weer een draadje over eetgedrag peuter

[wennetje]

laatst was ik het spuugzat, het is al een enorm gehaast om na mijn werk een gezonde maaltijd voor de neus van Joris te zetten en als hij daar dan geen hap van proeft kan dat wat frustratie geven.

Joris was een geweldige eter als baby/dreumes, hij lustte bijna alle groentes. Sinds de peuterleeftijd is dat het omgekeerde (voor warm eten). Het idee dat een kind eerst iets 12 keer ofzo moet proeven voor het lekker te vinden lijkt me niet opgaan als hij als ukkie alles at (en het meeste minstens 12 keer gegeten heeft) en 14 maanden BV heeft gekregen. Ik heb er nooit een probleem van gemaakt, kan hem moeilijk dwingen om te eten en verwachtte dat het wel weer over zou gaan. Hij krijgt altijd een toetje maar als hij weinig fruit die dag op heeft, is dat een fruitmoesje. Voor hem net zo lekker en toch wat extra vitamines. Ook krijgt hij multivitamines.
De laatste tijd krijg ik er wat meer moeite mee, deels door zorgen, deels door frustratie omdat ik ladingen eten weg moet gooien op deze manier. Ik ben maar ouderwetse tactieken gaan proberen die ik liever niet had geprobeerd maar je moet wat Onlangs heb ik bij ieder hapje wortel enorm geapplaudisseerd, dat hielp die maaltijd goed maar daarna niet meer. Twee dagen geleden wilde hij sowieso niet proeven (dat doet hij nl meestal wel), dat heeft een uur strijd gekost. Uiteindelijk door zijn toetje voor zijn neus te zetten en te blijven stellen dat hij eerst 1 hapje proefde is het me gelukt (eerst heel dramatisch kokhalzen en uitspugen waarna hij van mij toch echt nog een hapje moest doorslikken zat hij met smaak dat hapje weg te werken). Maar het voelt als chantage, ik wil ook helemaal niet dat toetje inzetten als beloning.

Wat hij wel eet:
Spinazie (geprakt met aardappel en ei)
Aardappel (liefst patat, anders puree of uit de oven)
Vissticks
Gehakt
Droge pasta

Verder gaan brood en fruit prima, ook maak ik graag (granen) pannenkoeken als lunch, daar eet hij ook graag van.

Ik word hier wel een beetje moedeloos van. Gewoon maar doorgaan en blijven denken hetisunfase? Of hebben jullie nog gouden tips?

[Ves]

Helaas geen tips voor je, maar ik kan me je frustratie goed voorstellen. Vooral de moeite die je erin steekt en al het eten dat je weggooit.
V incent heeft het ook soms, gelukkig gaat het vaak wel goed (maar dat kan natuurlijk veranderen). Soms begint het met verzet, maar gaat in een keer de knop om en eet hij in no time zijn bordje leeg . Toch wel honger, en toch wel lekker dus...
Als hij verder wel goed brood en fruit eet idd maar denken tisunfase... maar ik hoop dat anderen nog betere tips voor je hebben .

[elleon]

Zelfde verhaal hier met Fynn hoor. Ben hier wel een beetje klaar met speciale maaltijd klaar maken die ik denk dat hij lekker vindt en dan vervolgens alles laat staan. En dan vervolgens wel een heel toetje opeten.

Hier is het nu ook eerst 2 hapjes opeten (van elk onderdeel: 2 stukjes aardappel, 2 stukjes groente etc) en dan pas toetje.

[ailay]

Wij gebruiken hier niet het toetje als beloning, maar hebben wel de regel dat als je niet eet/proeft je ook geen toetje krijgt. Er wordt verder ook geen strijd van gemaakt. Niet eten -> prima, maar dan geen toetje en verder krijgt het niet eten geen aandacht. Bord weg en wij eten verder.
Deze aanpak werkt hier prima.

[wennetje]

@ailay: op die manier is het toetje toch ook een beloning?

Jullie lezen het, ik worstel erg met dit vraagstuk.

