Samen slapen, hoe doe je dat?

[Greetje]

Okee, dit was dus een van de dingen waarvoor ik me heb aangemeld op het forum.

Toen H. net geboren was, was ik nog veel strenger op mezelf. Een kind moet toch zelf inslapen, en wordt toch eerder wakker als het aan de borst of in je armen in slaap valt en weer weg legt. Maar goed, dat terzijde, in de loop der tijd leerde ik een hoop bij. Het heeft 2,5jr geduurd maar gister eindelijk de co-sleeper in gebruik genomen. Sinds de geboorte van haar zusje in november sliep de oudste 9 vd 10x toch tussenin. Hoewel ze daarvoor, in NL dan, eigenlijk altijd in haar eigen ledikant op haar eigen kamertje sliep. Maar nu we terug in GAmbia zijn, wil ze eigenlijk helemaal niet meer in haar eigen ledikant. Wat toch zowat naast ons bed staat. Maar met le petit erbij, die vaak nog een nachtvoeding vraagt en 's ochtends om 5 uur altijd. Werd het wel erg vol in het "familie-bed".

Bon, dat is verder een introductie. Maar doordat we allemaal samen slapen, Baby in de co-sleeper en grote zus tussenin, gaat ze dus ook samen met ons naar bed toe. We leven in 1 ruimte. Keuken+woonkamer in de ene "poot" van de L en slaapgedeelte aan de andere kant.

Zouden jullie erover mee willen denken, hoe ze op een iets geschikter tijdstip kan gaan slapen? Nu slaapt ze van ong. 23u tot 8 a 9u en meestal 's middags 2 a 3 uur achter elkaar tussen 14.30u en 17.00u.

In Nederland ging ik tussen 20.30 en max. 21.30u met haar naar boven. Douchen, tanden poetsen, boekje lezen, liedje zingen en dan ging ik weg. Gaan slapen is altijd problematisch geweest. Als baby hebben we uren met haar rond gelopen 's avonds en 's nachts. Ze wil gewoon nooit afscheid nemen van de dag en overal onderdeel van blijven uitmaken. Ze valt nog liever staand in slaap dan dat ze naar bed moet. Waar dat "afgrijzen" vandaan komt? Ik heb geen idee. In NL was het makkelijker om naar haar gekrijs te luisteren, want zij was boven en wij beneden. Het duurde ook steeds korter, en ze wist dat ik streng (strenger dan papa) was. Maar in tegenstelling tot in NL, werkt mijn man hier keihard en tot laat (20 uur) en heeft daarna echt geen zin in drama's en gekrijs. Bovendien is mijn dochtertje dan blij dat ze haar papa eindelijk eens even kan zien.
's Middags blijft ze overigens meestal wel in het grote bed liggen als ik zeg dat ze moet gaan slapen. Al krijst en huilt ze dan altijd, ze blijft er wel in en valt dan van uitputting in slaap. Maar 's avonds blijft ze gewoon tegen de slaap (en tegen ons) "vechten". Als een van ons nog niet in bed ligt, probeert ze zo lang mogelijk wakker te blijven.
Ik vind het gewoon zielig voor haar, alles wordt zo'n drama als ze zo moe wordt. Ze heeft die uren echt wel nodig. Bovendien is het ook niet echt goed voor ons humeur aangezien we zo nooit een moment voor onszelf hebben.

Sorry voor het lange verhaal. Iemand ideeen?

[Emmy]

Als een van ons nog niet in bed ligt, probeert ze zo lang mogelijk wakker te blijven.

Maar lukt het ook niet om samen met haar, op een voor haar normale bedtijd, in bed te gaan liggen, wachten tot ze in slaap valt, en er dan zelf weer uit te gaan?

[monika]

Mijn oudste had ook een broertje dood aan slapen. De middagslaapjes loste ik op door hem op een tuinstoel kussen in de kamer te leggen en zelf op de bank te gaan liggen. Zoooo saai, iedereen slaapt om 12:30. Hij viel dan binnen 10 minuten in slaap en ik kon daarna een kanon bij hem afschieten en weer opstaan.
De avond slaapjes kreeg ik alleen opgelost door hem in z'n ledikantje te zetten en zelf te gaan douchen. Afspreken dat ik pas kwam kijken na het douchen. Na een ruime week was hij zo ver dat hij rustig ging liggen in die tijd en vervolgens niet meer wakker wachtte tot ik na het douchen bij hem kwam kijken.

Geen idee of je iets hebt aan mijn verhaal.

Mijn jongste kan ik vertellen dat het 'mama-tijd' is en dat die voor mij is, want anders wordt ik de volgende dag heel ongezellig .

[Ana]

Ik denk dat een heel duidelijk bedritueel haar kan helpen. Maar niet in eens - stapje voor stapje opbouwen.
Het boek 'Lekker slapen zonder huilen' kan je veel nuttige tips geven (Marktplaats?)

Ik zou ook zeggen, begin ermee om op een kinderbedtijd-tijdstip samen met haar in bed te kruipen, zodat ze er alvast aan went om veel vroeger te gaan slapen. En dan wellicht na een week (of twee) dat ze in haar eigen bedje gaat liggen terwijl jij ernaast zit en wacht tot ze slaapt. En dan zo verder opbouwen.

Het enige punt is dat je ook nog een vrij jonge baby hebt dus ik kan me voorstellen dat het niet zo eenvoudig is!!

[Greetje]

Als een van ons nog niet in bed ligt, probeert ze zo lang mogelijk wakker te blijven.

Maar lukt het ook niet om samen met haar, op een voor haar normale bedtijd, in bed te gaan liggen, wachten tot ze in slaap valt, en er dan zelf weer uit te gaan?

