Dat slapen ook

[ailay]

Even leek het er op dat het de goede kant opging met het slapen van onze jongste van 17 maanden.

Ik kon hem wakker in zijn bed leggen en de laatste paar keren zelfs weggaan (wel blijven rommelen op de overloop) zonder problemen. Hij leek ook steedx langer te gaan slapen. Meestal werd hij rond een uurtje of 3 soms 4 wakker en belandde dan bij lns kn bed. Ik had echt goede hoop dat het steeds beter zou gaan en dat hij echt door zou gaan slapen.

Maar de laatste weken is het weer prut. Het is al brullen als ik hem in zijn bedje wil leggen en het in slaap vallen duurt lang. Ook wordt hij weer veel vroeger wakker, nu meestal rond een uurtje of 1. Hem daarna weer in slaap krijgen, gaat moeizaam. Hij wil dan echt bij mij slapen en wordt geregeld wakker.

Het begint me een beetje op te breken en ik snap ook niet zo goed waar dit nou vandaan komt.
We gebruiken de methode van lekker slapen zonder te huilen al, maar zijn weer helemaal terug bij af.

Hoe kan ik hem nou leren door te slapen? We hebben een heerlijk ruim bed, maar meneer starfish neemt altijd de meeste ruimte in. (En dan is het ooks nog eens een klein humpiedumpie)

[monika]

Herkenning en medeleven, maar geen tips.
Ik wacht ook nog op de gouden tip.

[edevries]

Hier ook herkenning.
Meneertje 1 ging bij ongeveer 2 jaar opeens, uit het niets, vanzelf doorslapen. Wel was het ons gelukt om hem te 'conditioneren' op een muziek-mobiel (Ronde lamp, met muziek duurt enige tijd, met sterrenprojectie op het plafond).
Die lamp is echt geweldig. Eerst komt er een klassiek muziekje met licht+sterrenprojecte, daarna wat water geluiden, en daarna valt de projectie weg, en is er alleen nog geluid)
Hierdoor konden we hem altijd makkelijk weer terug leggen als hij wakker werd.

Meneertje 2 slaapt ook niet door.
Meerdere malen per nacht wakker. Maar we kunnen hem altijd makkelijk terug leggen !
We hebben de truck van mr 1 met de lamp ook aan mr 2 geleerd.
Dus mocht hij wakker worden, dan is het even optillen, beetje geruststellen, lamp met muziek samen aan doen, en weer terug in bed. Werkt altijd.
Doorslapen zou natuurlijk beter zijn, maar van meneertje 1 weten we dat dat 'slechts' een kwestie van tijd is.

[Hemmie]

Herkenning, maar van nr 2 ook de herkenning dat het toch vanzelf goed komt, dus ik ga er bij nr 3 van uit dat at ook weer zal gebeuren. Geduld hebben, en het jezelf zo makkelijk mogelijk maken.

[@ri]

Wat naar dat het slapen zo slecht gaat! Dat breekt je enorm op. Bij ons startten rond die tijd enorme krijsbuien 's nachts en uren wakker. Wij zijn uiteindelijk bij een slaapcentrum beland, dat o.a. heel veel ervaring heeft met zulke jonge kinderen. Maar het eerste wat zij in jouw geval zouden zeggen, is dat hij de hele nacht in z'n eigen bedje moet slapen. En dan beginnen met na 1 minuut kijken, na 2 minuut etc. etc. En als hij na een periode van slapen weer begint met huilen dat opnieuw weer doen. Wij moesten op deze manier stoppen met de fles geven (die wij gaven om haar maar stil te krijgen). En ja, het is verschrikkelijk om je kind zo te horen huilen, en eigenlijk heb je de energie helemaal niet om nog zo actief hiermee bezig te zijn, maar uiteindelijk had ik wel vertrouwen in deze methode (ook omdat je niets anders meer weet in je wanhoop). Maar voordeel is wel dat je kind op die leeftijd over het algemeen snel doorheeft wat wel en niet gaat gebeuren. Bij ons heeft ze toen van 10-1 gebruld (echt uit boosheid) en begon het om 5 uur 's ochtends weer - maar, op nog 1 avond later die week 1 uurtje na, was het wel afgelopen (terwijl ze echt wel koppig is). Uiteindelijk bleken de problemen bij ons nog dieper te gaan, maar ik ben wel blij dat we op deze manier alles hebben geprobeerd om uit te vinden waar het aan lag en dat ze op deze manier wel een goede basis heeft gekregen om door te slapen. En zonder dit uit te schakelen hadden we de echte oorzaak nooit gevonden.