[Chabeli]

heel herkenbaar. Lijkt precies ons verhaal. We kregen Tomás maar niet aan eht eten. Een paar weken terug waren we het echt zat en vonden dat hij nu oud genoeg is om oorzaak en gevolg te overzien. Niet proeven is geen toetje. Hij hoeft niet veel te eten, maar proeven moet op zijn minst. De eerste dag was drama en duurde het een uur voordat we hem zover kregen dat hij likte aan een stukje groente. Dag erna was een minihapje pizza ook een enorme drempel. De derde ging het al een stuk beter en nu proeft hij alles, gisteren at hij zelfs een sperzieboon. Langzaamaan gaat het de goede kant op.

Bij ons overigens het enige dat werkte.

[ailay]

@ailay: op die manier is het toetje toch ook een beloning?

Jullie lezen het, ik worstel erg met dit vraagstuk.

Nee, dat vind ik niet. Het toetje wordt namelijk niet ingezet om een kind te laten eten en als pressiemiddel gebruikt. Het is een normaal onderdeel van de maaltijd, net als de groente en de aardappels.

Ik snap overigens niet waarom je een kind wel een toetje zou geven als hij/zij niet eet. Dan beloon je een kind toch juist voor het niet eten? En leer je ze toch aan dat als je niet eet, dat je dan toch iets anders lekkers krijgt?

[wennetje]

@ailay, ik zie het toetje als onderdeel van de maaltijd en daarom wil ik het niet inzetten als beloning of straf (door het niet te geven). Hij krijgt dus een toetje als hij wel eet en als hij niet eet en meestal proeft hij ook gewoon. Het is dus niet iets anders lekkers wat hij krijgt, het is er gewoon en het wordt aangeboden in de volgorde die een maaltijd kent. Stiekem gebruik ik het wel als beloning want de lekkerste toetjes komen pas op tafel als er wel goed gegeten is.

Wat ik wel inzet is dat als hij nog wat meer wil van hetgeen hij lekker vindt (bijv vissticks) dan zal hij eerst groente moeten eten maar dat vind ik dan weer een gedragsregel: eerst bord leeg voordat er opnieuw opgeschept wordt.

@Chabelli, wel hoopgevend dat je een verbetering ziet. Had je voor die tijd nog wel andere methodes geprobeerd?

[kaatje71]

Silke eet amper groente en soms eet ze helemaal niks bij de warme maaltijd.
En ook hier; in het begin at ze zo 10 spruitjes achter elkaar haha.
Ik reageer er zo op van graag of niet, doe ook geen gekke dingen om haar te laten eten.
Het komt ooit wel weer denk ik dan.
Kinderen pikken de lading ook op hè die jij er aan meegeeft en dat maakt het alleen maar interessanter om niet te eten denk ik.
Ik zou er dus niet te veel aandacht aan geven; hooguit als-ie wel eet zoiets zeggen als; we hebben lekker gegeten.

[LiesbethN]

Heb het hier helemaal losgelaten. Dwingen wil ik niet, dan gaan het alleen maar tegenstaan. En heb daar zelf ook weinig goede herinneringen aan.
Ik zorg dat er altijd iets is wat ze wel lusten. Ze krijgen het andere eten dus wel aangeboden, maar als ze dat niet eten. Prima.
Het gekke is dat sinds ik het los heb gelaten ze veel beter eten en regelmatig wel willen proeven van hetgene wat wij eten.
Een toetje is zeker geen beloning, dat hebben ze ook gewoon nodig.

[kaatje71]

overigens snap ik je frustratie over eten weggooien wel, dat heb ik ook wel.
Ik probeer dat maar zoveel mogelijk los te laten.

[wennetje]

Ik besteed er al zeker een jaar geen aandacht aan, heb pas deze onrust sinds kort. Ik vind het ook prima om het los te laten, voor mij ook de meeste rust maar ik geloof dat ik behoefte heb aan verhalen dat het inderdaad na ruim een jaar of langer het toch nog goed kwam.

[MarijeO]

Hier een meisje dat heel slecht (warm) eet. Het is bij haar geen dwars gedrag, ze vindt het écht moeilijk. Wij hebben het losgelaten omdat teveel druk alleen maar averechts werkte en ze er doodongelukkig van werd. Ze vindt het ontzettend stoer als ze hetzelfde lust als grote broer, zussen, papa en mama, dan straalt ze van oor tot oor. Maar veel dingen lust ze niet/krijgt ze niet weg. Dan maar niet. Inmiddels is ze zo ver dat ze stamppot zuurkool met spekjes en worst lust, zelfgemaakte pizza, bladerdeegflapjes met spinazie en feta, en Spaanse Omelet. 1x Per week mag ze een potje eten en verder doet ze haar best en lust ze het niet, dan maar een boterham. Ik vind het belangrijker dat ze eten leuk gaat vinden, er ontspannen over wordt dan dat ze gepusht wordt te proeven.