Hi Emmy, dat is inderdaad een idee. Maar haar bedtijd zal waarschijnlijk niet heel veel vroeger dan die van ons liggen, omdat we vaak zo laat eten. Ergens tussen 21u en 22u. Aan die "mama-tijd" heb ik dan niets meer want dan val ik zelf in slaap denk ik... Maar goed, het is wel een oplossing, ik had er ook al aan zitten denken.

[Greetje]

De avond slaapjes kreeg ik alleen opgelost door hem in z'n ledikantje te zetten en zelf te gaan douchen. Afspreken dat ik pas kwam kijken na het douchen. Na een ruime week was hij zo ver dat hij rustig ging liggen in die tijd en vervolgens niet meer wakker wachtte tot ik na het douchen bij hem kwam kijken.

Dat werkte in Nederland inderdaad ook wel eens.
Maar zoals Ana zegt, daar had ik wel een duidelijk bedritueel.
Nu vermijdt ik het hele slapengaan 's avonds omdat het dan een enorm drama wordt (dat denk ik tenminste) en paps en mams beide geen zin hebben in gekrijs. We leven hier in 1 ruimte he... We willen er wel graag een kamer aanbouwen. Maar ja, zolang die er niet is, kan DL de TV zien en papa enzo.
Het is gewoon een klein slimmerikje, want ze begint al weg te rennen als ik al met een boekje aan kom... Dan kanik het nog zo gezellig maken; aapje mee, schaapje mee, boekje lezen, zusje ook maar mee in bed... Ja doei! denkt ze dan, en daarna slapen zeker...

Hahaha nee hoor, ik zal er gewoon aan moeten beginnen. Ik ben bang dat mijn reactie naar haar toe soms teveel gebaseerd is op haar voorgaande gedrag of reactie. Waardoor ik dus niet meer reageer op wat er in het 'nu' gebeurt, maar op wat ze soms voor drama's kan maken...

[annelies]

ik heb een heel mooi boekje over dit onderwerp, misschien is dat een aanrader voor je?
Zelf merkte ik ook dat ik niet goed wist wat nou paste bij mijn kind. Met dit boekje kreeg ik veel informatie en kon ik beter keuzes maken.

'slapen met je baby' van James j. McKenna
http://www.borstvoeding.com/boeken/samenslapen.html

[Hemmie]

Ik heb bij Marrit avonden naast haar ledikantje gezeten, met een hand op haar rug. In het begin lang huilen, maar dat werd steeds minder. Later ging ik gewoon naast het bed zitten, toen verderop in de kamer, totdat ze na een maand of 3 ook zonder mij in slaap kon vallen. Ze was toen wel wat jonger, ruim 1. We zijn dit gaan doen toen ze 's avonds ook niet meer aan de borst in slaap viel (zij was ook, vanaf de geboorte, een heel lastige inslaper).
Abel is veel langer aan de borst in slaap blijven vallen, maar sinds een paar maanden niet meer elke avond, en dan ga ik bij hem in zijn kamer zitten. Geen lichamelijk contact, want dat werkt bij hem weer juist niet.

Mijn ervaring is dat het wel werkt, ook al kost het tijd, maar als je meerdere kinderen hebt is het wel onhandig. In ons geval brengt mijn man normaal gesproken de oudsten naar bed, maar als hij er niet is wordt het logistiek al lastig.

Ernaast gaan liggen in een groot bed wilde ik liever niet, ik ken mezelf en zou zelf vaak in slaap vallen, en de avond verslapen, en dan achteraf balen omdat ik die tijd niet gebruikt heb voor wat klusjes, of gewoon samen met mijn man heb doorgebracht. Daarnaast vind ik het ook wel lekker dat hij nu vaak de eerste uren van mijn nacht in zijn eigen bed ligt, zodat we met hem bij het naar bed gaan geen rekening hoeven te houden. Zo gauw hij wakker wordt belandt hij alsnog bij ons, maar dat is meestal niet voor 11u.

[marije1977]

Is het ook niet mogelijk om ervoor te zorgen dat ze jullie niet meer kan zien als ze in het slaapgedeelte is, bijvoorbeeld door een kamerscherm neer te zetten of er een gordijn voor te hangen? Dat helpt natuurlijk niet tegen de geluiden van protest die ze laat horen, maar kan wel helpen naast de stappen die hiervoor al zijn genoemd.

[Greetje]

Annelies, dank voor de tip mbt het boek. Als ik in Nederland ben, zal ik er eens naar kijken.

Marije: dat was inderdaad altijd de bedoeling. Sinds we in de zomer van 2012 hier naartoe verhuisden. Net als het plafond wat ik van grote lappen stof zou gaan maken... (oude gordijnen) Zodat ons Afrikaanse "hutje op de hei" er als een bedoeinen tent uit zou gaan zien... Lol. Anyway its a work in progress.

@Hemmie: bij haar blijven zitten werkt juist averrechts. Haar aandacht gaat dan naar mij en wat ik doe en of ik er nog steeds ben (aangezien ze me wel eens heeft "betrapt" bij het uit de kamer sluipen, in NL dan). Als ze een duidelijk ritueel heeft, accepteert ze het slapengaan wel beter. Maar dat moet ik dan wel een soort van afsluiten door weg te gaan en daarna duidelijk en streng te zijn: ga liggen, doe je ogen dicht en ga slapen. Mama is hier en gaat niet weg. Ik kan je horen. Of zoals ik in NL wel eens deed: ik ga douchen en dan kwam ik eruit en lag ze heerlijk te knorren... Zucht...

[Hemmie]

Maar als je weet wat werkt, dan zou ik daar ook echt naar toe werken. Dus zorg dan zsm voor dat afgeschermde hoekje waar je haar met een duidelijk bedritueel in bed kunt leggen. Mijn kinderen gaan ook niet slapen als ze ons nog gewoon op zien, tv kijken, praten, etc. Ik denk dat je dat van geen enkel kind kunt verwachten.

