Het loopt met Joas op dit moment thuis niet erg lekker. Ik zit erg in een negatieve spiraal met hem. Hij lijkt in gedrag wel weer twee jaar jonger, eist overal bij geholpen te worden (wat ik dus niet steeds doe en wat resulteert in een kind dat rustig drie kwartier huilend over de grond dweilt). Zet ik zn bord met broodje naast hem neer op de bank volgt er een driftbui omdat ik het op zn schoot had moeten zetten en hij dat echt tot driftbuien aan toe uitwerkt. Ik zit haast in een voortdurende machtstrijd met hem. Ik ben hard aan t werk om erachter te komen wat daar nou precies onder ligt, want t kunnen zoveel dingen zijn: toe aan school (stiekem is hij erg slim), last van scheiding en papa's nieuwe vriendin die een maand geleden is geintroduceerd, aandacht eisen omdat hij inmiddels merkt dat Matthijs dat standaard wat meer nodig heeft.. puzzelen dus..
Een van de dingen die hardhollend achteruit gaan zijn de nachten. Hele uren ben ik weer wakker "mama ik wil ergens anders slapen, mama ik wil een slaapzak aan, mama ik wil een slaapzak uit, mama ik wil bij Matthijs slapen, mama ik wil uit bed". Wat dat laatste beteft overweeg ik op dit moment serieus om zn matras op Matthijs zn kamer te gaan leggen, ze slapen in de weekenden wel vaker bij elkaar en dan slapen ze op zich prima, ergens denk ik wel dat hij t ook gewoon echt niet prettig vind alleen te slapen. Ik leg hem dan meestal weer terug in zn bed als ik zelf ga slapen omdat ik bang ben dat als Joas dan weer zo vroeg wakker wordt als hij nu doet (tussen 4 en 5) hij dan ook Matthijs wakker gaat maken. Maar dat is misschien maar uitproberen.
Iemand tips, herkenning, of een vrituele knuffel? Ik ben een beetje heel erg moe....
Lisette, mama van Matthijs 04-03-2007,Joas 30-04-2009 en Sarah 11-08-2017
Ik zie dat je ventje 3,5 is. En daarbij is hij slim zeg je. Ik krijg het gevoel dat het naast wellicht allerlei spanningen ook een geval is van grenzen opzoeken en 'eens kijken hoe gek ik mama kan krijgen'.
Zou hij niet gewoon het meeste baat hebben bij duidelijke structuur en grenzen en vaste momenten met extra positive aandacht van jou? Als het hele leven op drift is, dan is het fijn als mama het anker is.
En wellicht slaapt hij ook beter als hij bij z'n broer op de kamer slaapt. Mijn grote zoon houdt er ook niet van om alleen te slapen. De vraag is of je hem aan het verstand krijgt dat als hij z'n broer sochtends wakker maakt dat het dan snel afgelopen is.
Laatst gewijzigd door monika op zo nov 25, 2012 8:53 am, 1 keer totaal gewijzigd.
mv J ('04) en N ('12)
----------------------------------------- Laat tegenslag je er niet van overtuigen dat het fout was om te proberen.
Heftig joh, hij was toch altijd je 'makkelijke' kind van de twee. En misschien heb je gelijk dat hij juist daarom nu dubbel en dwars je grenzen opzoekt. Zou het helpen als je er wat minder een strijd van maakt? "Oh sorry jongen had ik het op je schoot moeten zetten? Kijk hier doe ik het nog eens opnieuw, eet smakelijk!". Ik snap wel dat je met een autist in huis juist mega consequent wilt zijn, maar misschien werkt bij Joas een patroondoorbreking wel even als opening. Ipv je schrap te zetten bij zo'n bui maar gewoon benoemen, knuffelen. En misschien ook voor je eigen rust de jongens een tijdje samen laten slapen, als dat werkt dan werkt dat.
