Weer advies nodig over (in)slapen overdag

[edevries]

Ben weer bij het CB geweest, en kom daar altijd vertwijfeld vandaan: "Help doe ik het wel allemaal goed".

Even een update over het inslapen van Stijn.
Ten eerste, hij huilt nog steeds veel maar met veel dragen, continu aan de borst is dat erg minimaal.
Alleen als je hem weg legt wordt hij wakker en huilt. Dus in de praktijk sjouw ik hem de hele dag rond.
Een enkele keer heb ik hem weggelegd dat hij wel door bleef slapen, maar die keren kan ik op 1 hand tellen.

Stijn begint de wereld rond hem heen wel iets leuker te vinden.
Maakt contact en lacht.
Ik zie ook duidelijk aan hem wanneer hij moe wordt.
Ik zou het heerlijk vinden als hem - als hij moe is- in zijn bedje zou kunnen leggen, en dat hij dan slaapt.
Maar als ik dat doe, wordt hij overstuur.
Dan moet ik hem weer de borst geven om te kalmeren en te troosten.
En weer dragen....
(CB: De vicieuze cirkel is rond en ik heb hem dit gedrag zo aangeleerd)

Ik snap wel wat het CB zegt, maar ja ik weet niet hoe ik het moet veranderen.
2 dingen: 1 Als mijn kind huilt laat ik hem niet liggen. 2 als ik vind dat ik de borst moet geven dat doe ik dat. Ook als hij net voeding gehad heeft.
Op zich kan ik er wel mee leven, maar ik heb veel dingen die op het moment opstapelen.
Dingen in het huis, solliciteren voor nieuwe baan etc.
M.a.w. ik moet op de een of andere manier tijd zien te maken zonder kind.
Ik heb geen hulp van buiten. Manlief is ook te zwaar belast door ziekte van schoonvader.
Dus het beste zou toch zijn als Stijn af en toe alleen kan slapen.

Sorry is weer een heel verhaal, maar heb t zelf ook nodig om het "van mezelf af te schrijven".

[Marijn]

Hoe sta je tov een speen?

[Emma]

Hij is nu bijna 3 maanden toch? Carly heeft de eerste drie maanden hetzelfde gedrag vertoond, echt letterlijk de hele dag aan de borst of in de doek, anders huilde ze. Alleen bij mij was ze tevreden. Bij haar ging het na 3 maanden over, vanzelf, toen kon in haar ineens na een voeding eventjes in de box laten spelen, en die tijden werden steeds langer, dus toen werd het steeds iets minder zwaar.

Slapen duurde iets langer, ik heb tijden lang in slaap gevoed, weggelegd, huilen, dus weer voeden, wegleggen, huilen, etc maar sinds kort gaat dat eigenlijk heel goed, ik kan haar nu zelfs wakker wegleggen en als ze moe is, niet teveel geprikkeld is geweest, een volle buik heeft, warm genoeg is en er zit geen boertje dwars dan valt ze vanzelf in slaap. En ook daar heb ik niet echt veel zelf aan gedaan behalve altijd consequent hetzelfde doen bij het naar bed brengen en heel veel geduld hebben. Ik heb haar nooit lang laten huilen (soms natuurlijk wel eventjes als Isla net naar de WC moest of zo, daar ontkom je bij je tweede gewoon niet aan).

Het argument van het CB dat het aangeleerd gedrag is ben ik het niet mee eens, volgens mij is het gewoon een fase in de ontwikkeling. Bij mij begonnen ze ook over laten huilen en patronen doorbreken, nb toen ze pas 3 weken oud was! (Ze wouden zelfs langskomen en videoopnamen maken haha, en dat 5 dagen na haar UD!)

Ik weet hoe verschrikkelijk slopend het is en hoe je kunt verlangen naar heel eventjes 5 minuten je lichaam voor jezelf.

De tip van Marijn van een speen is misschien ook een goede, heb ik wel geprobeerd maar werd hier niet geaccepteerd.

[AnjaR]

Ik ben het wel met het cb eens dat het aangeleerd gedrag is, dat is namelijk bijna alles. Dit hoeft dus ook echt niet (altijd) negatief te zijn. Maar in jullie geval begint het wel vermoeiend te worden. Dus moet je wel uit gaan kijken naar een manier die het voor jou wat minder zwaar maakt en waarbij je een goed gevoel hebt en een tevreden kindje (die twee hangen meestal samen ).

