Hoe doen jullie dat?

[Eghosa01]

Ik weet het Hug0 is nog geen twee weken, maar ik vind het nu al moeilijk (terwijl manlief thuis is)... twee kinderen... Hoe doen jullie dat? Ze willen allebei aandacht (en hebben dat nodig). Hug0 moet gevoed worden en valt natuurlijk niet wakker in slaap, dat duurt soms dus wel een tijd voordat ik hem in slaap gevoed (oid) heb. In de tussentijd wil S@sh@ ook aandacht. Die gaat dan soms gillen en schreeuwen net als Hug0 in slaap aan het vallen is (we wonen in een flat met alle kamers dicht naast elkaar). Of dat ben ik met S@sh@ aan het spelen en opeens word Hug0 wakker, dan moet ik toch naar hem toe... Echt ik word er zo verdrietig en onzeker van. Rusten als ze allebei thuis zijn zit er ook niet in, S@sh@ wil niet meer slapen/rusten tussen de middag, dus die kan ik ook niet mee naar bed nemen. 's avonds ga ik zo vroeg als Hug0 dat toelaat (ligt er aan, gisteren net voor 9-en, dan ben ik al ruim 1 1/2 uur bezig met hem, en soms lig ik net een half uurtje en dan word hij wakker en dan duurt het tot 10 uur voordat hij in slaap valt).

En het slapen, tja, daar heb ik net een draadje van SuzanneV over gelezen, dat helpt me wel een beetje om het allemaal te relativeren..

Maar een baby moeder ben ik niet, laat ze alsjeblieft minstens 1 zijn, dan begrijp ik ze wat beter....

[Ana]

Ik herken precies wat je schrijft en ik vond het een heel moeilijke tijd.
Ik weet ook niet hoe ik het deed, ik heb het echt uitgezeten die eerste periode. Sorry dat ik niet iets meer opbeurends voor je heb.
heel veel sterkte hoor. Het gaat echt voorbij. Hopelijk bij jou iets sneller omdat S. ouder is.

[Pauline]

Ik probeerde als eerste aan de oudste uit te leggen dat als ik met de jongste bezig ben de oudste even rustig moet zijn en dat mama daarna even tijd zou maken voor hem (in jouw geval haar ) Ik vertelde Maarten dat hij al zo groot was dat hij dingetjes zelf kon doen (aankleden, zelf dingen uit de kast pakken, kleuren etc) Hij pakte dit goed op. Ik probeerde mijn tijd te verdelen tussen de 2. voeden, verzorgen van de kleinste. Spelen met de oudste.

wat mijn rust betreft, Ik had de mazzel dat Maarten heel lang een middagslaapje heeft gedaan. Verder heb ik veel gebruik gemaakt van een draagdoek. Sjoerd sliep ook veel in de kinderwagenbak of in de box. Maak je niet druk om het huishouden. Je kind weet later wel hoeveel tijd je met hem of haar kon spelen maar echt niet of de badkamer een keertje minder gepoetst is. zorg eerst maar dat je weer het ritme vind en daarna kan je je wel weer eens druk maken over stof dat bovenop een kast zou kunnen liggen hoor

verder de oudste een beetje betrekken bij de verzorging van de jongste. "kan jij mama even helpen? luier aangeven of de zalf aangeven". en dan vertellen dat je het zo fijn vindt dat ze zo goed helpt.
wat drinken voor Maarten betreft was ik erg blij met rietjesbekers van nuby, die lekten namelijk niet en die kon hij te pas en te onpas pakken. ik zorgde dat de rietjesbeker vol was als ik ging voeden. zodat hij zelf drinken kon pakken. en dat er een koekje klaar lag als ik ging voeden. zo hoefde ik me niet druk te maken tijdens het voeden dat de oudste iets nodig had.

oh ja, wandelen in het park en naar de speeltuin lopen. Hierdoor valt de jongste in slaap en kan de oudste je aandacht krijgen. Je oudste aan het knutselen zetten als je voedt en dan tijdens het voeden aanwijzingen geven over hoe ze kan knutselen? of hetzelfde met puzzelen of zo.

en vooral Pick your battles! Ga niet steeds het gevecht aan als S@cha om (negatieve) aandacht vraagt op een verkeerd moment. Kies alleen dat uit wat er echt even toe doet. Maarten ging vaak de kasten leeghalen als ik aan het voeden was. Dat liet ik dan maar even. Tenzij het gevaarlijk werd, dan greep ik in, als hij bijvoorbeeld op hoge stoelen probeerde te klimmen, of richting de hete thee greep.

