gooien, schoppen, slaan.....

[Eghosa01]

Hugo is sinds korte tijd erg van het gooien met spullen, alles moet er aan geloven. Hij praat er zelfs over "S@sh@ gooien" "papa gooien" "mama gooien". Daarnaast voetbalt hij heel graag, maar sinds een paar dagen is hij ook ons aan het schoppen, puur voor de lol en baldadigheid. Zeggen dat hij tegen zijn bal moet schoppen of met hem meedoen werkt niet. Dan kijkt hij je aan alsof je niet wijs bent en doet het gewoon nog een keer. Slaan is net zo'n favoriete bezigheid de laatste paar dagen.
Ik snap dat dit een fase is, maar hoe kunnen we hem het beste corrigeren. Negeren kan niet altijd, want dan heb ik de bekers water over de tafel liggen (daar gooit hij dus ook mee als je even niet oplet). Ook slaan en schoppen kan ik niet negeren omdat S@sh@ ook een van zijn "slachtoffers" is. Iemand tips? S@sh@ heeft dit namelijk nooit zo gedaan, dus ook geen ervaring mee.

En het is dus niet altijd door boosheid, soms wel, maar meer van kijken waar de grenzen liggen.

[Chabeli]

Wat ik op die leeftijd bij Sara deed, was haar handen of armen beetpakken (om haar te stoppen) en op ooghoogte vertellen dat slaan pijn doet en dat ik dit niet leuk vond. Dit was natuurlijk niet meteen over, ik moest het wel een aantal keren herhalen. Uiteindelijk is het wel overgegaan.

Tomas heeft ook een baldadige fase gehad en hij was een stuk koppiger erin. Hem vertellen dat het pijn deed, kwam niet altijd aan. Hij zag het als spel en zat zo in dat spel, dat hij erom bleef lachen. Het leek ook niet tot hem door te dringen dat het menens was. Ik weet eerlijk gezegd niet meer zo goed wat we toen bij hem hebben gedaan, behalve dan ook aangeven dat we het niet wilden hebben omdat het pijn doet. En duidelijk maken dat we geen grap maakten. Volgens mij legden we hem vooral ook uit wat het verschil in onze toon en gezichtsuitdrukking was bij blijdschap (en grapjes maken) en boosheid/pijn.

Sterkte ermee, het is niet echt de meest leuke fase.

[Hemmie]

Ik herken het wel van Abel, de anderen hebben dat nooit zo gedaan.bij hem is/ was het vooral het gooien. Wij zetten vaak het ding waar hij mij gooide (na een waarschuwing) een tijdje weg, en natuurlijk blijven herhalen dat hij niet mag gooien. Het gaat inmiddels al veel beter. Slaan en schoppen doet hij soms, inderdaad pak ik dan vaak hand of been vast, en ik zeg duidelijk dat dat pijn doet en niet mag. Als hij echt niet stopt ( inderdaad soms helemaal hyper aan het spelen) dan zet ik hem aan de andere kant van de kamer, of even op zijn slaapkamer.
Ik vind het in elk geval heel lastig gedrag merk ik!

[monika]

bij gooien gaat het spul wat gegooid was op de kast en bij schoppen krijgt hij een waarschuwing en als dat niet helpt kan hij een poosje alleen in z'n ledikant gaan schreeuwen. We hebben het nog niet buitenshuis gehad, dus geen idee wat ik dan zou doen.

[mamavans]

Gewoon gooien is voor ons niet zo'n probleem zolang ze er verder niemand kwaad mee doet. Echt gericht naar iemand gooien heeft ze nog niet gedaan dus geen ervaring mee. Slaan doet ze wel en dan vooral als ze boos is en sinds kort ook bijten. En daarin zijn we dan wel even echt streng want wanneer een ander pijn word gedaan is er een duidelijke grens overschreden. Dus ik zeg met wat stemverheffing (dus strenge toon, maar zeker niet schreeuwen!) tegen haar dat het niet mag omdat het pijn doet en als het daarna nog een keer gebeurd gaat ze de gang op. Wel met de deur open omdat ik haar niet helemaal wil afzonderen maar wel even een teken geven dat ze te ver is gegaan. Ik ben absoluut niet van het straffen maar slaan en zeker bijten uit woede is daar wel een uitzondering op. Ze mag woedend zijn zoveel ze wil maar ze mag absoluut niemand pijn doen. Tja en of deze aanpak werkt weet ik niet. Maar de gang maakt wel indruk. Ze zit er maar heel kort, denk maximaal 2 minuten. Daarna komt ze knuffelen en is alles weer goed. Als ze wat ouder is wil ik er een gesprekje van maken met praten over hoe ze boos kan zijn zonder te slaan of gooien en dergelijken maar dat is nu nog niet aan de orde.