'gemeen' gedrag

[Jeanne]

Ik weet het even echt niet anders te omschrijven, want ik vind Y eno gewoon echt gemeen in zijn gedrag, soms. Hij kan best lief, en schattig, en behulpzaam, en zorgzaam zijn, soms, maar veel vaker doet hij echt stout, en zo langzaamaan weet ik niet meer hoe ermee om te gaan. Een aantal voorbeelden:
-hij stuurt expres dingen in de war bij het spelen, breekt bijvoorbeeld een hele constructie van Playmobil of Lego af waar de zussen mee bezig zijn, en doet rustig verder als zij of ik 'nee' roepen. Als ik hem weghaal, geeft hij snel nog een trap na, om de vernieling compleet te maken, of hij rent lachend weg.
-bij gezelschapsspelletjes pakt hij spullen van het spelbord, gooit expres de dobbelsteen ver weg...
-hij gaat expres voor zijn zussen staan als ze TV kijken
-aan tafel slaat hij minstens 1 keer per maaltijd naar zijn zus die naast hem zit (of naar mij, als we ze uit elkaar halen)
-hij gaat dansen op zijn stoel, kruipt op tafel tijdens de maaltijd
Maar het ergste vind ik: hij is regelmatig agressief, en dan uit het niets. Zijn ze leuk aan het spelen, mept hij opeens op het hoofd van zijn zussen. Zijn ze aan het knuffelen, wordt het opeens knijpen/krabben/... het is niet dat het echt onbewust is, want ze hebben geleerd om duidelijk te zeggen als ze het niet meer leuk vinden, maar hij gaat gewoon verder.

Hij moet dus regelmatig gaan afkoelen op het trapje, is al een paar keer naar de keuken verbannen om te eten enzovoort. Het lijkt hem allemaal niets te doen. De meisjes spelen niet meer graag met hem (who can blame them) en ik heb het gevoel dat ik de hele dag alleen maar corrigeer. Het is ook niet zo dat hij geen aandacht krijgt, want ik ben best veel met hem bezig, ook door positieve aandacht. Wat kan ik nog meer doen?

[Hanne]

ik denk dat hij het uit jaloezie doet. zijn zussen spelen samen met elkaar. hij kijkt toe of doet voor spek en bonen mee. ik denk dat dat hem dwars zit en dat ie dan gaat klieren.

[Jeanne]

ik denk dat hij het uit jaloezie doet. zijn zussen spelen samen met elkaar. hij kijkt toe of doet voor spek en bonen mee. ik denk dat dat hem dwars zit en dat ie dan gaat klieren.

Maar hij doet het ook als ik alleen met hem speel, of als hij met één van de meisjes alleen speelt, zelfs als hij het voor het zeggen heeft. Dan houdt jaloezie toch geen steek, wel?

[HeleenW]

Levi is net ietsje ouder dan Y en ik herken wat dingen die jij opschrijft alleen wel in veel minder heftige mate.
Ik weet dus ook niet of het deels bij de leeftijd hoort? Het wel meer zouden willen kunnen maar het nog niet kunnen?
Ik heb net L in de bijkeuken gezet omdat hij dus af en toe met speelgoed gooit (niet uit boosheid, maar gewoon zomaar) en dingen dan kapot gaan.

Ik zet hem in de bijkeuken en ga na die tijd met hem praten. Ik heb soms ook het idee dat het niet helpt/dat hij het niet erg vind, maar ik ga er gewoon mee door. Ze hoeven van mij nooit overstuur te raken van een 'straf' o.i.d.
Ik hoop door hem uit de situatie te halen en daarna met hem te 'praten' dat de kwartjes gaan vallen.

Ik heb verder geen tips, ik herken het gedrag ook niet van Joas...

[Chabeli]

Je beschrijft Tomás een tijdje terug. Ik zat toen ook behoorlijk met mijn handen in het haar. Wat we ook deden, niets leek te helpen en niets kwam aan. De dagen thuis met hem waren echt niet leuk en ik zag er dan ook behoorlijk tegenop.

Wat hier iets heeft geholpen is meer een duidelijkere regels. Hij is nu eenmaal een kind dat steeds grenzen op zoekt, wat mag wel en wat niet. Erg duidelijk en consequent zijn heeft hier wel wat verschil gemaakt. Op zich waren we het al hoor, maar hij had toch net iets meer nodig.

Zo zijn we weer terug naar een vast dagritme met vaste eetmomenten. Ontbijt, tussen 9-10 fruit, lunch rond 12 uur, rond 14.30 iets lekkers en eten om 17 uur. Vaste momenten voor tv, vaste momenten voor 1 op 1 aandacht (hier is dat als Sara slaapt), etc. Duidelijkere regels omtrent 'straf', bijv 1 waarschuwing, tweede keer moet je binnen 3 tellen luisteren en anders volgt er een 'sanctie'(van het afnemen bij bijv gooien met spullen tot het op de gang staan bij slaan e.d.). Wij proberen wel alles zo positief mogelijk te formuleren, dus bijv bij het spelen met eten zeg ik: "eten is neit op te spelen. OF je eet, of je bent klaar en je bord kan naar de keuken." ipv "niet spelen met je eten anders neem ik je bord af."

