Driftbuien

[Jeanne]

Y eno is een kleine driftkikker. Als hij zijn zin niet krijgt, begint hij heel hard te brullen. Dus ook bijvoorbeeld als hij na 3 waarschuwingen in de winkel overal aan blijft komen, en dus in de buggy moet. Tot helemaal achteraan in de winkel hoor je dan geroep: 'Laat mij los! Ik wil los! Nee, mama, niet doen! Laat mij los!' Behoorlijk gênant, soms. Gisteren was het weer prijs in het zwembad: hij wou net als L iene alleen in een kleedhokje, maar dat kan natuurlijk niet, want hij kan zich niet zelf afdrogen. Roepen, brullen, krijsen was het resultaat. En dan hoor ik dus steeds vaker opmerkingen. Moeders die tegen hun dochters zeggen: 'dat had jij niet moeten proberen', of tegen andere moeders: 'gelukkig is mijn kind wel opgevoed' En dan ga ik toch twijfelen: doen wij iets verkeerd? Daarom graag van jullie even wat input: hoe gaan jullie daarmee om (niet met die moeders, maar met je brullende kinderen)? En eigenlijk vraag ik me ook wel af: geven jullie ook vaak commentaar op andere kinderen? Ik doe dat nl nooit, en al helemaal niet hoorbaar. Ik ben me er altijd van bewust dat ik het kind niet ken, en dus niet weet wat er speelt, en ik erger me er eigenlijk best aan dat anderen commentaar geven op MIJN kind.

[Ilse]

Ik denk op zo'n moment altijd... oh gelukkig andere kindjes doen ook zo. Merel had er ook het handje van om dan te gaan gillen en schreeuwen. Als ik haar dan meenam, dan riep ze: nee mama, doe me geen pijn. Geen straf thuis!".
Dan zag ik mensen ook wel eens omkijken en met elkaar smoezen.

Gelukkig kreeg ik ook vaak een bemoedigend knikje (meestal van leeftijdsgenoten, want bij oudere dames deden de kinderen dat vroeger echt noooooiiiiittt). Als ik een kindje zie wat uit zijn pan gaat, dan kijk ik de moeder vaak ook aan en trek een gezicht van "tja zou zijn ze allemaal hoor....begrijpelijk!".

[Chantal]

ja, daar erger ik me ook aan. jij kunt er niks aan doen hoor...
chris was (en is ) ook zo'n driftkikker. juist in die leeftijd die y nu heeft.
vooral in de supermarkt, ik liet hem gewoon liggen op de grond en bleef dan om een hoekje kijken. en ja, af en toe kwam er weer zo'n bemoeial die mijn kind oppakte om de moeder te zoeken.
gelukkig werk ik in de supermarkt waar ik dus ook de boodschappen doe, dus mijn collega's kenden chris wel haha, met zijn gegil.
en als ik dan klaar was bij de kassa nam ik hem onder mijn arm mee, want femke zat toen in de wandelwagen.

als je het durft, gelijk een opmerking terug geven als je commentaar hoort.
maar ik negeerde het meestal hoor. je weet zelf wel dat je er niks aan kunt doen.
toen chris nog wel in de wandelwagen zat, liet ik hem er juist inzitten. als ie niet ging lopen was er eigenlijk ook niks aan de hand.

[C1ndy]

Ik herken het wel. Maar veel mensen die gaan staan smoezen weten de achtergrond van je kind niet. Abby kan ook zo in de winkel of op het schoolplein gaat staan/zitten/liggen schreeuwen. dan krijg ik ook vaak blikken van voed dat kind eens op. In ons geval weten de meeste dan niet dat we dan al hulp bij het gedrag van haar hebben. Meestal geef ik aan de 'kijksters/kijkers' een opmerking terug van: dit is nog niks, je moet ze thuis eens horen, dan kan ze nog veel harder te keer gaan. Nou, dan lopen ze vaak weg met een blik op hun hoofd van: ohoh, ze heeft ons gezien/gehoord.

[Mara]

Als ik een kind zie dat gilt en zijn zin krijgt om het stil te krijgen, vind ik dat erg irritant.
Een kind dat boos wordt omdat het zijn zin niet krijgt, zeker niet. Goede actie juist van die mama. Vind het niet erg om dat even aan te horen.

Het is niet leuk om mensen te horen smoezen, maar laat je daardoor niet van de wijs brengen hoor. Wat moet je dan? Maar toegeven? Dan hoor je ze vast ook smoezen.

Gewoon doorgaan op de manier die bij jullie past en werkt zou ik zeggen.

[Pauline]

ik laat ze meestal uitrazen. zoals chantal zegt, dan maar even op de grond laten liggen. Vaak zeg ik dan ook tegen Sjoerd (want maarten heeft er meestal geen last van) Joh, ben je boos, ja, mama hoort het wel.

Bij anderen: Ja, ik geef commentaar, maar dan meer van "herkenbaar hoor, kan die van mij ook zo goed"

[Gera]

Ik weet nog dat we Sander in de buggy aan het wurmen waren bij de supermarkt (hij wilde een snoepje, maar kreeg dat niet en ging tussen de kassa's op de grond liggen krijsen). Komt er zo'n dame langs 'Ach, arm kind'. Ik geneerde me dood. Sindsdien ben ik dan ook erg blij als ik andere moeders met hetzelfde probleem zie, ook al is dat voor die moeders natuurlijk wat minder plezierig.

[Chantal]

arm kind?? arme moeder!

als ik het zie bij iemand anders zeg ik soms ook wel eens tegen de moeder dat het erg herkenbaar is.

[LindaJager]

Het hangt erg van het temperament van het kind af. Ik heb 3 van die temperamentvolle jongens en die kunnen/konden erg veel kabaal maken.

Als ik moeders tegen kom met een krijsend kind dan knik ik ze meestal bemoedigend toe of zeg dat die van mij ook wel eens zo te keer gaan.
En idd, oudere mensen kunnen soms heel erg verstoord doen als een kind krijst. Nu weet ik toevallig dat mijn broers ook zo waren dus het ligt echt niet aan de opvoeding van tegenwoordig

[wennetje]

Oh die blikken idd. Ik weet dat ik soms een flinke strijd te leveren heb met Joris, als ik die voer en consequent blijf ben ik er weer weken vanaf. Bijv. Joris moet een handje geven bij oversteken en op parkeerplaatsen. Meneer vindt dat dan niets en gaat op de grond liggen schreeuwen en heeel dramatisch huilen. Ik sta daar dan zogenaamd stoicijns bij en wacht tot hij maar gewoon opstaat een handje geeft en meeloopt, want dat gebeurt. Kan echter 5 minuten duren. Sta je dan.... natuurlijk op zaterdag en lekker druk.
Maar als ik ga tellen dan zijn de begripvolle blikken en lachjes in de meerderheid. Het zijn alleen die afkeurende blikken die zo'n indruk maken.

Ik werp een blik van verstandhouding naar moeders/vaders of zeg hardop tegen Joris iets als 'tjonge, dat kindje is boos. Zo boos ben jij ook wel eens he?'