Ik snap dat veel mensen (hier) dit een enigszins wrede methode vinden en je moet ook echt zeker weten dat je het wilt volhouden. Bij ons heeft het in elk geval wel gewerkt (los van het feit dat ze hoogstwaarschijnlijk geen melatonine aanmaakt en zodoende klaarwakker was 's nachts en nooit meer in slaap kwam).

[edevries]

Wreed zou ik het niet noemen. Je kiest op een gegeven moment ergens voor en dan wil je volhouden.
Maar ik snap niet dat een kind in zijn eigen bed MOET slapen. Een kind moet zich goed en vertrouwt voelen. Dat kan je op allerlei manieren invullen.
Ik vind t heel erg tegen-natuurlijk klinken als een kind niet bij de ouders mag slapen.
En inmiddels weten wij uit ervaring dat ook dat gewoon vanzelf weer goed komt.

[Wanda]

Je kunt je afvragen wie ooit bedacht heeft dat een kind alleen moet slapen en waarom.

Maar wij volwassenen willen het niet meer.

Ik zou zeggen dat je een heel gezond, normaal kind hebt die graag bij je wil zijn..maar is dat wat je wil horen?

Je kunt 'm dat afleren en dan kan je weer beter slapen. Ik denk dat hierboven wel een methode beschreven staat.

Succes en sterkte, moe zijn is slopend!

[ailay]

Op zich hoeft hij van mij niet alleen te slapen. Maar ik word liever niet midden in de nacht wakker van een voet of hand vol in mijn gezicht van onze starfish En hij wordt echt sneller wakker als hij bij ons slaapt.

[Wanda]

Ben nieuwsgierig naar starfish?

Komt nog een controverse: lang en diep slapen hoort niet bij kleine kinderen, maar is wederom voor paps en mams prettiger.

En een groter bed? Standaard samen slapen zodat jullie eraan wennen? Sorry hoor, mijn adviezen zijn allemaal pro samen slapen.

Ik wens je maar gewoon sterkte denk ik

[ailay]

Starfish is als een zeester in bed liggen en zo veel mogelijk ruimte innemen.

Wennen aan het samen slapen? Hij slaapt al vanaf dag 1 bij ons, dus dat is het niet.
Groter bed? We hebben al een groot bed en nog groter gaat echt niet passen. Ook een bed ernaast zetten, gaat niet lukken.

Ik ben heus niet tegen samenslapen. Heb het bij alle 3 de kinderen gedaan, maar merk ook dat er een duidelijk moment komt waarop zij beter gingen slapen in hun eigen bed. Dat moment verschilde steeds, maar aangezien ik merk dat hij nu heel snel wakker wordt als hij bij ons slaapt tot een ruk van minimaal 4 tot 6 uur in zijn eigen bed...

@ri, dergelijke methodes passen niet bij mij. Hem zo lang laten huilen, kan ik echt niet. Het is gelukkig niet zo dat we nachtenlange krijspartijen hebben. Het is echt het wakker worden middenin de nacht, etrwijl hij zijn slaap goed kan gebruiken (het is zo'n klein ventje).
Daarmee wil ik overigens niet jullie afvallen, want iedereen maakt daarin keuzes die passen bij hun eigen situatie.

Ik zoek dus eigenlijk de middenweg tussen laten huilen en samen slapen.

[Pauwtje]

Hier 3x een bijna magische overgang rond de 2 jaar. Evy, de jongste, had een paar maandjes langer nodig, dus ik had de moed al bijna opgegeven. Maar ik hoor het vaker van vriendinnen, dat ze rond de 2 plotseling uit zichzelf gaan doorslapen. IK hoop dat dat bij jou ook zo zal gaan (of eerder )

[drus]

Ik had ook zo'n starfish. Ik ben toen structureel hem op zijn zij gaan leggen en binnen een week draaide hij zelf naar zijn zij bij aanraking, dus als hij breed ging liggen corrigeerde hij zichzelf en niet ik die me aanpaste.

Nu ik een groot bed voor mezelf heb, is het nog makkelijker. Dus het advies van een groot bed helpt!

