is voor I ris soms best lastig.
Het is een schat, ze is een ontzettend lieve zus. Ze verteld iedereen over haar zusjes. Ze geeft ze kusjes en helpt het liefst met alles.
Alleen af en toe heeft ze het er erg moeilijk mee. Vooral als ik met E vi of A nouk bezig ben. Een kusje geven mondt dan uit in veel te hard duwen of ze trekt aan een armpje. Gister, ik denk een keer of drie dat het even 'mis' ging. Ik vind het erg lastig om mee om te gaan. Ik ben er ook zo alert op en let op alles wat ze doet en niet doet. Ook niet erg ontspannen. Ik vind het ergens verklaarbaar gedrag, haar hele wereldje staat op zijn kop en haar zusjes krijgen best wat aandacht die ze 3,5 jaar lang niet heeft hoeven delen. Aan de andere kant schrik ik ervan en word ik er best boos om. Ze is ook echt enorm haar grenzen aan het opzoeken, echt bij alles.
Het is hierdoor lastig om alleen te zijn met hun drieen. Qua drukte kan het wel, maar op deze momenten moet ik echt in kunnen grijpen en overal bij zijn.
Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie ging enne..... het is een fase toch? Is het een lange want ik vind hem erg pittig.
het krijgen van een broertje of zusje
-
Mieke
Door het kleine leeftijdsverschil tussen mijn kids heb ik de verschillen niet echt gemerkt.
Maar ik hoor het wel vaker van andere moeders, die er een kleine bij krijgen.
Dus ik denk dat het gedrag wel logisch te verklaren is.
Wat ik nog wel wilde zeggen, is dat Lis@nne rond de leeftijd van 3,5 heel erg veranderde. Ze was ook jaloers, ging grenzen opzoeken en er regelmatig overheen.
Dat was geen leuke fase, het is al een pittig meisje, maar toen werd het veel erger, en zat ik regelmatig met mijn handen in mijn haar, wat ik toch met haar aanmoest.
Dat veranderde toen ze naar school ging.
En dat hoorde ik ook van andere moeders, dat hun kind zo veranderd was de laatste paar maanden voordat ze naar school gingen.
Sinds Lis@nne naar school gaat, is ze een heel ander kind, veel makkelijker.
Sterkte met deze fase!
Maar ik hoor het wel vaker van andere moeders, die er een kleine bij krijgen.
Dus ik denk dat het gedrag wel logisch te verklaren is.
Wat ik nog wel wilde zeggen, is dat Lis@nne rond de leeftijd van 3,5 heel erg veranderde. Ze was ook jaloers, ging grenzen opzoeken en er regelmatig overheen.
Dat was geen leuke fase, het is al een pittig meisje, maar toen werd het veel erger, en zat ik regelmatig met mijn handen in mijn haar, wat ik toch met haar aanmoest.
Dat veranderde toen ze naar school ging.
En dat hoorde ik ook van andere moeders, dat hun kind zo veranderd was de laatste paar maanden voordat ze naar school gingen.
Sinds Lis@nne naar school gaat, is ze een heel ander kind, veel makkelijker.
Sterkte met deze fase!
-
Marjo
Tegenop zien moet je niet doen. Ieder kind is anders hoor en het leeftijdsverschil is heel anders bij onze kids. Jij moest dit ook niet lezenMiep schreef:Ik heb nog geen ervaring, maar ik ben wel heel benieuwd hoe het zal gaan. En dat gedrag is wel het gene waar ik een beetje tegenop kan zien. Natuurlijk is het een fase en ik hoop voor jou dat die niet te lang duurt.
.
Hier heb ik dat eerlijk gezegd ook niet zo gemerkt. Tussen de eerste 2 zat niet zoveel en bij de derde waren die andere 2 al gewend om de aandacht te delen.
Wel heb ik geprobeerd echt bewust momentjes in te lassen dat er alleen aandacht was voor de oudste (2). Verder op de momenten dat ik even vast zat, zoals tijdens het voeden, even een dvdtje aan of ondertussen een boekje lezen met de oudste. En mocht er dan toch iets gebeuren wat niet mag vooral laten merken dat het niet mag en even afkoppelen en "straf" geven zoals ze dat normaal ook krijgen (dus even op de gang of wat dan ook want jij gewend ben om te doen als ze iets stouts doet).
En ja het is een fase en het wordt heus minder, maar voor nu wel even heel zwaar. Dus succes met je grote meid!
