Tips gevraagd

[Miranda]

Danique is altijd al een pittig meisje geweest wat goed weet wat ze wil. Slapen is nooit helemaal fantastisch gegaan, maar sinds de operatie in februari is Danique zo enorm veranderd, ik weet soms echt niet meer wat ik met haar (en het gedrag) aan moet.
Alles wat ik zeg is verkeerd, ze haalt werkelijk alle kastjes steeds leeg, sluit zichzelf op in de wc (als ze de kans krijgt om naar de gang te gaan), gooit en smijt met dingen als ze een keer 'nee' te horen krijgt, boodschappen doen met haar is niet leuk meer (ze weigert in een karretje te zitten, maar haalt vervolgens wel alles overhoop). Ik heb het gevoel de hele dag politieagentje te spelen en ik vind het hier echt niet meer gezellig in huis.
Daarnaast heeft ze ook nog eens een mega slaapprobleem waardoor ik amper een momentje voor mijzelf heb en dat breekt mij nu behoorlijk op.
Huishoudelijke klusjes met haar doen helpt ook maar heel even, dan haalt ze alles weer overhoop.

Ik hoor verschillende geluiden over wat met haar gedrag te doen: de een zegt negeren (maar dat vind ik erg lastig als ze alles overhoop haalt en ook nog eens kapot maakt), ander zegt juist niet negeren maar straffen.
We hebben al zoveel geprobeerd, ik weet even niet meer wat ik moet doen.

We zijn nu in een negatieve spiraal beland en daar wil ik uit. Ik zie 's avonds al op tegen de volgende dag en daar baal ik behoorlijk van.

Heeft iemand hier een ultieme tip?

Wat betreft het slapen: sinds donderdag krijgt ze homeopatisch spul, ik was echt ten einde raad. Ik heb alleen nog niet het idee dat het helpt. Met Linda heb ik per pb al wat tips uitgewisseld die ik met het slapen van Danique ga proberen. Ik zit nu vooral met haar gedrag overdag omhoog...
W

[HeleenW]

Ik moet bekennen dat ik je niet echt aan tips kan helpen (en ook niet in de mood ben om echt goed na te denken)

Maar zo vanaf de zijlijn gezien vind ik het wel een logische reactie op een voor haar ook ontzettend heftige tijd.

Het zal ook wel per kind verschillen, maar volgens mij hebben kinderen in het algemeen toch wel baat bij grenzen. Ik vind straffen of duidelijk je grenzen aangeven nog wel een verschil. En je kan een strafplek creeeren of gewoon een 'time out plek' . het een zal beter bij je passen dan het andere.

Er zijn gewoon dingen die ze niet mag doen, dingen kapot maken enz. En er zijn dingen die je misschien kan negeren. Hier zal je zelf een middenweg in moeten vinden?

En dan nog wat: weinig/slecht slapen zal niet alleen op jou gemoedstoestand wat doen, maar ook op het hare zelf. In dat opzicht zou het natuurlijk heel fijn zijn als die negatieve slaapspiraal ook doorbroken zou kunnen worden.

(sorry, ik kan niet echt mooie zinnen vormen) Een knuffel voor jou dan nog maar !

[mama van b en c]

Oei wat lastig zeg en wat zwaar! Op zich wel logisch na de heftige tijd en ze kan het allemaal waarschijnlijk niet uiten. Ben je wel eens bij een osteopaat geweest. Mijn vriendin heeft dat ook gedaan toen haar zoon geopereerd was en ook zo anders was daarna en die had na dat osteopaat gebeuren een heel ander kind.

Helaas heb ik verder ook geen tips.

[Thommy]

Moeilijk en frustrerend!
Wat ik niet uit je verhaal kan halen; doe je ook dingen echt met háar, dus zonder broers en zussen? En zo ja, hoe gaat dat?

[Chabeli]

moeilijk hoor! Hier helpt negeren nooit, maakt het gedrag alleen maar erger. Een kind heeft grenzen nodig, vind ik. Daarnaast lijkt ze het nu ook erg moeilijk te hebben (de leeftijd heeft ze ook niet mee) en denk ik: naast grenzen wat extra aandacht en moederliefde?

Sterkte!

[Miranda]

Moeilijk en frustrerend!
Wat ik niet uit je verhaal kan halen; doe je ook dingen echt met háar, dus zonder broers en zussen? En zo ja, hoe gaat dat?

