Mijn kinderen werden ook altijd huilend wakker. Gelijk krijsen. M arijn begint nu wel af en toe gewoon "mama" te roepen maar dan wel op een heel zielige toon. A nne heeft het ook altijd gehad maar ik weet echt niet meer wanneer ze daar mee gestopt is. Volgens mij pas rond een jaar of 3.
Ik ben ook altijd verbaasd over moeders die vertellen dan hun kind rustig nog een half uur speelt in bed als ze wakker zijn geworden. Dat ken ik dus echt niet. Wakker = huilen = ik wil er nu uit!
W ilma mama van A nne (4 feb 08) en M arijn (2 juni 10) Mijn haakblog
Toen David 1,5 was stond hij voor het eerst op en kwam naar mij toe zonder een kik te geven. Als hij goed in zijn vel zit doet hij dat nu ook. Maar bij nachtmerries e.d. krijst hij wel.
Ik (of Jaap) blijf er trouwens altijd bij totdat hij slaapt en toch kreeg hij opeens het vertrouwen dat ik er gewoon nog ben.
@wilma: dat verbaast mij ook altijd, vooral bij babies. Onvoorstelbaar.
Nina, moeder van David 29-09-2009 en Sem 26-08-2012
Ja, herkenbaar, bij onze oudste. Ik was stomverbaasd dat R3ns nooit huilend wakker werd, maar lekker ging brabbelen. Weet niet meer hoe lang het bij Br@ndt heeft geduurd, denk wel dat hij zo'n 2 of 3 jaar was toen het ineens stopte.
bij b ben ik bij het inslapen gebleven tot ik 37 weken zwager was van c. daarna bij beide nooit meer bij gezeten. het er bij zitten bij b. maakte trouwens geen verschil wat betreft het krijsen
Yanick is volgens mij wel tot zijn 3e huilend wakker geworden. Misschien een beetje overdreven, maar zeker gedurende zijn hele babytijd en dreumestijd werd hij huilend en krijsend wakker. En pas na zijn 3e verjaardag durfde hij zelf zijn bed uit te komen en naar ons toe te komen. Dus tot die tijd ging hij ons roepen bij het wakker worden.
Hoe anders was/is Daniel... bij hem heb ik dus wel meegemaakt dat hij als baby vrolijk wakker wordt. Als ik dan voorzichtig (om hem niet wakker te maken) om de hoek keek in zijn kamertje, zat hij vrolijk in izjn bed te spelen. Geen idee hoe lang hij dan al wakker was.
Evy leek Daniels pad te volgen, maar is sinds een maand of 2 toch Yanick's pad ingeslagen.
Hier ook hard gekrijs bij het wakker worden . Wel bemoedigend om te horen dat er kinderen zijn die er op een gegeven moment zelf mee ophouden (rond hun 3de, niet pas rond hun 18de... ). Overigens heb ik gemerkt als ik langere tijd bij hem heb gelegen (doordat ik zelf naast hem in slaap ben gevallen) en hij wordt wakker nadat ik zelf wakker ben geworden, dat hij toch ook wel enige momenten stil/rustig wakker is, voordat hij het op een schreeuwen zet. Misschien is dat bij jullie ook wel zo, maar krijg je dat niet mee.
Je doet niets fout hoor! Bij ons is er een die nog steeds huilend wakker wordt. We doen het bij haar niet anders dan bij de andere twee. En toch... Het zit in haar persoontje.
Groetjes van K r i s t e l, moeder van E v e l i e n (24 apr 2008), T o s c a (30 okt 2009) en A b e l (29 aug 2011)
Ik heb 2 collega's en een schoonzus waarvan 1 van de kids huilen/krijsend wakker worden/werden. Deze kids hebben in tegenstelling tot hun broers in het ziekenhuis gelegen/trauma? gehad in de eerste 3 maanden van hun leven.
Je hoor ook wel eens verhalen dat kindren een traumatische 'herinnering' hebben aan de bevalling.
Gerrie, (pleeg)moeder van J (2005), H (2006), E (2007), M (2009) en S (2013) en soms een crisis plaatsing.
Soms kan de oplossing heel simpel zijn. Neline huilde/krijste altijd zodra ze wakker werd. Op een gegeven moment, ze was nog geen twee, heb ik haar verteld dat als ze wakker wordt en wil dat we komen dat ze ook gewoon mama kan roepen. Sindsdien doet ze dat. Af en toe vergeet ze het weer en dan ga ik weer gewoon op het gehuil af en herhaal de boodschap nog een keer .
Marije
Laurens (17 maart 2006) en Neline (1 december 2007)
Gerrie schreef:Ik heb 2 collega's en een schoonzus waarvan 1 van de kids huilen/krijsend wakker worden/werden. Deze kids hebben in tegenstelling tot hun broers in het ziekenhuis gelegen/trauma? gehad in de eerste 3 maanden van hun leven.
