Dramatisch luisteren

[Eghosa01]

S@sh@ luistert de laatste tijd echt dramatisch slecht. Echt constant uitproberen, als ze haar zin niet krijgt heel hard huilen en schreeuwen en als je haar negeert is ze (niet overdreven) na 10 seconden weer aan het lachen en gek doen..... Ik word er echt helemaal gestoord van... Ik wil niet constant boos zijn en worden, maar zoals het de laatste tijd gaat heb ik het idee dat ik alleen maar boos kijk. Dat vraagt ze dan ook regelmatig "mama, ben je boos?".

Kan het zijn dat ze zo slecht luistert omdat het natuurlijk Sinterklaas geweest is, maar ook omdat ik een steeds grotere buik krijg en ze weet dat de baby over niet al te lange tijd komt?

[Linkje]

Het zou Sinterklaas kunnen zijn, of de baby, maar zelf denk ik: tisunfase!

Je!mer zit er ook midden in! Zijn oren zitten er echt puur voor de lol aan, gebruiken doet hij ze niet... totdat je vraagt of hij een koekje wil, dan hoort hij je aan de andere kant van het huis nog. Soms zou ik hem het liefst achter het behang plakken. En als zijn juf van de psz weer eens zegt wat een lieve jongen het toch is, zou ik hem graag een hele dag - of week... - bij haar 'dumpen'. Veel plezier ermee!!
Ik hoop dat het beter wordt als ie met 3 maanden naar de kleuterschool mag...

Ik heb dus ook niet echt tips voor je, misschien iemand anders wel?

[Eghosa01]

Je!mer zit er ook midden in! Zijn oren zitten er echt puur voor de lol aan, gebruiken doet hij ze niet... totdat je vraagt of hij een koekje wil, dan hoort hij je aan de andere kant van het huis nog. Ik hoop dat het beter wordt als ie met 3 maanden naar de kleuterschool mag...

Erg herkenbaar dat koekje... zo werkt het hier ook. Ik zei net nog tegen haar, "laat mij eens kijken, volgens mij heb je poep in je oren"... "nee hoor mama, echt niet, kijk maar", en twee tellen later luistert ze weer niet

En tja, de kleuterschool, dan moeten we hier nog wel wat langer wachten...

Ik hoop dat het een fase is... want dit is soms echt niet leuk meer...

[kaatje71]

ik had laatst bij basisschool nog een draadje geplaatst dat ik zelf vind dat ik erg veel aan het dreigen ben, anderen benoemden dat als consequenties verbinden aan gedrag.
Het is niet zo leuk, maar werkt vaak wel. Het is een beetje zoiets als; als jij niet leuk doet tegen mij, heb ik ook geen zin om leuk te doen tegen jou; dus, als jij nu loopt te stieren met omkleden heb ik geen zin meer om jou zo voor te lezen ( en dat is ook echt zo).
Of als ze blijft gillen moet ze naar het halletje want dan hoef ik er niet naar te luisteren.
Of als ze haar jas niet zelf aan doet mag ze niet mee met boodschappen ( dit is er 1 met een risico, want je moet het dan natuurlijk ook echt doen, maar mijn vriend werkt aan huis, dus in uiterste noodzaak zou het kunnen, maar puntje bij paaltje doet ze dan toch zelf haar jas aan...)
Ook hebben we vaste dingen, eerst broodje op, plassen en dan mag ze t.v.kijken `s ochtends, ondertussen kleed ik haar aan en werkt ze niet mee gaat de t.v. uit.
Of als ze niet meewerkt met tandenpoetsen ga ik onder dwang poetsen en mag ze het daarna niet zelf doen.

Ik baal er wel van dat dit soort "consequenties" of dreigementen nodig zijn, maar ok. het werkt wel en het is me intussen een beetje routine geworden.
Ik probeer er wel de redelijkheid van in te blijven zien en (enigszins) de consequentie ook echt aan haar gedrag te koppelen.