Edit: hier is het dus langer dan een jaar en nog altijd niet 'goed', wel een stuk beter en relaxter.

[Miranda]

Hier idem dito. Marit was altijd een goede eter, maar sinds een jaar is het drama. Alleen poffertjes, pizza en patat gaat erin.
IK weet dat kinderen de toetjes nodig zijn, maar hier werkt het wel als Marit geen toetje krijgt.
Als ze niets heeft geproefd krijgt ze ook geen toetje. Ik zorg dat ze overdag genoeg melkproducten binnenkrijgt, hoef ik me daar geen zorgen om te maken.
De laatste tijd gaat ze wel wat vaker dingen proeven. Het gaat niet van harte, maar het begin is er.
Ze weet ook heel goed dat niet eten prima is, maar er wordt niet gezeurd of gesmeerd met eten.

Inmiddels gaat het wel wat relaxter aan tafel gelukkig!

[KarinH]

Als ik je verhaal zo lees, hoeveel strijd/tijd/energie er gaat zitten, zou ik het persoonlijk helemaal loslaten en zijn gedrag zoveel mogelijk negeren.

Christian kan heel goed eten, maar de warme maaltijd is vaak een probleem, vanaf dat hij 10 maanden is. Hij heeft een hele tijd olvarit gehad onder het mom, beter smakeloze groente uit een potje dan helemaal geen groenten. Tegen de tijd dat hij 1,5-2 jaar was, liet hij die ook regelmatig staan en toen was ik er klaar mee. Eet met pot mee, of eet niet en toetje staat er los van (krijgt hij altijd als hij wil). Een hele lange tijd heeft hij gekozen voor 'niet' en ging hij naar bed na alleen een (klein) toetje.

Stapje voor stapje ging hij bepaalde gerechten wel eten (dingen die hij lekker vindt), afgewisseld door fasen dat hij weer helemaal niets at. Deze fasen worden steeds korter en zijn 'arsenaal' aan gerechten die hij mee-eet wordt steeds een beetje groter. Het komt vaker voor dat hij (na de 50e keer dat het op tafel staat) opeens zegt dat hij een gerecht wel wil proeven/eten. In de tussentijd krijgt hij (overdag) wat extra van (gezonde) dingen die hij wel lust (fruit/komkommer).

Ik schep altijd heel weinig op of laat hem bepalen wat er opgeschept wordt. En hou er rekening mee met koken dat hij niet veel eet. Voor de keer dat hij wel goed eet en 2e keer opschept, dan eet ik zelf wat minder en pak een extra groot toetje.

Maar ik kan me voorstellen dat je er van baalt, dat 'gedoe' aan tafel. Ik vind het loslaten ook een stuk makkelijker, omdat er 2 tafelgenoten (Eveline en manlief) wel duidelijk mijn kookkunsten waarderen.

Veel succes ermee!

[Chabeli]

maar er is toch wel een verschil tussen niet veel eten en gewoon pertinent niets willen proeven? Van mij hoeft Tomás ook niet per se te eten, maar na anderhalf jaar geen hap willen proeven (vaak ook echt niet van friet of pannenkoeken) waren wij het dus wel zat. Geen strijd van gemaakt, maar wel duidelijk gezegd: niet proeven is geen toetje. Hij was twee dagen koppig, maar toen was het over. Hij zegt nu ook zelf als hij een hapje neemt: nu mag ik een toetje. Ik vind dat een hapje of twee echt niet zo'n probleem hoeft te zijn. Als ze niets proeven, leren ze toch ook niet eten?

[Mara]

Hier gaat het momenteel goed (dus er is hoop).
En tja, wat voor ons werkte, hoeft een ander niet aan te spreken natuurlijk. Ik zal je de tactiek niet onthouden

Over de hoeveelheid maak ik me niet druk (tenzij het niks is). Ik heb ook niet altijd even veel trek.

