Wil niet meer boos zijn.

[edevries]

Ik heb t idee dat ik de hele dag boos ben op Sem. Hij zit weer in een onhandelbare periode. Zo reageert hij op veranderingen en spanningen. En die zijn er genoeg.
Voor wie mijn berichtjes gelezen heeft - op dit moment speelt dit allemaal in ons gezin: 5 wk geleden geboorte van Stijn, recent nieuws dat schoonvader ongeneeslijk ziek is en de mantelzorg komt op ons neer, Stijn hui;t continu (wegleggen lukt niet, dus veel dragen waardoor Sem met enige regelmaat jaloers is).

Sem is echt onhandelbaar, wil niet luisteren, vertoont continu stout gedrag, en doet ook dingen die echt niet door de beugel kunnen (slaan etc). Ik ben hem dus de hele dag aan het corrigeren, maar omdat ik zelf de laatste tijd ook op mijn tenen loop, schiet dit snel door naar boosheid.
En ik wil niet boos zijn op hem. Sem kan er niks aan doen. En ik merk dat ik zelf ook uitgeput raak van t boos zijn.
Voorlopig is er geen zicht op dat onze situatie beter gaat worden.
Maar ja, hoe nu verder.
Ik ben zo moe, zowel geestelijk als lichamelijk.

[Pauline]

het eerste wat er in me opkomt is pick your battles. Daarmee bedoel ik: corrigeer niet alles, maar alleen de dingen die er echt toe doen.

Verder, is er een mogelijkheid dat iemand die kleine ronddraagt terwijl jij een half uurtje of een uurtje tijd kan besteden aan hem? dan krijgt hij ook weer even de aandacht die hij zoekt.

zwaar hoor! je krijgt in ieder geval een dikke knuffel!

[Charlotte]

het eerste wat er in me opkomt is pick your battles. Daarmee bedoel ik: corrigeer niet alles, maar alleen de dingen die er echt toe doen.

Dit helpt echt!!!!! Weet ik uit ervaring en Pauline helpt me hier thuis vaak genoeg aan herinneren. Ik zou ook zeggen, af en toe even volledige aandacht naar de een en dan weer even de ander. Dan leren ze allebei dat ze je moeten delen. Ook van mij een dikke knuffel!!!

[monika]

hier in west auckland hebben we een organisatie van vrijwillige oma's die komen helpen als gezinnen tijdelijk wat hulp kunnen gebruiken. Zou zoiets ook bij jou in de buurt bestaan?

[Claudiac]

Lijkt me inderdaad erg uitputtend, klinkt alsof je in een vicieuze cirkel zit.

Succes, ik hop dat je af en toe nog kunt relativeren.

[Pauwtje]

Moeilijk he? Toen Daniel er net was, had ik ook het idee dat ik een hele beroerde moeder voor Yanick geworden was. Ik was alleen maar aan het mopperen en corrigeren en boos op hem. Wat Pauline zegt is een goeie, grijp in als het echt nodig is, en sommige dingen kan je best laten gaan. En probeer ook de gevoelens van Sem te benoemen. Vaak is het voor een kind al een hele opluchting als hij weet dat zijn ouders hem begrijpen en weten hoe hij zich voelt. Dus: nu ben je boos he sem, omdat je xxx niet mag. En als je boos bent, wil je slaan om te laten zien dat je boos bent. Of: je vind het niet leuk he, dat mama zo vaak met de baby bezig is. Soms zou je willen dat de baby er niet meer zou zijn...
Besef dat je nog steeds in een speciale periode zit, allemaal op zoek naar een nieuw ritme en structuur. Alle bijkomstige dingen, zoals je zieke schoonvader, komen er nog eens bij. Bah

Wat ik hier ook wel eens deed was de baby toch even laten huilen Was niet makkelijk, maar ik vind wel dat ik Yanick het signaal moest geven dat hij ook wel eens voor de bay zou komen.

En alle goede tips ten spijt, het is gewoon een lastige, vermoeiende en vervelende situatie. Ongeacht hoe je ermee omgaat. Jij bent moe en bezorgd, Sem is boos en gefrustreerd, je man zal ook zo zijn eigen emoties hebben. Dat is vreselijk zwaar.

[MarietteD]

Kijk eens bij https://home-start.nl/pages/Home-start/ ... 1caa08da41. Home-Start kan een vrijwilliger vinden die bij je past. Iemand die eens per week met je komt praten, of helpt met de kinderen, met de opvoeding, iemand die je weer een zetje in de juiste richting geeft. Het is erg laagdrempelig, je hoeft geen indicatie etc te hebben, 'gewoon' tijdelijk wanhopig is al genoeg. Ik denk dat meer moeders op dit forum hierbij gebaat zouden zijn! Ben er zelf vrijwilliger geweest, dus als je vragen hebt, laat maar weten.

[edevries]

Bedankt voor de tips. Ik heb naar home-start gekeken maar zit helaas niet bij ons in de buurt.
Gisteren hebben we in ieder geval 1 gezellig dagje gehad met het gezin.
Het eerste uitje sinds de geboorte van Stijn.
We zijn naar de dierentuin geweest. Het was heerlijk om alle zorgen even thuis te kunnen laten.
Al was het maar voor 1 dag, want vandaag gaat het weer gewoon verder.