Wel heb ik geprobeerd echt bewust momentjes in te lassen dat er alleen aandacht was voor de oudste (2). Verder op de momenten dat ik even vast zat, zoals tijdens het voeden, even een dvdtje aan of ondertussen een boekje lezen met de oudste. En mocht er dan toch iets gebeuren wat niet mag vooral laten merken dat het niet mag en even afkoppelen en "straf" geven zoals ze dat normaal ook krijgen (dus even op de gang of wat dan ook want jij gewend ben om te doen als ze iets stouts doet).
En ja het is een fase en het wordt heus minder, maar voor nu wel even heel zwaar. Dus succes met je grote meid!
Judith moeder van Tom (4-4-2006), Lola (27-10-2007) en Roos (21-1-2010)
Bij Emma ging het aanvankelijk heel goed. Zij was ook 3 toen Victor werd geboren. Victor sliep heel slecht en met mij ging het ook niet zo lekker aan het begin. Pas toen het beter ging, leek ze de gemiste aandacht in te willen halen. En óh wat was dat irritant af en toe!
Ik denk dat je niet veel meer kan doen dan proberen wat extra positieve aandacht aan haar te schenken. En haar prijzen als ze zachtjes aait of een kusje geeft. Corrigeren ook proberen op een positieve manier te doen, dus zeggen wat ze wél moet doen. Ze is vergeleken met de baby's een grote meid, maar toch is het best lastig voor haar om in te schatten wat je allemaal met die grote levende poppen kunt doen en wat niet.
Ja en deels zal het misschien wel echt jaloezie zijn en ronduit onaardig en daar moet je dan streng tegen optreden natuurlijk.
Maar inderdaad, ik ben grotendeels alweer vergeten hoe het was. Het gaat een keer over, maar wel heel geleidelijk. Nu nogsteeds loopt ze wel eens met hem rond te sjouwen op een manier dat ik denk 'het is een wonder dat er nog geen ongelukken zijn gebeurd!'. Maar dat is niet zo heel vaak meer gelukkig en de keren dat ze leuk samen spelen maken dat meer dan goed.
Ik denk dat je niet veel meer kan doen dan proberen wat extra positieve aandacht aan haar te schenken. En haar prijzen als ze zachtjes aait of een kusje geeft. Corrigeren ook proberen op een positieve manier te doen, dus zeggen wat ze wél moet doen. Ze is vergeleken met de baby's een grote meid, maar toch is het best lastig voor haar om in te schatten wat je allemaal met die grote levende poppen kunt doen en wat niet.
Ja en deels zal het misschien wel echt jaloezie zijn en ronduit onaardig en daar moet je dan streng tegen optreden natuurlijk.
Maar inderdaad, ik ben grotendeels alweer vergeten hoe het was. Het gaat een keer over, maar wel heel geleidelijk. Nu nogsteeds loopt ze wel eens met hem rond te sjouwen op een manier dat ik denk 'het is een wonder dat er nog geen ongelukken zijn gebeurd!'. Maar dat is niet zo heel vaak meer gelukkig en de keren dat ze leuk samen spelen maken dat meer dan goed.
Meisje '06, Jongen, '09 Jongen '15
-
jolanda mv c/k/n
Ja, ik herken het van Nora. Zij vindt haar zusje erg leuk en vertelt ook trots dat ze een zusje heeft. Ze wil ook heel graag met Enya op schoot zitten en kusjes geven en mij helpen met de verzorging. Maar het gaat vaak hardhandig en fanatiek, wat dan weer leidt tot een huilpartij van Enya en Nora die haar dan gelijk weg wil hebben. Als iemand anders met Enya op schoot zit of als ik haar ik de box leg om te spelen, dan is Nora er ook bij.
Wat ook opvalt is dat ze 's nachts vaak bij ons in bed kruipt en dat ze niks alleen wil doen. Als ze wat moet halen van haar kamer bv, dan moet er iemand mee.
Het is een fase en het wordt al iets minder, maar duurt al een hele tijd.
Wat ook opvalt is dat ze 's nachts vaak bij ons in bed kruipt en dat ze niks alleen wil doen. Als ze wat moet halen van haar kamer bv, dan moet er iemand mee.
Het is een fase en het wordt al iets minder, maar duurt al een hele tijd.
Ja dat was ook hier zo, dus ik denk je er nu 2 fasen gecombineerd worden. Lotte was 20 maanden toen Bram geboren werd dus niet te vergelijken.Mieke schreef:Wat ik nog wel wilde zeggen, is dat Lis@nne rond de leeftijd van 3,5 heel erg veranderde. Ze was ook jaloers, ging grenzen opzoeken en er regelmatig overheen.
Dat was geen leuke fase, het is al een pittig meisje, maar toen werd het veel erger, en zat ik regelmatig met mijn handen in mijn haar, wat ik toch met haar aanmoest.
