Hoofdbonken?

[Chantal]

Als Mark iets wil aanraken, bijvoorbeeld de spijl van de box doet hij dat eerst met zijn vinger. En daarna dus met zijn voorhoofd door er echt hard tegenaan te bonken. Net weer tegen de muur omdat er een rondje op zat, op de grond als hij boos is..
Kan me niet meer herinneren of de andere 2 dit ook deden. Is het normaal of...?

[monika]

sorry, ik heb het nog nooit gezien dat een kindje dat deed. Maar ja, dat zegt niet alles.

[Emmy]

Volgens mij is het vrij normaal hoor, hoofdbonken. Zelfs tot blauwe plekken aan toe. Gaat vanzelf weer over.
Ik heb het ook gedaan.....lang, heel heel lang geleden...en volgens mij ben ik redelijk normaal gebleven..

[Ana]

hier alleen als ze boos was maar dat leerde ze net ze snel weer af

[Eve71ne]

Ik denk dat je mijn verhaal van Meike wel een beetje kent? Zij bonkt met haar hoofd om prikkels anders te kunnen verwerken. Zoals jij het beschrijft; eerst voelen en dan 'na'bonken met zijn hoofd, is een manier om meerdere zintuigen in te zetten om iets te ontdekken. Als het goed is, leert hij zo zijn zintuigen goed te gebruiken. De informatie die hij zo verkrijgt, slaat hij op in zijn hersenen (de muur is koud en hard). Dit heet sensorische integratie (=zintuiglijke prikkelverwerking) en is heel normaal.
Bonken uit boosheid, frustratie of 'gewoon' om prikkels te verwerken zou iets tijdelijks moeten zijn, totdat het kind dus andere manieren ontdekt heeft om zich te uiten, gewoon wordt het gevonden tot ongeveer 2 jaar. Ik zou goed blijven kijken naar Mark, wanneer hij het doet en of je hem alternatieven kan bieden (laten voelen, slaan,proeven, likken, wrijven, ruiken. Hoe meer sensorische input, des te beter!)

[Chantal]

chris heeft ook fysio gehad voor de sensorische integratiestoornis... maar bij hem hield het in dat je hem niet zomaar moest knuffelen, maar hij zelf wel iedereen wilde knuffelen. nu is dat trouwens grotendeels over.

meike haar verhaal ken ik idd nog wel. doet ze het trouwens nog steeds?

mark bijt ook. in mij helaas. ik kan niet rustig op de bank zitten of ergens stil staan of hij bijt in mijn benen, tenen, voeten, arm.. maar dat hoort er wel bij denk ik op deze leeftijd. toch leuk als iemand omhoog schiet en auw zegt
dit probeer ik natuurlijk wel om te zetten naar aaien. maar het is erg moeilijk voor hem, hij ziet het nog als een grapje. wat natuurlijk ook erg logisch is voor een kindje van net 1.

[Eve71ne]

chris heeft ook fysio gehad voor de sensorische integratiestoornis... maar bij hem hield het in dat je hem niet zomaar moest knuffelen, maar hij zelf wel iedereen wilde knuffelen. nu is dat trouwens grotendeels over.

meike haar verhaal ken ik idd nog wel. doet ze het trouwens nog steeds?

De afweer of juist het overdreven opzoeken van zintuiglijke prikkels hoort daar inderdaad ook bij, ja.
Meike doet ´t nog steeds. Ze is nu ruim 6,5.

[Gerlize08]

Hier doet Willemijn (net twee) als ze ontzettend boos is. Dan ligt ze op de grond en bonkt ze wel 3 of 4 keer op de grond megahard.
Ik heb soms wel eens mijn vraagtekens erbij, zou het er karakter zijn, of gefrustreerd zijn, boos zijn. Ze zou zich nog een hersenschudding bonken.
Ze is ook vaak ontroostbaar als ze bijvoorbeeld is gevallen.

groetjes marlies

[petra1969]

Cay heeft dat ook gedaan. Op een gegeven moment hebben we hem verhuisd van ledikant naar campingbed omdat hij constant blauwe plekken op zijn hoofd had. Hij bonkte ook met zijn hoofd op de vloer, tegen tafels en stoelen aan en in de box. Op een gegeven moment was het zomaar ineens over.

[edevries]

Ik was net ingelogd om over dit onderwerp een draadje te beginnen.
Hier ook opeens hoofdbonken. Mijn analyse is bij te veel prikkels en moeheid. Maar we hebben nu ook het campingbedje neergezet want soms gaat t heel hard. Ik hoop dat gewoon weer zo'n fase is, en hopelijk snel weer over.

[Ves]

V incent deed het ook, begon toen hij ongeveer 1 jaar en 4 maanden was. Eerst heel af en toe, op de vloer, tegen de muur of tegen mij aan, maar het werd steeds vaker en heftiger in de loop van een paar maanden, tot flinke blauwe plekken aan toe (en radeloosheid bij ons). Ook in bed (dus ook hier over naar campingbedje). Het leek bij hem meestal frustratie/boosheid.
Toen het op z'n heftigst was, hebben we hulp ingeschakeld (daarvoor ook al eens besproken met CB en HA, zou vaker voorkomen en vanzelf over moeten gaan). Vrij snel daarna was het bonken vanzelf gestopt (wat niet wil zeggen dat alle probleemgedrag over was, daar werken we nu nog steeds aan zoals je weet), V incent begon toen een klein beetje te praten, dus misschien was het bonken deels een uiting van onmacht/frustratie dat hij zich niet anders kon uitdrukken.

[Suuz]

Ik heb van een kennis gehoort die een zoontje van 2 had en elke avond deed. Ze zijn naar een osteopaat gegaan, bleek iets in de nek vast te zitten. Het was na 2 behandelingen weg!