Robin is gisteren voor het eerst een ochtendje wezen wennen en o wat vond hij het spannend! Hij zag wit rond zn neusje toen ik hem in de klas achterliet.
Ik heb van de juf gehoord dat het goed gegaan is. Hij heeft een klein traantje gelaten een half uurtje nadat ik weggegaan was en heeft toen gevraagd of hij op schoot mocht. Het liefst zou hij daar de hele ochtend zijn blijven zitten, maar toen dat niet kon heeft hij toch goed met de activiteiten meegedaan. Wel de hele tijd dicht in de buurt van juf gebleven.
Zelf laat hij er niet heel veel over los. Als ik niet teveel vraag krijg ik door de dag heen af en toe wat flarden te horen van wat hij heeft meegemaakt. Belangrijkste is dat hij nog wel terug wil .
Geen groot drama dus, maar toch vind ik het moeilijk. Het is zo'n kwetsbaar onzeker mannetje dat zich staande moet leren houden in de grote kinderwereld. Ik weet dat het hem gaat lukken, maar ook dat het met vallen en opstaan zal gaan.
Suzanne (1980), moeder van Robin (21-4-'09) en Marijn (7-12-'12)
Spannend hè zo'n eerste keer? Hier ging het ook zo hoor. Marit bleef veel bij juf in de buurt. In het begin deed ze niet eens met alles mee, durfde ze niet. Echt een kat uit de boom kijker...
Marit vertelde ook niet veel, af en toe hoorde ik wat over school. En nog is Marit niet zo'n prater over school. het kan zijn dat ze dagen niets vertelt (alleen dat het leuk was) en dan ineens kan er een dag zijn waarop ik alles tot in detail te horen krijg.
Hier eigenlijk nooit ook maar enige verlegenheid of iets gehad bij beide kinderen die op school zitten niet. Tom zat op de peuter opvang in school en dat is bij dezelfde kleuter ingang en het was voor hem dus al heel gewoon om naar "school" te gaan. Ok waren er kindjes van die peuteropvang die zowat tegelijk of iets eerder naar dezelfde kas gingen. Dus niet alles wa helemaal vreemd voor hem.
En bij Lola helmaal geen problemen, want die ging natuurlijk al anderhalf jaar mee haar broer wegbrengen naar school in die klas en toen kwam ze ook nog in dezelfde klas met haar broer (combinatieklas). Ook zaten en zitten er nog steeds veel buurtgenootjes in die klas, dus er was weinig vreemds aan. En dat scheelt denk ik al een heleboel. Als ze het allemaal nog niet gekend hadden dan was het waarschijnlijk een ander verhaal geweest.
En Roos zal het zelfde lot wachten....die kan niet wachten tot ze 4 is (en dat deurt toch echt nog een maand of 9!
Judith moeder van Tom (4-4-2006), Lola (27-10-2007) en Roos (21-1-2010)
Hier ging het net zo. S. heeft zelfs de eerste 3-4 dagen niets gezegd. Kindjes kwamen aan de juf vragen of hij wel kon praten...
Het is wel beter geworden, maar dat heeft lang geduurd (icm gillend/huilend kind achter laten). Na de zomervakantie gaat nr. 2ook naar school, ben benieuwd hoe dat gaat.
Onze dochter heeft afgelopen maandag voor het eerst mogen oefenen. Een paar weekjes eerder, omdat ze er zo verschrikkelijk hard aan toe is.
Bij haar ging het allemaal vanzelf. Ze vond het 's morgens wel wat spannend geloof ik, want haar boterham wou ze niet. Maar eenmaal op school was het allemaal goed. Er kon nog net een kus en een knuffel vanaf. "Jaha mama, tot straks." En weg was ze. De juf gaf aan dat ze heerlijk had meegedaan en dat het was alsof ze al tijden op school zat.
En nu heb ik ieder dag een boos meisje, omdat ze niet naar school mag.
Bij Yanick ging het ongeveer ook zo. Hij vond het heel erg spannend maar hield zich groot. Bij het eerste afscheid een trillipje en een wit snoetje. De eerste maanden mocht ik pas weg als de laatste moeder of vader weg was. Maar ook geen grote drama s ofzo, gelukkig maar. Ik had toch het idee dat hij wel vrij snel wende. Maar pas later nog kreeg ik van de juffrouw te horen dat ze idee had dat hij op beter op z'n gemak was. En ik denk dat het wel tot halverwege groep 1 heeft geduurd tot hij echt helemaal z'n plekje gevonden had in de klas.
Daniel ging heel anders. Die zwaaide me vrolijk uit en had op dag 1 al praatjes voor 10 en op dag 2 dicteerde hij de groep 2-ers wat ze moesten doen en met wie hij ging spelen. Maar zo makkelijk als het bij daniel ging, vind ik echt niet normaal.
Maar tjee hee, Robin ook al naar school. Spannend hoor, een hele nieuwe fase. Ik weet nog wel dat ik het zelf moeilijk vond, Kdv groep vaarwel , vaste tijden en verplicht naar school. Maar het is zo leuk, echt een nieuwe fase!
bij ons was er niet echt een eerste keer, omdat Sjoerd al vaak in de klas bij zijn huidige juf was toen ik klassenmoeder was bij Maarten. Hij was dus meteen gewend.
ik vond het bij Merl!jn ( lang geleden) ook moeilijker dan nu met S!lke. Terwijl S!lke best heel erg moet wennen en de kat uit de boom kijkt, verlegen is. Maar ik heb zelf nu meer het gevoel dat dat wel goed komt en dat ik haar maar de tijd moet geven ( gaat idd al beter). Zo ging het met Merl!jn ook, ik kan er nu "dus" meer vertrouwen in hebben.
kar!n, mamma van 3 kanjers
(M; 04-05-1997 en S; 11-11-2008 en M; 22-03-2011)
. 
)
