J0ela en haar broertje...

[Ana]

Voordat I.van geboren werd, was ik vooral bang dat J0ela agressief-jaloers zou reageren want dat heb ik bij de buurvrouw hier gezien. Het leeftijdsverschil was bij haar hetzelfde, ongeveer 1,5 jaar.
Maar tot nu toe is J0ela erg lief, af en toe gaat ze naar hem kijken, af en toe raakt ze hem aan (niet zachtzinnig maar niet uit boosheid) en gisteren gaf ze hem kusjes toen ik dat vroeg.
Dus ik denk dat het best wel heel goed gaat eigenlijk. We forceren verder niets, laten haar in alle rust wennen aan de aanwezigheid van haar broertje.

Maar wat wel heel erg lastig is - zodra I.van begint te huilen, zet J0ela het op een krijsen. Dus dan is het gelijk chaos, en het enige dat ik weet te bedenken is dat ik I.van oppak en ervandoor ga om hem te troosten, voeden of wat dan ook. Maar nu mijn man weer gaat werken (deze week halve dagen) is dat wel heel erg sneu voor J0ela natuurlijk. Want ze vindt het echt vervelend of eng en dan laat ik haar ook nog alleen. (ze zit dan in de box of in haar kinderstoel)
Maar ik weet even niet hoe ik dit anders kan doen.

Heeft iemand hier ervaring mee (vast wel toch?) en hoe kan ik dit beter oplossen?

[Yvonne]

Dat mee-huilen herken ik (gelukkig) niet. Lijkt me best moeilijk.

Laura en Jasper schelen maar net een jaar. Ik ging met Jasper altijd op de bank zitten om te voeden. Dan ging Laura naast me zitten en ging ik haar boekjes voorlezen. Dat was eigenlijk best gezellig. Zij vond het heerlijk, en zo was ze niet zo alleen. Misschien kun je dat eens proberen?

[drus]

ik denk dat ik I.van zou oppakken en juist naar J0ella toe zou gaan en haar betrekken bij het troosten. Grote kans dat ze
- of schrikt van zijn huilen en dan gaat krijsen
- of inmiddels "weet" dat jij dan weggaat maar niet kan vertellen dat ze je juist nodig heeft en dus gaat krijsen.
- of haar bij de arm pakken en iets zeggen in de trant van "kom, we gaan I.van troosten, help je me?"

Daarnaast had ik een soort regel: tijdens het voorlezen bij het naar bedbrengen, was de tijd exclusief voor hen. Ging de baby huilen: papa of even geduld hebben. Dat werkte ook prettig.

waarschijnlijk doe je het al: maar steeds uitleggen wat je doet, waar je heen gaat en wat je volgende stap is "ik ga I.van even halen en dan ga ik met jou boekje lezen.....loop je mee?"
Sterkte ermee!

[Ana]

dank jullie wel ik ga het allemaal uitproberen. net ging hij huilen en ben ik hem gaan voeden, Joela kwam met me mee en ging zichzelf vermaken in de slaapkamer - wat overigens niet handig is omdat ze natuurlijk niet overal aan mag zitten. Maar ze vond het wel heel gezellig.

[Ana]

slechts anderhalf uur later zie ik nu maar het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik mijn vorige berichtje schreef Voel me een rotmoeder, loop alleen maar op J0ela te vitten omdat ze alles doet wat niet mag, terwijl I.van alleen maar aan de borst wil hangen. Groot deel van de tijd huilen ze dus allebei en ik doe af en toe vrolijk een potje mee. Gaat dit ooit goedkomen?

(Zijn vandaag ook nog onze beste vrienden naar een ander deel van het land verhuisd dus ik was sowieso al verdrietig)

[Yvonne]

Natuurlijk gaat dit goedkomen!

Kun je niet lekker naar buiten? Even lekker uitwaaien zeg maar?
Dat hielp bij mij vaak.