[Wanda]

Omdenken! Vertel je dochter dat je pas wegloopt als zij zegt dat dat mag. Vertel haar dat je graag even de was wil opvouwen/wil douchen etc. Maar dat je pas gaat als zij dat wil. En, zeg dat je het heel belangrijk vindt dat ze roept als ze je nodig heeft. Ook als het alleen voor een knuffel of kusje is. Juist dan.

Deze techniek werkte bij mij twee kanten op: het hielp mezelf eraan te herinneren dat ik er gewoon wil zijn voor mijn kinderen. Mijn kinderen hoefden geen energie meer te steken in mij bij zich houden. Ontspanden. En sliepen

[Appendix]

Wanda, wat een goed idee! Dat had ik eerder moeten weten . Zo doen ze dat ook met pijnbestrijding. Als mensen dat zelf mogen toedienen, gebruiken ze er veel minder van. Dit had R ook erg geholpen denk ik. We blijven trouwens wel bij hem liggen tot we weg mogen, of tot N roept. Dat maakt niet uit, het helpt al dat hij weet dat ik naast hem WIL liggen. Ik heb aan het begin wel de eis gesteld dat hij dan rustig naast me zou liggen.

Bij T hielp het vroeger juist om buiten haar kamer de was te gaan ophangen zodat ze me nog kon horen.

@

[Greetje]

Maar als je weet wat werkt, dan zou ik daar ook echt naar toe werken. Dus zorg dan zsm voor dat afgeschermde hoekje waar je haar met een duidelijk bedritueel in bed kunt leggen. Mijn kinderen gaan ook niet slapen als ze ons nog gewoon op zien, tv kijken, praten, etc. Ik denk dat je dat van geen enkel kind kunt verwachten.

Daar heb je gelijk in Hemmie. Toch gaat dat in Iran en Gambia wel zo. Of zou dat toch zo moeten gaan. Maar dan vallen de kleintjes op schoot bij de papa's en mama's in slaap. En onze dochterlief blijft dwars rondlopen, wil niet bij me komen zitten. En als ze wel op de bank komt zitten dan wil ze niet tegen me aan kruipen. Want ze weet; dan val ik in slaap. Zucht.
Als ze echt moe is, en dan vaak valt of om een andere reden begint te huilen, dan til ik haar op en valt ze soms binnen een minuut op mijn schouder in slaap.

[Annet]

Ik denk dat ik toch iets van een laken/deken of een gordijn zou gaan spannen en de tv nog even uitlaten als ze in bed ligt.
Mijn oudste ging ook niet op schoot slapen.
En met kamperen moesten wij ook stil zijn, omdat dan alles veel gehoriger is.
Niet dat ik het met kamperen wil vergelijken hoor, maar gewoon als voorbeeld.

[Hemmie]

Maar als je weet wat werkt, dan zou ik daar ook echt naar toe werken. Dus zorg dan zsm voor dat afgeschermde hoekje waar je haar met een duidelijk bedritueel in bed kunt leggen. Mijn kinderen gaan ook niet slapen als ze ons nog gewoon op zien, tv kijken, praten, etc. Ik denk dat je dat van geen enkel kind kunt verwachten.

Daar heb je gelijk in Hemmie. Toch gaat dat in Iran en Gambia wel zo. Of zou dat toch zo moeten gaan. Maar dan vallen de kleintjes op schoot bij de papa's en mama's in slaap. En onze dochterlief blijft dwars rondlopen, wil niet bij me komen zitten. En als ze wel op de bank komt zitten dan wil ze niet tegen me aan kruipen. Want ze weet; dan val ik in slaap. Zucht.
Als ze echt moe is, en dan vaak valt of om een andere reden begint te huilen, dan til ik haar op en valt ze soms binnen een minuut op mijn schouder in slaap.

Maar die kinderen weten niet beter, jouw dochter is anders gewend. Daarnaast heb ik gezien hoe het in India ging toen we daar woonden, en voor mijn gevoel waren die kinderen dus ook altijd moe en dus huilerig en humeurig. Ze sliepen gewoon veel te weinig. Daarnaast is niet elk kind hetzelfde, Abel valt uiteindelijk altijd en overal wel in slaap, als hij maar moe genoeg is. Marrit heeft sowieso veel meer moeite om in slaap te vallen, haar lukt dat gewoon niet. Maar dat betekent niet dat ze die slaap niet nodig heeft.

[mamavans]

Onze dochter heeft een korte periode tijdens een sprongetje gehad dat ze zichzelf echt wakker hield omdat ze de dag en alles wat er gebeurde veel te interessant vond om te gaan slapen. Zelfs als ik naast haar ging liggen en haar in mijn armen hield en zelf mijn ogen dicht deed en deed alsof ik sliep bleef zij zichzelf wakker houden. Ik ontdekte toen dat het hielp als ik mezelf omdraaide met mijn rug naar haar toe en één arm naar achteren deed en haar daarmee licht aanraakte. Verder geen strelen oid maar alleen licht aanraken zodat ze merkte dat ik er was en aan haar dacht. Op die manier zag ze ook dat ik best bij haar wilde zijn maar dat de tijd om te spelen nu voorbij was, ik was lichamelijk wel aanwezig maar verder was ik "weg". Eerst waren we avonden lang aan het vechten met een oververmoeid huilend meisje en op deze manier viel ze ineens binnen 10 minuten in slaap. Andere oorzaak dan bij jou en ze was ook een stuk jonger (9 mnd), maar misschien het proberen waard?

