Donderdagochtend zijn we thuisgekomen uit het ziekenhuis en beetje bij beetje beginnen we een beetje te wennen aan ons kleine poppetje Leonore, want een klein poppetje, dat is ze! Een heel fijn klein hoofdje en stakige beentjes, maar gelukkig groeit ze erg goed. Op 20 gram na is ze vandaag alweer op haar geboortegewicht! En dat komt vooral omdat ze zo vreselijk goed drinkt. Wat dat betreft weet ik niet wat me overkomt, ze is echt een wonderkind.

De keizersnede zelf was zoals ik al eerder schreef (wederom, de 1e was traumatisch) geen pretje omdat de ruggenprik niet goed werkte. Ik voelde dan ook pijn. Stoppen was geen optie. De enige optie was volgens de anesthesist mij in slaap brengen en dat wilde ik niet. De operatie ging (daardoor?) wel sneller dan de andere twee keer. Voor ik het wist lag ik op de verkoeverkamer, maar daar kreeg ik erg veel pijn in mijn buik. Ik kon ook binnen de kortste keren mijn voeten weer bewegen, wat kennelijk niet hoort en kon echt geen woord uitbrengen, terwijl allerlei mensen tegen me aan het praten waren. Uiteindelijk hebben ze me platgespoten met morfine en toen ging het langzaamaan beter. Dat Leonore bij me kwam liggen en zo ging drinken maakte veel goed!
De grote broers vinden hun nieuwe zusje erg schattig en lief en willen haar de hele tijd aaien. Tegelijkertijd zijn ze allebei een beetje van slag, maar dat was te verwachten.
Met mij gaat het nu best goed, ik ben erg moe, heb nog wel wat pijn, maar zit voor mijn doen redelijk op een roze wolk, iets wat ik tot nu toe nog niet echt heb ervaren. De kraamverzorgster is echt top, de leukste die ik tot nu toe gehad heb. Normaal kan ik ze wel de deur uitkijken maar met haar houd ik het wel tot komende woensdag uit, want ik heb nog wel een verlenging gekregen.
Foto's staan nog niet op de laptop, dus die kan ik helaas nog niet leveren ....
En via deze weg ook nog bedankt voor al jullie felicitaties!!!

