Ik heb de laatste paar dagen hele slechte dagen gehad. Zaterdag werd ik wakker met een bloeddruk van 73/38 en een hartslag van 41. Zodra ik miijn hoofd optilde, viel ik flauw. En zo heb ik een paar dagen in bed doorgebracht, met flauwvallen bij iedere keer dat ik opstond. Sinds gisterenavond gaat het weer wat beter.
Jelle gaat er al jaren goed mee om, maar Femke blijft het moeilijk vinden. Ze huilt en wil bij/op me liggen als ik bewusteloos ben.
Vanmorgen lag ik op bed en Femke was haar poppen (twee tegelijk) aan het voeden. Toen hoorde ik haar zeggen.
'Ooohhh, pop f'auw vajjen. Niet hui-jen, is niet ejg. Pop wordt zo weer wakkej. Kijk, pop is aj weej wakkej. Geef pop maaj kusje.'
Ik geloof dat ze nu toch een manier heeft gevonden om er mee om te gaan. Gelukkig!
1neke, mama van Je11e (10-10-2006) en Femk3 (07-09-09)
Op de één of andere manier krijg ik een brok in mijn keel bij het lezen. Omdat ik me zo kan voorstellen dat het wat met jou doet, als moeder, je wil liever niet dat je kinderen het er moeilijk mee hebben. En wat is het dan mooi om te merken dat elk kind zijn/haar eigen weg daarin vindt. Ook wel heel schattig hoor zoals ze met haar poppen speelt! (Twee tegelijk voeden ).
Het eerste wat ik dacht: au, dat moet je moederhart pijn doen. Maar zoals je schrijft, fijn dat ze een manier heeft gevonden om het een plekje te geven. Beterschap voor jou trouwens!
Groetjes van K r i s t e l, moeder van E v e l i e n (24 apr 2008), T o s c a (30 okt 2009) en A b e l (29 aug 2011)
ik vind het heel knap dat zij door middel van haar poppen toch haar gevoelens kan verwerken. wat moeilijk voor jou dat het zo slecht gaat op het moment, sterkte en beterschap.
Nina, moeder van David 29-09-2009 en Sem 26-08-2012
).
.