[Wanda]

Oh! Haha.. Die uitdrukking kende ik niet
Evenzogoed wil ik ook jouw methode niet aan/afvallen. Misschien een lekkere stoel op z'n kamer zetten en je erop in stellen dat je daar een tijd gaat zitten, zolang hij dat nodig heeft? (Ik zou dan mn iphone meenemen:-))

[muppet]

Eline kan nog steeds niet zelf in slaap komen, drinkt zich soezig bij mij en valt dan tegen me aan in slaap. Dan kan ik haar over leggen.
Zij heeft ook heel lang bij ons in bed geslapen, maar dan niet tussen ons in, maar met uitvalbeschreming aan de zijkant van het bed. Dan lag ik dus in het midden. Scheelde bij ons wel in ruimte, in het midden neemt ze veel meer ruimte in.
Met Anouk heb ik ook nachten in de stoel gezeten voordat ik haar dan toch meenam ons bed in. Anouk heeft ook heel lang in het campingbedje bij ons op de kamer geslapen.

[Hemmie]

Klopt, Abel ligt ook vaak aan de zijkant, met uitvalbescherming, en dan heb ik meer ruimte dan als hij in het midden ligt. Wij hebben de eerste 6 weken hier in een aardig smal bed geslapen, zonder hekje, niet fijn. Nu slapen we op 2 dunne 1-persoonsmatrasjes op de grond, ook niet handig, maar hij kan er in elk geval niet uit vallen. Ik verheug me er al weer op om ons eigen bed en hekje te hebben!

[monika]

Deze week heb ik iets nieuws geprobeerd dat best aardig lijkt te werken. misschien is het wat voor jou.
Mijnheertje start in zijn eigen bedje, wanneer hij wakker wordt voed ik hem op het matras dat naast zijn bed ligt en zodra we klaar zijn gaat hij terug in zijn bed en gaat hij slapen. Ik ga terug naar mijn eigen bed. Dit doen we tot hij of niet meer zelf in slaap komt in z'n eigen bed of zo vaak komt dat ik het vervelend vind. (hij komt meestal 3 of 4x per nacht) Dan slaap ik met hem verder op het matras op de grond. Wanneer hij niet meer stil kan liggen gaat hij terug in zijn eigen bed en blijf ik op het matras op de grond liggen slapen. De eerste nacht moest ik hem 6-8? keer terug leggen in z'n ledikant voor hij snapte dat ik er gewoon was en dat hij verder moest slapen.
Vanacht hoefde ik hem maar 2x weer neer te leggen en heb ik nog een hele poos verder kunnen slapen.

Als ik het opschrijf is het een heel gedoe, maar als ik het uitvoer valt het wel mee. Ik geloof ook niet dat het onduidelijk is voor Nic, hij blijft in zijn slaapkamer tot het ochtend is. Op het ogenblik is slapen belangrijker dan hoe er geslapen wordt.

[kaatje71]

Misschien een lekkere stoel op z'n kamer zetten en je erop in stellen dat je daar een tijd gaat zitten, zolang hij dat nodig heeft? (Ik zou dan mn iphone meenemen:-))

of ernaast gaan liggen, op een eigen bed of matras?

Me!ke sliep op een gegeven moment alleen maar echt bovenop ons ( ook 1,5 jaar) en dan nog was ze vaak wakker.
Ik heb haar in haar eigen bed gelegd, eerste nacht zo`n beetje bovenop/ naast haar ( stevig bedje blijkbaar ), daarna met mijn hand bij haar ( eigen matras naast haar bed) en daarna het matras steeds wat verder weg geschoven.
Dit wel alles i.o.m. kinderpsycholoog ( vooral voor de mentale steun) en toen ik in de ziektewet zat ( kon ik nog wel eens overdag bijslapen dus)
Dit ging overigens niet zonder huilen, de eerste nacht was de eerste paar uur niet leuk.

Nu slaapt ze soms door en soms wordt ze wakker. Als ze dan onrustig blijft gaan we weer bij haar op de kamer liggen en kunnen we haar gerust stellen door gewoon daar te zijn en wat te zeggen tegen haar.

[Hermien]

En heel zachtjes je zeesterretje in elkaar klappen
Mijn man is al twaalf jaar een zeester... maar dat is wel anders he.
Als janiek wel naast ons ligt moet ik regelmatig inderdaad een hand of voetje terugleggen.
Maar inmiddels komt het amper nog voor....