lang was het gelukt om haar aan de borst te krijgen, maar toen werde ze verkouden en daarna weigerde ze pertinent.
Bij dit alles moet je dan een heel onzekere mama voorstellen bomvol hormonen en kraamtranen, ik heb het al een groot drama ervaren. Vooral toen ze meer en meer ging drinken en ik het niet meer bij elkaar gekolfd kreeg. Ik kon niet meer genieten van mijn meisje (bovendien huilde ze altijd, de hele dag door)
Ten einde raad heb ik na 7 weken dezelfde tepelhoedjes als in het ziekenhuis gekocht en daarmee geprobeerd. En wonder boven wonder: ze pikte het! Sindsdien kolf ik alleen als het echt moet, en verder voed ik live, dag en nacht! Vanaf die week maakte ze een enorme groeispurt en nu is het een heerlijk gezond dikkertje. over een kleine drie weken zitten we op 6 maanden bv!
J0ela, 21.02.11 en I.van, 31.07.12
Gebruikersavatar
Hermien
J&J SANTORINI
Berichten: 2001
Lid geworden op: di jul 27, 2010 11:31 am

Bericht door Hermien »

Mijn verhaal is wel bekend dacht ik zo....

Wouter viel destijds enorm af van het CB moest ik bijvoeden met kv ik kende jip en Janneke nog niet dus heb dat volgzaam gedaan met 9 maanden was het over en uit....
Bij Heinrike heb ik me harder verdiept in en over bv Heinrike heeft volledig bv gehad tot de 6de maand...ze groeide dan wel niet superhard en was ook niet een heel tevreden beebje maar ze groeide wel....uiteindelijk heeft ze ruim 3 jaar bv gehad.

Toen kwam Janiek en ik ben heel zelfverzekerde aan het voeden begonnen immers bij Heinrike was gelukt....na de derde(?) week zagen we Janiek minder en minnetjes worden...plas en poepluiers waren er wel wat maar het was niet veel.....
Toen naar een LK gegaan ik bleek erg weinig melk te hebben ondanks veelvuldig aanleggen was het niet goed op gang gekomen...volgens de gecertifeerde LK legde ik wel goed aan etc...
Een periode van vaak kolven brak aan tot overmaat van ellende kregen we ook nog eens spruw....
Met hulp van domperidom krikten we de hoeveelheid voeding op....maar regelmatig toch een flesje kv bleef nodig....(daar heb ik veel moeite mee gehad...haast niet uit te drukken hoeveel...)

Ondanks dat Janiek niet volledig bv heeft gehad drinkt ze nog steeds bij me...en prefereert mij boven de fles!!! en ik weet het nu zeker het eerste jaar gaan we halen.... :D op naar het tweede jaar!!

Een vierde kindje is niet onze planning....ik ben 40 en ik vind 3 al druk genoeg....maar mocht ons dat toch overkomen....volgens mij haal ik bij voorbaat dan de domperidom in huis. en ga in de kraamdagen aan de kolf wonen of zo.......het is te toevallig dat alle keren kindjes weinig of niet groeien
Mamma van Wouter 03-12-2002, Heinrike 11-03-2005 en Janiek 14-9-2010
Gebruikersavatar
Mara
J&J HAWAII
Berichten: 8220
Lid geworden op: di aug 17, 2010 8:10 pm

Re: Borstvoedingsverhalen - voor wanneer het tegenzit

Bericht door Mara »

Het leed dat tepelhoedje heet (bij mij dan :wink: )
en hoe het goedkwam

Dat ik borstvoeding wilde geven, daar was ik snel over uit. Dus ik ging naar de cursusdagen van de kraamzorginstelling en las alles wat ik kon vinden. Speciaal zou het worden, bijzonder ook. Vol zelfvertrouwen knikte ik met de andere moeders bij de tips en trucs. Zelfs de kat kan het, ik toch ook?