Dat veranderde toen ze naar school ging.
En dat hoorde ik ook van andere moeders, dat hun kind zo veranderd was de laatste paar maanden voordat ze naar school gingen.
Sinds Lis@nne naar school gaat, is ze een heel ander kind, veel makkelijker.
Moeder van Lotte (13-04-2007) en Bram (21-12-2008) en Jasmijn (22-08-2011)
-
channiemam
- J&J HAWAII
- Berichten: 8223
- Lid geworden op: di jul 27, 2010 11:10 am
Bij ons wel herkenbaar. Eerst vol verwachting een zusje, dan mag vervolgens niets want het zusje is nog te klein... Mama is moe en heeft niet teveel geduld. Niet echt de makkelijkste periode voor ons allemaal. Maar nu beginnen de meiden steeds meer met Vera te spelen. Te kruipen en dan kruipt Vera achter hen aan. Echt heel leuk! Er komen betere tijden aan hoor.
mama van NynkE, C@rmen en Ver@
I don't need no water
To tell me about heaven
I just look at my daughters...
And i believe. (live)
I don't need no water
To tell me about heaven
I just look at my daughters...
And i believe. (live)
Marjo schreef:Tegenop zien moet je niet doen. Ieder kind is anders hoor en het leeftijdsverschil is heel anders bij onze kids. Jij moest dit ook niet lezenMiep schreef:Ik heb nog geen ervaring, maar ik ben wel heel benieuwd hoe het zal gaan. En dat gedrag is wel het gene waar ik een beetje tegenop kan zien. Natuurlijk is het een fase en ik hoop voor jou dat die niet te lang duurt.
Haha, toch gelezen. Dat heet goede voorbereiding, toch? Ik zie er ook niet echt tegenop maar het is meer dat ik me erop instel dat het kan gebeuren. Al hoop ik natuurlijk dat het soepel verloopt. Ik kan me goed voorstellen dat het zwaar kan zijn en lastig om ermee om te gaan.
Mama van zoon A (mei 2009) en dochter W (augustus 2011)
Ik wéét het eigenlijk niet meer Wouter was 2 toen Heinrike geboren werd...
Maar nu Heinrike met Janiek...
en Heinrike is dan wel ouder maar ook helemaal gek van dr zusje maar alles gaat even lomp en hardhandig...
Nu is het vakantie en ik vlucht elke voeding even naar boven want ze zit met dat grote meisjeslijf er pal bovenop en Janiek is dan afgeleid...en ik zit erg gespannen om alles te kunnen opvangen...
En dat is al die tijd wel zo geweest...erop corrigeren wekt frustratie op 'ik wil zo graag even Janiek knuffelen mamma' uitleg dat het moment niet handig is werkt niet.
Nou ja Janiek groeit wel door en kan steeds beter tegen een stootje...
Maar nu Heinrike met Janiek...
en Heinrike is dan wel ouder maar ook helemaal gek van dr zusje maar alles gaat even lomp en hardhandig...Nu is het vakantie en ik vlucht elke voeding even naar boven want ze zit met dat grote meisjeslijf er pal bovenop en Janiek is dan afgeleid...en ik zit erg gespannen om alles te kunnen opvangen...
En dat is al die tijd wel zo geweest...erop corrigeren wekt frustratie op 'ik wil zo graag even Janiek knuffelen mamma' uitleg dat het moment niet handig is werkt niet.
Nou ja Janiek groeit wel door en kan steeds beter tegen een stootje...
Mamma van Wouter 03-12-2002, Heinrike 11-03-2005 en Janiek 14-9-2010
hier valt het wel mee. Silke is soms wel per ongeluk wat te ruw maar nooit zodanig dat het te erg wordt. Ik grijp zo min mogelijk in en laat haar ook zoveel mogelijk met Meike knuffelen en op schootje zitten als ze daar om vraagt. En soms mag dat dan ook niet.
Het valt me alles mee, want Silke heeft verder nogal een eh...pittig karakter....
Maar met 2 baby`tjes kan dan wel weer heel anders zijn kan ik me ook voorstellen.
Het valt me alles mee, want Silke heeft verder nogal een eh...pittig karakter....