[Greetje]

Ok. Poging 1. Gisteravond. DL heeft geen dutje gedaan gistermiddag. Dus ze was al erg moe tijdens het eten en zat toen al te knikkebollen. Na het eten dus vrij resoluut de buitendeur dicht gedaan. Weltrusten gezegd tegen de honden en alle andere beestjes. Tegen papa natuurlijk. Tandjes gepoetst. "morgen is het weer tijd om te spelen etc." En toen twee boekjes en beide dochters mee in bed genomen. Boekjes lezen vond ze nog wel leuk. Maar daarna blijven springen op bed en uit bed willen klimmen. Maar haar iedere keer terug gelegd: "nee het is nu tijd om te gaan slapen. Papa komt straks slapen." Ze was wel erg moe doordat ze haar middagdutje had gemist dus ze had niet zo veel meer tegen te sputteren... Toen ze wat rustiger werd, draaide ik me om om de kleine te voeden. En Hannah blijft dan met mijn haar spelen en draaide zich op een gegeven moment om en tadaa! Om 21.45u sliep ze!

Vanavond weer proberen...

[Ana]

Goed hoor! En succes vanavond.
Als ze al zit te knikkebollen, kun je het ritueel het beste drastisch inkorten, voordat ze over haar slaap heengaat.

[Greetje]

Ja dat klopt Ana, ze had ook niet zoveel interesse meer in de boekjes en legde haar hoofd er al naast... Trouwens, haar kleine zusje is van een heel ander slag. Die heeft 's avonds echt al een soort bedtijd ontwikkeld en is rond 21u a 22u echt al moe voor de nacht. In het begin van de avond wil ze graag bij een van ons zitten en niet weggelegd/gezet worden. Maar dan geeft mijn man haar vaak wat aandacht. Dus van haar heb ik in die zin niet echt"last".

Poging 2: Wederom geen middagdutje, min of meer zelfde gebeuren als de avond ervoor. DL sliep rond 22.15u. Dat is iets te laat naar mijn zin... Gisteren wel een middagdutje gedaan en DL ging gelijk met manlief naar bed om 23.00u.

Het is ook zo dubbel: dan heb ik de kids gebadderd, zelf gedoucht, gekookt, gegeten, tafel afgeruimd en thee gezet en ben ik zelf gewoon eigenlijk te moe en wil ik gewoon gaan zitten en even niets. Maar dan moet ik toch weer opstaan, en doorgaan met H. in bed te leggen... Wetende dat dat niet van een leien dakje zal lopen. De problemen met haar slaaptijd hebben daar zeker ook mee te maken... Manlief neemt in dit geheel overigens geen actieve rol in...

[Dragoste]

Onze oudste sliep ook altijd pas rond tien uur savonds.
Na jaaaren van problemen rond zijn slapen bleek hij in een test een half jaar geleden ongeveer bijna geen melatonine aan te maken.
Sindsdien (we geven hem 0,4 gram een half uur voor bedtijd) is het probleem over!

En het was een probleem! Want hij zat al even ip school en moest om half negen in de klas zitten!

Zijn jongere broertje hield ook niet van slapen maar dat was en is niet zo bizar als mark.
Nu heb ik David en dat gaat ook niet zo makkelijk helaas. Maar is het wel duidelijk dat hij tussen zeven en acht 's avonds moe is en naar bed moet.

[Greetje]

Hey Dragoste,

Heb net in een ander draadje ook op jouw post gereageerd.
Tja, het probleem heeft meerdere kanten (dat is meestal en dat maakt het juist zo lastig).
Enerzijds de manier waarop we hier leven en de vormgeving van het huis (zie hierboven).
Anderzijds dat ik zelf doodop ben tegen die tijd en opzie tegen "het gevecht".
En het grootste probleem is dat ze zich gewoon met hand en tand verzet tegen het slapengaan. Rond 21u kunnen we echt wel zien dat ze moe begint te worden. Maar ze blijft rondlopen en weigert pertinent bij een van ons te komen zitten. Vaak wil ze ook niet rustig gedragen worden door mij of papa. Overdag helpt dat weleens om haar te laten slapen. In haar ledikant zetten (waar ze niet uit kan klimmen) en erbij blijven dat wordt een groot gekrijs en gevecht wat nog erger wordt als je wegloopt...
Het enige wat wel eens werkt is gewoon normale ritueel proberen te doen van tanden poetsen, boekje lezen samen in grote bed en dan erbij blijven liggen totdat ze slaapt, maar ook dan probeert ze er steeds uit te klimmen en naar haar papa toe te gaan.
Het allerbeste is dus gewoon gezamelijk gaan slapen. Wat ik dus niet echt geweldig vindt voor de uren slaap die ze dan krijgt voornamelijk als ze 's middag ook nog eens geen dutje doet.
Zucht! We struggle on...

[Greetje]

Kijk wat gewoon het grootste probleem is, is dat ze zich niet overgeeft aan haar moeheid en slaperige gevoel.

BIJV.: Het is nu 16:00u hier en de twee meisjes liggen zojuist allebei te slapen. Maar daar ben ik dus al de hele middag mee bezig. Rond 14u hebben we wat gegeten en daarna even een wissewasje gedaan (het is erg heet vandaag), tandjes gepoetst en daarna gezamelijk het grote bed in. Omdat ik zag dat Hannah al erg moe was, heb ik geen verhaaltje ofzo meer gelezen. Ik liet ze eventjes spelen met z'n tweeen en daarna zei ik, nu gaan liggen en probeer te slapen. Daar luistert ze dan opzich wel naar, maar ze blijft dan maar kort liggen om vervolgens weer rond te gaan kruipen door het bed, te spelen met kussens of knuffels. Alleen als ik haar streng toespreek (en dat moet herhalen) dan blijft ze liggen.