En het is vast een fase, ook dit gaat weer voorbij, hou dat in je achterhoofd! Hoe ouder hij wordt, hoe meer je met hem kunt praten en onderhandelen over grenzen. Je hebt al door dat hij erg slim is. Slimme kinderen hebben vrijheid nodig om de wereld te ontdekken. Althea van dit forum omschreef het als een paard dat je binnen een grote wei vrij laat, maar binnen bepaalde grenzen, het hek eromheen. Op welke vlakken kan hij meer vrijheid krijgen? Zelf z'n brood klaarmaken? Zelf beleg kiezen, zelf iets bij de kassa afrekenen terwijl jij in de buurt staat, dat soort dingen.
M ariëtte, mv van V incent (09-09-2005) en L aura (30-11-2006)
Wat lastig zeg...en ook sneu voor je mannetje...
Mijn jongste kan er vooral s'avonds in bed een handje van hebben om van alles te willen. Ik merk dat als ik steeds de aandacht geef, er in mee ga of het verbied maakt niet uit, aandacht is aandacht ). Hoe consequenter ik ben, hoe sneller hij klaar is. De afspraak is nu gewoon: Je komt niet je kamer uit en je roept niet (je valt mama niet lastig... ). Hij mag van mij wel van alles doen op zijn kamer, zijn bed vol leggen met speelgoed bijv. Deze regel werkt bij hem het beste, hij weet dat ik niet beschikbaar ben voor allerlei vragen en het geeft hem de rust.
En hoe beter de nachten, hoe gezelliger hij overdag is met veel minder strijd!
Als ik je verhaal lees is het net alsof je het over Danique hebt. Zij kan ook overal zo'n enorm drama van maken, om moedeloos van te worden. Ik doe het ook steeds niet goed volgens haar.
Echt alles moet op haar manier, ik weet soms ook niet meer wat ik met haar aan moet. Het speelt ook zeker mee dat ik niet lekker in mijn vel zit. Heb ik wel een goede dag, dan merk ik dat ik meer kan hebben. Als ik bijv aan haar vraag: wat moet ik dan doen? en ik geef daar aan toe dan is het goed en hebben we geen mega driftbuien.
Als ze eenmaal zo'n bui heeft dan kunnen we maar beter flink bukken want dan vliegt er van alles door de kamer....
ik heb bij b en j ook de ervaring dat de laatste maanden tot school begint, zwaar zijn. p was hierin een stuk makkelijker, als hij maar bij mama in de buurt was. het was hier een combinatie van de leeftijd (3 jaar is volgens antroposofen een moeilijke leeftijd, net zoals 6, 9 en 12) en toe zijn aan school. thuis bood te weinig uitdaging, wat ik ook deed. ik wou dat mariette toen ook die tips had gegeven, had ik zelf niet zo hoeven puzzelen
jij hebt ook nog een s dubbel pech met een broer die veel extra's nodig heeft en je staat er ook nog eens alleen voor. dus een knuffel krijg je zeker.
schiet me ineens te binnen: hoe vindt joas het dat matthijs een hond heeft en hij niet? is er iets echt helemaal alleen van joas (hoeft geen dier te zijn), zodat hij daar verantwoordelijk voor is? laat je hem al schooldingen doen?
@Mariette: ik heb de zelf brood klaar maken tip glijk uiotgeprobeerd. Vol enthousiasme smeerde hij zn eerste boterham met boter en daarna met pindakaas. En toen besloot hij dat hij geen boterham met pindakaas hoefde, gooide hem op de grond en eiste een boterham kokos (niet gekregen) Hij is dus zonder lunch net naar bed gegaan. Pfff.