Sowieso door de week al als Marit op school zit. Hoe dat gaat dat wisselt per keer. Ene keer is ze heel gezellig en vindt ze het geweldig, andere keer gaat ze daar gewoon door met dwars en koppig doen.
Soms neem ik haar ook heel bewust even alleen mee als Marit thuis is. Gebeurt niet heel vaak, dat moet ik er wel bij zeggen maar ook dan wisselt het heel erg.

moeilijk hoor! Hier helpt negeren nooit, maakt het gedrag alleen maar erger. Een kind heeft grenzen nodig, vind ik. Daarnaast lijkt ze het nu ook erg moeilijk te hebben (de leeftijd heeft ze ook niet mee) en denk ik: naast grenzen wat extra aandacht en moederliefde?

Sterkte!

Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben waar negeren niet werkt. Ik probeer al heel bewust wat extra tijd met haar door te brengen: boekjes lezen, even knuffelen, maar zelfs dat wil ze niet altijd. Ze wijst me soms gewoon af.....

[Eve71ne]

Wervelwindje? Heel pittig hoor, zéker als je zelf niet voldoende slaapt.. voor je het weet ben je in die negatieve spiraal beland. Mijn eerste idee is dan ook om D anique eens een ochtendje/middagje of hele dag (!) uit te besteden en lekker wat voor jezelf te gaan doen. Jij bent de motor en die moet blijven draaien.
Dit uitdagend gedrag zou ik zeker niet negeren, het klinkt juist alsof zij op zoek is naar de grens. Wat mag en wat niet. Als ik het zo lees, doet zij nogal véél wat niet mag maar je kunt ook niet alles tegelijk corrigeren. Dan word je de politieagent die je niet wilt zijn. Haalt ze steeds de kasten leeg; slot erop! Die zijn niet duur en voor elk type kastdeurtje of laatje is er wel wat te krijgen. (Ik heb zelfs nog wel wat liggen voor je) Vervolgens kun je je bezig houden met iets anders wat je haar wilt (af)leren. Ik ben zelf niet zo van het straffen, dat past niet zo goed bij me. Wat ik wel doe is Benthe uit de situatie halen, een alternatief geven of een enkele keer 10 tellen op de trap. Veel dingen laat ik toe omdat ik het niet waard vind om van ALLES een punt te maken, bijvoorbeeld, kleedt zij zich uit op het midden van de dag: boeien, zolang we niet meteen weg gaan. Dan loopt ze maar een tijdje in haar romper (en dan zeg ik nog 'knappe meid, helemaal zelf uitgekleed' ook )
Kan Danique haar energie verder wel kwijt? Kan ze naar buiten, rennen, springen, fietsen?
Oja nog wat; ik merk ook dat de zusjes conflicten meestal wel zelf op kunnen lossen. Daarna houden ze nog steeds van elkaar

[Miranda]

Eve71ne, een wervelwindje is het inderdaad, ze kan echt amper stil zitten. Danique gaat af en toe al een ochtendje naar de creche als ik vrij ben, maar dan probeer ik toch weer alle huishoudelijke klussen in die tijd weg te werken. Ik neem dan nog niet echt tijd voor mijzelf.

Danique kan haar energie best goed kwijt, ze speelt veel in de tuin waar ze heen en weer rent en fietst op haar manier. Ik probeer elke week met haar te gaan zwemmen, vind ze ook helemaal geweldig (en daarna is ze lekker moe).
Op een aantal kastjes hebben we al wel slotjes, maar manlief vindt het niet nodig dat we dat op alle kastjes doen. Hij vindt dat ze maar moet leren om er af te blijven. Enerzijds vind ik dat ook, maar anderzijds kost dit ook zo veel (negatieve) energie dat ik ze het liefst nu nog erop wil hebben.
Ik haal Danique ook uit de situatie op dat moment en zet haar ook wel eens even op de trap oid. Maar je wil niet weten hoe dat dan gaat. Alles wat er dan ook maar in haar buurt ligt vliegt achter je aan en ze schopt en slaat volop tegen de deuren.