[HeleenW]

Het is al iets gezegd, maar stel dat jij met S em iets aan het doen bent, en Stijn word wakker (gaat huilen) ga je dan gelijk naar Stijn of blijf je met Sem doen wat je deed?
Volgens mij kan je je eerste altijd geven wat nodig is, en je tweede baby kan je niet gelijk op zijn wenken bedienen omdat je soms iets anders moet doen...

Zo ging ik bijvoorbeeld best eens even naar buiten, ging dan om de 5 minuten luisteren of D wakker was en ging dan weer naar buiten. Even voetballen met L en/of J. Maar ook als D dan lag te huilen dan zei ik: ik ga nog heel even voetballen want D ligt te huilen en lang laten huilen wil ik niet.

Mogelijk doe je het zo ook al hoor, ik probeer even mee te denken.

En ik, de tijd word anders. Over een poosje neem je Stijn lekker mee met wandelen of zet je hem in de wandelwagen erbij als jij buiten bent enz.

[edevries]

Dat probeer ik ook om Stijn af en toe te laten huilen.
Maar t probleem is hij niet stopt, tenzij door mij gedragen. Zoals ook nu. Hij huilt al sinds 21:00, en is nu al over twaalf. Hij wordt stil als hem draag en loop. Zodra ik zit wordt hij na enkele minuten wakker.
Moet wel zeggen dat veel boertjes en scheetjes heeft.

Wat ik probeer is om dan aan Sem 'toestemming' te vragen: "Vind je t goed als mamma bij de baby gaat kijken."
En probeer ook Sem zijn gevoel te benoemen.

[Dorien]

Dat probeer

Wat ik probeer is om dan aan Sem 'toestemming' te vragen: "Vind je t goed als mamma bij de baby gaat kijken."
En probeer ook Sem zijn gevoel te benoemen.

Wat die je dan als hij daar negatief op antwoord? Eigenlijk vind ik dit geen vraag maar meer een opmerking.
Het wordt echt beter straks. Finn was 4,5 toen Liv er kwam en gelukkig konden wij tijdens die rampuren in de avond ons opdelen. Bij mij was Liv stil en bij Hedzer vaak niet Maarja, ik moest ook aan mijn andere kind denken en aan mijzelf! Nu is ze bijna drie en het zonnetje in huis en slaapt ze als de beste!
Knuffel voor jou want het is best zwaar hè? Iedereen roept maar dat je het beste de kindjes snel achter elkaar knt krijgen maar ook dat heeft weer nadelen.

[Emma]

Dat probeer

Wat ik probeer is om dan aan Sem 'toestemming' te vragen: "Vind je t goed als mamma bij de baby gaat kijken."
En probeer ook Sem zijn gevoel te benoemen.

Wat die je dan als hij daar negatief op antwoord?

Idd, ik heb dit bij Isla een paar keer geprobeerd maar dan zei ze meteen nee

Wat hier wel werkt:
Carly gaat huilen
- Ik: Hee, ik hoor iets, hoor jij dat ook?
- Isla: Carly huilt...
- Ik: Ja, dus ik moet zo even naar haar toe. Laten we eerst nog even deze puzzel afmaken (oid), en dan ga ik naar haar toe.

Wat ik ook vaak doe is als ik Carly bijvoorbeeld even in de box leg om Isla ergens mee te helpen, dit expliciet te zeggen: Carly, jij moet nu even wachten want ik ga iets te drinken halen voor Isla.

En ook vertel ik in Isla's bijzijn aan Carly dat ze geluk heeft met zo'n grote zus, en dan noem ik wat specifieke dingen over Isla (ze is zo vrolijk, ze kan zo goed sinterklaas kapoentje zingen, ze helpt altijd met luiers verschonen, etc).

En inderdaad benoemen van het gevoel wat jij al doet. Heel veel sterkte, het is erg moeilijk aan het begin (en dan heb jij er nog eea aan andere dingen bij), maar het wordt echt makkelijker. Oh, nog iets wat hier hielp was zo'n lig-ding voor in bad kopen (Hema). Nu gaan ze samen in bad en heeft Isla echt het gevoel dat ze iets kan doen met haar zusje.

Sterkte en je kunt hier altijd spuien he?

[Ilse]

Moeilijk hè? Ik zit soms ook in een spagaat. Merel is de laatste tijd ook oervervelend, luistert slecht etc. Ik ben bang dat het ook komt om negatief de aandacht te krijgen. Ik probeer nu zoveel mogelijk met Merel te doen als Sofie slaapt. En 's avonds probeer ik regelmatig bij haar te gaan liggen om de dag door te nemen. Gelukkig heeft mijn man door dat Merel meer aandacht nodig heeft en gaat vaak samen met haar dingen doen. Het is gewoon moeilijk je aandacht te verdelen, zeker als de jongste nog zo klein is. Gelukkig begrijpt Merel dat het "onze fout" is en dat Sofie er niets aan kan doen.