Eventjes zwaar...

[Eeffie]

Een kleuterpuber die nooooooit dramabuien had, maar nu alleen maar. Niets wat wij zeggen is goed, maar ik heb vooral het idee dat niets wat ík zeg goed is.
Dat kan natuurlijk alles te maken hebben met de baby die nu prominent aanwezig is.
Bij het minste of geringste wat haar niet aanstaat is het drammen, bokken, janken en op de grond mokken en dweilen geblazen.
Er echt over praten, in de zin van leg eens uit wat er met je is, dat gaat natuurlijk nog niet echt. Ik merk wel dat het gedrag me erg irriteert en ik het moeilijk vind om er geduldig mee om te gaan. Mijn primaire gevoel zegt me dat ik haar bij kop-en-kont moet pakken en haar op de gang moet zetten, maar ik wil haar ook niet het gevoel geven dat ze door mij weggedaan wordt en niet gehoord wordt.

Herkennen jullie deze fase, en hoe hebben jullie het in deze fase aangepakt met je kind?

[channiemam]

Ik herken het. Bij nynke volop driftbuien waarbij ik niet tot haar doordrong. Bij carmen uitte dit zich in blue spells, flauwvallen tot blauwverkleuring omdat ze stopte met ademhalen.

Zodra ze konden praten was het over. Frustratie in zon klein lijfje moet eruit komen. Zij begrijpen jou wel maar andersom niet. Lijkt me ook erg frustrerend. Ik bleef consequent ( proberen althans) maar tijdens zon bui wel troost en comfort. Dus gedrag niet goedkeuren maar het verdriet eromheen wel.

[Deborah]

Heel herkenbaar. Momenteel heb ik er 2 rondlopen met deze buien. R uben huilt momenteel om alles en niets. Wordt boos om het minste geringste. Hij kijkt echt bijna heel de dag chagarijnig. Hij gaat zelfs al zelf benoemen dat hij weer even blij is. D äphny wil veel meer dan dat ze kan. Daarbij zegt ze echt nog maar het minimale en probeerd dus vooral dingen duidelijk te maken door heel hard mamamamamamama te roepen. Maar ze kan zich ook al als een echte dramaqueen op de grond werpen. Of met zo'n brutaal koppie voor me staan en dan haar tong uitsteken (inclusief de spetters) wanneer ik haar ergens in corrigeer. En als het haar helemaal niet zint, dan mept ze er maar gewoon op.
Het is een fase toch?

Nu even naar je vraag toe, ik pak ze allebei wel aan. En ja, ze staan hier ook wel eens in de gang met bijbehorende uitleg. Probeer heel consequent te blijven, want anders is het bij het volgende probleem een nog erger drama. Kinderen zijn heel goed in het opzoeken van de grenzen. Als ze wat ouder worden kun je de grenzen wel verleggen, maar sommige regels zijn nou eenmaal regels.

[Suuz]

Ik negeerde de driftbui compleet. Dan was het snelste over. Maar zodra ze weer rustig zijn, wel een knuffel geven. Werkt echt als een wonder!

[KarinH]

Pffff, lastig. Mijn gevoel zou zeggen dat de komende baby (en alle 'enge' onbekende veranderingen die het met zich te weeg zal brengen voor je dochter) zeker een rol speelt, maar ja, opgroeien gaat altijd gepaard met moeizame fasen.

Christian was bijna 2 toen ik hoog zwanger was en circa 1,5 maand van te voren, onuitstaanbaar en huilerig, alsof hij aanvoelde wat ging komen. Ik denk dat hij ook erg gevoelig was voor mij en mijn stemmingen, ongemakken, emoties etc.

Driftbuien en dramabuien komen hier met enige regelmaat voor (al jaren ) dus heb mijn weg er inmiddels wel ingevonden.
Bij Christian gaan ze hand in hand met overprikkeld/overvraagd zijn, dus probeer ik hem te helpen spanningen te reguleren (time-out op de gang, prikkelarm, afleiden met activiteit die hem ontspant, heel duidelijk in korte opdrachten communiceren, veel knuffelen etc).
Bij Eveline weet ik vaak niet zo goed waar het vandaan komt, denk vooral 'groeistuipen', na een dreinerige dramaperiode lijkt ze toch altijd weer iets nieuws te doen/zeggen/begrijpen. Of ook gewoon spannende/vermoeiende dagen achter de rug en daarom minder kunnen hebben. Bij haar helpt het benoemen ('had je graag ook zo'n mooie cirkel getekend?') en aangeven dat emotie er mag zijn, als ze dan erin blijft hangen dan negeer ik het. Na even razen 'besluit' ik altijd dat het nu klaar is, traantjes drogen, knuffeltje en afleidingsmanoeuvre. Als ze dat niet wil, dan mag ze verder huilen op de gang. Gek genoeg besluit ze dan eigenlijk altijd dat het inderdaad klaar is . En dan kunnen we verder met de orde van de dag.

(voor zolang als het duurt, want als ze een dramadag heeft, dan kan ze 5 minuten later zo weer in een huilbui schieten omdat iets weer niet helemaal naar de zin gaat )

Veel succes, het komt echt wel goed...
Misschien, gezien de komende baby, bewust wat extra tijd aan haar besteden, haar geruststellen dat ze altijd je prachtige meid blijft etc? En toestaan dat ze zich nu wat jonger gedraagt, wat minder van haar verwachten?

[Eeffie]

Dank jullie wel!
We gaan deze week al extra dingen met haar doen; zoals naar de Nijntje musical Leuk...
En ik denk idd dat mijn gevoel veel ermee te doen heeft gehad. Ik heb deze week besloten om eerder te stoppen met werken, omdat ik zo onrustig was. Terugdenkend komt mijn onrust overeen met haar onrustige buien. Achteraf kijk je de koe....
Nadat ik de beslissing heb genomen en weer rustiger ben geworden, gaat het hier ook een stuk beter!

[wennetje]

En ik denk idd dat mijn gevoel veel ermee te doen heeft gehad. Ik heb deze week besloten om eerder te stoppen met werken, omdat ik zo onrustig was. Terugdenkend komt mijn onrust overeen met haar onrustige buien. Achteraf kijk je de koe....

Hier is het zo'n 6 van de 10 keer een wisselwerking tussen zoon en mij (bijvoorbeeld allebei erg moe) en verander ik mijn gedrag/houding/reacties verandert hij mee. Gelukkig herken ik het ook wel vaak tijdens lastige momenten en kan ik nog bijsturen maar helaas is het ook nog wel eens zo'n 'OJAAAA!' moment achteraf en heb ik me helaas even een hele beroerde moeder moeten voelen.

Bij een echte driftbui helpt hier negeren ook het beste maar wel blijf ik dan helemaal in zijn zicht. Zijn eerste driftbuien had hij soms terwijl hij op mijn schoot klom. Ik mocht dan niets doen, zeker niet mijn armen om hem heen slaan (ik moest dan op mijn handen zitten want dat is echt een reflex) maar hij was zo overweldigd door zijn eigen driftbui dat hij mij dichtbij wilde. Dat is de reden dat ik altijd in het zicht blijf, ik zal hem in een driftbui ook nooit op de gang zetten. Sowieso is dat iets wat ik heel erg weinig inzet. En inderdaad een knuffel achteraf en ik maak er verder niet veel woorden aan vuil, hooguit iets als 'jeetje knul, wat was je boos, naar he om zo boos te zijn' en weer over op de orde van de dag.