Ik hoop dat je er wat aan hebt. En nee, het ging hier ook niet vanzelf, maar uiteindelijk komt het allemaal weer goed. je moet gewoon ff opnieuw je draai vinden. Succes!

[maartje12]

Het wordt beter, echt! Je krijgt er steeds meer handigheid in.
En wat helpt is dat je langzaam maar zeker zelf steeds beter in je vel gaat zitten en daardoor meer aan kan. En je baby krijgt steeds meer ritme, zodat alles voorspelbaarder wordt.
Kortom, heb geduld en accepteer dat het nu gewoon nog niet lukt.

[MarietteD]

Probeer te ontspannen, rustig en diep blijven ademhalen als je H ugo vasthoudt, want als je zo gespannen blijft tot hij 1 is, dan pikt hij dat alleen maar op!
Maak van S acha de Grote: zij mag jou helpen goed voor haar broertje te zorgen, benoem steeds hoe klein hij is en dat hij nog niks zelf kan, en dat zij al zoveel kan. Jullie vormen samen een team!
Maak het jezelf gemakkelijk: zet haar voor de tv als je hem voedt, of laat haar met een boekje bij je komen op de bank. Met slapen 's avonds is het even behelpen maar weet je, bij ons sliepen ze op 1 kamer en hadden ze geen last van elkaar. Breng eerst de een naar bed en als die slaapt de ander. Misschien makkelijker om eerst haar naar bed te doen en aandacht te geven, want hij wil vast 's avonds nog lekker clusteren en bij je hangen.
Je krijgt er vanzelf handigheid in!

[Eghosa01]

Bedankt voor alle adviezen... De waterlanders kwamen toen ik de eerste zin van Mariette las. Daar heb je helemaal gelijk in. Ik moet het ook loslaten en het zal zich vanzelf wel oplossen, dat weten en dan er nog naar handelen, daar ben ik nog niet. Aan de andere kant daar heb ik nog genoeg tijd voor om dat uit te vinden. Ik probeer S@sh@ ook overal bij te betrekken, dat vind ze heel erg fijn... Dat pick your battles, dat vind ik nog moeilijk, maar dat is zeker een leerpunt. S is zoveel relaxter, die laat het gewoon allemaal maar op zijn beloop gaan en komt het zoals het neemt, ik wou dat ik wat van hem over kon nemen.

[MarijeO]

Hier een echte babymoeder en eentje die de meeste kinderen dicht op elkaar heeft.

Ik vond de draagdoek ideaal: jongste lekker dichtbij je, handen vrij voor de oudste.
Rusten tussen de middag ging hier niet echt (mijn kinderen hebben nooit lang een middagdut gedaan), maar ik zette de grote(n) dan wel regelmatig voor een filmpje en ging zelf op de bank liggen, evt. met de jongste op mijn buik/naast me. Nee, ik kon niet diep slapen, maar had wel even rust.
En tja, mijn jongste heeft de eerste twee jaar naast me geslapen. Scheelde heen en weer lopen 's nachts. Het was gewoon een kwestie van aanhappen en verder slapen.
Uitleggen en de oudste bij de verzorging betrekken deed ik ook. En leg de lat niet te hoog voor jezelf! Je bent nog maar net bevallen, het is gewoon nog even zoeken naar wat goed voor jullie werkt. Daarbij moet je oudste natuurlijk ook nog wennen aan haar broertje en aan haar gedeelde eerste plek. Sterkte!

[monika]

Mijn verloskundige vertelde dat week 2 en 3 de weken zijn waar oudere kinderen opspelen. De eerste week is de baby nog nieuw en leuk. Daarna is het bijna gewoon geworden en willen ze de oude aandacht terug en dat het weer normaal is. Ze zijn nog niet gewend aan het nieuwe normaal. (en wij volwassenen ook niet)

Dus ook dit is een fase van je oudste wat makkelijker gaat worden. Maar ik heb het me vaak afgevraagd hoor hoe moeders met kleine oudere kinderen dat doen. Ik kan tegen mijn 8 jarige zeggen dat hij even niet moet storen omdat ik Nic in slaap wil krijgen. Dat gaat 80% van de tijd goed. Maar dat werkt toch anders bij kleinere kinderen. Maar aan de andere kant zegt mijn oudste als ik vraag of hij even nieuwe billendoekjes van boven wil pakken 'nee dank je, ik ben bezig'

Petje af voor moeders met kindjes dicht op elkaar

[Emma]

Oh het is zo herkenbaar - en het gaat echt over! Iedereen moet wennen aan de nieuwe situatie, en H wordt steeds makkelijker naarmate hij ouder wordt. Maar dat is achteraf kijkend makkelijk praten, als je er middenin zit is het echt heel pittig. Een paar dingen die hier hielpen (ook al door anderen genoemd):