Proeven moet, anders heb je kennelijk geen trek en dan hoef je ook geen toetje.
Iets proeven en echt niet lusten: prima, ik lust ook niet alles dan een boterham met kaas.

Niet willen eten van iets bekends: dan niet, bord gaat naar de keuken, maar je blijft wel gewoon aan tafel zitten. Tot nu toe was in de keuken zetten bijna altijd voldoende en heb het 1 keer weggemikt. Dat maakte wel indruk. En ook geen boterham dan.

Het hoeft van mij ook niet altijd gezellig te zijn aan tafel, want het wordt wel weer leuk na zo'n fase.

[wennetje]

Als ik je verhaal zo lees, hoeveel strijd/tijd/energie er gaat zitten, zou ik het persoonlijk helemaal loslaten en zijn gedrag zoveel mogelijk negeren.

Krijg je die indruk? Dat valt dus wel mee, heb er juist nooit een strijd van gemaakt, heb er nooit veel energie in gestoken en alleen maar gegooi met eten gecorrigeerd. Het is dat het me de laatste paar weken niet zo lekker zit en ik me afvraag of ik het niet juist in stand hou met er niet moeilijk over doen en juist wat meer zou moeten doen en ik een enkele keer andere dingen geprobeerd heb om te laten eten.

Iets proeven vind ik wel het minste, net zoals velen van jullie zeggen, en dat gaat eigenlijk meestal vanzelf wel, maar soms niet, zoals afgelopen week (wat extra frustrerend was omdat ik me in nogal wat bochten had moeten wringen om nog enigszins op een schappelijke tijd een gezond maal klaar te maken) en ik heb toen voor het eerst dat toetje ingezet als ruilmiddel.
Het gaat me ook niet om het leuke aan tafel, dat is het meestal wel, het is verder ook niet zo'n probleem om hem aan tafel te laten zitten (ik hou rekening met zijn leeftijd, dat wel. Dus heb ik eters en duurt de maaltijd daarom langer, krijgt hij eerder een toetje en mag hij van tafel af).
Iets anders te eten geven omdat hij iets niet wil of lust doe ik pertinent niet maar ik probeer wel rekening te houden met zijn voorkeuren en altijd wel iets bij de maaltijd te hebben wat hij lust.

Maar ondertussen schrijven de meesten van jullie toch wel dat het zo laten, ook als het al zo lang duurt, toch het beste werkt. Daar ga ik dus maar gewoon mee door, het past ook het beste bij me. Ik ben er alleen nog niet over uit of ik het toetje nu wel of niet ga inzetten als hij een keer niet wil proeven.

[MarietteD]

Wij deden er ook niet zoveel mee toen ze die leeftijd hadden. Tot een jaar of twee kregen ze ook gewoon een toetje ook als er niets geproefd werd. Daarna zijn we wel wat strenger geworden: niet eten/proeven is geen toetje. Nou eten we niet dagelijks toetjes dus als pressiemiddel werkt dat niet altijd. Verder gaven we er niet wel aandacht aan en aten we waar we zin in hadden, of ze nu mee eten of niet. Vaak genoeg gingen/gaan ze zonder eten slapen.

Inmiddels zijn ze oud genoeg om in elk geval alles te proeven. We zeggen altijd "je kunt pas zeggen dat je het niet lust, als je iets 3x geproefd hebt" dus dan ook 3 happen. En als ze het echt niet lusten daarna, dan is het prima. Het eetgedrag van de kinderen heeft geen invloed op wat ik kook, ik kies iets uit (of Remco) en daar mogen ze het mee doen (uiteraard eten we ook wel eens een van de 3 p's (patat pannenkoek of pizza), favoriet bij de kinderen.

Mijn schoonzus heeft drie kinderen waarvan er een geen rijst eet, een geen pasta, en dat soort dingen. Die krijgen dan wat anders of een boterham. Zo wil ik het bij ons niet, ze moeten alles leren proeven en liefst ook eten

[Mara]

Als ik naar mezelf kijk, zijn er gewoon een paar dingen die ik nog steeds niet weg krijg. Tot aan braken toe.
Es heeft dat met rijst met een prutje, ze heeft heel veel moeite met de structuur.

Ik vind het helemaal niet erg als mijn kinderen iets echt niet blijken te lusten na proeven (en herhalen). Ik denk dus ook dat je niet alles kunt leren eten.

