Twijfel 'normaal' gedrag

[mijadja]

Met de kerst word onze dondersteen, a la 'Chucky', alweer drie..En volgens mij al vanaf dat hij geboren is heeft hij toch bepaalde gedragingen dat ik mij regelmatig afvraag of hij normaal 2jarig gedrag vertoont of dat er misschien toch een tikkeltje meer aan de hand is. En zoja, hoe ik handvatten kan krijgen om daar me om te kunnen gaan. Vaak word er gezegt dat het een heul pittig jochie is, vanaf dag drie zei de kraamverzorgster; ik zag dat er iets onder hing, maar kwa gedrag zou je zweren dat het een meisje is!!'. Zijn driftbuien, die rustig een uur tot drie kwartier duurden, zonder enig aanwijzing, zijn niet meer zo heftig aanwezig. Ze zijn er nog wel, maar blijkbaar kan hij zich nu wel beter uiten en mag hij even uitrazen op de gang. Het hoofdbonken heeft plaatsgevonden voor een kussen, da's ook weer fijn. Hij is erg van de structuur geweest, en is dit nog. Toch is het toch aan mij om hem te leren dat het leven niet alleen uit structuur bestaat en dat het ook wel eens anders kan lopen dan dat je had verwacht. That's life, toch??
Even een aantal dingetjes waarbij mijn vragen weer opkomen; de auto van te voren starten, zonder dat wij erin zitten(warm draaien) bijvoorbeeld; gieren en brullen..
Tijdens het rijden even de handen van het stuur(jaja, niet verstandig, maar soms moet je even klappen ), totale paniek.
Mama/oma, wie dan ook die meezingt met een liedje; woest, zéér woest.
Dezelfde liedjes op een cd, maar dan andere volgorde; woest.
Hij heeft nu tijdelijk een ander ledikantje, en hij kon mij toch niet duidelijk maken waarom hij niet goed in zijn bed lag, maar werd echt boos. Uiteindelijk bleek dat er een stukje van een spijl afwas waarbij hij voelde, voelde dat dit dé spijl was en zei; is nu goed mama..
Zo is hij ook heel dwangmatig met dingetjes, en als het anders loopt, word ie weer heel boos. Was ie er altijd heel goed van bewust als er iets veranderd was/is in huis en zeer gevoelig voor spanningen.
Vertelt ie met trots dat ie een opdracht heeft voltooid, bijv doekje opruimen, als ik dan zeg, 'goedzo', word ie woest!! Slaan, schoppen en word vervolgens heel verdrietig..
Zo is het ook een heel lief ventje hoor, super sociaal, zacht voor babies, deelt graag, en kan zó goed luisteren(als ie wil ). Ja, er werd zo vaak gezegd dat hij grenzen nodig had, ik ben zelf best heul kritisch maar grenzen krijgt ie zeer zeker en duidelijk. We hebben nu net weer twee van die dagen gehad, het zuigt zo en word er soms zó moe van. Iemand tips/ideeën of is het een te-warrig-verhaal geworden? Ik wissel graag ideeën dus spui maar

[Jo Jo]

Tja, vanaf een afstand is het moeilijk inschatten, maar het lijkt mij wel handig om gebruik te maken van de mogelijkheden die het CB of CJG oid biedt. Inloopspreekuur opvoedingsvragen oid. Dan kan er iemand eens écht meekijken.

En eh.. verder... sterkte met je pittige kleine!

Groet,
Joke

[mama van b en c]

tja wat is normaal?

B. is ook vaak woest om de raarste dingen en kan dat lang vol houden.

Maar niet om de dingen die jij omschrijft. Als je handvaten wil kan het CB of CJG je inderdaad helpen en kunnen zij misschien ook beter beoordelen of dit normaal gedrag is voor jou mannetje of dat er toch meer aan de hand is

[Gera]

Los van het feit dat ik geen deskundige ben, kan ik zo van een afstand echt niet inschatten of het nog binnen de normale grenzen ligt of niet. Ik herken wel eea van Sander.