Maar met 2 baby`tjes kan dan wel weer heel anders zijn kan ik me ook voorstellen.
kar!n, mamma van 3 kanjers
(M; 04-05-1997 en S; 11-11-2008 en M; 22-03-2011)
(M; 04-05-1997 en S; 11-11-2008 en M; 22-03-2011)
-
Chabeli
Tomás was de eerste maand echt een klein monstertje 
Hoewel hij de baby erg lief en interessant vond, had hij het ook zoo moeilijk mijn arm ventje. Veel driftbuien, slaan, met spullen gooien...na een maand ging dit over. Wij waren toen zelf veel relaxter natuurlijk, de eerste maand vnd ik een hel (vanwege de bv-problemen). Nu is hij superlief voor zijn zusje en zij reageert altijd heel goed op hem, ze moet vaak ontzettend om hem lachen. Errug leuk!
Hoewel hij de baby erg lief en interessant vond, had hij het ook zoo moeilijk mijn arm ventje. Veel driftbuien, slaan, met spullen gooien...na een maand ging dit over. Wij waren toen zelf veel relaxter natuurlijk, de eerste maand vnd ik een hel (vanwege de bv-problemen). Nu is hij superlief voor zijn zusje en zij reageert altijd heel goed op hem, ze moet vaak ontzettend om hem lachen. Errug leuk! -
mama van b en c
Da's het lot van een tweede (of derde) toch? Hier was het leeftijdsverschil ook niet zo groot. B. was 22 maanden. Ik vond hem af en toe ook een hork (lag waarschijnlijk wel meer aan hem dan aan mij) maar vanaf het moment dat ik hem meer individuele aandacht ging geven ging het beduidend beter. Even samen een spelletje, een boekje, even knutselen, zoiets
-
Marjo
Hmm, dank voor jullie soms heel verschillende verhalen. Het kan ook best een sowieso lastige periode zijn, bijna 4 jaar. De grootste op de creche, nog niet naar school mogen. De dingen die jullie noemen, grappig want die doe ik allemaal. Boekjes lezen tijdens het voeden, individuele aandacht etc, het is gewoon soms extra lastig. Zit ik een te voeden, 1 te troosten en I ris voor te lezen .
Het lijkt vandaag goed te gaan. Ik ben er nog niet over uit of een dag alleen te doen is met 3 meiden om deze reden. Daar moet ik even verder over nadenken. Gelukkig speelt dat maar 2 dagen in de week.
. Het lijkt vandaag goed te gaan. Ik ben er nog niet over uit of een dag alleen te doen is met 3 meiden om deze reden. Daar moet ik even verder over nadenken. Gelukkig speelt dat maar 2 dagen in de week.
Ik moet heel diep graven, maar de jongens waren hier 3jr4 mnd toen Lisette geboren werd,
en ik herken dat eigenlijk niet.
Nou was Lisette wel een makkelijke baby afgezien van de drinkproblemen in het begin,
en de jongens die deden gewoon hun eigen ding, van knuffelen of jaloers zijn was geen sprake. Ik weet nog dat toen ze geboren was en ze bij ons kwamen, ze nauwelijks naar babyzus keken maar vooral naar de auto´s op de parkeerplaats van het zh.
En ik had natuurlijk maar 1 baby die ik dan makkelijk omknoopte
Het leven van de jongens ging eigenlijk gewoon ´door´,
ik denk dat dat wel scheelt.
Met 2 baby´s erbij, en een meisje dat zich meer bewust is van het krijgen van 2 zusjes is dat denk ik toch weer heel anders.
en ik herken dat eigenlijk niet.
Nou was Lisette wel een makkelijke baby afgezien van de drinkproblemen in het begin,
en de jongens die deden gewoon hun eigen ding, van knuffelen of jaloers zijn was geen sprake. Ik weet nog dat toen ze geboren was en ze bij ons kwamen, ze nauwelijks naar babyzus keken maar vooral naar de auto´s op de parkeerplaats van het zh.
En ik had natuurlijk maar 1 baby die ik dan makkelijk omknoopte
Het leven van de jongens ging eigenlijk gewoon ´door´,
ik denk dat dat wel scheelt.
Met 2 baby´s erbij, en een meisje dat zich meer bewust is van het krijgen van 2 zusjes is dat denk ik toch weer heel anders.
-
Marjo
Als ik jouw verhaal lees is het denk ik ook een verschil dat jij er eerst 2 hebt gekregen en toen 1. Het zal voor I ris wel extra lastig zijn dat ze ineens 2 zusjes heeft. Net als voor ons soms . Maar het grootste verschil lees ik in jongens en meisjes. I ris wil altijd helpen en knuffelen en aankleden en en.... En als ik met A nouk bezig ben en E vi huilt vindt ze dat ook lastig. Dan voelt ze zich een beetje ongemakkelijk. Net als ik wederom .