[Ves]

Ik heb geen aanvullende tips, maar lees wel mee, want ik zit sinds een week of twee met V incent in een lastige fase (ik hoop tenminste dat het een fase is en dus weer overgaat ). Ook hij is erg koppig en dwars, doet continu dingen die niet mogen, als ik iets zeg doet/zegt hij het tegenovergestelde, slaapt slecht en zo kan ik nog wel even doorgaan. Hij is altijd al pittig geweest, maar nu weet ik het écht even niet meer met hem. We zijn sinds gister op vakantie met z'n tweetjes... dat had ik me ook wel anders voorgesteld . Eerdere vakanties/weekendjes gingen best redelijk.
Negeren werkt bij V vaak juist wel goed, maar dat gaat dus niet bij zijn huidige gedrag (bv. met dingen gooien, slaan, bijten). Ook andere tactieken die ik in de loop van de tijd heb ontdekt, werken niet echt. Boos worden werkt averechts. Time out lukt niet (hij blijft gewoon niet zitten/staan waar het moet en het escaleert alleen maar verder). Dus... ik moest het gewoon kwijt nu, je hebt er niet zo veel aan. Behalve misschien herkenning/gedeelde 'smart'...?

Sterkte meid.

[Miranda]

Ik heb geen aanvullende tips, maar lees wel mee, want ik zit sinds een week of twee met V incent in een lastige fase (ik hoop tenminste dat het een fase is en dus weer overgaat ). Ook hij is erg koppig en dwars, doet continu dingen die niet mogen, als ik iets zeg doet/zegt hij het tegenovergestelde, slaapt slecht en zo kan ik nog wel even doorgaan. Hij is altijd al pittig geweest, maar nu weet ik het écht even niet meer met hem. We zijn sinds gister op vakantie met z'n tweetjes... dat had ik me ook wel anders voorgesteld . Eerdere vakanties/weekendjes gingen best redelijk.
Negeren werkt bij V vaak juist wel goed, maar dat gaat dus niet bij zijn huidige gedrag (bv. met dingen gooien, slaan, bijten). Ook andere tactieken die ik in de loop van de tijd heb ontdekt, werken niet echt. Boos worden werkt averechts. Time out lukt niet (hij blijft gewoon niet zitten/staan waar het moet en het escaleert alleen maar verder). Dus... ik moest het gewoon kwijt nu, je hebt er niet zo veel aan. Behalve misschien herkenning/gedeelde 'smart'...?

Sterkte meid.

Het lijkt inderdaad heel erg op mijn verhaal met Danique. Jij ook sterkte ermee!

[Emmy]

Moeilijk hoor, ik denk dat ik in jouw situatie op zoek zou gaan naar pedagogische ondersteuning, via het CB ofzo.
Sterkte.

[Miranda]

Moeilijk hoor, ik denk dat ik in jouw situatie op zoek zou gaan naar pedagogische ondersteuning, via het CB ofzo.
Sterkte.

Dat heb ik met Marit ook een tijdje gedaan/ gehad maar daar hebben we slechte ervaringen mee.

[Emmy]

Moeilijk hoor, ik denk dat ik in jouw situatie op zoek zou gaan naar pedagogische ondersteuning, via het CB ofzo.
Sterkte.

Dat heb ik met Marit ook een tijdje gedaan/ gehad maar daar hebben we slechte ervaringen mee.

Er zijn meerdere wegen, meerdere hulpinstanties en meerdere hulpverleners.
Ik moest een enorme drempel over maar de negatieve spiraal waar jij het over hebt, daar zat ik ook in, en het is soms zo moeilijk om daar uit te komen. Gedragingen van een kind kunnen ook gewoontes worden en dan is het een stuk moeilijker weer af te leren.
Ik had hulp via de GGZ, elke week kwam er een lieve dame bij mij op de bank zitten. Alleen al het spuien van alle ellende vond ik al helend werken...
Het heeft ons enorm geholpen, binnen een half jaar hadden we een ander kind.
Laat je niet ontmoedigen door een bepaalde hulpverlener en/of instantie.

[Eve71ne]

Eve71ne, een wervelwindje is het inderdaad, ze kan echt amper stil zitten. Danique gaat af en toe al een ochtendje naar de creche als ik vrij ben, maar dan probeer ik toch weer alle huishoudelijke klussen in die tijd weg te werken. Ik neem dan nog niet echt tijd voor mijzelf.
Hoog tijd dus!