Ik merk het zelfs aan baby Rana. Ook al geef ik een speentje, die trekt ze dan weer uit haar mond. Ik weet dat ze moe is, maar daardoor worden ze juist "hyperactief" lijkt het wel, in plaats van rustig en slaperig. Rana'tje blijft ook met haar beentjes spartelen, omdraaien, kruipen enz. Terwijl als ik uiteindelijk met Rana uit bed ga, haar speentje geef en eventjes met haar in mijn armen rondloop is ze in een mum van tijd in slaap. En grote zus Hannah (achtergebleven in bed) dus ook.

Dus met alle hulp en ideeen van jullie en tips die al in dit topic genoemd zijn. Die zijn zeker goed. Een duidelijk bedritueel kan Hannah zeker helpen om in te slapen. Maar ook in Nederland kon het soms tot een half uur duren voordat ze uiteindelijk in slaap viel. Soms was ze dan echt aan het jammeren, krijsen of huilen. En soms bleef ze ook maar kletsen en spelen in bed.

Het ligt dus echt aan de 'overgave' aan de drang om te slapen. Hebben jullie kinders dat ook? Hoe kan ik Hannah helpen uiteindelijk gemakkelijk in te slapen? Echt, zoals vandaag dan roep ik uit wanhoop uiteindelijk uit: "ga nou toch eens gewoon liggen, doe je ogen dicht en ga slapen!" En dan is ze bozig, verbouwereerd, zucht er dan nog eens diep bij, maar gaat dan toch liggen. En valt uit-ein-de-lijk in slaap. Zou dat kunnen liggen aan de melatonine? Die iemand al noemde? Dat maak je toch overdag niet aan, maar alleen 's avonds?

[Hemmie]

Mijn dochter vocht ook altijd tegen de slaap, en juist daarom zijn we haar heel bewust gaan leren zelf in slaap te vallen (in haar eigen bed, eerst nog met lichamelijk contact, later met mij in de kamer, uiteindelijk alleen), want anders lukte het inderdaad domweg niet meer. Dat is echt niet zonder slag of stoot gegaan, maar uiteindelijk ben ik zo blij dat we die paar maanden hebben doorgezet. Ze kan nu prima alleen in slaap vallen (al kost het soms in een afwijkende situatie zoals ander bed of hotelkamer nog steeds moeite), weet dat ze gewoon rustig moet blijven liggen, ogen dicht, en dat de slaap dan wel komt.
Ik weet niet wat er was gebeurd als we dit niet zo hadden gedaan, ik denk dat ik dat niet had getrokken , en dat ze nu nog moeite met gaan slapen zou hebben.
Mijn ervaring is wel dat, als ze eenmaal baby-af zijn, het wel nodig is om een rustige, donkere plek te creeren om in slaap te vallen. Met beide kinderen in bed lijkt me al niet bevordelijk.
Ik zou echt eens goed nadenken over een plan van aanpak, en daar ook echt tijd (maanden) in investeren, ik ben er van overtuigd dat je haar dan best wel kunt leren om in elk geval de makkelijker in slaap te vallen. Maar, zoiets is lastig met een jongere baby in huis, ik denk dat je ook echt de hulp van je man nodig hebt, hij zal ook flink tijd moeten investeren.

[monika]

ik merk dat Nic, die meestal na 10 minuten schreeuwen, even terug gaan en knuffelen, wel in slaap wilde vallen, maar heel veel wakker werd snachts... het nu opeens beter doet sinds ik hem foto's van hem laat zien als hij slaapt.
Ik heb een poosje zoveel mogelijk slaapfoto's gemaakt, in bed, in mijn bed, in de schommel, in de wandelwagen, samen met z'n broer. Net alsof hij zich kan voorstellen dat het OK is als hij slaapt.

misschien helpt dit nog een beetje.

[Greetje]

Hahaha, grappig Monika!
Hoe kom je op het idee, slaapfoto's!

Maar wie weet helpt het wel. Ik heb altijd al sterk het gevoel gehad dat ze geen afscheid wilde nemen van de dag. En graag overal bij wilde blijven. Maar ook wel een stukje van "alles is er nog!" als ze wakker wordt. Dat ze dan verbaasd is dat haar knuffel nog op dezelfde plek ligt. Dat ze eigenlijk pas gerust is als wij ook allemaal slapen. Dat ze een soort van bang is om die controle los te laten.

[monika]

volgens mij heb ik het idee uit 'The no-cry solution' van Elizabeth Pantley. Zij geeft dan het idee om er een boek van te maken wat je regelmatig voorleest en daarmee duidelijk maakt wat je verwacht van je kind bij het slapen. Maar daar ben ik te gemakzuchtig voor. Wij kijken foto's op de computer.

[ailay]

Is het dan misschien een idee om heel doelbewust de dag af te sluiten en er een soort van afscheid van te nemen?

En als ze om 1600 gaat slapen is het natuurlijk logisch dat ze pas ook laat op de avond weer moe is.Dus misschien moet je het mmiddagslaapje overslaan zodat ze eerder op bed kan 's avonds of het slaapje verplaatsen naar een betere tijd.

[Esther]

Dat herken ik van onze Anna, die vond het ook moeilijk om te gaan slapen en ik kreeg hetzelfde gevoel als jij, dat ze bang was voor verlies van controle. Toen zijn wij de dag gaan doorspreken met/voor haar, alles opnoemen wat we die dag hadden gegaan, altijd afgesloten met dezelfde standaard zin, iets als 'en nu is alles klaar en gaat Anna lekker slapen'. Dat leek wel te helpen.