. Maar het grootste verschil lees ik in jongens en meisjes. I ris wil altijd helpen en knuffelen en aankleden en en.... En als ik met A nouk bezig ben en E vi huilt vindt ze dat ook lastig. Dan voelt ze zich een beetje ongemakkelijk. Net als ik wederom .-
Liesbeth
In het begin is Willem veel bij mijn schoonouders geweest omdat hij daar lekker zijn gang kon gaan. Als we met zijn viertjes thuis waren probeerde ik zo veel mogelijk aandacht aan hem te geven als M en B sliepen (voor zover dat ging). Helpen deed Willem niet zo veel, meestal was hij al snel afgeleid. Verder probeerden we als we allevijf thuis waren dat ik of mijn vriend bewust iets leuks met hem gingen doen (en dat was boodschappen doen al).
Volgens mij vond Willem het lastigs dat we zo'n bezienswaardigheid zijn in het dorp en dat kap ik dus al snel af als we worden aangesproken.
Dus veel 1 op 1 aandacht geven en Iris niet in de rol van oudere zus "drukken" zijn mijn tips eigenlijk... En verder is het gewoon heftig, voor jullie maar ook voor haar!
Volgens mij vond Willem het lastigs dat we zo'n bezienswaardigheid zijn in het dorp en dat kap ik dus al snel af als we worden aangesproken.
Dus veel 1 op 1 aandacht geven en Iris niet in de rol van oudere zus "drukken" zijn mijn tips eigenlijk... En verder is het gewoon heftig, voor jullie maar ook voor haar!
Ik herken het wel van @nne. Daar hielp het om bijv. tijdens het voeden juist haar op de bank naast me te zetten en een boekje te lezen en ook wel eens tgen de baby zeggen: jij mag zo op schoot, nu is @nne even aan de beurt (ik zei dat dus ook gerust als S lekker lag te spelen....). Voor @nne was dat een fijn gevoel dat de baby niet altijd voorrang kreeg.
Daarnaast is het aantal poppen en knuffels in die tijd enorm gegroeid.
Nu is S!mon anderhalf en jaloers op de andere twee. Zodra een van de andere twee op schoot gaat zitten komt hij aan en gaat duwen. DUs nu moet hij leren om te delen.
Daarnaast is het aantal poppen en knuffels in die tijd enorm gegroeid.
Nu is S!mon anderhalf en jaloers op de andere twee. Zodra een van de andere twee op schoot gaat zitten komt hij aan en gaat duwen. DUs nu moet hij leren om te delen.
moeder van zoon A (9/05), dochter A (6/07) en zoon S (2/10)
-
Marjo
Om zich goed om te horen dat ik eigenlijk al jullie tips al toepas 
. Ze krijgt van mij meer 1 op 1 aandacht dan vroeger.
Ik begin ook wel te denken dat een gedeelte van de fase echt niet te maken heeft met zusjes krijgen. Ze is erg dwars en ondeugend op het moment. Het zal ook wel de leeftijd zijn.
. Ze krijgt van mij meer 1 op 1 aandacht dan vroeger. Ik begin ook wel te denken dat een gedeelte van de fase echt niet te maken heeft met zusjes krijgen. Ze is erg dwars en ondeugend op het moment. Het zal ook wel de leeftijd zijn.
Ik ben wel benieuwd wat jouw gedachte is achter het 'niet in de rol van grote zus drukken' is. Da's best moeilijk want dat doet echt iedereen!!! Wordt denk ik juist gezien als positieve aandacht.Liesbeth schreef:Dus veel 1 op 1 aandacht geven en Iris niet in de rol van oudere zus "drukken" zijn mijn tips eigenlijk... En verder is het gewoon heftig, voor jullie maar ook voor haar!
-
Liesbeth
Het is oh-zo handig om Willem en in jouw geval Iris te gebruiken als hulpje en iedereen zal ook tegen haar zeggen dat ze mama goed kan helpen omdat ze al zo groot is. Maar misschien willen ze dat wel helemaal niet, zij hebben toch niet om twee broertjes/zusjes gevraagd? Willem helpt mee als hij er zelf om vraagt en dan prijs ik hem enorm maar verder laat ik hem gewoon zijn ding doen en ren ik zelf drie keer harder.Marjo schreef:Ik ben wel benieuwd wat jouw gedachte is achter het 'niet in de rol van grote zus drukken' is. Da's best moeilijk want dat doet echt iedereen!!! Wordt denk ik juist gezien als positieve aandacht.Liesbeth schreef:Dus veel 1 op 1 aandacht geven en Iris niet in de rol van oudere zus "drukken" zijn mijn tips eigenlijk... En verder is het gewoon heftig, voor jullie maar ook voor haar!
-
HeleenW
Ik heb niet alle reacties gelezen, en ook niet heel veel tijd om te reageren.
