En op zich vind ik dat niet erg. Vaak als ik naar hem toe ga en zeg dat hij lekker moet gaan slapen doet hij dat wel. Hij heeft zo'n wekker met van die ogen die open en dicht kunnen dus hij weet wanneer de dag begint en wanneer het nacht is.
Regelmatig heeft hij groeipijn. Ten minste dat denk ik. Hij huilt dan echt alsof hij pijn heeft en ligt opgekruld in bed met zijn armen rond zijn benen en als hij iets gekalmeerd is zegt hij dat zijn benen/voeten pijn doen.
Maar heel vaak weet ik het niet, als ik het zie gebeuren begint hij al te gillen voordat zijn ogen echt open zijn. En hij reageert dan nergens op is niet voor reden vatbaar en gaat alleen maar hysterischer gillen. We hebben al van alles geprobeerd, even bij hem liggen, lang op schoot houden tot hij kalm is, Boos worden, iets afspreken zoals als hij niet gilt gaan we naar de speeltuin.
Niks lijkt te helpen en ik weet het zo lang zamerhand niet meer. Die gilnachten beginnen me op te breken. Ik word er bozig van en dat wil ik niet. C. slaapt ook niet door en met straks weer een kleintje begin ik er toch wat tegen op te zien. En nogmaals het wakker worden vind ik niet erg maar dat gegil daar kan ik niet meer tegen