[Ana]

nee heb nog geen dubbele wagen

(dat is misgegaan met het vervoer hierheen dus heb ik nog niet, het is wel de bedoeling dat ik die krijg)

[Truus]

Even een dikke (((knuffel))).

[Emma]

Ook van mij een knuffel - ikweet hoe het voelt, zit ook regelmatig vanaf de bank 'NEE' te roepen tegen Isla die dat helemaal niet zo gewend is, en die vervolgens alles gaat doen wat niet mag. Kun je proberen om de meeste dingen waar Joela niet aan mag zitten uit haar bereik te halen? En misschien een paar (nieuwe) stukken speelgoed neerzetten waar zij alleen mee speelt als jij voedt?

Over het naar buiten gaan: Ivan in de draagdoek en Joela in de wagen, misschien? Zo doe ik het op dit moment: Carly in de ringsling en Isla in de buggy. Dat gaat heel goed, gisteren zelfs met z'n 3-en boodschappen gedaan. (maar Isla is natuurlijk wel een jaar ouder en kan er zelf in en uit klimmen en zo). Misschien de moeite waard om te proberen? Ik zou echt helemaal gek worden als ik niet even naar buiten kon elke dag, het is ook de enige manier om Carly stil te krijgen zonder haar aan de borst te hebben.

In ieder geval heel veel sterkte, het wordt vast snel beter (dat vertel ik mezelf in ieder geval )

[Ana]

Even vertellen dat het de afgelopen twee dagen een stuk beter ging. Maandag was I.van blijkbaar nog een beetje aan het regelen en daardoor veel wakker en ontevreden. Maar dat is inmiddels voorbij en hij slaapt weer heerlijk overdag. J0ela went langzaam elke dag een beetje meer aan de aanwezigheid van haar broertje (en aan het feit dat hij af en toe huilt) en gaat niet meer elke keer over de rooie.
Ze komt hem af en toe een kusje geven of aaien en roept dan hard 'aaaaaaaach' en vindt het prima als ik hem vasthoud of voed.
Verder probeer ik al jullie tips uit hoor

[Yvonne]

Fijn te lezen dat het beter gaat.

[michelle]

Oh wat jammer dat je nog geen dubbele wagen hebt zeg... ik heb heel wat kilometers gemaakt de eerste maanden van Bram. Ik zou ook proberen haar er zoveel mogelijk bij te betrekken, ze alleen laten werkt hier alleen goed bij de kleuter, zelfs de peuter accepteert dat nog niet goed. En exclusieve aandacht terwijl I van slaapt.

Succes, het is echt bikkelen in het begin vond ik maar het wordt echt makkelijker na verloop van tijd!

[TinekedH]

Fijn dat het nu beter gaat!! En... er zullen vast nog van die rottige dagen gaan komen, maar deze dagen heb je in de pocket!

[Ana]

daar heb je helemaal gelijk in, en dat houd ik mezelf vandaag voor ogen, nu het allemaal niet zo soepeltjes loopt. (Joela jengelig, Ivan wil minstens elk uur aan de borst en wilde tot nu toe niet slapen - uiteindelijk is hij nu vertrokken. Vannacht ook al bijna elk uur op de klok gezien, kortom dan heb je al slecht begin van je dag natuurlijk.)

Maar, Joela reageert steeds minder op Ivan's gehuil en dat scheelt natuurlijk weer 100% in de chaos Het komt vast en zeker goed

[TinekedH]

Keep up the good spirit

[Marjo]

Jeetje, het is zo herkenbaar wat je schrijft. En ik vond het toen ook fijn om te lezen dat het tijdelijk is. En ik kan je nu vertellen het gaat echt beter vanzelf. Jullie hebben allemaal de tijd nodig om aan elkaar te wennen. En voor je het weet komen de goede dagen steeds meer voor en is deze moeilijke periode slechts een herinnering. En ik duim voor je dat je snel die dubbele wagen krijgt. kan je niet wat doen zodat je die sneller krijgt? Dat is toch wel heel fijn en noodzakelijk eigenlijk. Dan kan je juist op moeilijke momenten even naar buiten.