Je hoor ook wel eens verhalen dat kindren een traumatische 'herinnering' hebben aan de bevalling.
Hmmm Finn heeft heel veel in het ziekenhuis gelegen maar hij is nog nooit krijsend wakker geworden. Bevalling was ook geen pretje
Mijn kinderen worden idd bijna altijd lekker brabbelend wakker. Ook het naar bed gaan en nog niet gelijk in slaap vallen is eigenlijk geen probleem.
Wel fijn voor je om te horen dat jullie C niet de enige is die dit doet.
Liv huilt alleen in bed als ik haar wakker maak uit haar middagdut. Dan heeft zij echt een mega middaghumeur.
Ik denk dat het overgaat als ze zelf hun bed uit kunnen. Dat konden ze bij ons al met 1,5 en 2,5 (stapelbed gekocht) en dan trippelden ze naar ons bed. Dat zijn ze jaren blijven doen, een van ons ging dan mee naar beneden. Pas nu Vincent 6 is trippelt hij rechtstreeks naar beneden
M ariëtte, mv van V incent (09-09-2005) en L aura (30-11-2006)
Nee, jullie doen niets fout.
Lucas sliep altijd brabbelend in en werd altijd brabbelend wakker. Kwam geen gehuil aan te pas, zelfs niet toen hij middenin zijn eigen overgeefsel wakker werd
Robert daarentegen werd áltijd krijsend en gillend wakker( zo'n 5x per nacht tot hij ruim 2,5 was). Geen idee waarom dat altijd zo ging. Ben toen ook een paar ker bij de ha geweest om zijn oren na te laten kijken maar dat was het ook niet.
Vincent werd ook altijd wel huilend wakker maar was lang niet zo hysterisch als dat Robert was. En dat was alweer een verademing
Linda mv Lucas 11/10/2000, Robert 24/12/2002 en Vincent 12/11/2006
Ik denk dat het overgaat als ze zelf hun bed uit kunnen. Dat konden ze bij ons al met 1,5 en 2,5
Dat is het ook niet. Beide jongens kunnen al vanaf anderhalf zelf hun bed uit, ze liggen sinds die tijd in een groot bed.
het is wel zo dat ze er van ons pas uit mogen als het ochtend is. B. weet dit door middel van een oogjes wekker. C. is afhankelijk van wat wij zeggen. Wellicht is zo'n wekker voor hem ook een oplossing?
Sommige kinderen worden erg bang van de overgang tussen slaap en wakker worden. P ieter werd ook altijd huilend wakker. Ook al stond ik naast hem, hij begon altijd hard te huilen. Dat heeft tot 2,5 jaar geduurd. Gelukkig was hij er 's nachts al iets eerder vanaf en wist hij al vrij snel dat hij toch altijd naast me lag. Maar ik heb geregeld stijf van schrik rechtop in bed gezeten als hij naast me ineens zo begon te krijsen.
je doet niks fout.
kinderen waarbij heel veel in het koppie omgaat hebben dat.
Espen heeft dit ook en ik weet dat Yannick van Artcoco dit ook had als kleintje. En beiden zijn heel slimme kereltjes.
Hanne schreef:je doet niks fout.
kinderen waarbij heel veel in het koppie omgaat hebben dat.
Espen heeft dit ook en ik weet dat Yannick van Artcoco dit ook had als kleintje. En beiden zijn heel slimme kereltjes.
die conclusie had ik nog niet getrokken, maar idd dit gaat/ging voor P ieter absoluut ook op.
J werd tot 3,5 jaar krijsent wakker en snachts ook vaak. Nu heeft hij af en toe nog snachts dat hij rechtop gaat zitten en alleen maar krijzen Hij ging ook huilend slapen.
P wordt huilend wakker, soms steeds harder, soms later mama roepen. Ze gaat slapen zonder te huilen, maar te brabbelen of gewoon gelijk slapen.
Ik ben blij te lezen dat het waarschijnlijk niet aan ons ligt. Ik heb wel een tijdje gedacht dat ze te weinig aandacht van ons kregen of dat het erger was als wij ze te haastig op bed wilden leggen of even iets anders deden dan het gebruikelijke ritueel, maar dat lijkt het allemaal niet te zijn.
wel denk ik dat het inderdaad een soort van angst of verwerken is van de dag of van spannende dingen.
hmmm maar wachten tot het overgaat dus...
. Wel bemoedigend om te horen dat er kinderen zijn die er op een gegeven moment zelf mee ophouden (rond hun 3de, niet pas rond hun 18de... 
). Overigens heb ik gemerkt als ik langere tijd bij hem heb gelegen (doordat ik zelf naast hem in slaap ben gevallen) en hij wordt wakker nadat ik zelf wakker ben geworden, dat hij toch ook wel enige momenten stil/rustig wakker is, voordat hij het op een schreeuwen zet. Misschien is dat bij jullie ook wel zo, maar krijg je dat niet mee.
.