Ik gebruikte ook wel een speentje bij onze kids. Ze konden daar echt intens van genieten, zelf, zonder dat ze mij direct nodig hadden. Prima dus. Ik was wel heel bang dat ze er eeuwig aan verslaafd zouden raken, maar alle drie hebben ze het voor de drie jaar afgeleerd en zijn ze nooit gaan duimen oid. Ik vond het dus een prima uitvinding!

[monika]

hoe slaapt hij in de wandelwagen?
ik heb de eerste maanden regelmatig onze driveway op en neer gelopen of gekletst met de buurvrouw terwijl ik de wagen heen en weer duwde. Of liggend voeden en dan blijft beeb liggen terwijl ik weg ga als hij slaapt.

moeilijk hoor, ik kan me voorstellen dat je wat tijd wilt zonder baby in je armen.

[edevries]

Lopend in kinderwagen gaat redelijk, maar ik Sem ook altijd bij me (2,5 jr). Hij is een behoorlijke spring in t veld.

[monika]

en wat als je de wandelwagen over een klein richeltje (handdoek of zo) in huis heel en weer rijdt? Dan kan Sem gewoon spelen. Ik sta hier ook wel eens de wandelwagen op het deck heen en weer te rijden in de schaduw in de hoop dat het met een paar minuten klaar is. Dan kan ik weer wat doen. Als ik echt voor een wandeling ga, slaapt de lieverd de hele wandeling en wordt wakker als het tuinhekje open gaat .

[annelies]

Ben weer bij het CB geweest, en kom daar altijd vertwijfeld vandaan: "Help doe ik het wel allemaal goed".

Waarom ga je er naartoe? Het lijkt me geen goede zaak als je er altijd vertwijfeld vandaan komt.....Even een update over het inslapen van Stijn.
Ten eerste, hij huilt nog steeds veel maar met veel dragen, continu aan de borst is dat erg minimaal.

Dat lijkt me heel natuurlijk. Ken je het boek: "waarom liefde zo belangrijk is"van Sue Gerhardt ? zij beschrjft hoe de hersenen van de baby gevormd worden en wat de invloed is van veel koesteren, dragen, voeden etc. Even heel kort samengevat: een baby komt in ons leven, niet andersom. De baby geeft zijn/har behoeftes aan en van nature is de baby het liefst bij de vaste verzorger (meestal de moeder). Dit is hormonaal ook zo geregeld. Het boek geeft een mooie uitleg over het nut hiervan en de logica ervan. Voor jouw mannetje is het heel logisch om veel gedragen te worden op deze leeftijd. Dat is dus geen aangeleerd gedrag maar natuurlijk gedrag, wij (westerse maatschappij) willen de baby's vaak ander gedrag aanleren, namelijk: zelf slapen, doorslapen, niet huilen, etc. Dan willen we de baby voegen naar ons "systeem"en passen we ons dus niet aan aan de behoeften van de baby.
Wat ik hier lees is dat je kijkt naar de behoeften van Stijn, en dat lijkt me een heel goede zaak. Je zegt zelf dat je goed ziet wanneer hij moe is, wanneer hij wil drinken etc. Dat is mooi!Je zegt ook dat je "hier wel mee kunt leven" (die zin komt op mij over alsof je een excuus moet maken, dat is dus NIET het geval, als je kijkt naar de behoeften van Stijn doe je het juist prima!).
In de praktijk hier in westeuropa is het wel eens onhandig en dat beschrijf je ook. Je zou het fijn vinden om je handen eens vrij(er) te hebben. Een begrijpelijk en herkenbare gedachte.
Mijn meisje is nu 5 maanden en sinds een week of 4 kan ze meer dingen "zelf" (zonder dat ik haar draag bedoel ik), ze ligt wat langer in de box bijvoorbeeld. Dat geeft net even wat meer lucht en ik merk dat ik dat wel prettig vind. Desondanks is ze wel veel bij me, ze slaapt ook bij me bijvoorbeeld, ik denk (mede gebaseerd op het boek dat ik net noemde) dat het past bij het leven met een jong kind.Alleen als je hem weg legt wordt hij wakker en huilt. Dus in de praktijk sjouw ik hem de hele dag rond.
Een enkele keer heb ik hem weggelegd dat hij wel door bleef slapen, maar die keren kan ik op 1 hand tellen.