Verder gaat het hier een stuk rustiger nu Tomás weer een sprongetje heeft gemaakt. Het lijkt wel alsof hij gefrustreerd was dat hij bepaalde dingen nog niet goed snapte, zoals de cijfers, letters en klok kijken, terwijl hij het wel heel graag wilde leren. Nu kan hij ineens alle cijfers, kan hij klokkijken (hele uren) en begint hij met lezen van letters en kleine woorden. We hebben ineens een veel rustiger mannetje in huis die zichzelf ook uren kan vermaken met allerlei fantasie-spellen. Wellicht speelt zoiets ook bij jullie mannetje?

Sterkte ermee, het is echt niet makkelijk zo he!

[monika]

Kwestie van impuls controle. Wat al gezegd is; duidelijke regels en consequent zijn. En een hele lange adem hebben. Ik denk soms dat jongetjes meer moeite hebben met impuls controle dan meisjes, maar weet niet of het waar is. Echt het komt wel goed.

En kan je de kinderen niet bij voorbaat uit elkaar houden met eten door de tafelrangschikking te veranderen? Ik krijg medelijden met je dochter dat ze bij elke maaltijd een mep krijgt.

[lotte]

Je beschrijft precies Julian, maar die terroriseert z'n kleine zusje. Uit het niets een duw, op haar zitten, met dingen smijten...om gek van te worden!

[mama van W]

Hier hetzelfde, het valt me op dat ze allemaal rond dezelfde leeftijd zitten (dec 2008, jan 2009). Ik denk dat bij ons ook de sleutel zal zijn om heel consequent en nog duidelijker regels te stellen.

[HeleenW]

Ik ben vorige week 1 middag heel duidelijk en streng geweest voor L en sinds die tijd.... is hij t liefste mannetje wat ik me maar wensen kan. (met nog maar kleine dingen die makkelijk te corrigeren zijn)
Het was een ontzettend zware middag waarbij L heel veel heeft gehuild en ik uit pure wanhoop hem 2 keer in z'n bed gegooit (nouwja.. niet gegooit, maar in ieder geval niet liefdevol ingestopt) heb. En hij heel doelbewust toch 1 tik voor z'n achterste heeft gekregen.

Ondertussen nog een buurvrouw opgezocht om even m'n hart te luchten en die heeft een zoontje ook van deze leeftijd en die moedigde me aan in wat ik aan het doen was. EN ook manlief nog gebeld om m'n hart te luchten maar ook van hem kreeg ik steun. En sinds dien lijkt het kwartje te vallen en is hij gewoon te corrigeren met een paar woorden! Het is weer veel gezelliger, hij is veel liever en als zich wat voordoet valt er gewoon te praten.

Het was ook absoluut niet mijn doel om er zo'n middag van te maken maar hij haalde het bloed onder m'n nagels vandaan en ik ben eigenlijk alleen maar consequent geweest in wat ik afgesproken had. Hij mocht namelijk met macaroni spelen in de speelkamer. Dat was ontzettend leuk. Maar ik had gezegd dat hij het weer op moest ruimen. En ja.... daar ging het mis. En ik had hem best willen helpen maar vanaf het moment dat ik zei dat hij op moest ruimen wilde hij niet, ging hij huilen, hij kon het niet enz.

[Kimmie]

jeetje... of het zot in het weer of het ligt aan het jaartal!
Hier ook een erg dwarse, lastige peuter.... nee! niet luisteren, huilen, boos en dwingend/eisend praten/roepen/schreeuwen...
Gister idd een dag gehad waarop de grenzen meer dan duidelijk werden besproken en uitgevoerd, met heel veel gehuil en boosheid tot gevolg... maar jeetje wat kost dat een energie, voor beide volgens mij.... ik hoop dat het vandaag beter gaat... pppffffft....

[wennetje]

Het was ook absoluut niet mijn doel om er zo'n middag van te maken maar hij haalde het bloed onder m'n nagels vandaan en ik ben eigenlijk alleen maar consequent geweest in wat ik afgesproken had. Hij mocht namelijk met macaroni spelen in de speelkamer. Dat was ontzettend leuk. Maar ik had gezegd dat hij het weer op moest ruimen. En ja.... daar ging het mis. En ik had hem best willen helpen maar vanaf het moment dat ik zei dat hij op moest ruimen wilde hij niet, ging hij huilen, hij kon het niet enz.

Herkenbare strijd. En waarschijnlijk krijg je zo nu en dan weer zo'n nare strijd maar dan is die weer gestreden voor lange tijd. Het is niet leuk, je voelt je de afschuwelijkste moeder die er bestaat, maar dan is wel duidelijk dat JIJ de grenzen bepaalt.
Hier hetzelfde dus en op die hele enkele felle strijd na heb ik een goed corrigeerbaar jongetje, behalve als hij moe is of zoals vandaag niet helemaal lekker.