- met draagdoek naar buiten, dan kan de oudste uitrazen en heeft het gevoel dat je iets echt met haar doet, en frisse lucht is voor jezelf ook goed
- oudste even iets meer tv laten kijken, boekjes lezen tijdens voeden, of als je de puf hebt gewoon verhalen vertellen. Dan heb je je handen vrij en Isla vindt het echt fantastisch als ik vertel over toen zij een baby was of grappige verhalen over hoe opa een keer door zijn bed zakte of zo. Hoeven helemaal geen spectaculaire verhalen te zijn, gewoon wat er in je opkomt.
- oudste laten helpen, en veel tegen H zeggen dat hij maar boft met zo'n grote zus (en dan specifiek zeggen wat er allemaal bijzonder is aan S)
- in het weekend af en toe je man op H laten passen en even iets alleen met S doen
- huishouden helemaal loslaten, dat komt wel weer een keer
- accepteren dat je niet iedereen de hele tijd tevreden kunt houden, soms huilt er een (of allebei) waar je dan even niets aan kunt doen. Je doet je best en je kunt jezelf niet in tweeen splitsen.

Veel sterkte - het is helemaal normaal zoals je je voelt en het komt echt goed! Je doet het goed!

[Hemmie]

Wat betreft de oudste, Marrit was niet heel veel ouder dan S acha nu toen Abel werd geboren, toch is het nooit een groot probleem geweest. Heb haar wel vaak tot stilte moeten manen (wij wonen en slapen op begane grond), en ik had vaak niet zo veel tijd voor haar. Maar ik had het geluk dat ze vanaf dag 1 haar broertje aanbidt en alles voor hem over heeft. Maar ook zonder dat, het is zoals het is, ze zal toch moeten leren accepteren dat har broertje nu nog heel veel aandacht nodig heeft, daar kun je weinig aan veranderen. Maar daar moet je je niet schuldig om voelen! Over een jaartje heeft ze een speelkameraadje, en dan is het het echt allemaal meer dan waard geweest!

Wat slapen betreft, dat was waarom ik de 3e toch wel zwaar vond, ik heb na de kraamweek en een enkele weekend dag in de 1e maand nooit 's middags kunnen slapen, en meestal moest ik vroeg op omdat de anderen naar school moesten. In het weekend sliep ik dan vaak een uurtje langer, dan nam mijn man zonodig baby mee naar de kamer. Maar zeker, ik was heel erg moe. Doorbijten maar, gaat ook weer over natuurlijk. Al voelt het nu misschien niet zo

En verder gewoon je best doen, meer kun je niet doen. Leg de lat niet te hoog, jullie moeten ook gewoon allemaal nog wennen aan de nieuwe situatie.

[Appendix]

Hier ook volop herkenning, ik heb me zo vaak schuldig gevoeld tegenover de een of de ander (of allebei ). Het hielp mij om T bondgenoot te maken. Als ik net iets met haar aan het doen was en R werd wakker, had ik het er eerst even over: "Hè, R huilt. Net nu wij ... aan het doen zijn. Dat is jammer zeg. Ik vind het zielig om hem te laten huilen. Zullen nog heel even ... en dan gaan kijken hoe het met hem gaat?". Bij andere praktische problemen met minder tijdsdruk (veters moeten strikken terwijl je zit te voeden), probeerde ik samen met haar een oplossing te zoeken. Dat maakte het "ons probleem" dat ik mijn aandacht moest verdelen en daar werd het in ieder geval veel gezelliger van. En omdat het meer tijd kost, had ik ook meer rust.

Het kost in ieder geval even tijd om je draai te vinden. Gun jezelf die tijd. En ook als je je draai hebt, zal het niet altijd vlekkeloos gaan. Ik vind het op het moment bijvoorbeeld jammer dat ik maar zo weinig tijd heb om samen met T loco-puzzels te maken. Met R heb ik nog "eigen tijd" als T op school is, die komt op het moment wel aan z'n trekken.

Succes! @

[annelinda]

Ik heb even meegelezen!!!
De tip van het huishouden laten voor wat is lukt al aardig! De badkamer is sinds de kraamweek al niet schoon gemaakt.... (al drie weken dus niet....zal van het weekend maar eens aan de slag gaan)

Verder heb ik het geluk dat Anne haar kleine zusje helemaal geweldig vind en het heerlijk vind om te helpen.
Van de week had Lieke net losgelaten, maar lag nog voor de borst. Komt Anne erbij staan pak me borst vast en zeg tegen Lieke Grote Hap, Doe maar lekker drinken.... Echt al een moeder in spe.