@Emmy: het gesprek over de afspraak: niet roepen, niet zeuren voer ik nu al wekenlang elke avond. HIj heeft ook een poosje geleden een nachtlkamp met tijdschakelaar gekregen om aan te geven wanneer hij dan s morgens wél bij me mocht komen. Dat heeft een paar dagen goed geholpen maar inmiddels totaal niet meer. En ik kan hem s nachts ook niet alles bij elkaar laten krijsen (dat doet hij dan) want dan is Matthijs de klos en die heeft die luxe niet (slaapgebrek= epilepsiegevoelig)
@Ilse: Joas heeft voor zn verjaardag 2 kippen gekregen, die zijn van hem en daar mag/moet hij voor zorgen, idd ter compensatie van Djembe. Wat voor schooldingen bedoel je?
Ik heb Joas zn bed verhuisd naar Matthijs zn kamer, en met hen samen gepraat over afspraken daarover. We gaan t maar gewoon eens uitproberen...
Lisette, mama van Matthijs 04-03-2007,Joas 30-04-2009 en Sarah 11-08-2017
Oh Lis ette, wat heftig joh... . Zwaar, zeker in je eentje (en ik heb ook je andere draadje gelezen, dat maakt het ook niet makkelijker voor je). Dikke knuffel kan ik je zeker wel geven. Ook herken ik dingen in het gedrag van V incent, misschien is de oorzaak bij hem niet hetzelfde, misschien deels wel, maar ik herken iig het effect dat het op jou heeft... Ik lees daarom ook mee met de tips die anderen geven.
Sterkte meid en hou vol!
Dat niets goed is herken ik zeer zeker. Er zijn dagen dat ik het structureel niet op de manier doe waarop Joris het wil (idd zet ik een bordje naast hem, dan had het op schoot gemoeten maar had ik het op schoot gezet dan had het vast naast hem gemoeten) en mijn oplossing: alles wat ik niet belangrijk genoeg vind: doen zoals hij het wil, dan zet ik het bordje alsnog op zijn schoot. Weg strijd. Zolang je consequent blijft bij de echt belangrijke dingen laat je echt niet over je heen lopen.
Joris wil ook graag controle, die krijgt hij binnen mijn grenzen door hem steeds alles in keuzes te geven. Dus ook bijv een keuze als dit: "je kunt kiezen, of je gaat nu zelf naar boven of mama pakt je op en neemt je mee". Vervolgens 10 tellen om die keuze te maken, scheelt ook erg veel strijd.
Mijn ervaring is dat het dan ook echt periodes zijn en nu bijv wat sterker omdat Joris als een bezetene alles aan het inhalen is wat hij door lange slechthorendheid achter is gaan lopen (terwijl hij cognitief zijn leeftijd juist vooruit is). Kortom, leeftijd, zichzelf in de weg zitten. Bij Joas kan ik me voorstellen dat hij het verrekte lastig heeft, niets meer zonder hulp kunnen/willen klinkt voor mij als: 'mama, help me want ik kan het allemaal niet meer overzien'. Geef er af en toe aan toe, help hem en geef hem extra veel dikke knuffels ook al lokt zijn gedrag dat niet bepaald uit. Hij moet denk ik even voelen dat je er bent, blijft en evenveel van hem blijft houden, ook al haalt hij het bloed onder je nagels vandaan.
En vooral: AAN JEZELF DENKEN! Zorg voor een uurtje of 2 sporten, winkelen, boek lezen of wat dan ook per week. Je geduld komt daarmee terug.
Laatst gewijzigd door wennetje op zo nov 25, 2012 7:46 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
Eerlijk gezegd is dit bij ons heel normaal gedrag. Wij weten niet anders dan dat Tomás er moeite mee heeft als dingen anders gaan dan hij in zijn hoofd had. Hele drama's kunnen ervan komen.
