wanhopig op zoek naar structuur *update*

[Mare]

De situatie in het kort: Ik ben nog steeds ziek en kan alleen maar op bed liggen. Hierdoor gaat David maandag tot en met donderdag elke dag naar vrienden, familie, kennissen.
Maandag gaat hij altijd naar een vriendin die ongeveer dezelfde structuur hanteert als hier thuis en die ook nog kinderen heeft. Helemaal prima dus. Woensdag altijd naar mijn schoonmoeder, ook goed.
Dinsdag en donderdag zijn onze probleemdagen, wij vinden bijna niemand die dan wil en kan oppassen. Die dagen komt David moe, chagrijnig, overstuur, hyper terug naar huis.

Wij zijn al op zoek naar oplossingen en hopen dat hij binnenkort op donderdag naar de peuteropvang kan.

Maar het probleem nu is dat David zo wanhopig op zoek naar structuur is, dat hij thuis gewoon nog amper te houden is. Alles moet gaan zoals hij in het in zijn hoofd had en anders raakt hij helemaal overstuur. Hij kan bijvoorbeeld een uur lang huilen omdat hij niet zelf uit de auto mocht klimmen.
Maar ook verder moeten wij alles in 'overleg' met hem doen. Zomaar gedachteloos de vaatwasser dichtdoen kan niet want dat ziet hij als zijn taak. De deur wil hij dicht doen. 's Ochtends brengt hij mijn ontbijt, zet het op een bepaalde plek, bidt ervoor, zegt eet smakelijk Mama en pas dan mag ik eten. Ik moet het niet in mijn hoofd halen iets anders te doen, anders is de hele ochtend verpest.

Ik vind het zo zwaar en word er zo verdrietig van. Ik weet ook niet meer goed hoe ik hiermee om moet gaan. Ik zie de dingen voordat ze gebeuren, mijn man niet. Maar ik kan hem toch niet in alles zijn zin geven? Voordat er trouwens reacties komen, dat hij maar gewoon moet doen wat wij willen... dat werkt dus niet en daar worden wij allemaal ongelukkig van.

Ik weet niet of er iemand tips of herkenning heeft, maar ik wilde het iig even van mij afschrijven.

[Ilja]

Ik herken een heleboel. Maar ik los het denk ik anders op dan jij.
Huilt Yasmine omdat zij zelf uit de auto wilde stappen?
Prima, hop, terug de auto in en zelf eruit.
Kláár.

Wilde zij de vaatwasser dicht doen? Prima, terug open en haar laten doen.
Kláár.

Zomaar twee voorbeelden naar aanleiding van jouw verhaal. En denk nu niet dat ik de hele dag doe wat Yasmine wil, écht niet hoor. Maar ik heb een aantal jaren geleden geleerd "pick your battles" en dus ga ik niet over alles de strijd aan maar ga ik tot op bepaalde hoogte met haar mee.
Buiten de poort alleen fietsen bijvoorbeeld mag dan weer niet (duh!) maar eenvoudige dingen als uit de auto stappen en de vaatwasser dichtdoen....nee hoor, daar ga ik geen strijd meer over aan. Dan kom je in een negatieve flow waar je niet makkelijk meer uit komt.

Geef jezelf even de tijd om dit uit te proberen, het werkt écht!

[JasmijnLinde]

Wat Ilja zegt zijn ook mijn woorden.

De dingen die je nu noemt zijn geen hele grote dingen en er gebeurt niets ergs als je het hem wel laat doen of opnieuw laat doen. En zeker in jullie situatie zou ik niet te moeilijk doen. Inderdaad pick your battles. Ik heb al lang geleerd om niet overal om in discussie te gaan of problemen van te maken. Het blijft dan een stuk gezelliger.

[Esther]

Troost je met de gedachte dat het niet ligt aan jouw ziekzijn, maar aan de leeftijd. Maartje doet precies hetzelfde. En in veel dingen gaan wij er ook in mee, zoals Ilja schrijft. Wilbert heeft haar zelfs een poos lang als enige naar bed gebracht, omdat ik helemaal gek werd van de uitgebreide routine die tot op de seconde nauwkeurig uitgevoerd moest worden. Inmiddels is het bijna over, gelukkig.