Sander was een huilbaby en is nog steeds heftiger dan een gemiddeld kind, hoewel hij het ondertussen zodanig goed kan kanaliseren dat het buitenshuis niet opvalt en ook thuis weinig problemen meer geeft. Toen hij een jaar of 3 was had hij ook vreselijke driftbuien, soms moesten we hem echt in de houdgreep houden totdat hij rustiger werd omdat hij anders zichzelf of anderen pijn deed of dingen kapot maakte. Meestal ging het alleen maar om iets dat anders ging dan hij in zijn hoofd had. Veel dingen konden we voor zijn, door hem 's avonds te vertellen wat er de dag erna zou gaan gebeuren, hem steeds vooraf te melden wat er zou gaan gebeuren (je mag nog even dit afmaken en daarna gaan we plassen schoenen aandoen, jas aandoen en dan weg), etc. Eventuele onzekerheden vertelden we hem ook van te voren en wat dan het alternatief was (we gaan boodschappen doen en dan kijken of ze chocopasta hebben, als de chocopasta op is dan nemen we hagelslag mee). Dit werd op gegeven moment een gewoonte voor ons, we hadden niet eens meer door dat we het deden. Toen Sander net naar school ging heeft hij bij de BSO een flinke uitbarsting gehad, ze hadden pizza gemaakt en kregen die pizza voorgeschoteld tijdens de lunch ipv een boterham en dat was hem niet verteld, dus hij wilde een boterham.

Ondertussen is Sander een stuk rustiger en kan hij best goed omgaan met dingen die anders lopen dan verwacht, alleen als hij moe is wil hij nog wel eens een driftbui krijgen omdat iets niet helemaal gaat zoals hij in zijn hoofd had.

Bij Sander is het dus normaal gedrag van een wat heftiger dan gemiddelde 3-jarige geweest. Of dat bij jullie ook zo is of dat er echt iets is, is voor mij niet beoordelen, daarvoor moet je misschien bij de profs langs. Krijg je ook signalen uit je omgeving (peuterspeelzaal, kdv, oid)?

[Ves]

Vermoeiend he? Uiteraard kan ik van een afstand ook niet zeggen of het normaal is of niet. Met psz/kdv, CB of evt. opvoedbureau van CB bespreken lijkt me een goede tip. Ik zit met vergelijkbare vragen over V1ncent. Hij heeft ook regelmatig heftige driftbuien om (ogenschijnlijk) niets, hoofdbonken, dwangmatig gedrag etc. En ook hij was van het begin af aan heftiger dan sommige andere baby's.
Wij zijn via cb, opvoedbureau, uiteindelijk bij ggz beland, voor verdere diagnostiek, behandeling (floorplay) en praktische handvaten. Het is bij ons op dit moment en op deze leeftijd nog niet duidelijk of er werkelijk meer aan de hand is (mogelijk ASS) of een heftige vorm van "normaal" peutergedrag, maar ik ben wel heel erg blij met de begeleiding die we nu krijgen. Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat dit traject ook bij jullie aangewezen is.

[Chabeli]

het is van een afstand inderdaad lastig te beoordelen. Het klinkt als een erg pittig mannetje. Veel is erg herkenbaar hoor, dus ik kan niet zeggen of het normaal is of niet. Wel kan ik je een paar vragen/tips meegeven om over na te denken:

- hoe gaan jullie om met zijn dwangmatige trekjes? bijv: Tomás kan dat ook erg hebben en wij besteden er eigenlijk geen aandacht aan. Als hij iets per se op een bepaalde manier wil hebben, prima. Zolang het ons natuurlijk niet belemmmerd oid. Het leidt bij ons dan ook nooit tot driftbuien.
- hoe gaan jullie om met structuur en veranderingen? Zoals eerder gezegd: het helpt bij kinderen heel erg als je ze voorbereidt op dingen die gaan komen en op afwijkingen in de normale gang van zaken. Hier wordt alles vantevoren gezegd (maar niet te ruim vantevoren, want anders wordt hij weer ongeduldig). Dus zoals Gera zei: morgen gaan we zus en zo doen, vandaag gaan we eerst dit doen, dan dat. Alles stap voor stap. Dat helpt heel erg, hij wil erg graag weten waar hij aan toe is.
- liedjes meezingen: vind ik zelf ook erg irritant Als ik muziek mooi vind en ik wil het graag luisteren, kan ik erg gefrustreerd raken als iemand erdoorheen tettert. Hoe gaan jullie hier mee om? Ik voelde me als kind bijv noooit serieus genomen, waardoor ik juist erg gefrustreerd raakte. Tomás houdt er ook niet van als wij meezingen met de radio. Stom of niet, wij respecteren dit wel. Klein of niet, ik vind dat ook kinderen serieus genomen mogen worden wanneer zij aangeven iets niet prettig te vinden.