Stijn begint de wereld rond hem heen wel iets leuker te vinden.
Maakt contact en lacht.
Ik zie ook duidelijk aan hem wanneer hij moe wordt.
Ik zou het heerlijk vinden als hem - als hij moe is- in zijn bedje zou kunnen leggen, en dat hij dan slaapt.
Maar als ik dat doe, wordt hij overstuur.
Dan moet ik hem weer de borst geven om te kalmeren en te troosten.
En weer dragen....
(CB: De vicieuze cirkel is rond en ik heb hem dit gedrag zo aangeleerd)

Dat klopt dus niet: ze draaien het om. Het woord vicieuze cirkekel wekt de suggestie dat je iets fout doet, dat s niet zo. De baby heeft behoeftes die jij goed ziet en waar jij hem bij helpt. Het CB vindt dat de baby zich moet aanpassen aan de ideeen die zij hebben, laat het hen zelf uitleggen aan Stijn (ik heb mijn meisje ook eens naar de vpk geschoven met de mededeling dat ik er nog steeds geen wekker in gepropt kan krijgen, nadat de vpk weer eens mekkerde over voedingstijden). Je hebt Stijn dit niet aangeleerd, je luisterd naar hem en dat staat je te prijzen.
Dat je nu (na 3 maanden) graag eens je handen vrij wilt hebben is heel begrijpelijk. En dat je je onzeker gaat voelen door zo'n CB bezoek is erg jammer, het zou mooier zijn geweest wanneer je daar sterker vandaan zou komen. Dus dat ze je zouden vertellen dat je goed bezig bent, etc.
Hoe is het met je omgeving, je man heeft andere zaken aan zijn hoofd begrijp ik, maar heb je andere (moeders?) in je omgeving met wie je dit kunt delen, die je eens kunt opzoeken/zij jou? Ik merkte dat het me hiepl om even met mijn vriendin (kindje is 10 weken ouder dan mijn dochter) te praten, even klagen bij elkaar en dan weer verder....

Ik snap wel wat het CB zegt, maar ja ik weet niet hoe ik het moet veranderen.
2 dingen: 1 Als mijn kind huilt laat ik hem niet liggen. 2 als ik vind dat ik de borst moet geven dat doe ik dat. Ook als hij net voeding gehad heeft.
Op zich kan ik er wel mee leven, maar ik heb veel dingen die op het moment opstapelen.
Dingen in het huis, solliciteren voor nieuwe baan etc.
M.a.w. ik moet op de een of andere manier tijd zien te maken zonder kind.
Ik heb geen hulp van buiten. Manlief is ook te zwaar belast door ziekte van schoonvader.
Dus het beste zou toch zijn als Stijn af en toe alleen kan slapen.

Sorry is weer een heel verhaal, maar heb t zelf ook nodig om het "van mezelf af te schrijven".

Het is heel goed dat je het van je afschrijft hoor, vooral doen!
De vraag is dus niet HOE je het MOEt veranderen, maar OF je het WILT veranderen. En met welke reden en welk doel.En in welke tijd, nu, over een paar maanden, etc.

[Ilse501]

Wouw Annelies, wat heb je dit prachtig beschreven!! En idd, waarmee je eindigt, daar draait het om. En hoe je beschrijft dat je haar naar de vpk hebt geschoven:

Ik snap heel goed hoe je je voelt. Je wordt er gek van dat je na zoveel maanden zwangerschap ook nog eens maandenlang op deze manier door moet dragen. Tenminste, dat was mijn gevoel bij P ieter. Ik zeg nu dat ik van hem 12 maanden zwanger ben geweest: 9 in de buik en 3 erbuiten. P ieter kon het leven buiten mijn veilige lijf gewoon nog niet aan, mede door een schedelafwijking die hem flinke hoofdpijnen heeft bezorgd. (Is met 3 maanden operatief verholpen en daarna werden dingen in een rap tempo makkelijker.) Ik had hem alleen niet vast als ik moest kolven (hij ging pas met 12 weken helemaal aan de borst). Voor de rest zat hij in een doek, op mijn arm, op schoot, op of aan mijn borst, op mijn buik of lag met zijn koppie klem onder mijn kin met zijn wang op de blote huid daar. De wandelwagen heb ik nauwelijks gebruikt bij hem, lukte gewoon niet en ik voelde dat die plek voor hem totaal niet veilig voelde. Slechts heel af en toe heeft hij erin geslapen, maar dan nog had ik contact met hem middels een hand op zijn buikje of zo. En tot op de dag van vandaag is P ieter nog steeds een jongetje dat heel erg aan zijn moeder hangt en nog steeds word ik er bij vlagen compleet gestoord van. En ook is hij de meest zelfstandige van de drie. HIj kan sinds de kerstvakantie bijvoorbeeld zelf zijn veters strikken en wordt woest als ik het doe vanwege haast of zo. Hij wil alles zelf doen en leren, heeft grote haast om 'groot' te worden, maar alles met mama als veilige basis. Ik heb nooit geprobeerd om hem ander gedrag aan te leren, al helemaal niet op zo'n jonge leeftijd. En door eraan toe te geven heeft P ieter geleerd dat wat hij nodig heeft, er mag zijn en dat er naar geluisterd wordt. Dat het belangrijk is. Ik weet nu zelf dat ik dat niet heb meegekregen in mijn eigen opvoeding en ik weet welke schade dat aanricht. Ik ben heel erg blij dat ik in staat ben om het compleet anders te doen en mijn kinderen op die manier zelfvertrouwen mee te geven en inzicht in zichzelf.