Toen Es geboren was, zorgde ik ervoor dat ze binnen een uur werd aangelegd. Ze hapte en begon. Het voelde zoals beschreven. Na een paar dagen kwam de stuwing. Es kon ineens niet meer happen. De kraamhulp liet me wat afkolven, maar nog steeds kreeg het kleine bekkie geen grip op mijn borst. Dan maar een tepelhoedje, vond de kraamhulp. En toen ging het als een tierelier. Tot een week of twee verder Es steeds meer huilde, minder sliep en continue aan de borst wilde. Ze zag er ook niet zo blozend meer uit... Cb gebeld. Nee hoor, kan geen honger zijn, je bv is toch goed op gang?
Met 6 weken trok ik het niet meer, voelde me ontzettend falen en schaamde me bijna dat het niet lukte... gelukkig belde ik wel VBN. Daar hoorde de vrijwilligster mijn emotionele verhaal aan, hoorde het woord tepelhoedje en vertelde me toen dat de produktie erdoor kan teruglopen. Zo te horen was dit het geval bij mij. Zo kon ik iig. niet doorgaan. Dus heb me een weekend opgesloten in huis en ben gaan proberen zonder, op het moment dat ze net wakker aan het worden was (dan was ze het rustigst). Na een halve dag kon ze korte stukjes zonder hoedje en na 2 dagen helemaal zonder. Ik kreeg enorme stuwing, Es ging slapen en bijna doorslapen, kreeg zelfs een voorspelbaar ritme en heeft uiteindelijk tot 17 maanden bv gehad. Eindelijk kon ik volop genieten.

Bij M aarten wist ik het zeker. Geen hoeden meer. Maar helaas, LK erbij gehaald, hamburgerhap geleerd, rugbyhouding... Het lukte niet. Dus weer aan de gevreesde hoed. Nu wist ik waar het risico lag, dus ik legde heel vaak aan, paste borstcompressie toe dus M aarten groeide wel, maar het was zwaar.
Het oefenen zonder ging helemaal niet, M aarten werd woedend en weigerde op een gegeven moment zelfs met hoed de borst. Lk adviseerde om dan maar even helemaal met hoed te voeden. Na een tijdje zijn we weer gaan oefenen zonder, dit duurde ruim een maand en met 3 maanden: hoera, we waren hoedenvrij. Ook bij M aarten liep het aantal (nacht)voedingen drastisch terug tot een makkelijker vol te houden aantal. Hij heeft 23 maanden bv gehad.

Mijn advies: blijf niet te lang alleen proberen, zoek op tijd hulp!
Mara, mama van 3 sm@ (2006)en M @@rten (2008)
Greetje

Re: Borstvoedingsverhalen - voor wanneer het tegenzit

Bericht door Greetje »

Ooh hier staan nog maar weinig verhalen, daar kan ik nog wel een recente aan toe voegen!

Bij H. ging het niet van een leien dakje, maar toch ook weer geen onoverkomelijke problemen.
Omdat H. zo laat geboren was, ben ik een nachtje in het ziekenhuis gebleven. Ik was zo ondersteboven van de bevalling. Ik wilde thuis, maar dat lukte niet, het had allemaal lang genoeg geduurd en genoeg pijn gedaan. Ik was alles m.b.t. de borstvoeding vergeten. Van tevoren had ik immers gedacht: de natuur zal het wel regelen. Borstvoeding dat hoort erbij!

Een paar uur na de bevalling. Alleen op een kamer, en min of meer rustig. Daar zag ik het: knuistjes naar dat mondje. Smakgeluidjes maken, ja hoor, ze had honger! Ik bellen. Zuster hielp me (heel eventjes maar) met aanleggen, en als het niet lukte dan moest ik maar bellen. Dus een tijdje later belde ik. Ze hapte niet echt goed aan, sabbelde wel wat maar dronk niet echt door. "Oh ik zie het al, je tepels zijn wat vlak..." Hoppa, daar kwam het tepelhoedje en ik had (in mijn toestand) geen weerwoord natuurlijk.