Verder lees ik veel frustratie in je zoon. Kan hij zich goed uiten, praat hij al goed? Het lijkt alsof hij niet kenbaar kan maken wat hij wil of kan en alsof hij zich niet serieus genomen voelt. Vooral dat stukje van "goed zo". Misschien voelt hij zich dan erg opgelaten? Of denkt hij wel: dit is normaal gedrag, hier hoor ik niet voor beloond te worden? Ik zeg maar wat hoor. Het deed mij best denken aan de keren dat ik op school ergens om beloond werd, terwijl het voor mij o zo simpel en logisch was. Ik kon daar best van slag van raken.

Sterkte in ieder geval, het is niet makkelijk!

[marjolein62b]

Hoe is hij in oogcontact, in luisteren en in vragen.

Het gedrag dat je beschrijft herken ik zowel in Joep als in Maartje.

Joep zat op dat moment ook erg in zijn eigen wereld en was dan niet te benaderen.
Maartje maakt oogcontact, klets je de oren van het hoofd en eist op al haren vragen antwoorden.
Joep niet, Hij kon iets vragen, terug keren in zijn eigen wereld en niet wachten op het antwoord.

Met Joep was vooral het leven in zijn eigen wereld gedrag aanleiding om hulp in te schakelen, dat hij toen te weinig structuur kreeg had ik nog niet door.
Maartje is ook echt van de structuur maar er is dus ook heel veel structuur nu standaard in huis. Soms maak ik mij zorgen over Maartje maar zolang ze zo goed en correct reageert ga ik er nog even vanuit dat dat normaal peutergedrag is.

Ik kan je niet adviseren. Wat ben ik blij dat ik dat voor Joep gedaan heb, we het op tijd gezien, dus eigenlijk wil ik zeggen bij twijfel ga eens informeren. (bij ha, cb of ggz).

Maar ja voor Maartje neem ik ook nog geen stappen hoewel ik wel twijfel af en toe.

Leg uit, schep verwachting, en als je kunt volg hun structuur.

[mijadja]

ik ben blij met alle reacties die ik lees. Ik zal proberen wat te beantwoorden.
Overleg met het CB had ik al. Zij gaf inderdaad aan dat ik hem veel meer direct en korter, voor hem begrijpbaar in elk geval, moest vertellen wat we gingen doen. Hem de tijd geven om over een opdracht oid na te denken en het één en het ander aanelkaar te koppelen. Die chocopasta voorbeeld heb ik inderdaad ookal meegemaakt in de winkel, maar dan met iets anders wat ze niet hadden. Mén, wat een drama en tevens vond ik het heel zielig..
Maar het hele korte; na het broodje opeten gaan we..of als mijn koffie op is dan..En dat helpt wel enigzins.
Op de kdv en bij de oppas vinden ze het juist zo'n lief jochie, zo vertederend met de kleintjes en bij de oppas zorgt ie nooit voor problemen, dat is maar 2 keer voor gevallen, en hij luisterd zo goed Oppas is het wel opgevallen met bv de jas op bepaalde manier aandoen evenals de schoenen en kan ie flippen bij 'nieuwe' dingen. Niks is leuk behalve als het er een poosje staat en gewend is. Nu bv een sneeuwpop die danst en muziek maakt. De 1e keer schreeuwde ie moord&brand, handen voor de oren en rilde het uit. Sneeuwpop staat er een paar dagen en nu is het goed en speelt ie dat ding eindeloos af(joehee )
Maar heeft dit ook gehad met sneeuw, zand, gras, bladeren waar je doorheen kan en mag rennen, en wind.
Mét laarzen mag je door de plassen maar als je met schoenen per ongeluk door een plas moet, mén, gáán we weer..

