.
. Ik ben een slechte opvoeder denk ik.Dat leert ze vast snel genoeg....mamavans schreef:Zou ze een keuze krijgen al begrijpen?
Ik heb ooit een stemband infectie gehad en mocht niet praten, erg lastig met een peuter, dus was er iemand in huis, ik uitgelegd dat hij tot 3 moets tellen en de consequentie. Maar de manier waarom hij tot 3 telde, werkte voor geen meter en werd idd als een spelletje gezien.mamavans schreef:S ara zit momenteel helemaal in de fase van tellen dus als ik begin te tellen dan telt zij vrolijk mee. Als ik zeg 1, 2, 3 dan roept zij er gewoon 4 achteraan maar luistert vervolgens niet
O ja, uitleggen waarom doe ik meestal wel. Maar echt, soms na 500 keer uitleggen heb ik wel zoiets van: je weet inmiddels heel goed waarom dat niet mag. Maar doet het gewoon omdat het leuk is. En omdat het erg leuk is als mama je komt halen blijkbaar, want daar maakt ze ook een spelletje van door giechelend van me weg te rennen. Klein eigenwijs ding
Die ga ik eens opzoeken.JasmijnLinde schreef:Ik kan je het boek 'how to talk to kids' aanraden.
Dan tel je andersom van 3, 2 , 1mamavans schreef:S ara zit momenteel helemaal in de fase van tellen dus als ik begin te tellen dan telt zij vrolijk mee. Als ik zeg 1, 2, 3 dan roept zij er gewoon 4 achteraan maar luistert vervolgens niet
O ja, uitleggen waarom doe ik meestal wel. Maar echt, soms na 500 keer uitleggen heb ik wel zoiets van: je weet inmiddels heel goed waarom dat niet mag. Maar doet het gewoon omdat het leuk is. En omdat het erg leuk is als mama je komt halen blijkbaar, want daar maakt ze ook een spelletje van door giechelend van me weg te rennen. Klein eigenwijs ding
Als ik ga tellen zeg ik er altijd bij waarom ik tel. Dus: je hebt drie tellen de tijd om op je stoel te komen zitten. En natuurlijk maken we daar dan ook wel eens een grapje van, dan tel ik bijvoorbeeld razendsnel tot drie en zijn ze dus te laat, maar dan dus duidelijk als grapje, lachen wij even met z'n allen en zit de persoon alsnog keurig op z'n stoel. Of ik tel heel langzaam en dan gaat het kind zo snel mogelijk naar de stoel (of wat dan ook) en zit het dus al bij één, wat ook weer de nodige hilariteit oplevert als ik stomverbaasd op kijk.LauramvAnneenLisa schreef:Dan tel je andersom van 3, 2 , 1mamavans schreef:S ara zit momenteel helemaal in de fase van tellen dus als ik begin te tellen dan telt zij vrolijk mee. Als ik zeg 1, 2, 3 dan roept zij er gewoon 4 achteraan maar luistert vervolgens niet
O ja, uitleggen waarom doe ik meestal wel. Maar echt, soms na 500 keer uitleggen heb ik wel zoiets van: je weet inmiddels heel goed waarom dat niet mag. Maar doet het gewoon omdat het leuk is. En omdat het erg leuk is als mama je komt halen blijkbaar, want daar maakt ze ook een spelletje van door giechelend van me weg te rennen. Klein eigenwijs ding
) jullie oudste is. Maar ik ben dan toch echt wel een stuk strenger. Die neemt anders echt een loopje met me. Maar goed, ze heeft ook 3 grote voorbeelden boven zich . . Sara gedraagt zich ook heel goed bij een ander. Als ze bijvoorbeeld bij mijn moeder heeft gelogeerd krijg ik iedere keer te horen wat een ontzettend lief kind ze is en hoe goed ze luistert. Ze kán het wel dus. Ze doet het thuis alleen niet. Ergens weet ik dat dat ook een goed teken is, ze voelt zich thuis veilig en geborgen genoeg om alle grenzen op te zoeken. Maar handig is anders. En frustrerend als ze de hele tijd alleen maar wegrent en nee roept en ik het gevoel heb dat we hier thuis de hele dag boos zijn op haar.Ik heb 4 jongens waarvan 3 in de puberteit. Ruilen???mamavans schreef:Echt hè, wij zijn er nog niet uit hoe we dit moeten doen. We proberen streng te zijn, stem te verheffen en zo duidelijk mogelijk te maken dat ze echt moet luisteren. Of juist het spelletje meespelen. Of kalm blijven, naar haar toe gaan en uitleggen. Of niks zeggen en gewoon onder de arm meenemen. Maakt niet uit wat we doen. Het word er niet beter op en ze zegt op alles nee.
Nooit gedacht dat die "twee is nee" fase zo letterlijk zou zijn. Ik weet niet wanneer ik haar voor het laatst ja heb horen zeggen. Zelfs als ze iets wel wil zegt ze nee. Gelukkig is ze bijna 3. Welke fase komt er dan?
. Zeker is dit een stukje losmaken van de navelsteng. De enige controle die een twee jarige heeft is haar eigen controle..Het is ook allemaal heel normaal hoor en hoort erbij.mamavans schreef:O nee, dan denk ik weer aan de geluiden die uit het huis van de buren met puber komen... Toch liever een peuter
Wat ook weer het laatste nieuwe is: als ze naar de wc gaat moet ineens de deur dicht en moeten wij weg. We mogen ook niet meer helpen. Zou het ook een stukje losmaken/zoeken naar zelfstandigheid zijn wat ze doet? Dat ze ook daarom niet naar ons luistert? Ze wil zelf beslissen?