Niettemin is het echt niet leuk als je moet 'leuren' met je kind om oppas te krijgen, ik wilde dat ik in de buurt woonde want dan was hij meer dan welkom. Hopelijk kun je snel weer alles zelf doen. En straks zijn jullie het allemaal weer vergeten maar is er wel een broertje of zusje voor David!

[Pauwtje]

Vervelend dat jij je nog zo beroerd voelt Moeilijk he, om dan niet zelf voor je kleine man te kunnen zorgen.
Ik sluit me helemaal bij Ilja aan, de voorbeelden die zij noemt, zou ik precies zo doen. Pick your battle. Bovendien, de dingen die jij noemt zijn denk ik voor een groot gedeelte kenmerkend voor de peuterleeftijd, en gaan wel weer over als hij groter wordt. Alles wat je noemt herken ik van Yanick en Daniel toen ze de peuterleeftijd hadden. Ik noemde ze halfgrappend regelmatig ‘mijn kleine autistjes’ (hopelijk stoot ik nu niemand hiermee voor het hoofd). Bij Daniel wordt het inmiddels eindelijk minder, en kunnen de dingen nu anders gaan zonder dat hij daarvan over de rooie gaat.

[Laris76]

Ik sluit me helemaal bij het bovenstaande aan. Onze jongste is 2 maandjes ouder dan jouw David en heeft ook van die momenten. Maar simpele dingen als deuren/kraan open dicht/auto in uit, maak je er niet druk over want dat kost jou ook veel energie wat helemaal niet fijn is als je zwanger bent. Toen ik erg missleijk was en de jongens van die buien hadden zei mijnman ook ga maar naar beneden, ik red me wel. Ik werd anders gillend gek bij wijze van spreken.

Sterkte!

[Liesje28]

Het wordt wat saai, maar ik laat Joas ook rustig nog een keer zelf uit de auto klimmen als hij dat wil. Ik heb die driftbui er niet voor over. Veiligheidsdingen, of dingen die ik echt wel of echt niet wil, die gebeuren op mijn manier, maar andere kleine dingen die Joas wil doen op zijn manier, bést.

[michelle]

Ook hier herkenning, en ook wij noemen Bram wel eens liefkozend autistje Ik ga erin mee voor zover dat geen gevaarlijke situaties oplevert. Maar wanneer ik slecht in mijn vel zit vind ik dat veel moeilijker dan normaal. Dus ik snap heel goed dat je hier nu zo mee zit, omdat je jezelf natuurlijk niet goed voelt. Knuffel!

[mama van b en c]

wzz

maar mijn man is als jou man, nou dan gaat hij de strijd maar aan, niet ik.

[Pauwtje]

wzz

maar mijn man is als jou man, nou dan gaat hij de strijd maar aan, niet ik.

Mijn man gaat/ging ook veel vaker de strijd aan dan in mijn ogen nodig is/was. Maar ik heb daar wel een goed gesprek met hem over gehad. Ik heb hem uitgelegd waarom peuters zich zo gedragen (iets met een grote wereld en de veiligheid van structuur enzo) en dat het je alleen maar veel moeite kost als ouder om daar niet in mee te gaan. Dat heeft wel geholpen. En wat ook helpt is dat er Yanick inmiddels volledig overheen gegroeid is, dus dat mijn man nu ook ziet dat het echt een leeftijdsgerelateerd iets was.
Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel van mijn man geleerd hebt. Soms heb ik nml de neiging om iets teveel mee te gaan met de grillen van mijn peuters. En van hem heb ik dan weer geleerd dat als er eens iets niet gaat naar de zin van mijn peuter, er ook geen man overboord is als hij even een poosje gilt.