De kraamverzorgster was later erg boos, die tepels zouden vanzelf wel komen, nu zouden we dat TH weer af moeten leren! En inderdaad. Dochterlief was wat lui en als het aanhappen niet gelijk lukte of de melkstroom niet direct op gang kwam dan liet ze weer los, en liet het daarbij. Het heeft 6 weken geduurd voordat we van dat tepelhoedje af waren. En de dag dat de kraamverzorgster er niet meer was, kreeg ik borstontsteking. En een week later weer, en daarna weer, en daarna weer...

Toen het eerste bezoek aan het CB. Ik heb het hele weekend geen oog dicht gedaan en zat er maandagochtend weer om te wegen! Het bleek allemaal wel mee te vallen. Na die eerste 6 moeilijke weken begon ik en mijn dochtertje het in de gaten te krijgen. En hoe langer ik voedde, hoe makkelijker het werd en hoe meer ik ervan kon genieten.

Dat klinkt natuurlijk niet allemaal zo positief of opkrikkend. Maar het belangrijkste voor mij was dat ik perse borstvoeding wilde geven. Kunstvoeding? Absoluut niet! Mijn man was daar ook fel op tegen; je weet maar nooit wat ze daar in stoppen... Het is eigenlijk nooit in me op gekomen. Hannah heeft 19mnd van 'mimi' genoten. En toen was ik weer zwanger en kwam er (bijna) geen melk meer.

Nu geniet haar zusje met volle teugen van mijn 'mimi'. Binnen een uur na de geboorte dronk ze al 20min. aan de borst! Deze keer is het ons wel gelukt om thuis te blijven en de kraamverzorgster en verloskundige lieten ons minstens een uur gerust om te genieten van dit nieuwe leventje in ons gezin. De eerste dag was het weer even oefenen en wennen, maar daarna dronk ze steeds binnen 10min. haar portie weg! Ik kreeg dan ook al snel enorme stuwing. De melk spoot er zowat uit en een tijdje gaf ik maar 1 borst per keer. Ik heb nog getwijfeld of ik 1x zou leegkolven en daarna blokvoeden. Maar toch niet gedaan en de natuur regelde zichzelf en de productie paste zich aan mijn meisje aan. Ze krijgt lekker op verzoek en nog minstens 10x een slokje tussendoor om "honger" in ieder geval uit te sluiten. En het belangrijkste: ik voel me zooo veel zekerder over mezelf en dat ik het goed doe! Ik herken haar signalen zoveel beter! Het is puur genieten en nu gaan we de twee jaar wel halen, Insjallah!

En het grootste geschenk? De glimlach op haar gezicht als ze de borst voldaan loslaat en naar me omhoog kijkt...
MamaY

Re: Borstvoedingsverhalen - voor wanneer het tegenzit

Bericht door MamaY »

Er zijn inderdaad nog weinig verhalen!

Zelf heb ik een super positieve borstvoedingsperiode achter de rug (16 maanden) en hoop nog even door te mogen gaan.

Na een keizersnede kwam de borstvoeding toch aardig op gang. Mede dankzij de support van de verpleegkundigen van het Sint Franciscus Gasthuis in Rotterdam. Veel extra kolven en hulp bij aanleggen gekregen. Thuis een kraamhulp die bezig was om lactatiekundige te worden dus ook hier goede begeleiding. Kind groeide goed, 1 kloof die na een paar dagen weer weg was. Eigenlijk alle wind mee.

Maar... Ik kreeg vanaf 4 maanden de ene productiedip na de andere. Heb me suf ge-powerkolfd, liters borstvoedingsthee gedronken, flesjes oxytocine neusspray er doorheen gejast en regelmatig wanhopig gevoeld. Vroeg me telkens af of het einde genaderd was. Desondanks toch blijven doorzetten. Mede dankzij de steun van mijn man. De wanhoop werd telkens minder omdat ik steeds meer vertrouwen had dat dips komen, maar ook altijd weer gaan. Uiteindelijk begon Y vaste voeding te eten, dronk ook andere dingen dan mijn melk en werd steeds iets minder afhankelijk van me. Ook dat hielp om de dips minder zwaar te ervaren.