[Laris76]

Oh ik word hier ook helemaal dol van deze fase. T. is van juli 2009, dus die basisschool duurt ook nog ff. Hij gilt zo verschrikkelijk hard, niet normaal meer. En dan presteert hij het ook nog om te klagen dat zijn hoofd zo zeer gaat doen van het gillen Even apart zetten en dat soort tips werkt eigenlijk nauwelijks. Wel flink aandacht geven, maar dat is nogal eens wat lastig met een kleuterbroer en babyzusje. Geen tips dus, sorry!

[Eghosa01]

@Karin, ja dat doe ik dus ook heel erg veel... Laatst had ik een workshop waarin naar voren kwam dat dreigen negatief opvoeden is... Nou wil ik heel erg graag positief opvoeden, maar zie soms door de bomen het bos niet meer en verval dan ook direct in het "consequenties verbinden aan gedrag" (mooi gezegd trouwens). We hebben hier ook vaste routines, omdat dat inderdaad voorspelbaar werkt en ze daardoor weet wat er gaat komen... Maar wat jij schrijft is zoooo herkenbaar. Ik weet momenteel eerlijk gezegd ook even niet meer hoe ik anders met haar om zou moeten gaan.

Oh ik word hier ook helemaal dol van deze fase. T. is van juli 2009, dus die basisschool duurt ook nog ff. Hij gilt zo verschrikkelijk hard, niet normaal meer. En dan presteert hij het ook nog om te klagen dat zijn hoofd zo zeer gaat doen van het gillen Even apart zetten en dat soort tips werkt eigenlijk nauwelijks. Wel flink aandacht geven, maar dat is nogal eens wat lastig met een kleuterbroer en babyzusje. Geen tips dus, sorry!

Dat aandacht geven zat ik ook al aan te denken, ik heb het idee dat ik haar al veel aandacht geef, maar misschien dus toch niet genoeg. En wat je schreef over dat gillen, proest heb even heel hard zitten lachen. Ze kunnen in hun moeielijke buien soms zo grappig zijn, zonder dat ze het zelf in de gaten hebben.

[kaatje71]

Nou wil ik heel erg graag positief opvoeden, maar zie soms door de bomen het bos niet meer en verval dan ook direct in het "consequenties verbinden aan gedrag" (mooi gezegd trouwens).

nouja, dat heb ik dus ook.
Met mijn zoon was het zò veel makkelijker, dat was (en is, alhoewel nu wat minder in de pubertijd) echt een heel ander, makkelijker kind. Die deed min of meer wel wat ik zei. Toen dacht ik dat het aan mijn goede opvoeding lag hahaha

[annelinda]

Hier ook een meisje met een sterke eigen wil!
Ook ik wil niet te veel dreigen, wat ik wel probeer het een positieve wending te geven. Bv met de jas aan doen, hoe ik het wel eens doe als ze de jas niet aan wil. We moeten boodschappen doen en zonder jas kan je niet mee, mama zou het jammer vinden als je niet mee kon, je kan mama zo goed helpen. Vaak heeft het wel effect.

Maar soms........ dan denk ik nou wat doe ik nou fout!
Volgens mij zeer ervaren oma niks! Zei zegt het is de leeftijd en het ene kindje heeft het gewoon erge (of veel erge)dan de ander. Al haar kinderen zijn het zelfde opgevoed en allemaal totaal anders. Het het komt allemaal weer goed. Dat geeft me dan wel weer hoop.

[Eghosa01]

Maar soms........ dan denk ik nou wat doe ik nou fout!
Volgens mij zeer ervaren oma niks! Zei zegt het is de leeftijd en het ene kindje heeft het gewoon erge (of veel erge)dan de ander. Al haar kinderen zijn het zelfde opgevoed en allemaal totaal anders. Het het komt allemaal weer goed. Dat geeft me dan wel weer hoop.