Ik schrik wel van je woorden waarmee je papa 'ontslaat' van zijn verantwoordelijkheden als vader. Ja, het is slopend om een zieke vader te hebben, maar hij heeft ook een eigen gezin waar hij nodig is. Wat gebeurt er als jij het niet meer aan kan? Ik geloof er niks van dat hij niet eens even in de avond een half uurtje met zijn jongste zoon op de bank kan gaan zitten, zodat jij even lucht hebt om te douchen bijvoorbeeld. Of een rondje te lopen in je eentje. Krijgt papa meteen de kans om een band met zijn zoon op te bouwen!

Sterkte meid, dit is erg moeilijk en als een cb dan ook nog eens zo lekker steunt, ga je je helemaal optimaal voelen... NOT. Volg je hart en laat niemand je daarvan afbrengen!

[muppet]

wat mooi omschreven annelies en ilse. Daar kan ik met mijn bijna 2 1/2 jarige mama-plakkertje zelfs nog wat mee.

geen advies verder voor je, wel heel veel sterkte, het kan zo slopend zijn. Sterkte

[Jettepet]

Tja, ik had ook een mama-plak met 3 maanden, maar hier geen oudere broer of zus en van het huishouden kwam gewoon weinig terecht, ik had dat maar gewoon geaccepteerd. Op die leeftijd sliep ze in de doek of op/naast/tegen me aan op de bank ofzo.
Maar ze kan nog steeds niet zelf in slaap vallen, ze valt aan de borst in slaap of in de wandelwagen als we de hond uitlaten. Ik heb de laatste tijd wel gemerkt dat ik vaak te laat was met haar moe-signalen zien, dus ik kijk nu ook meer op de klok of het al slaap tijd is, dat valt ze makkelijker in slaap dan wanneer ze al helemaal oververmoeid is.

Echt advies heb ik dus niet voor je, misschien bij het CB gewoon zo min mogelijk vertellen, zodat je ook geen adviezen krijgt die niet bij je passen. Als ze daar vragen hoe slaapt ze? zeg ik goed. Dat dat in de doek was en nu nog steeds in de co-sleeper en met meerdere nachtvoedingen dat zeg ik er dan niet bij, gewoon om de discussie te vermijden.
Ik heb er zelf maar delen van gelezen maar ik heb hier op de laptop een PDF staan van het boek : the No Cry Sleep Solution, in het engels dus, laat maar weten of je eventueel interesse hebt.

[Ana]

Je hebt goede uitgangspunten hoor, je luistert naar wat je kindje nodig hebt.
Jammer dat je dan zo onzeker gemaakt wordt door de 'deskundigen' op het cb.

Hij is nog zo klein joh. Drie maanden is voor heel veel baby's een keerpunt, na de 12-weken sprong verandert er heel veel ten goede. (Meestal - hier beide keren in elk geval wel. En afhankelijk van jouw ud - zit je er nu ongeveer middenin denk ik?)
Dus nog even volhouden en zien hoeveel van zijn slaappatroon veranderd is volgende week of over twee weken.

[edevries]

Er lijkt zicht op meer rust in ons gezin.
Mijn schoonvader is opgenomen. Hoe erg dat ook is, is de zorg-druk voor ons nu minder.
En misschien gaat het slapen ook wel beter.
We zijn over gegaan op slapen in ons bed.
Stijn sliep ook bijna niet meer in de draagdoek. Bij het minst op geringste geluid werd hij wakker, en onrustig in de zak.
Sem sliep altijd perfect in de draagdoek.
S nacht heeft Stijn geen problemen met slapen, maar hij ligt in ons bed.
Dus geprobeerd om een slaapritueeltje te starten, en wakker in ons bed te leggen.
Hij huilt de eerste 5 minuten en valt dan in slaap !
Hij slaapt dan 45 minuten, maar wel heel rustig.
En ik heb dan tijd om met Sem wat te doen.
Ik hoop dat het even aan blijft houden.