Maar wat hier wel heeft geholpen toen Levi klein was.
Een SM (speciaal mandje) In de SM zaten nieuwe speeltjes,een lekker snoepje/koekje, of iets wat Joas leuk vond. Dit SM mocht hij pakken als ik ging voeden. Op het moment dat ik klaar was met voeden moest het SM ook weer direct de kast in. Het speelgoed bleef op die manier nieuw/leuk/uitdagend!
Verder liet ik Joas ook dingen doen die hij kon doen en die hij wilde doen! Ik lees net snel even de onderste reactie en dan moet je dus inderdaad even voorzichtig zijn met wat ze zelf dus wil doen.
Op dit moment weer een eind in mijn zwangerschap en Joas vind het geweldig om voor mij te stofzuigen! Hier haak ik dan ook heel veel op in! En ook straks als de baby er is mag hij me helpen met stofzuigen, ookal zou dat 3 keer per dag zijn! Sluit je aan bij wat je kind leuk vind om te doen.
Heel veel succes, want twee van die kleine hummeltjes en dan nog een grote zus.. je moet je handen meer dan vol hebben!!
Maar wat hier wel heeft geholpen toen Levi klein was.
Een SM (speciaal mandje) In de SM zaten nieuwe speeltjes,een lekker snoepje/koekje, of iets wat Joas leuk vond. Dit SM mocht hij pakken als ik ging voeden. Op het moment dat ik klaar was met voeden moest het SM ook weer direct de kast in. Het speelgoed bleef op die manier nieuw/leuk/uitdagend!
Verder liet ik Joas ook dingen doen die hij kon doen en die hij wilde doen! Ik lees net snel even de onderste reactie en dan moet je dus inderdaad even voorzichtig zijn met wat ze zelf dus wil doen.
Op dit moment weer een eind in mijn zwangerschap en Joas vind het geweldig om voor mij te stofzuigen! Hier haak ik dan ook heel veel op in! En ook straks als de baby er is mag hij me helpen met stofzuigen, ookal zou dat 3 keer per dag zijn! Sluit je aan bij wat je kind leuk vind om te doen.
Heel veel succes, want twee van die kleine hummeltjes en dan nog een grote zus.. je moet je handen meer dan vol hebben!!
Bas heeft de eerste tijd ook gestuiterd hoor. Ik dacht wel eens 'Waar is mijn kind?" Hij was Druk met de hoofdletter D! Maar op een gegeven moment werd alles weer normaal, hij ook 
.
Hij is vanaf het begin stapelgek op Nina ( en zij op hem. Hij was de eerste stem die ze ging zoeken aan de andere kant van de kamer, de eerste om wie ze schaterlachtte enz. ) Hij heeft ook wel last van peuterlompheid die ik negeer waar ik kan en leg op andere momenten dingen uit over het omgaan met jongere kinderen. Ik vind dat stukje ook niet altijd makkelijk trouwens.
Ik ben er wel heel bewust mee omgegaan dat hij Nina niet leuk lief en aardig hoeft te vinden, dat hij niet hoeft te helpen ( met dingen wbt haar dan) dat hij niet perse groot hoeft te zijn. Maar ik denk dat het een ander leeftijdsverschil is en daarbij is er maar 1 bij gekomen bij ons.
De leeftijd van 3,5 is wel berucht trouwens, ik heb het al vaak gehoord dat kinderen erg veranderen dan ( en daar verheug ik me dan ook niet op... )
Weet je, over een maand zal je zien dat alles al veel normaler is en over 2 maanden weet je niet eens meer hoe het was toen Iris er alleen was ( en zij ook niet denk ik zo) . Ik vind echt dat je het super doet met 2 van die pukkies erbij! Supermama!
. Hij is vanaf het begin stapelgek op Nina ( en zij op hem. Hij was de eerste stem die ze ging zoeken aan de andere kant van de kamer, de eerste om wie ze schaterlachtte enz. ) Hij heeft ook wel last van peuterlompheid die ik negeer waar ik kan en leg op andere momenten dingen uit over het omgaan met jongere kinderen. Ik vind dat stukje ook niet altijd makkelijk trouwens.
Ik ben er wel heel bewust mee omgegaan dat hij Nina niet leuk lief en aardig hoeft te vinden, dat hij niet hoeft te helpen ( met dingen wbt haar dan) dat hij niet perse groot hoeft te zijn. Maar ik denk dat het een ander leeftijdsverschil is en daarbij is er maar 1 bij gekomen bij ons.
