Nee fase vind/vond ik ontzettend grappig, het is zo duidelijk een eigen mensje aan het worden. Willen zich losmaken en hebben je tegelijkertijd zo hard nodig. Maar ik vroeg me ook wel af of er geen andere manier was dan de hele tijd 'nee' uitlokken. Blijkbaar stelde ik veel gesloten vragen. Ik ben daarom veel meer in keuzes gaan vragen en soms is de keuze: of je komt nu zelf of mama pakt je op dus veel keuze is het niet maar het alsmaar 'nee' hield eigenlijk heel snel op. Het is ook wel grappig, heb nu ook veel dubbele exemplaren van zaken. Wil je drinken in deze of deze beker, wil je tanden poetsen met deze of deze borstel, etc. Keuzes binnen grenzen dus want er moet wat gedronken worden en er moet tanden gepoetst worden.
En hier is de truc bijvoorbeeld:
ik: zal ik je naar bed brengen?
J: nee
ik: dat is goed hoor, maar over 5 minuutjes zet ik de TV uit en breng ik je naar boven
Gegarandeerd dat binnen 1 minuut de TV door hem uit is gezet en hij naar boven loopt, compleet met het gevoel dat hij hier mooi toch even de controle had en niet ik
Grenzen zoekt hij zeker nog op hoor, de fase is niet voorbij maar hij verloopt op deze manier geregeld een stuk soepeler.