Danique kan haar energie best goed kwijt, ze speelt veel in de tuin waar ze heen en weer rent en fietst op haar manier. Ik probeer elke week met haar te gaan zwemmen, vind ze ook helemaal geweldig (en daarna is ze lekker moe).
Goed bezig!
Op een aantal kastjes hebben we al wel slotjes, maar manlief vindt het niet nodig dat we dat op alle kastjes doen. Hij vindt dat ze maar moet leren om er af te blijven. Enerzijds vind ik dat ook, maar anderzijds kost dit ook zo veel (negatieve) energie dat ik ze het liefst nu nog erop wil hebben.
Wellicht leert zij JUIST doordat zij er niet bij KAN komen, dat het niet de bedoeling is dat ze eraan komt. Ze heeft ongetwijfeld in de gaten dat het een hoop aandacht oplevert als zij het wél doet.
Ik haal Danique ook uit de situatie op dat moment en zet haar ook wel eens even op de trap oid. Maar je wil niet weten hoe dat dan gaat. Alles wat er dan ook maar in haar buurt ligt vliegt achter je aan en ze schopt en slaat volop tegen de deuren.
Blijf je bij haar, of zet je haar in haar eentje apart? En hoe ben jij in die situaties? Kun je rustig blijven of ga je zelf ook lichtjes door het lint? Ik heb (onlangs pas) geleerd dat mijn kind reageert op MIJ. Dus als ik 'vecht' dan vecht zij terug, en idd. zelfs fysiek. Ik bereik veel meer door haar neer te zetten, eventueel vast te houden, hardop tot 10 te tellen en het dan weer 'op lossen' en vervolgens door te gaan in de dagelijkse bezigheden.
Erg vervelend en jammer dat de hulp die jullie toen ingeschakeld hebben niet gebracht heeft wat jullie ervan verwachtten. Ik ben ervan overtuigd dat dit soort begeleiding zoooo nuttig en noodzakelijk is, en dan tref je zo'n @#$% die het voor jullie verpest Jullie hebben niet de juiste persoon getroffen, maar die zijn er wel, écht

[Ves]

Wij hebben ook al hulp, via ggz (ivm verdenking op autisme) en thuisbegeleiding (maar dat laatste houd binnenkort op helaas, want het thuis meekijken/denken en idd ook alleen al het spuien is prettig). Jaar geleden zaten we in een moeilijke situatie (oa hoofdbonken), dat is in de maanden erna gelukkig heel erg verbeterd. Ik heb het idee dat de situatie bij ons nu anders is, het gaat op zich best goed met V, hij is enorm vooruit gegaan, WIJ zijn enorm vooruit gegaan. Hij is nu echt ondeugend, dwars, tegendraadse peuter; maar dat is ook lasig, blijkbaar... Een jaar geleden zat hij duidelijk niet goed in zijn vel. En misschien dat de scheiding ook meespeelt, hoewel ik over het algemeen het idee heb dat hij daar redelijk goed mee om kan gaan.

[Ves]

Ik haal Danique ook uit de situatie op dat moment en zet haar ook wel eens even op de trap oid. Maar je wil niet weten hoe dat dan gaat. Alles wat er dan ook maar in haar buurt ligt vliegt achter je aan en ze schopt en slaat volop tegen de deuren.
Blijf je bij haar, of zet je haar in haar eentje apart? En hoe ben jij in die situaties? Kun je rustig blijven of ga je zelf ook lichtjes door het lint? Ik heb (onlangs pas) geleerd dat mijn kind reageert op MIJ. Dus als ik 'vecht' dan vecht zij terug, en idd. zelfs fysiek. Ik bereik veel meer door haar neer te zetten, eventueel vast te houden, hardop tot 10 te tellen en het dan weer 'op lossen' en vervolgens door te gaan in de dagelijkse bezigheden.
Erg vervelend en jammer dat de hulp die jullie toen ingeschakeld hebben niet gebracht heeft wat jullie ervan verwachtten. Ik ben ervan overtuigd dat dit soort begeleiding zoooo nuttig en noodzakelijk is, en dan tref je zo'n @#$% die het voor jullie verpest Jullie hebben niet de juiste persoon getroffen, maar die zijn er wel, écht

Je hebt gelijk Evel71ne, over dat terugvechten, het gaat hier soms 'hard tegen hard' en dat werkt dus echt niet. Maar neerzetten ook niet . Wordt ze bij jou in die 10 tellen rustig, of hoeft dat niet? En duurde het een tijdje voordat het op die manier werkte (maw doorzetten)?

[Kimmie]

Jeetje wa zitten er veel hekenbare dingen in het stukje dat je schrijft M ianda. Ik had het niet beter kunnen beschrijven... (zit al een ruime week te peizen over wel of geen draadje te schrijven, moet je nagaan).