[Mara]

Mogelijk helpt het als je ze niet eerst nog op bed laat spelen? De overgang van spelen in bed naar slapen in datzelfde bed is misschien te groot. Ben die tip vaker tegen gekomen en wij hebben het gemerkt in onze caravan. Bed was ook box. Het middagslaapje ging toen heel slecht, tot we het campingbed in de boxfunctie in de voortent zetten ipv in de caravan en anders inrichtten.

Hopelijk vind je snel een oplossing.

[Greetje]

Is het dan misschien een idee om heel doelbewust de dag af te sluiten en er een soort van afscheid van te nemen?

En als ze om 1600 gaat slapen is het natuurlijk logisch dat ze pas ook laat op de avond weer moe is.Dus misschien moet je het mmiddagslaapje overslaan zodat ze eerder op bed kan 's avonds of het slaapje verplaatsen naar een betere tijd.

Ja dat is een goeie. Ik merk dat als ik iets van te voren laat weten dat het tijd is om ... (te douchen, luier te verschonen, eten) en in dit geval dus slapen. Dat ze dat dan even kan verwerken en vaak zelf al komt. Ook is het nu vaak al te laat en zijn we al in een bozige bui, waardoor het een soort van "nu is het genoeg en ga je je bed in en slapen!!" wordt. En dat is natuurlijk niet bevorderlijk. Terwijl als je dit "drama" voor bent en het ritueel duidelijk begint met in ons geval tandjes poetsen, dan kan ze zich ook even aanpassen aan de veranderende situatie.
Maar misschien is het nog wel meer helpend om te beginnen met de dag doorspreken, afscheid nemen en daarna pas het bedritueel te doen. Want op dit moment zeg ik: kom het is tijd om te gaan slapen. Waarop die kleine draak natuurlijk hard wegrent, krijst en in ieder geval een groot drama maakt...

Tweede punt is altijd een lastige geweest. Wat ik ervan weet is dat ik haar eigenlijk vroeger wakker moet maken, zodat ze ook vroeger moe wordt en 's middags dus eerder slaapt en 's avonds dus ook. Maar ja, maak een kind dat zo moeilijk in slaap valt, maar eens wakker... Ben blij dat ze dan eindelijk eens rustig en stil is! Bovendien is ze meestal zeeeer slecht gehumeurd als je haar uit haar slaap haalt!

Mijn ervaring is wel dat, als ze eenmaal baby-af zijn, het wel nodig is om een rustige, donkere plek te creeren om in slaap te vallen. Met beide kinderen in bed lijkt me al niet bevordelijk.

@Hemmie: Als Rana niet bij ons is, dan vraagt ze zich alleen maar af waar ze is en dat leidt haar juist af. Nu maakt ik het duidelijk voor haar: "Rana slapen, Mama slapen en Hannah ook slapen". Als we dan een boekje hebben gelezen, draai ik me om en geef ik Rana de borst en kan Hannah met mijn haar spelen en zo in slaap vallen. Zoals Mamavans ook zei.

Ik zou echt eens goed nadenken over een plan van aanpak, en daar ook echt tijd (maanden) in investeren, ik ben er van overtuigd dat je haar dan best wel kunt leren om in elk geval de makkelijker in slaap te vallen. Maar, zoiets is lastig met een jongere baby in huis, ik denk dat je ook echt de hulp van je man nodig hebt, hij zal ook flink tijd moeten investeren.

Daar ben ik het wel en niet mee eens. Wel omdat ik als ik de situatie echt wil veranderen daar ook tijd en energie in moet steken. En niet bij de eerste tegenslag opgeven. Het duurt gemiddeld 4 dagen voordat je jezelf een nieuwe gewoonte aan kan leren. Niet omdat wat de ene dag wel werkt, werkt de andere dag weer niet. En in Nederland is het ritueel wel veel duidelijker, het is meer een kwestie van die manier aanpassen zodat het hier in Gambia ook werkt.

[Hemmie]

Ik zou haar ook zeker niet meteen alleen laten, maar ik zit bijvoorbeeld 's avonds in een donkere, stille kamer naast het bed van jongste, totdat hij slaapt. Bij dochter had ik in het begin een hand in haar ledikant, en samen in een groot bed kan denk ik ook prima werken (deed ik soms ook wel toen hij jonger was, nu niet vaak meer nodig). Maar met 2 kinderen in bed zou het bij mijn kinderen alweer veel lastiger worden, dan houden ze elkaar al snel wakker.

En inderdaad, wat de ene dag werkt, werkt de andere niet, maar door elke dag wat anders te doen ontstaat er ook geen gewoonte. Het komt hier ook regelmatig voor dat ernaast zitten niet werkt, uiteindelijk doen we die avond dat wat anders. Maar omdat ik weet dat dit is wat toch het vaakst werkt blijf ik dat elke avond doen, met als resultaat dat het ook steeds vaker goed werkt.

[Ana]

Wij zijn best strikt geweest met het slaapritme van de kinderen. Dus we zorgden er altijd voor dat ze op hun tijd ook echt konden gaan slapen, ook overdag. Dat is niet makkelijk want dat maakt je als ouder ook beperkt in je vrijheid.
(Sommige kinderen zullen wellicht overal kunnen slapen, maar die van ons niet dus maakten we deze keuze)
Ik heb nu twee erg goede slapers die altijd op dezelfde tijd gaan slapen. Ik weet niet of dat direct een gevolg is van het vasthouden aan een ritme, maar ik ben zelf blij dat ik die investering vanaf het begin (nou ja, vanaf een maand of 5 misschien - als het avondclusteren een beetje stopte!) heb gemaakt.

Ons bedritueel begint overigens altijd met een kwartiertje in bad, omdat ze daar ook rustiger en slaperiger van worden. Daarna nog melk/yoki en dan naar boven.