Probeer je niet druk te maken, over een paar weekjes loopt alles weer.

[michelle]

Veel tips zijn al gegeven. Tussen Lotte en Bram zat 20 maanden, ik heb na 2 weken een duowagen gekocht op mp en heb uren gewandeld. Bij Jasmijn was dat noet meer zo'n handige oplossing dus die heb ik veel meer gedragen in de doek. En tijdens het voeden toch wel vaak de tv aan...

[edevries]

Ik had dit kunnen schrijven. Heel herkenbaar. Sem huilde echt heel veel in het begin, en Stijn eiste nog meer aandacht sinds de komst van Stijn. Logisch allemaal, maar je kan je niet in 2-en splitsen. Het was voor mij de eerste tijd rennen geblazen.
Ik maakt me ook veel zorgen over het weer werken.
Bij ons werd het pas beter na 3,5 mnd. Dus echte tips heb ik niet voor je behalve dat het wel vanzelf beter wordt.

[SuzanneV]

Moeilijk he??!! Ik denk vaak aan moeders met kinderen die dichter bij elkaar zitten in leeftijd. Dan is het toch helemaal onmogelijk?! Ik vind de combinatie baby en bijna-kleuter al zo lastig. Als ik nou een baby had die heerlijk uren in de box kon liggen en lange middagslapen in zijn bedje deed. En als ik nou een pleuter ( ) had die gemakkelijk zichzelf kon vermaken... Beide heb ik niet, beide kinderen willen graag veeeeeeeel aandacht, dus een kloon van mezelf zou verdraaid handig zijn. Maar goed nieuws: het went echt. Ik heb nog vaak momenten waarop ik me voel alsof ik aan beide kanten tekort schiet, maar het gaat wel steeds beter.

[HeleenW]

Er is al veel geschreven maar ik herken je gevoel zo goed!

Ik had in de kraamweek al zo sterk de spanning dat ik toen al heel geforceerd ben gaan doen. Ik heb een plan bedacht waarna ik wilde handelen met Daan. Hij moest in zijn eigen bedje in slaap vallen. Ik zorgde voor alle randvoorwaarden, volle buik, schone luier, geen dwarse boer en dan had ik met mezelf afgesproken: nu ga je je bedje in en moet je het echt even zelf uitzoeken. Oei... dit klinkt wel heel hard he? Maar toch heb ik het zo gedaan. Ik had de regel: na 10 of 15 min ga ik hem troosten en nog een keer wegleggen. ALs het dan niet lukt, dan pak ik hem bij me en ga ik andere dingen met hem doen.
Dit omdat ik in die tijd gewoon even iets met de andere jongens kon doen, dan hoefde ik er niet mee te stoppen zodra ik een huiltje hoorde o.i.d. Of ik kon even de tafel afruimen, of was op hangen of .. of.. of ..

En... Daan heeft zelden 10 minuten gehuild, eigenlijk viel hij altijd wel in slaap tijdens het huilen.

En nog iets: dat eerste jaar gaat voorbij he!!!! Echt!!!!

[Eghosa01]

Ik heb al wat dingen toegepast vandaag, terwijl S er gewoon is. Een beetje oefenen dus. En ik moet zeggen, lastig vind ik het wel, maar het lukt wel aardig. Ik was Hug0 op ons bed aan het voeden en S@sh@ wilde erbij en begon een heel verhaal (zelf) te verzinnen dat we op een boot zaten met haaien om ons heen en dat zij de boot wel zou starten en stoppen. Nou, helemaal goed dus. Daarna heeft ze geholpen met luier verschonen.... Als het voetballen morgen doorgaat zijn we dan voor het eerst een paar uurtjes "alleen" met zijn 3-en en anders aanstaande vrijdag de hele dag. Ach, ik moet het maar nemen zoals het komt... het zal vanzelf wel goedkomen, het is voor ons allemaal wennen. En dan nog het meest voor die kleine man en voor S@sh@, wij volwassenen moeten natuurlijk ook wennen, maar weten een beetje waar we aan moeten wennen en ook dat het overgaat. Zij niet en hebben daarin wel begeleiding en ondersteuning nodig van een moeder die niet te gestresst en gespannen is. Een voordeel is wel dat ik in mijn verlof 4 dagen alleen heb met Hug0 als S@sh@ naar het KDV en opa/oma is. In principe gaat het maar om 1 dag echt samen met zijn 3-en thuis. Nou, dat zal ik toch wel moeten kunnen toch?!