Wat ik hier zie en denk zijn er verschillende dingen die meespelen die het 'niet wenselijke' gedrag eigenlijk stimuleren en/of in gang houden;
- Emoties die moeilijk te benoemen zijn (verdriet, pijn, angst, onmacht en verwerking... even snel benoemd). Bij P uck denk ik vanuit de scheiding en de spanning die ze (aan)voelt en ik kan me goed voorstellen dat Bij D anique hierin de ok, opname en de periode erna een grote rol spelen.
Ik merk dit op hele 'normale' momenten dat ze ineens door iets 'simpels' buiten proportie reageert. Extreem boos, verdrietig, aanhankelijk, vechten ed. Als ik dit opmerk dan benoem ik soms niet eens het geen wat fout is maar pak ik der op (beperken) en houd der stevig vast en laat ik het verdreit toe en benoem ik wat ik denk wat haar dwars zit. 'Het is ook heel moeilijk of spannend... moet je zo huilen, heb je verdriet? Ben je zo boos, dat mag je ook zijn... kom maar, vertel het maar... of vind je het jammer dat papa er niet is oid'. Bijvoorbeeld he. Zo wil ik laten zien dat wat ze voelt er mag zijn, ik er oog voor heb en er open voor sta en dat we dit samen aanpakken.
Praat je er nog wel eens over met d anique, over hoe deze periode voor jou is geweest, wat jij moeilijk vond, je verdrieitg maakte of juist fijne herinneringen aan die tijd. En laat je haar wel eens vertellen over het ziekenhuis of vertel je samen hoe de dingen zijn gelopen?
Ik merk bij P uck dat dat soms duidelijkheid, opheldering of vrijheid geeft... even de dingen zetten zoals ze waren en ook som herkenning. Ik ben ook heel erg moe P uck, lawaai vind ik niet fijn en dan wordt ik snel boos... Sorry...
- Ontwikkeling; het gaat zo hard op het moment en soms heb ik het idee dat ze het zelf niet bij kan benen. Vragen, acties, streken ed... ze overziet het soms allemaal niet. Ze heeft veel kennis maar past het nog niet goed toe... echt op zoek naar grenzen en soms weet ze dat iets niet mag maar zij de grenzen niet voelbaar of duidelijk genoeg.
Ik ben nog zoekende hoe hierin te handelen. Enerzijds denk ik dat ik soms teveel van der vraag en haar juist moet inperken, bijv wel antwoorden op der vragen, dingen laten zien ed maar haar hier niet op bevragen en/of corrigeren. De laatste tijd zegt ze zelf erg vaak 'mama ik ben een baby hoor.. kan ik nog niet'... geeft voor mij, echt niet altijd, goed weer hoe ze de wereld beleeft. Ze kan al veel maar het is ook nog er veel en moeilijk... help me aub.
- Uitdaging... en dan de balans tussen wat mogelijk is, wat mag en genoeg uitdaging geeft... een erg moeilijke!
- Leeftijd, ik hoor van veel moeders dat dit een lastige leeftijd is kwa zelf spelen/vermaken ed en herken het 'geen tijd voor mezelf' in de praktijk...

Wat ik nu weer terug op ga pakken is de actie-reactie.
Haar de grenzen vertellen, overschrijd ze deze dan meteen haar het gevolg laten ervaren. Ik doe dit door haar te vertellen wat we gaan doen (verven bijv met de vingers en niet de hele handen) er gebeurd iets buiten deze grenzen... (hele handen in de verfpot en echt baldadig zijn) Vertel haar wat we hadden afgesproken, dat ik dit niet goed vind en haal ze uit de situatie door haar 2min op de trap te zetten en haar hierna wederom uit te leggen hoe/wat de bedoeling is en starten opnieuw.
Klinkt erg kil en heeel begrend, is ook zo, merkte vorige week dat ze de vrijheid die ze eerder kreeg 'misbruikt' en niet aankon en daardoor de meest vreemde acties uithaalde. Echt niet te bedenken en P uck had het gedaan.
Ik denk door tijdelijk heel concequent te zijn, op welke manier dan ook, je terug de kaders voor haar plaatst. Zo zit de wereld in elkaar en ik kan er van op aan! Dat is natuurlijk een tijd weg geweest doordat de situatie zo anders was.
Over een x-tijd kan je dan miss gaan merken dat ze handeld naar de kaders omdat ze betrouwbaar zijn en ze hierdoor weer veiligheid ervaart... jij krijgt daardoor weer meer ruimte...