Daarom vind ik het helemaal niet erg om een enkele keer een aardappeltje te koken als we rijst met prutje eten of een boterham te maken.

[Ess]

Ik deed eerst ook helemaal niets, ik liet het helemaal gaan. Maar toen Mette elke keer haar eten wegschoof zonder een hap te nemen, is hier ook de regel gekomen:

Proeven, anders geen toetje.

En ja, toetje is een onderdeel van het eten, maar dat is het andere ook. En normaal is dat je van elk onderdeel wat eet. Maak er verder ook geen heisa van. Of ze eten wel of niet, maar een hapje moet je proeven om een toetje te krijgen.

En ik pas het menu ook niet aan.

[Mara]

Ben ik zo bijzonder dat ik rekening houd met wat mijn kinderen wel of niet lusten en dat ze van mij wel eens een alternatief krijgen?

Wij bepalen voor onze kinderen wat er op tafel komt en ik vind het een vorm van je kinderen serieus nemen in hun smaakontwikkeling dat het mag dat ze iets niet lusten. En van mij hoeven ze dan niet zonder eten naar bed, dat is een logisch gevolg van iets niet hoeven eten. Maar ze moeten wel elke keer proberen.
En die boterham met kaas is iig. geen beloning, daar is het te gewoon voor.

Wel blijven proeven natuurlijk en niet een keer, maar vaker. Dat is hier ook zo.

Maar allebei hebben ze een paar dingen die ze echt niet wegkrijgen. Ook na na tig keer proeven niet.

Maar ik lust toch ook niet alles. Niemand lust alles volgens mij.
En met niet lusten, heb ik het echt over kokhalzen ervan. Heb ik met zuurkool en rode kool, nog steeds en kan het echt niet leren.

Zaken die ze vaker eten en lusten, dan krijgen ze ook geen alternatief als ze zitten te miepen.

[MarietteD]

Ik denk niet dat je bijzonder bent hoor Mara, ik ken zat ouders die hun kind iets anders geven omdat het iets niet lust. En ik ken gezinnen waar je zo bij drie kinderen altijd iets apart kookt omdat ze allemaal iets anders niet willen. Kijk dat een kind geen spruitjes of zuurkool lust, dat snap ik (en dan nog wil ik ze er wel aan leren wennen) maar geen pasta of geen rijst, dat zie ik als een luxeprobleem... Die dingen hebben amper smaak. Of er moet iets fysiek niet goed zijn in je slokdarm of zo... Pasta zonder saus daar ga ik ook niet meer in mee, ik mik het in de keuken alvast door elkaar.

Ach en dat lege maag naar bed is niet zo ernstig hoor, ze eten genoeg overdag en hebben ook eigenlijk niet zo'n trek 's avonds.

[Mara]

Even een zijpaadje (mag toch wel even?)
De betekenis van eten binnen je gezin/familie.

Realiseer me ineens dat het aan mijn opvoeding ligt, dat ik het erg zou vinden dat mijn kinderen met trek naar bed gaan .

Ik kom uit een familie met een echte eetcultuur, heel erg bourgondisch, alles draait om goed eten, 's morgens wordt al bedacht wat er 's avonds wordt gegeten en een lekker hapje weigeren, daar moest mijn oma bijna van huilen, echt waar. Zag ze als een persoonlijke afwijzing.
Mijn kinderen moeten soms zelfs spugen als ze bij opa en oma hebben gegeten

En geen van allen hebben we aanleg om zwaar te worden, gelukkig.

[channiemam]

bij ons eten ze wat de pot schaft en als ze niet willen eten is dat prima. Maar tot het volgende eetmoment wordt er dan ook niet gesnoept want daarvoor moet je eerst gegeten hebben. Dit gaat meestal goed op. Carmen zeurt altijd met het eten. Het eten is niet lekker want het is geen patat, pannekoeken of vissticks. Zij moet dan ook echt wat eten anders niet aan tafel zitten maar in de gang wachten tot we klaar zijn. Anders eet ze helemaal niets.

Ook ik moest vroeger mijn bord leeg eten en eten wat de pot schaft. Sommige dingen vond ik verschrikkelijk en dus echt niet lekker. Toch lust ik momenteel alles, zelfs hetgeen ik vroeger niet lustte. Mijn zusje lustte geen rood eten. want dat leek op bloed. Ook zij eet nu bijna alles.
Ik zou het niet erg vinden als ze met trek naar bed gingen. In onze maatschappij hebben ze reserves genoeg.