De leeftijd van 3,5 is wel berucht trouwens, ik heb het al vaak gehoord dat kinderen erg veranderen dan ( en daar verheug ik me dan ook niet op... )
Weet je, over een maand zal je zien dat alles al veel normaler is en over 2 maanden weet je niet eens meer hoe het was toen Iris er alleen was ( en zij ook niet denk ik zo) . Ik vind echt dat je het super doet met 2 van die pukkies erbij! Supermama!
Mama van Bas ( oktober 2008 ) en Nina ( december 2010 )
Twitter; @mariskavangilst
Twitter; @mariskavangilst
-
Claudiac
Hallo,
Van jaloezie is hier niet veel sprake geweest. Om een of andere reden ging dat bij allebei wel goed. Isk@nder is vanaf het begin een erg lieve broer geweest, Evel1ne is iets meer met zichzelf bezig maar dat is inderdaad vanaf 3,5 jaar begonnen. Dat had denk ik meer met de leeftijd te maken dan met haar broertjes.
Voldoende expliciete 1 op 1 tijd inplannen, is volgens mij wel belangrijk. En het als vanzelfsprekend beschouwen dat er een broertje of zusje(s) bij is.
Van jaloezie is hier niet veel sprake geweest. Om een of andere reden ging dat bij allebei wel goed. Isk@nder is vanaf het begin een erg lieve broer geweest, Evel1ne is iets meer met zichzelf bezig maar dat is inderdaad vanaf 3,5 jaar begonnen. Dat had denk ik meer met de leeftijd te maken dan met haar broertjes.
Voldoende expliciete 1 op 1 tijd inplannen, is volgens mij wel belangrijk. En het als vanzelfsprekend beschouwen dat er een broertje of zusje(s) bij is.
-
KarinH
Herkenbaar, heel herkenbaar! Christian was wel wat jonger toen Eveline kwam, maar hij heeft ook echt een tijd nodig gehad om te wennen. Hij ging (nog) slechter slapen, werd vaak wakker in de nacht, deed alles wat verboden was terwijl ik zat te voeden, was druk, luisterde niet en verkocht Eveline af en toe een klap uit frustratie. Het hielp natuurlijk niet dat Eveline een baby was met (veel) huidhonger en dat BV (en groei) niet lekker liep en ik haar dus letterlijk veel in armen en aan borst had.
Overdag ging het wel wat beter na 2-3 maanden, maar de nachten zijn tot 6 maanden na haar geboorte erg onrustig geweest (wat hem betreft). Hij heeft dus echt wel 6 maanden nodig gehad om te wennen, maar goed, dat het zo lang duurde zal ook te maken hebben gehad met zijn autisme.
Ik heb hem bewust nooit aangesproken op de 'grote broer' rol (tenslotte had hij niet gevraagd om die 'luidruchtige indringer' ), hem helemaal niet laten helpen (want die behoefte had hij niet) en geprobeerd tijdens het voeden en tijdens slaapjes van Eveline bewust leuke dingen met hem te doen (1-op-1 aandacht).
Het zal met een pasgeboren 2-ling wel een stuk lastiger zijn, qua verdelen van aandacht! Veel succes. Geef het tijd en straks weet ze niet meer hoe het was ZONDER haar zusjes...
Overdag ging het wel wat beter na 2-3 maanden, maar de nachten zijn tot 6 maanden na haar geboorte erg onrustig geweest (wat hem betreft). Hij heeft dus echt wel 6 maanden nodig gehad om te wennen, maar goed, dat het zo lang duurde zal ook te maken hebben gehad met zijn autisme.
Ik heb hem bewust nooit aangesproken op de 'grote broer' rol (tenslotte had hij niet gevraagd om die 'luidruchtige indringer'
), hem helemaal niet laten helpen (want die behoefte had hij niet) en geprobeerd tijdens het voeden en tijdens slaapjes van Eveline bewust leuke dingen met hem te doen (1-op-1 aandacht).Het zal met een pasgeboren 2-ling wel een stuk lastiger zijn, qua verdelen van aandacht! Veel succes. Geef het tijd en straks weet ze niet meer hoe het was ZONDER haar zusjes...