Inmiddels dus ruim 16 maanden en zijn we op weg naar het volgende jaar. Mijn productie stabiliseerde met 12 maanden. Het is echt waar wat ze zeggen. Hoe langer je voedt, hoe makkelijker het word. Soms voed ik 2 keer per dag. Soms 4-6x als hij bijvoorbeeld ziek is. Soms ook maar 1x als hij bijvoorbeeld in slaap valt in de avond zonder te drinken. Geen stuwing. Geen dips. Alleen puur gemak en ontspanning.
Gebruikersavatar
channiemam
J&J HAWAII
Berichten: 8076
Lid geworden op: di jul 27, 2010 11:10 am

Re: Borstvoedingsverhalen - voor wanneer het tegenzit

Bericht door channiemam »

Toppunt vind ik wel het verhaal van mijn zusje. Met haar tweede zwangerschap werd ze in week 36 opgenomen met misselijkheid, diarree en koorts. Na een week ab was ze koortsvrij. De hele week zowel moeder als kindje veel te hoge hartslag echter de gynaecoloog hield vast aan de magische 37 weken grens. Na een week ontslagen na koortsvrij te zijn krijgt ze savonds weeën. Deze stoppen na de pijnstilling Die ze krijgt. De dienstdoende verloskundige besluit een echo te maken waarbij ze een bloedstolsel zien in het vruchtwater. Ze krijgt een veter ingebracht om de weeën op te weken en na een paar uur wordt mijn nichtje s i lver geboren.
Mijn zusje voelt zich stukken beter. Si l ver wordt succesvol aangelegd maar na een paar uur krijgt mijn zusje een scan van haar buik en daar wordt een groot infect gezien. Operatie is te gevaarlijk omdat na de bevalling de ruimte in haar buik te groot is. Ze krijgt antibiotica maar dat is niet voldoende. Savonds belt ze nog dat ze met spoed geopereerd word. Een uurtje later krijg ik mijn moeder huilend aan de telefoon. Na tien minuten huilen krijg ik het eruit. Operatie is gestaakt. Mijn zusje is er te slecht aan toe. Ze ligt op de ic en we weten niet of ze de volgende morgen haalt. Na een enorm lange en angstige nacht blijft ze de volgende dag stabiel slecht. Haar bloeddruk is eng laag en wordt omhoog gekrikt door 4 soorten medicatie. Ze is geintubeerd en wordt inslaap gehouden. Gelukkig brengt de kinderafdeling s il ver langs en legt haar bij mijn zusje. Op dat moment krijgt ze een lachstuipje en gelijktijdig krijgt mijn zusje een halve lach op haar gezicht wat er natuurlijk niet uitziet met die beademingsbuis in haar mond. Echt janken op dat moment. Mijn zwager vraagt daarna tijdens een gesprek met de intensivist aan of ze niet kunnen kolven. Hij vind dat goed, geeft daarbij aan dat dit een wijze vraag is, de buik van mijn zusje zou er profijt van kunnen hebben. Echter maar 2 x per dag eerst en afhankelijk van de bloeddruk. De melk wordt weggegooid ivm de hoeveelheid med. die mijn zusje krijgt.
Na drie dagen is mijn zusje wakker genoeg om de buis eruit te krijgen. De bloeddruk blijft acceptabel en het kolven blijkt succesvol. Na 6 dagen is er voldoende med afgebouwd om zelf borstvoeding te mogen geven en dat heeft ze 16 maanden volgehouden!
mama van NynkE, C@rmen en Ver@

I don't need no water
To tell me about heaven
I just look at my daughters...
And i believe. (live)
Mirjam
J&J SANTORINI
Berichten: 1941
Lid geworden op: ma apr 29, 2013 3:16 pm

Re: Borstvoedingsverhalen - voor wanneer het tegenzit

Bericht door Mirjam »

Dit olaatste ik vandaag in 4-12, maar past hier ook wel.

Mama, mag ik heel even met jouw borsten knuffelen? Ik vind het zo jammer dat er geen melk meer uitkomt en ik mis ze een beetje.

(Rick, bijna 7 en bv tot zijn derde verjaardag)
moeder van Rick (20-09-2007) en Emma (28-03-2009)
Plaats reactie