[wennetje]

@ Mara, het ligt ook aan het kind natuurlijk. Joris kokhalst ook als vorm van drama want het hapje erna, wat hij dan toch echt even moet nemen want proeven is doorslikken, gaat gewoon naar binnen.

Echt niet lusten is prima en dan krijgt hij dat ook (een tijd) niet meer maar het wat minder lekker vinden en liever alleen hele lekkere dingen vind ik wat anders. Ik zorg dat er altijd een onderdeel is wat Joris lust dus met honger naar bed hoeft echt niet.

Bedoel je spugen omdat ze zoveel gegeten hebben bij opa en oma? Ik vind het zelf wel heel erg belangrijk dat kinderen goed luisteren naar signalen als 'genoeg gegeten' en 'eten als je trek hebt, niet omdat er van alles aangeboden wordt'.

[Mariska]

Ben ik zo bijzonder dat ik rekening houd met wat mijn kinderen wel of niet lusten en dat ze van mij wel eens een alternatief krijgen?

Wij bepalen voor onze kinderen wat er op tafel komt en ik vind het een vorm van je kinderen serieus nemen in hun smaakontwikkeling dat het mag dat ze iets niet lusten. En van mij hoeven ze dan niet zonder eten naar bed, dat is een logisch gevolg van iets niet hoeven eten. Maar ze moeten wel elke keer proberen.
En die boterham met kaas is iig. geen beloning, daar is het te gewoon voor.

Wel blijven proeven natuurlijk en niet een keer, maar vaker. Dat is hier ook zo.

Maar allebei hebben ze een paar dingen die ze echt niet wegkrijgen. Ook na na tig keer proeven niet.

Maar ik lust toch ook niet alles. Niemand lust alles volgens mij.
En met niet lusten, heb ik het echt over kokhalzen ervan. Heb ik met zuurkool en rode kool, nog steeds en kan het echt niet leren.

Zaken die ze vaker eten en lusten, dan krijgen ze ook geen alternatief als ze zitten te miepen.

Ik lust zelf echt geen bloemkool en Remko geen spruitjes, dat eten we dus ook niet. Als Bas ouder wordt mag hij best iets echt niet lusten, zoals jij schrijft. Bij Remko thuis mocht iedereen 1 ding kiezen wat ze niet wilden eten en dan werd er voor die persoon ook iets anders op tafel gezet. Als Bas ouder is, vind ik dat een goede regel om in te stellen. Nu hij nog net geen 3 is, eet hij gewoon met ons mee en heb ik nog niks kunnen ontdekken wat hij echt niet lust, wel dingen die hij minder graag eet.

Hij hoeft nooit zijn bord leeg of perse te proeven. Toetjes hebben we niet iedere dag, dus soms krijgt hij dat, soms niet.
Je moet denk ik gewoon heel goed naar je eigen kind kijken. Als Bas nooit warm eten zou eten zou ik er misschien ook weer anders over denken. Maar al met al graast hij over de hele dag genoeg naar binnen.

Mijn eigen- en gastkindjes zijn trouwens gek op een grote schaal met allerlei op tafel 's middags. Ik doe daar dan worteltjes, tomaatjes, komkommer, paprika, radijs, olijven, blokjes kaas, fruit, walnoten en bedenk het maar op . Tel daarbij een schaaltje fruit in de ochtend bij op, nou dan hebben ze de vtamientjes wel binnen. Bas eet er ook graag rauwe sperziebonen bij, raar kind!

[Chabeli]

Mijn eigen- en gastkindjes zijn trouwens gek op een grote schaal met allerlei op tafel 's middags. Ik doe daar dan worteltjes, tomaatjes, komkommer, paprika, radijs, olijven, blokjes kaas, fruit, walnoten en bedenk het maar op . Tel daarbij een schaaltje fruit in de ochtend bij op, nou dan hebben ze de vtamientjes wel binnen. Bas eet er ook graag rauwe sperziebonen bij, raar kind!

even offtopic: wat een leuk idee Mariska! Misschien dat ik er zo bij Tomás ook andere groente in krijg dan komkommer en broccoli!