[Greetje]

We zijn nu ruim 2 maanden terug in Gambia en stapje voor stapje begint er een steeds duidelijkere vorm te komen in het slaapritueel zowel overdag als 's avonds. Ik heb behoorlijk wat gemodderd in het begin, waardoor het lijkt alsof er niets werkt en waardoor het slaapritme heel erg verschilt per dag.

In ieder geval hebben er heel veel mensen gereageerd, dank jullie wel! Aan sommige tips heb ik minder als aan andere. Maar zeker het doorpraten van de dag en afscheid nemen van de dag. Het slapen van tevoren aankondigen en misschien beginnen met een bekertje melk ofzoiets. En samen in bed gaan liggen en er dan zelf weer uit sneaken ('s avonds). Overdag rond ik het boekje lezen juist duidelijk af, zeg ik welterusten en moet ze zelf gaan slapen. Als ik er dan bij blijf, blijft ze expres wakker.
Oja dat "omdenken" en slaapfoto's maken. En natuurlijk tijdelijk een gordijn ophangen zodat het slaapgedeelte afgeschermd is (dat willen we al vanaf dat we hier wonen) We zijn aan het plannen om een extra kamer aan het huis te gaan bouwen. Maar goed, tot die tijd....
Ook kan er wel wat veranderen in de tijden. Want dat middagdutje heeft ze echt nodig! Ze slaapt soms wel tot 3 uur 's middags. Maar daar zal wel iets in veranderen als ze misschien naar een kleuterschooltje gaat hier en ook als ik straks mijn auto weer heb en ik haar 's ochtends mee op pad kan nemen en ze dus tegen de middag lekker moe is. Vorig jaar viel ze na het schooltje om 14u altijd in de auto in slaap. Had ik dus de ochtend voor mezelf en daarna ook nog eens heel de middag omdat ze zooo moe was en van 14 - 17u en soms wel langer sliep! Ze was toen ook nog maar 1,5jr dus dat scheelt...

Wij zijn best strikt geweest met het slaapritme van de kinderen. Dus we zorgden er altijd voor dat ze op hun tijd ook echt konden gaan slapen, ook overdag. Dat is niet makkelijk want dat maakt je als ouder ook beperkt in je vrijheid.

@Ana: In Nederland is het veel gemakkelijker voor mij om streng te zijn en een duidelijk slaapritme in te bouwen. In Gambia werkt het toch allemaal wat anders.

Nogmaals iedereen dank voor het meedenken en tips geven. Andere tips en ideeen zijn natuurlijk altijd welkom!

[Annet]

Ik wilde juist jou een berichtje hier plaatsen, waarbij ik wilde aangeven of het ook niet gewoon zo kan zijn dat ze moet omschakelen van de situatie hier in nl naar daar in Gambia, vooral omdat alles daar anders is en ik me kan voorstellen dat dit ook grote invloed heeft op een kind en hierdoor ook moeilijker slaapt.

[Greetje]

Ja Annet, dat klopt dat heeft er absoluut mee te maken. En Hannah is een gevoelige wat dat betreft. Toch is ze in Gambia meer thuis dan in Nederland of Iran.

En ze heeft het altijd moeilijk gehad hoor met in slaap vallen. Avonden en nachten hebben we ermee op onze armen gelopen. En dan nog maar weer eens de borst geven. Papa ermee lopen, bij mij in de draagdoek enz enz. Nu in Nederland ging het eigenlijk voor het eerst een beetje ok. Maar dan nog moest ze altijd eerst even verzetten, huilen en roepen voordat ze rustig kon worden en kon gaan liggen en slapen.

[Ana]

Ik vond het inderdaad de jaren in Bosnië heel moeilijk om strikt te zijn, omdat niemand daar rekening houdt met jouw planning of dagindeling. Daar is het ook normaal dat kinderen pas gaan slapen als het uitkomt of als ze omvallen, vaak zie je 's zomers om 23 uur dus nog mensen op straat lopen met kleine kinderen. Ik vond het moeilijk als het overdag bijna 40 graden was en je niet echt naar buiten kon met de kindjes, terwijl ze al op bed lagen als het afkoelde en alle andere mensen naar buiten gingen.
Misschien is het (een beetje) te vergelijken met hoe het in Gambia gaat.
Dit afgelopen jaar in België was het inderdaad een stuk eenvoudiger.

[Hemmie]

Maar kun je dan je dagschema niet wat aanpassen op hoe het daar gaat? Op zich is laat naar bed gaan natuurlijk helemaal geen probleem, zolang ze maar genoeg slaapt krijgt door 's ochtends langer te slapen en/of een flinke middagdut. Dat staat natuurlijk lo van het daadwerkelijke 'gaan slapen'.

[Greetje]

Hai Ana,

Ja zo is het hier (en in Iran, waar mijn man vandaan komt) precies zo. 's Middags grofweg tussen 14u en 16u is er een soort van siesta, men eet en slaapt op het heetst van de dag wat... En als het rond 17u gaat afkoelen dan gaan mensen juist op pad. (Kleine) Kinderen lopen hier inderdaad tot 22u of 23u op straat.

Opzich passen we ons inderdaad aan, Hemmie. En Hannah heeft nooit problemen gehad met doorslapen. Als ze eenmaal slaapt dan slaapt ze ook door tot 9 of zelfs 10 uur 's ochtends! Dat zouden veel andere ouders natuurlijk ook heerlijk vinden! Lol!
Maar ik zie gewoon aan haar dat ze moe is en vaak oververmoeid en ze blijft er maar tegen vechten. Nou ben ik zelf ook nogal "heetgebakerd" en dat botst natuurlijk snel, en aangezien mijn man niet echt een verzorgende rol inneemt, zullen we het toch tussen ons tweeen op moeten lossen. M.i. heeft het weinig zin om haar al worstelend en bekvechtend in bed te leggen en zal ik toch eerst het tij moeten keren en een luchtige sfeer moeten creeeren.