[petra1969]

Heel herkenbaar. En net wat de anderen al gezegd hebben, over bepaalde dingen ga ik echt niet moeilijk doen. Dat levert meer frustratie op dan dat iets wat langer duurt. Cay wil zelf in zijn autostoel klimmen en dat laten we gewoon toe. Anders krijgen we hem echt niet in de stoel. De afwasmachine doet hij ook dicht, net als de wasmachine en de droger. Blijkbaar is het voor hem heel belangrijk dat hij zijn eigen ''taken'' heeft.

[Mare]

Ten eerste bedankt voor de herkennende berichten. Dat relativeert ook weer een stukje. Al moet ik zeggen dat het nu toch wel heel erg is. Moeilijk om het een in berichtje neer te zetten maar het gaat soms zo ver dat het niet meer leefbaar is in ons huisje

Dan, natuurlijk maken wij niet overal strijd van. Over het algemeen reageren wij met: oh wilde jij de vaatwasser dicht doen? Nou kom maar dan mag jij.... Enz. Maar dat is vaak dus al te laat.

En idd mijn man kan er minder tegen. Ik zie het groter geheel, hij alleen dat moment. Plus dat het om 7 uur als hij echt David weg moet brengen om op tijd op zijn werk te zijn ook niet echt handig/ leuk is.

Pff ik blijf maar hopen dat ik binnenkort weer voor mijn zoon kan zorgen

[Emma]

Wat de anderen al zeggen, ik laat Isla ook dingen zelf doen als ze dat per se wil....maar - is David meteen zo overstuur dat het weer opendoen van de afwasmachine en het dan door hem dicht laten doen niet meer werkt? Of is dat wel iets dat te proberen valt?

Ik kan me voorstellen dat het voor hem heel zwaar is om steeds ergens anders te zijn - en dat jij je zo slecht voelt helpt natuurlijk ook niet, het is dan lastig om helder na te denken over dit soort dingen en het te relativeren. Als je in de buurt woonde mocht je hem zo elke donderdag langsbrengen, maar ja, dat is een beetje ver.

Kun je misschien aan degenen die op de dinsdag en donderdag op hem passen een papiertje meegeven met een simpele dagindeling? Of David zelf meer voorbereiden op waar hij heen gaat en wat hij daar kan verwachten? Ik merk bij Isla dat als ik een dag van tevoren al meerdere malen uitgebreid vertel wat er gaat gebeuren, ze dingen veel beter aankan. ('dan gaan we naar de tandarts en dan gaan we eerst in de wachtkamer zitten en daar is speelgoed en dan gaan we naar binnen en gaan we hallo zeggen en dan gaat mama in de stoel zitten', etc etc - echt tot in het kleinste detail, heel saai maar het werkt hier echt.)

Ik hoop dat de tips die hier gegeven zijn een beetje werken, dat jullie snel vastere opvang kunnen vinden, en vooral dat je je toch beter gaat voelen!

(Ik vind het trouwens wel superlief dat hij je ontbijt brengt - hij wil duidelijk goed voor je zorgen!)

[Esther]

Ook hier herkenning, en ook wij noemen Bram wel eens liefkozend autistje

Over Maartje zeiden wij wel eens 'OCD'er'.

[wennetje]

Jahoor, hier ook een en al herkenning. Nu zal de behoefte aan structuur en controlebehoefte mogelijk wat sterker zijn door de onrust in zijn leventje maar het hoort ook gewoon bij de leeftijd. En tja, soms is het toch ook gewoon niet belangrijk genoeg om er een strijd over te maken, toch? Mij maakt het niet zoveel uit als de vaatwasser weer open moet omdat meneer dat voor zichzelf bedacht had. Ik vind dat niet 'zijn zin geven' maar hem een beetje controle geven.