[mama van Fenna]

Ja goed idee, maar ik zou geen rauwe sperziebonen geven, die zijn giftig!

[Mariska]

Ja goed idee, maar ik zou geen rauwe sperziebonen geven, die zijn giftig!

Echt? Hij eet ze al zolang als hij mee-eet eigenlijk. Ik heb nog nooit iets raars gemerkt eigenlijk....

[mama van Fenna]

Ja echt. Uit pot of blik kan trouwens wel, die zijn niet meer rauw.
Uit de diepvries kan ook, lees ik net, dat wist ik niet.

http://www.hakgroente-instituut.nl/inde ... nten&id=38

[maartje12]

Ik heb 2 van dit soort exemplaren in huis. Er gaat (en bij F ging) echt helemaal niks in (op patat en pannenkoeken na dan natuurlijk). Enkel kale pasta, komkommer, kaas en vissticks. F lustte ook nog wel aardappelen, V eet die ook niet. Proeven weigeren/den ze allebei. Al het eten dat V niet lust (of eigenlijk wenst te eten) beland linea recta op de grond.

Ook ik had geen zin in een strijd en wil ze niet dwingen. Ik heb het losgelaten. Pas toen F wat ouder (4,5) werd en er met hem te praten viel, hebben we het weer opgepakt. Eerst hebben we hem aan het proeven gekregen dmv een proefkaart met stickers en een beloning. Vervolgens hebben we hem aan het vleeseten gekregen, door een bey blade (een tolletje, jongetjes van 4-5 zijn er gek op) te beloven bij 20x vlees eten. Vervolgens hebben we hem aan het eten zonder zeuren gekregen, door wederom een bey blade beloning in het vooruitzicht te stellen. Inmiddels zijn we 5 maanden verder en eet hij alles! En het merendeel van de tijd ook nog zonder zeuren. Maar dat was echt niet gelukt toen hij 2 of 3 was.

Bij V laten we het nu maar zo. We proberen hem zoveel mogelijk fruit te laten eten en zo nu en dan gaan er wat rauwe worteltjes in voor de tv, dat is dan weer mooi meegenomen. Op een gegeven moment komt er bij hem ook wel weer een moment waarop we er iets mee kunnen en hij bereid is er iets voor te doen.

[Mara]

Bedoel je spugen omdat ze zoveel gegeten hebben bij opa en oma? Ik vind het zelf wel heel erg belangrijk dat kinderen goed luisteren naar signalen als 'genoeg gegeten' en 'eten als je trek hebt, niet omdat er van alles aangeboden wordt'.

Oh ja, ik bedoel inderdaad omdat ze alleen maar lekkere dingen krijgen en overvoerd worden, bijv. na het eten 2 boembacake'jes. Gelukkig doen ze dat niet meer nu ik het heb besproken, maar wordt er een enorme bak met volle kwark voor hun neus gezet en dat lusten ze heel graag

Wij zijn zelf heel precies met eten qua de gezondheidsfaktor.
En nee, dramakokhalzen, daar trap ik ook niet in. Dan vinden ze iets niet zo lekker, nou dat is jammer dan. Toch 5 happen, dan doet ze er maar een extra grote aardappel bij om de smaak te compenseren.

Maar na het proeven heel veel moeite hebben om het weg te krijgen, dan krijgen ze iets anders.

[Hemmie]

Pff, als ik dit zo lees ben ik wel erg blij met 2 goed eters (op dit moment dan ). Wytse heeft wel een paar dingen die hij echt niet lust, pindakaas (maar dat lusten wij ook niet), ananas, dat hoeft hij ook niet te eten. Hij is niet zo weg van rijst, maar dat moet gewoon gegeten worden, eerst een paar hapjes, maar nu gaat het eigenlijk gewoon goed en eet hij een kleine portie zonder morren. Bruine bonen is hij ook niet weg van, maar at hij laatst ook opeens, dus dat is nu ook geen uitzondering meer, hij lust het dus toch wel, dus ook daarvan vanaf nu een beetje eten. Marrit lust alles, met haar nooit problemen gehad.

