even mijn eigen "geklaag" relativeren....

[kaatje71]

Meike slaapt dus niet zo best.
Ze slaapt bij ons op de kamer en vooral bij 1 van ons in bed.
Ik denk dat het goed is om eens te proberen of ze beter slaapt als ze op haar eigen kamer ligt.
Nu ben ik langer van plan om dan eerst haar kamer even goed op te ruimen, omdat ze er niet slaapt hebben we het een beetje als washok/rommelhok gebruikt. Ik heb het voor het grootste deel opgeruimd, nu het laatste restje nog, hooguit een uur werk. Maar ja, ik doe het maar niet.
En waarom niet; heel eerlijk....het lijkt me ook weer lastig als ze alleen op haar kamertje ligt. Het lijkt me lastig als ze niet goed slaapt want dan loop je weer zo heen en weer ( maar dan ga ik wel naast haar liggen op een matras) maar gek genoeg lijkt het me ook wel een beetje moeilijk als ze wel goed slaapt. Ik zal haar toch ook wel weer missen zo dicht tegen me aan.
Maar ik wil ook wel iets proberen om het slechte slapen te doorbreken ( ook naast ons wordt ze om de haverklap wakker).
Maffe muts ben ik toch, dat ik dat dan ook best een lastige stap vind.
Ik wil toch ook wel heel graag dat we allemaal goed slapen.
Volgende week gaan we trouwens ook nog naar de osteopaat.
Dus wie weet wat dat oplevert.
Maar nu die kamer nog opruimen, bedje verhuizen......

[Ana]

ik hoop echt voor je dat het werkt! Het zal even wennen zijn, maar misschien ben je er snel doorheen.

Hier was het het begin van (redelijk) goede nachten. Blijkbaar hielden we elkaar ook deels wakker.
(Wij moesten ook eerst het kamertje herorganiseren )

[Kimmie]

Oh ik wens je een heleboek doorzettingsvermogen om haar kamertje op te ruimen en van deze heerlijke plek haar plekje te maken!
Ik herken je gevoel, afstand en een soort van afscheid, ik denk wel dat het meer goede (slapende) nachten opleverd voor jullie allemaal!

Het is wel even investeren maar vertrouw erop dat ze het gaat kunnen!! En als je merkt en ziet dat zij en tevens jullieprofijt hebben van het slapen dan is het de investering nu waard toch?!

[kaatje71]

ja zo is het. Ik heb zo juist de commode en wat losse dingen op de grond opgeruimd. Nu is het eigenlijk vooral een kwestie van het bedje verhuizen. Even met mijn vriend bespreken. Ik krijg er helemaal de kriebels van, gek toch.
Misschien van de week

[channiemam]

Bij Vera bleek dat juist de oplossing. Blijkbaar had en heeft zij het nodig om haar frustraties even van zich af te gooien maar wil ze daarna niets liever dan in haar eigen bedje slapen.

[Suuz]

Bleek hier bij beide kids juist de oplossing. Beide beter tot doorslapen.. Dus veel sterkte en succes. En doorzetten, niet toegeven want anders wordt het de volgende keer nog lastiger/erger

[kaatje71]

En doorzetten, niet toegeven want anders wordt het de volgende keer nog lastiger/erger

erger dan wat ze nu al doet als ze in haar eigen bed ligt kan eigenlijk niet ( nml echt de hele nacht huilen, 1 keer geprobeerd).
Het gaat me er ook niet om dat ik haar wil dwingen om in haar eigen bed te gaan slapen, maar meer dat ik hoop dat dit haar wat meer rust geeft. Een verandering zoals deze heeft misschien een gunstige werking op haar slaappatroon. Maar ik ga haar niet heel lang laten brullen, dan mag ze "gewoon" weer bij 1 van ons.
Morgenochtend verhuizen we haar bedje en dan gaan we het met het middagslaapje proberen.

[Suuz]

ik bedoel ook niet laten huilen hoor.. maar regelmatig langs gaan, erkennen dat je haar hoort huilen en er voor haar bent. In plaats van terug in jullie bed. Troosten enz.. maar in haar kamer laten.. Evt met matras of stoel erbij. Dan word het echt wel steeds minder. Het ene kindje is wat sneller dan de andere om er achter te komen dat ze niet hun zin krijgen om weer bij mama te liggen in bed. Echt waar is alleen heel moeilijk, vooral als je al erg moe bent.

[kaatje71]

ja maar Suuz ik heb een peperkoekenhartje van suiker.....
Nee gekheid, ik weet het maar ik zie wel hoe het gaat.

[Mamalon]

Bij ons was het een wereld van verschil. Het was een weekje investeren (mijn hart is ook van peperkoekensuikergoed ) maar het is het waard geweest. Ik heb haar altijd geknuffeld bij verdriet. Dat was steeds minder vaak nodig (aai/deken/doekje/tutje was voldoende) en nu is het af en toe een doekje/tutje aanreiken om een uurtje of vijf maar niet meer bij ons in bed. Die ene keer dat ik gezwicht was, is me heeeeeel erg slecht bevallen, die nacht heb ik nog minder geslapen dan elke nacht in de eerste week dat ze in haar eigen bed lag.
Succes. Goed uitleggen, ze begrijpt het vast al wel een heel stuk.

[Ana]

ik snap je echt helemaal! ik heb ook altijd getroost - maar kort na haar verjaardag leek het me alsof het kon, mijn man had haar een of twee keer gewoon op bed gelegd en toen ging ze slapen... zonder mij...!

Ik heb eerst een paar keer naast haar bedje gezeten tot ze sliep. door de spijlen heen mijn hand op haar hoofdje e.d. gelegd, zo kon ze wennen. (Weet niet of zij dat per se nodig had, maar dat leek mij van wel.)

[drus]

Ik ben zo blij met dit forum, dat ik gewoon kan lezen dat anderen soms net zo stoeien met slapen van de kinderen en dezelfde oplossingen bedenken als ik.......

In mijn buurt lijkt het wel of alle kinderen altijd als engeltjes in hun eigen bedje slapen, behalve die van mij

[mama van b en c]

En hoe is het middagslaapje gegaan?

[kaatje71]

een half uur heeft ze geslapen.
Nu slaapt ze wel vaker wat kort, ik heb haar nu ook in bed gelegd, hoor haar nog wat pruttelen.
Maar goed, ze is wel in slaap gevallen. Da`s al wat.

Ik ben zo blij met dit forum, dat ik gewoon kan lezen dat anderen soms net zo stoeien met slapen van de kinderen en dezelfde oplossingen bedenken als ik.......

In mijn buurt lijkt het wel of alle kinderen altijd als engeltjes in hun eigen bedje slapen, behalve die van mij

ja, die herkenning is wel prettig hè.
Ik snap eigenlijk niet hoe andere kinderen wel zo goed kunnen slapen, dat hebben ze de eerste tijd geen van drieën gedaan bij mij. Ga ik toch bijna denken dat het aan mij ligt, maar als ik het zo lees hier, ben ik dan in ieder geval niet de enige.