Fijn zo'n ervaren oma die het ook vanuit haar perspectief kan relativeren... dat geeft inderdaad hoop.

Vandaag aan tafel, ze wil niet zelf eten en zegt de hele tijd "mama, doen". Na een hele hoop tranen, gegil, gekrijs, van haar Trip Trap afglijden en nog meer drama, (S en ik hadden ons eten ondertussen al op, dat van haar was koud geworden), zeg ik heel rustig tegen haar "lieverd, ik zie dat je heel moe bent en honger hebt. Sasha kan zelf heel goed eten, daar hoeft mama jou niet bij te helpen". Ze bleef maar doorgaan... ik ben gaan afwassen en uiteindelijk kwam ze naar me toe dat haar eten koud was. Toen heb ik haar gezegd, "mama maakt jouw eten 1 x weer warm, daarna ga je het zelf aan tafel opeten". (oh ja, ondertussen was het bord waar het eten op lag ook al van tafel geveegd en kapot gevallen , gelukkig maak ik altijd extra). Daar ging ze uiteindelijk mee akkoord en heeft ze zelf aan tafel haar eten opgegeten.
Soms vind ik het heel moeilijk om in zo'n situatie vol te houden, maar ik weet dat als ik het niet doe, er nooit verandering zal komen.....

[Ves]

Heel herkenbaar... ik worstel er ook al een tijd mee. Om gek van te worden! Ik lees met je mee...

[Laris76]

En nog steeds herkenbaar, maar vanavond had ik een superlieve geduldige peuter, ja echt!

[JasmijnLinde]

Dieeeeeeeeeepeeeeee ZUCHT!!!! Hele diepe zucht......
Een en al herkenning en er lijkt geen eind aan te komen en het begin weet ik al niet eens meer. Linde is zóveel pittiger als haar grote zus. Met Jasmijn had ik het maar makkelijk.

Linde steekt nog net haar middelvinger niet naar me op

Maarrr Linde is dan wel heel pittig en ik-doe-lekker-wat-ik-zelf-wil, ze zal er later heel veel profijt van hebben. Ze loopt echt overal zo doorheen en het interesseert haar geen drol. Heel lastig voor mama natuurlijk. Want ik kan praten wat ik wil.

Ik krijg ook regelmatig van mensen te horen dat ze haar zo'n bijzonder meisje vinden en zo wijs hoewel ze nog steeds amper praat. Vorige week zei iemand die haar redelijk goed kent dat ze heel veel voor de wereld kon gaan betekenen. Dat vond ik toch wel een supermooi compliment. Die hou ik maar in mijn gedachten.

[petra1969]

Heel veel herkenning. Helaas. Cay gooit zich altijd op de grond en gaat dan heel hard auwa roepen Als het me echt te gek word, zet ik hem in de hal. Meestal hoef ik dat maar 2 keer te doen, daarna is het weer een tijdje goed.

[SuzanneV]

Herkenbaaaaaaaaaaaar . Waar ik helemaal koekoek van kan worden is het constante weerwoord dat ik krijg. "Ja maar mama, ik wil alleen maar.." Ja maar... Ja maar... ja maar... enz. De hele dag door!
En dan weet ik weer waarom het peuterPUBERTEIT heet.

[Mare]

Heerlijk al die herkenbare berichten hier

Ik word gek van mijn peuter. Wegrennen, niet luisteren en letterlijk alles doen wat niet mag. Zeker nu ik mij niet goed voel en weer gebroken nachten heb, kan ik het vaak heel slecht hebben. Dan verander ik ook van een vrolijke, lieve moeder in een schreeuwende heks :s

Maar wat zijn peuters ook leuk. Al die uitspraken, grapjes, liedjes en complimenten...die koester ik enorm.

En ja, rond Sinterklaas, kerst, de komst van een baby, etc wordt het gedrag erger. Bij D helpt alleen veeeeel geduld, veel praten en 'pick your battles'.