Hier is ook de regel dat je moet proeven (behalve Wytse van de ananas dus), maar een echt pressiemiddel is er niet. Geen toetje inderdaad, maar dat eten we toch al niet elke dag. Inmiddels is de regel ook wel duidelijk, dus echt discussie is er niet. Toen ze jonger waren moesten we wel eens strenger zijn, eerst van alles een hapje proeven, anders ook geen toetje, of meer van de aardappels/vlees/groente of wat ze dan ook maar wel lekker vonden. En bij ons heeft het dus wel gewerkt. Maar de frustratie herken ik nog wel van toen Wytse die leeftijd had!

[SuzanneV]

Als Robin niet wil eten en wel om een toetje vraagt (wat ik zie als een teken van wel trek, maar het niet eens zijn met de keuze van wat hem voorgezet is) schuif ik een inieminie-portie naar één helft van zijn bord. Dat beetje moet hij opeten voordat er een toetje op tafel komt. Van iets wat hij niet lust echt maar één hapje/stukje en wat meer van de dingen waarvan ik weet dat hij het wel lust. Dit gaat hier goed. Maar dingen die hij niet lust lust hij na 12 keer proeven nog steeds niet hoor. Geld ook voor mijzelf trouwens..

[drus]

Hier geven we de groente vaak vooraf in een bakje terwijl wij nog eten koken. Zij vinden het "snoepen" en wij weten dat ze aan tafel precies dezelfde groente niet eten

[Miem]

Hier houd ik geen rekening met de kinderen, de één lust dit niet, de ander dat niet. En dan lusten ze bijvoorbeeld spinazie en dan opééns willen ze dat niet maar lusten ze boontjes...

Ik houd er alleen rekening mee dat ik niet 2x in 1 week pasta maak (mijn oudste lust geen pasta). Voor de rest zoeken ze het maar uit.

Als ze niet willen eten krijgen ze toch een toetje maar later op de avond niks meer. Ook wilden ze altijd wel het vlees maar niet de groente, dan kregen ze dus een míni stukje vlees en als ze meer wilden, jammer dan moest ook eerst de groente en aardappel op (en dat was dan ook echt een klein beetje, 2 hapjes ofzo). Vaak kozen ze dan wel voor die paar hapjes omdat ze dan nog wat vlees kregen.

Toetje hoort er voor mij gewoon bij, meestal is dat hier een klein snoepje ofzo, als ik vind dat ze te weinig groente gegeten hebben of bijvoorbeeld geen fruit op hebben, dan krijgen ze fruit als toetje.

Het gaat echt vanzelf weer over, zolang je aan blijft bieden en je er niet te druk om maakt. Vaak hebben ze ook echt periodes waarin ze dingen opeens niet meer lusten, raar genoeg!

Zo lang je niet elke keer alleen de dingen gaat klaarmaken die hij lust (dus niet elke keer alleen patat of puree, maar ook gewoon afwisselen) zal hij het op den duur vast weer gaan eten.

Dat van dat vaker proeven kan wel werken, alleen niet bij elk gerecht heb ik hier gemerkt hahaha.

[Deborah]

Wat betreft het niet willen eten. Dan eet je maar niet. Maar niet vervolgens lopen miepen dat je zo'n honger hebt. Zeker W essel wijs ik er dan wel op dat hij maar wat had moeten eten.

Toch hou ik wel rekening met de kinderen. Heb graag dat iedereen een keer iets eet wat hij/zij lekker vind. En ja, dat er dan eens iets tussen zit wat je niet zo lekker vind is dan pech. Daarbij heb ik een man die heel weinig lust. Ben dus zo gek om soms 2 (heel soms 3) verschillende maaltijden op tafel te zetten. Gewoon omdat ik zelf wel eens wat anders wil dan aardappels/groente/vlees. Begin nu te merken dat het gedrag van manlief effect begint te krijgen op W essel. Soms loopt mijn man te mopperen op hem en dan zeg ik hem ook op dat moment dat hij de voorbeeldfunctie heeft .
Gelukkig eten mijn kinderen graag met mij mee, dus wat variatie betreft zit het wel goed.

Wat ik trouwens ook wel vind. Wij stellen een eettijd vast. Wie zegt dat ons kind dan ook daadwerkelijk trek heeft in eten. Wie weet had hij dat een uur eerder al, maar werd weggestuurd, want we gaan zo eten. Bij mij werkt het dan zo dat hoe langer ik wacht, des te minder trek ik begin te krijgen.