-
Marjo
Dat bedoel je. Tja, dan loopt het hier toch wat anders. I ris helpt het liefst met alles. Als het aan haar ligt laat ze alles liggen waar ze mee bezig is om te helpen. En dan vraag ik het haar echt niet. Ik probeer het eerder wat af te remmen. De laatste paar dagen is ze naar E vi en A nouk toe echt heel lief en niet meer 'agressief'. Haar buien zijn daarentegen wel enorm maar dat uit zich op andere manieren zeg maarLiesbeth schreef:Het is oh-zo handig om Willem en in jouw geval Iris te gebruiken als hulpje en iedereen zal ook tegen haar zeggen dat ze mama goed kan helpen omdat ze al zo groot is. Maar misschien willen ze dat wel helemaal niet, zij hebben toch niet om twee broertjes/zusjes gevraagd? Willem helpt mee als hij er zelf om vraagt en dan prijs ik hem enorm maar verder laat ik hem gewoon zijn ding doen en ren ik zelf drie keer harder.Marjo schreef:Ik ben wel benieuwd wat jouw gedachte is achter het 'niet in de rol van grote zus drukken' is. Da's best moeilijk want dat doet echt iedereen!!! Wordt denk ik juist gezien als positieve aandacht.Liesbeth schreef:Dus veel 1 op 1 aandacht geven en Iris niet in de rol van oudere zus "drukken" zijn mijn tips eigenlijk... En verder is het gewoon heftig, voor jullie maar ook voor haar!
. Naar de oorzak kunnen we alleen maar gissen.-
Mariken
Hier ook een meisje (M1rthe van dec 2007, nu dus 3,5) die echt heel dwars kan zijn. Soms is alles een strijd: van aankleden tot eten tot drinken tot opruimen en luisteren... Echt tot gillens aan toe als het niet in 1x lukt. Dus ik vind het wel herkenbaar. Onze jongste is nu 1 maar we moeten erop blijven letten dat ze niet of te lief is of te stout naar haar toe. Ik denk zelf dat het een combi is van de veranderende gezinssituatie én het peuterzijn. Plus tegen dingen aanhikken die ze misschien wel wil maar nog niet kan: fietsen, zindelijk zijn, samenspelen met kinderen in spel op haar niveau...
Het blijft een beetje doorkomen en hier gaan we er maar veel op uit. Ik kijk er eerlijk gezegd ook wel naar uit dat ze naar school gaat. Dat zou al een hoop schelen qua leeftijdsgenootjes en uitdaging, schat ik zo in...
Het blijft een beetje doorkomen en hier gaan we er maar veel op uit. Ik kijk er eerlijk gezegd ook wel naar uit dat ze naar school gaat. Dat zou al een hoop schelen qua leeftijdsgenootjes en uitdaging, schat ik zo in...
-
Marjo
Zo had ik het ook gedacht. Ik denk ook dat ze de uitdaging mist, Thuis probeer ik die zoveel mogelijk te geven. Maar ook op de creche mist ze die wel. We zullen zien hoe het gaat als ze naar school gaat. Dank je voor de herkenning. Altijd fijnMariken schreef:Hier ook een meisje (M1rthe van dec 2007, nu dus 3,5) die echt heel dwars kan zijn. Soms is alles een strijd: van aankleden tot eten tot drinken tot opruimen en luisteren... Echt tot gillens aan toe als het niet in 1x lukt. Dus ik vind het wel herkenbaar. Onze jongste is nu 1 maar we moeten erop blijven letten dat ze niet of te lief is of te stout naar haar toe. Ik denk zelf dat het een combi is van de veranderende gezinssituatie én het peuterzijn. Plus tegen dingen aanhikken die ze misschien wel wil maar nog niet kan: fietsen, zindelijk zijn, samenspelen met kinderen in spel op haar niveau...
Het blijft een beetje doorkomen en hier gaan we er maar veel op uit. Ik kijk er eerlijk gezegd ook wel naar uit dat ze naar school gaat. Dat zou al een hoop schelen qua leeftijdsgenootjes en uitdaging, schat ik zo in...
.-
Mariken
Ja, het gekke is dat er zo gauw er een speelkameraadje (bv buurtkinderen of een vriendinnetje van de creche of gewoon andere kinderen in de speeltuin) is, ze zich ineens prima vermaakt. Ze zei laatst ook letterlijk dat ze niet met mij/bij mij wilde spelen. Au! Maar ook wel prachtig zelf aangegeven waar ze dus aan toe is
-
Claudiac
Bij mij hielp het heel erg dat ik Evel1ne vorig jaar op dansles heb gedaan. Dat was elke week op woensdagmiddag en ze voelde zich erg groot. Ze leefde er de hele week naartoe. De andere meisjes waren ook iets groter dan zij.
De eerste les was een paar dagen nadat ik was bevallen. Het was op loopafstand van de creche en ik had nog verlof, dus dat was wel te doen. Nu heeft ze les op woensdagmiddag.
De eerste les was een paar dagen nadat ik was bevallen. Het was op loopafstand van de creche en ik had nog verlof, dus dat was wel te doen. Nu heeft ze les op woensdagmiddag.