Maar goed, langzaam maar zeker begint ze de situatie makkelijker te accepteren. En rent ze bijv. zelf naar de wasbak om haar tandjes te gaan poetsen. Gaat ze weltrusten zeggen tegen papa en rent ze dan zelf naar bed toe. En blijft ze er zelfs in liggen ook al staat de tv bijv. aan! Het middagdutje ligt nog steeds wat moeilijker, want dan is onze 'maid' er ook en dat leidt haar af. En op het moment is het ook zo snikheet! Dat is afmattend, maar maakt het ook moeilijk om lekker te kunnen slapen.

[Hemmie]

Middagdutje vond ik altijd lastiger, om een of andere reden is het altijd makkelijker ze 's avonds in slaap te krijgen

[Ana]

oef, met die hitte geef ik het je te doen...
Maar goed om te lezen dat je al wat verbetering merkt. Volhouden dan maar, hopelijk gaat ze de gewoonte oppikken.

[Greetje]

Ik weet niet of ik hiermee mijn onderwerp weer naar boven haal.

Maar kunnen ze een middagdutje ook verleren??? Hannah is nu 2 jaar en bijna 7 maanden.

Ze heeft nu al een paar dagen achter elkaar 's middag niet geslapen, en valt daardoor tijdens het eten in slaap (rond 20 uur). Dat is natuurlijk een beetje zielig voor haar... Het lijkt erop alsof ze de uren slaap die ze meestal overdag deed, nu 's avonds inhaalt en overdag niet moe genoeg is om te slapen.

Haar gedrag is in vergelijking met toen ik dit topic startte verbeterd. Ze zet zich minder af tegen mij. Lijkt situaties makkelijker te accepteren. Ze probeert me meer dingen duidelijk te maken door te praten in plaats van te roepen, krijsen, schreeuwen, slaan, zich op de grond te smijten enz. enz.

Idealiter sliep ze van ongeveer 22 a 23 uur tot 09:00u ongeveer. En 's middags van 15u tot 17u of zelfs 18u. Ik neem haar nog steeds wel altijd mee naar bed 's middags, maar ze blijft spelen en valt uiteindelijk niet in slaap. Nu slaapt ze dus van ongeveer 21 uur tot 8.30 a 9.00u. Ze lijkt bij het middageten ook niet meer zo moe als voorheen. Dan zat ze echt te gapen en in haar ogen te wrijven.

[Liesje28]

Ja hoor, dat kan prima de leeftijs zijn waarop ze stopt met s middags een dutje doen. Haar iets eerder katen eten en genieten van je rustige avonden zeg ik

[Annet]

Ja hoor, dat kan prima de leeftijs zijn waarop ze stopt met s middags een dutje doen. Haar iets eerder katen eten en genieten van je rustige avonden zeg ik

wzz inderdaad.

[Greetje]

wzz inderdaad.

wzz = wat zij zegt?

Ik denk wel dat het zou veranderen als we een wat actievere dagindeling zouden hebben of als ze bijvoorbeeld naar een soort peuterspeelzaal of kleuterschooltje zou gaan.

Op dit moment heb ik geen auto en zijn we dus veel thuis en kan ik haar dus ook niet naar de creche o.i.d. brengen. Ik vind het opzich wel prima zo. Maar ik gebruikte de rustige middagen meestal om te koken, wat werk te doen of sinds kort; te Jippen! Dat zou ik wel missen en ik hoop eigenlijk dat ze nog wel eventjes middagdutjes blijft doen en dat dit maar een fase is...

[Esther]

Ik heb geen enkel kind dat na de tweede verjaardag nog sliep 's middags. Ik denk dus dat het gedaan is met je rust

[Eeffie]

Nope, bij mijn dochter was het een paar weken na haar 2e verjaardag ook gedaan met het middagslaapje.
Ik blijf het zeggen: MAMA was daar nog niet aan toe!

[Greetje]

Ik blijf het zeggen: MAMA was daar nog niet aan toe!

Hahahaha!

Vandaag toch weer wel in slaap gevallen, al was het vrij laat. Ik had verwacht dat ze steeds korter zou gaan slapen totdat ze uiteindelijk het niet meer nodig zou hebben. Maar nu is het echt van de ene dag nog minstens 2 uur slapen, tot de volgende dag niets...

Het zoontje van mijn nichtje die deed nog een middagdutje toen hij naar groep 1 moest zelfs! En volgens mij sliep het zoontje van een vriendin ook nog wel 's middags toen 'ie allang 2 jaar was... Nou ja dat zijn gelukkige mama's zal ik maar denken dan!

[Hemmie]

Mijn beide oudsten hadden rond die tijd ook wel eens fases waarin ze niet meer wilden slapen, om dat dan later wel weer te doen, uiteindelijk tot 3-3,5 jaar oud. Maar er zijn er natuurlijk zat die met 2 er al mee stoppen, dus de tijd zal het leren.

[Greetje]

Mijn beide oudsten hadden rond die tijd ook wel eens fases waarin ze niet meer wilden slapen, om dat dan later wel weer te doen, uiteindelijk tot 3-3,5 jaar oud. Maar er zijn er natuurlijk zat die met 2 er al mee stoppen, dus de tijd zal het leren.

Ja dat is waar. Het hoeft niet zo zwart-wit te zijn.

Het ligt er ook maar net aan, hoe laat ze 's avonds in bed lag en 's ochtends wakker was en ook wat we doen 's ochtends. En hier in GAmbia speelt de temperatuur ook nog wel mee want op een erg hete dag word je vanzelf moe...