Maar af en toe word ik er wel een beetje heel erg moe van!
Eveline is een heerlijk meisje, vrolijk, ondernemend, kan zich goed vermaken, ontwikkeld zich lekker en is vrij eigenzinnig.
Maar de laatste weken word ik gestoord van dat eigen willetje en de vele huilbuien omdat dingen niet naar haar wens gaan.
Om het minste of geringste kan ze weer krijsend op de grond gaan zitten/liggen, gefrustreerd en boos. Zucht. Ik weet dat het over gaat als ik onder woorden kan brengen wat het probleem is, het kan benoemen en (beetje) uitleggen, maar vaak is de reden van de huilbui mij ook niet duidelijk. Ze probeert het wel eens te vertellen, maar huilt zo hard dat ik het niet versta.Het KDV heeft ook al opmerkingen gemaakt dat ze snel een drama maakt van dingen, als iets niet helemaal naar wens gaat is het ook meteen het einde van de wereld
.Wat de fase nog extra vervelend maakt, is dat Christian overstuur raakt van haar gehuil (negeren is dus vaak lastig), want dat doet pijn aan zijn oren en jaagt hem angst aan. Dus als zij zich ligt aan te stellen, probeert hij haar hardhandig te laten ophouden door heel boos/agressief te schreeuwen of simpelweg te slaan en schoppen. En dan gaat zij (begrijpelijk) nog veel harder krijsen.
Oh, wat heerlijk om morgen weer te mogen werken, ha ha!
(Zo. Klaagmodus weer uit)
