Verhaaltje van Femke over pop Marieke

[Ineke]

Pop Marieke,

Mijn mama heeft me verteld dat zij zelf ook een klein meisje is geweest. Ik dacht dat mama een grapje maakte en moest hard lachen, maar mama liet me foto’s zien. Het is echt waar. Mijn mama is ook een klein geweest. Gek hè.

Toen mama een klein meisje was had ze een lieve pop, pop Marieke. Mama zorgde heel goed voor haar, maar nu mama groot is, doet ze dat niet meer. Nu zorgt ze voor mijn grote broer en voor mij. Mama heeft de pop aan mij gegeven. Ik mag de mama van pop Marieke zijn.

Gisteren had ik het te druk om met pop Marieke te spelen. Ik ging naar de speelzaal en spelen met een vriendinnetje. Daarna nog met mama en mijn grote broer naar de kinderboerderij. Daar was ook een speeltuin bij. Het was allemaal erg leuk!

Maar ’s avonds was ik wel moe. Toch moest ik nog eten van mama. Dat kon ik niet, echt niet. Ik ging hard huilen. Gelukkig was mijn broer heel lief. Hij stond op van tafel en gaf mij pop Marieke om mee te knuffelen. Dat was fijn.

Mama snapte wel dat ik een beetje te moe was om te eten en daarom voerde zij mij, net alsof ik nog een baby’tje was. Ze gaf mij lekkere hapjes rijst en boontjes. Toen kreeg ik een goed idee. Mama is mijn mama en zij voerde mij. Ik ben de mama van pop Marieke dus ging ik pop Marieke voeren. Ik pakte een paar rijstkorreltjes en stopte die in Mariekes mondje. Dat was best moeilijk, maar met proppen lukte het toch. Ik was heel trots op mezelf dat ik Marieke kon voeren, maar mama vond dat helemaal niet knap. Ze pakte een satéprikker en haalde alle rijst weer uit Mariekes mondje. Heel gemeen.

Toen pop Marieke niet mocht eten, wilde ik ook niet meer. En ik heb lekker mijn mondje dichtgehouden. Puh!

[Mamalon]

Leuk!

[Mare]

Hoe verzint ze het, he?! Lijkt mij trouwens soms wel moeilijk als je peuter al zo goed praat.

[Hermien]

Prachtig ik zie het voor me :

[mama van b en c]

[Hanne]

hahaha, ik zie je al zitten peuren met de sateprikker.