Jeetje, het is een heel verhaal geworden... sorry als ik veel van P uck erin vertel... ik herken veel al is het een andere setting.

ohja wat me ook nog te binnen schoot; ik heb erg goede en fijne ervaringen met VHT (video home training) en zou je het bijna willen aanraden. Voor een half jaar terug was de neerwaartse spiraal zo aanwezig dat ik dacht 'ik wil verandering en wel NU maar weet niet hoe?!'.
En daar was een hele lieve vrouw die eigenlijk niets nieuws heeft verteld want alles was bekend maar door samen de beelden te bekijken (in totaal 2x 10 min opnames en erna 2x een ruime nabespreking) heeft het toch positiviteit gebracht en de spiraal doorbroken.

[Mara]

Es is inmiddels wat ouder, maar dat is ook een pittige meid en ik herken wel dingen in je verhaal. Af en toe zijn er nog boze buien, maar Es kan inmiddels beter vertellen wat er is. Hier hielp: Ik zie dat je boos bent, maar gillen, gooien e.d. mag niet en helpt niet ga maar even afkoelen. Daarna praten en alternatieven bieden. Waardoor was je zo boos? Vaak was dat iets dat anders liep dan verwacht of iets wat niet mocht. Wat kan je doen als je zo boos bent, wat helpt wel als er iets is (namelijk vertellen, als je gilt en schreeuwt snap ik/snappen mensen er niets van). En zo doen als je je zin niet krijgt, helpt zeker niet, en dan wordt mama ook nog boos en dat is ook niet leuk.

Ik kan me qua aanpak bij Kimmi aansluiten.
Hier werkte negeren van dat soort dingen in elk geval ook niet (dan zou ze maar door gaan en ik laat geen dingen kapot maken of mensen uitschelden) en voelde voor mij iig. ook niet goed.

En inderdaad: jammer dat je geen goede ervaring hebt met hulp, het zou met de juiste persoon goed kunnen werken.

[Eve71ne]

Nee de meiden worden niet in 10 tellen rustig maar ikzelf wel
Door dit te doen heb ik ze uit de situatie, weten ze dat het geen lolletje is en daarna doe ik wat Kimmie schrijft. Die emoties benoemen is héél belangrijk en ik wil hen graag leren dat het goed voor ze is om zich te uiten.

[SuzanneV]

Ter aanvulling op alles wat je al doet en wat al gezegd is:
Als Robin een moeilijke periode of gewoon een moeilijke dag heeft merk ik dat sensopathische (zintuiglijke) activiteiten hem veel rust brengen. Samen kliederen met zand, water, vingerverf, scheerschuim, noem maar op. Daarna lekker in bad, lijfje oliën en masseren, boekjes lezen op schoot.. alle lichamelijke contact helpt.

[LindaJager]

Wat hier altijd goed hielp en helpt is van te voren aangeven wat ik van ze verwacht bij uitstapjes ed. Zoals jouw voorbeeld in de winkel. Dan zei ik van te voren, je mag zo door de winkel lopen maar als je niet naar mama luisterd waarschuw ik 1x en daarna ga je in de winkelwagen. Dan maar een schreeuwend kind Gevolg was wel dat de grenzen duidelijk waren. En als ik dit zo lees is D behoorlijk bezig haar grenzen te verkennen en te overschrijden.

Mss een "rare" vraag maar pikte je meer van haar toen ze immobiel was? Mocht ze toen meer? En ook de eerste periode daarna? Want dat zou wel deels kunnen verklaren dat ze zo doet, buiten de leeftijd dan

Wat je verder kunt doen, en dat is heel lastig als je eenmaal in de neerwaartse spiraal zit, is het goede gedrag belonen. Dit hoeft niet met kadootjes, liever niet zelfs. Maar gewoon direct benoemen wat je ziet. Bv als ze een tijdje wél gezellig is geweest dit ook meteen naar haar toe benoemen. Zo weet ze beter wat er van haar verwacht wordt. Complimentjes geven waar het kan. Het kan in het begin heel onnatuurlijk voelen maar je zult merken dat het je goed doet. Je leert, weer, de dingen te zien die wél goed gaan én D krijgt positieve feedback.

het slaapgebrek van jullie beiden doet de situatie geen goed natuurlijk maar het kan zo maar zijn dat als de situatie overdag beter gaat het 's nachts ook wat beter gaat.