Als baby was hij inderdaad ook een huilbaby, wat ik nooit als zodanig heb herkent want hij sliep 's nachts wel ..En als baby gewoon al heel 'vast' in structuur.
Met dwangmatige trekjes probeer ik ook geen aandacht aan te geven maar ik kan het niet altijd negeren, en dan vind ik de driftbui wel weer te verklaren.
En ik neem zijn uitingen wel serieus, dat vind ik ook belangrijk en herhaal ik keer op keer ook hoe hij kan reageren ipv te stieren en woest te worden. Nu zegt hij ook 'vind ik niet leuk', dat scheelt weer. Zegt hij wel dat hij boos is of verdrietig, of boos op mij of boos omdat ie verdrietig is(zó schattig)
Frustratie is ook wat ik denk. Altijd al dacht. Hij is goed in spreken en kenbaar maken wat hij wil of niet wil, ik vind ook belangrijk dat zijn stem/mening telt omdat dat bij ons thuis ook niet altijd zo was. Het stukje van belonen weet ik niet. Ik ben niet uitbundig, ook niet als hij supertrots vertelt wat hij gedaan heeft, maar ik zeg wel 'dat is goed van je' op en 'normale' toon zeg maar. Maar ook dat lijdt tot een woede-uitbarsting..
Ach, hij heeft een gebruiksaanwijzing en als je die kent valt het wel mee en soms weet ik even niet meer waar die ligt

De wijkverpleegkundige had het voor een half jaar terug over zo'n video-opname-iets(naam vergeten). Ik had het al een keer voorbij zien komen hier..Weet nog niet zo goed wat ik daarvan moet vinden.
Ik was benieuwd hoe jullie erover dachten en heeft het ook gewoon erg veel te maken met hoe ik mij voel natuurlijk. Maar is het wel een energievretertje haha. Dank jullie voor de reacties!
Oja, oogcontact is wel goed, dat maakt ie wel. Hij zit wat dat aangaat niet in een eigen wereld.

[Gera]

Op de kdv en bij de oppas vinden ze het juist zo'n lief jochie, zo vertederend met de kleintjes en bij de oppas zorgt ie nooit voor problemen, dat is maar 2 keer voor gevallen, en hij luisterd zo goed

Dat had Sander idd ook op die leeftijd (als baby wel een extra gesprek op het kdv gehad omdat hij zoveel huilde), hij gedroeg zich elders bijna perfect, maar thuis kwam dan alles eruit. Op zich een compliment, thuis voelt hij zich veilig. Aan de andere kant leverde het bij Sander ook spanningen op om zich elders zo goed te gedragen en dat kwam er thuis dan extra hard uit.

In ieder geval lijkt je zoon me wel een kind om in de gaten te houden, want hoewel het 'gewoon' peutergedrag kan zijn, kan er ook meer achter zitten. Als hij straks naar school gaat zal het ook wel even heftig worden, op school is alles nieuw en anders.

[mijadja]

Dat had Sander idd ook op die leeftijd (als baby wel een extra gesprek op het kdv gehad omdat hij zoveel huilde), hij gedroeg zich elders bijna perfect, maar thuis kwam dan alles eruit.

Jaaaaaaaaaa, alsof je R. beschrijft!! Daar heb ik ook een extra gesprek gehad omdat hij zo moeilijk kon wennen en veel huilde!!
In de gaten houden doe ik zeer zeker, hij heeft gewoon trekjes waarbij ik mijn wenkbrauwen optrek..Bedankt!

[lotte]

Hier ook herkenning. Julian is ook altijd al een pittig kereltje geweest, en een huilbaby.
Ik heb geen tijd om er heel erg over uit te wijden, maar ook ik vraag me wel eens af of z'n gedrag normaal is, of hij niet veel drukker is dan andere kinderen. Hij kan zich slecht concentreren, driftbuien en wil geen oogcontact maken als ik hem 'streng' toespreek.
Toch heb ik overwegend het gevoel dat het een fase is en ik kies er op dit moment voor om er niks mee te doen, omdat ik aardig m'n weg heb gevonden met hem.

[Denise]

Je hebt een pittige peuter en de dingen die je beschrijft komen erg overheen met mijn heetgebakerde peuter van drie.
Vooral die eindeloze driftbuien. Maar als baby was Roan eigenlijk een ontzettend mak lammetje.
Dus ja wat is "normaal", wat zegt je moedergevoel? Ik geloof sterk in het moedergevoel, dat onderbuikgevoel.
En daarnaast maakt het uit of het gedrag normaal is of niet, als jij het niet handelbaar vind dan kun je daar dus ondersteuning bij zoeken of het nou past bij de leeftijd of niet.