Joris krijgt sinds dit speelt ook gewoon veel keuzes voorgelegd. Eigenlijk formuleer ik alles als een keuze terwijl ik toch hele duidelijke grenzen stel of duidelijk maak wat ik verwacht. Voorbeeld: jas aantrekken: 'Joris je mag kiezen, of je trekt zelf je jas aan of mama doet je jas aan' en vervolgens krijgt hij 10 tellen de tijd om die keuze te maken. Hij krijgt daarbij controle binnen grenzen. Zo heeft hij ook 2 tanndenborstels en 2 soorten tandpasta, hij mag zijn schoenen altijd kiezen (ook al is de combi vreselijk), etc.
Sinds deze aanpak heb ik nauwelijks een driftbui, alleen als hij zwaar chagrijnig zijn bed uitstapt kan het eigenlijk nooit goed zijn maar dan mag hij lekker driftig zijn en ga ik onverstoorbaar door. Uiteindelijk houdt hij vanzelf op en komt bij me aan tafel zitten om te ontbijten. Daarna is het weer over.

[Mare]

Ja keuzes geven wij inderdaad ook, binnen de grenzen. Maar helaas op slechte dagen heeft het allemaal geen nut.

Ik denk trouwens dat het de afgelopen dagen ook weer erger was door een allergische reactie. Dat zorgt voor extra onrust in dat kleine lijfje

Nu hij sinds gisteren weer thuis en wij zelfs samen naar de speeltuin zijn geweest merk ik dat hij gelijk hanteerbaarder wordt. Voor mij tenminste. Jaap heeft op het moment gewoon echt geen geduld meer.

[Mare]

@emma: hij ís ook een heel lief ventje hij zegt ook heel vaak: mama niet ziek? Mama beter? Hij zegt hallo baby en geeft kusjes op mijn buik etc. Wij genieten ook enorm van hem.

[drus]

Het is ook wat voor jullie als gezin. Jij ziek, zomaar opeens niet beschikbaar voor hem, je man kan er niet steeds zijn voor hem. Ik snap wel dat hij zo reageert. Kan er op dinsdag en donderdag niet iemand bij jou komen om op te passen? Dan ben jij toch in de buurt en gaat het meer zoals hij gewend is. Of kan je man zorgverlof opnemen op die dagen? ik kan me voorstellen dat het voor hem ook heel zwaar is nu, jij ziek, zorgen om jou, om het babietje, om je zoon.

Ik zou ook een hele duidelijke structuur ontwerpen die je meegeeft naar iedereen die nu op moet passen en hen uitleggen dat het voor je zoon heel belangrijk is dat ze dat volgen, zodat elke dag, er min of meer hetzelfde uitziet.

Ik wens jullie heel veel sterkte samen!

[Mare]

Het is inderdaad één heftige tijd voor ons als gezin en ik begrijp het gedrag volledig. Gisteren heeft hij de meest heftige driftbui ooit gehad omdat hij niet meer naar de speeltuin mocht om half 6. Gelukkig kon ik bijspringen en was ik heel geduldig...

Wij geven altijd wel een soort overzicht mee, maar het blijft lastig. Mijn zwager heeft er bijvoorbeeld echt lak aan. Die rijdt dan op een dag even een half uur naar zijn schoonouders, naar de huisarts en de apotheek. Gaat ook nog Nasr het centrum etc. Normaal is dit ook geen probleem als wij dat doen, maar nu...

Maar ik heb goed nieuws. Vanaf donderdag de 29e gaat David één keer per week naar de peuteropvang. Ik werd net gebeld en was één beetje overdonderd, ook door de vrouw die ik bijna niet kon verstaan ivm het gebrekkige Nederlands dat zij sprak ik heb dus niet doorgevraagd of wij nog eerst een gesprek hebben oid. Als wij de overeenkomst hebben bellen wij wel even. Hopelijk geeft dit iets meer rust voor ons allen en ook wat uitdaging voor David.

[marjon mv wilma]

Ik legde het vaak zo uit aan mensen:
een peuter is heel druk met uitvinden hoe de wereld in elkaar zit en wil de wereld zich daar dan wel aan houden alstjeblieft?
Fijn dat de peuteropvang kan beginnen. Sterkte ermee.

[Ana]

Fijn dat je zelf met hem naar speeltuin kon en dat het even een paar dagen beter gat.
En die peuteropvang, dat is helemaal geweldig, en wat snel ineens ook.