Wat wij doen is: hem leren dat het prima is dat hij het anders wil en dat wij daar ook wel in tegemoet willen komen, maar dat hij het wel op een normale manier moet zeggen. Dus borg verkeerd? Als hij daarom jammert zeg ik zoiets als: "ik weet niet wat je wilt als je zo jammert. Als je wilt dat ik iets voor je doe, dan kun je dat aan me vragen." En ik ga er dus ook pas op in als hij het netjes zegt. Of ik wijs hem erop dat ik niet weet dat hij zijn bord op schoot wil en dat hij het ook zelf kan pakken. Verder wordt er geen aandacht aan besteedt.
Het heeft ons heel veel tijd gekost om hem dit soort dingen te leren; het is iets van een lange adem. Het gaat nu een stuk beter, hij is echt flexibeler geworden. We geven natuurlijk niet aan alles toe; als hij ineens iets anders op zijn brood wil, wil ik wel 1x erin meegaan, maar daarna houdt het op. Wij vinden dat hij ook moet leren dat niet alles altijd kan gaan zoals hij wilt.
Er zijn periodes waarin het slechter gaat; als hij moe is, niet lekker, het te druk is om hem heen. Dan kost het hem teveel moeite om zich niet dramatisch te uiten. Maar we blijven wel volharden hierin.
Verder merkte ik een paar maanden terug ook dat Tomás ineens zich 'kleiner' gedroeg. Hij begon ook te zeggen dat hij geen grote jongen was en dat hij nog niet naar school kon enzo. Het leek wel alsof hij een soort faalangst had voor het 'groter' worden. Wij zijn er toen meer op gaan letten dat we niet teveel tegen hem zeggen dat hij al zo'n grote jongen is, dat hielp wel. Misschien dat bij Joas ook zoiets speelt?
Ik heb de andere antwoorden niet gelezen maar ik lees veel herkenning. Gelukkig niet van de nachten maar wel de dingen overdag. Ik ben echt bekaf aan het einde van de dag en iedere keer als er iets moet gebeuren houd ik al bijna mijn adem of het wel goed gaat en of ze niet begint de huilen/gillen/liggen ect.
Vorige week heb ik een workshop gehad over de verschillende communicatiestijlen die ieder heeft. Ik heb bijvoorbeeld als hoofdstijl 'zorgende' en Linde is duidelijk een 'regisseur' Ik heb nu een aantal handvatten om met haar om te gaan en dat bijvoorbeeld heel veel ruimte te geven en zelf laten bepalen. Volgens mij doe jij dat al wel. Ook moet ik met haar heel kort communiceren. Uitgebreide dingen vindt zij echt overbodig en zonde van de tijd. Knuffelen moet ik echt aan haar overlaten. Ik mag haar niet zomaar knuffelen. Ik moet gewoon wachten tot zij daar zin in heeft.
Ik vind het zo moeilijk omdat zij qua stijl lijnrecht tegenover mij staat. En ook omdat Jasmijn veel meer op mij lijkt en dus heel dichtbij is. Ik ben dus continu aan het switchen tussen twee heel verschillende kinderen.
Maar goed, ik begrijp je dus helemaal. En Linde en Joas zijn ook heel hard aan school toe. (volgens mij schelen zij ook maar een paar dagen toch?)
Groetjes Rebecca, MAMA van
Jasmijn 16-10-2006
Linde 04-04-2009
Veel herkenning. Bij Maartje kon ik op een gegeven moment ook niks goed doen.
Het hielp mij dat ik er van overtuigd was dat was ik gedaan had het allebei tot een driftbui zou hebben geleid.
Niet heel veel tips helaas, gewoon doorgaan en niet over je heen laten lopen. Maar dat doe je vervolgens mij al niet.
Het is hun probleem dat ze zo boos worden. De vraag of opdracht is over het algemeen duidelijk.
Wel is Maartje er ook een die af en toe checkt of de grenzen nog wel liggen waar ze liggen en als je dan een goede bui hebt is het op letten geblazen. En dan is ze verbaasd dat als je een slechte bui hebt de grenzen net iets dichterbij liggen.
i'm still standing
Mama van Joep (17) en Maartje (15)
