Echte aandacht

[wilmama]

Een vraag die ik eigenlijk al een poos zou willen vragen maar niet toe kom. Hoe veel aandacht geef jij je kind(eren) en dan bedoel ik echt samen spelen. (Dat je alles aan de kant legt en echt met de kinderen bezig bent.)

Ik heb kinderen die zich slecht zelf kunnen vermaken en veel aan mij hangen. Sinds maart ben ik tbm en dat bevalt prima maar ik merk aan mezelf dat ik het lastig vind om almaar met de kinderen bezig te zijn. Zelfs naar de wc gaan lukt niet zonder een van de kids.
Het huishouden lukt hierdoor maar slecht en ik ben ontzettend chaotisch. Soms werkt het om zelf ook te gaan zitten zodat de kindjes ook rust hebben om te gaan spelen maar soms ben ik dan ook een klimrek.

Ik merk dat ik er steeds slechter tegen kan dat ze steeds op, over en aan mij komen. Ik ben nu dan ook regelmatig aan het sturen dan ze echt zelf gaan spelen en dan ze me even met rust moeten laten maar dat voelt op een of andere manier zo slecht. Het lukt A nne wel steeds vaker om zelf iets te gaan doen en M arijn begint ook wel iets meer te spelen. Ik weet dat dat heel goed is maar als ik ze stuur om zelf te gaan spelen voel ik me gelijk weer schuldig alof ik ze afwijs of niet om me heen wil hebben.

Sorry dat het een beetje warrig is maar het is lastig om op te schrijven. Herkent iemand dit.

Iemand die kan bevestigen dat zelf spelen en als ouder een kind stimuleren om zelf te gaan spelen goed is?

[Chantal]

ik laat mijn kinderen heel veel zelf spelen. doe vrij weinig met ze. ja, af en toe een boekje lezen of een spelletje doen.. maar voor de rest moeten ze zichzelf zien te vermaken. wel zeg ik vaak wat ze kunnen gaan doen als ik zie dat ze hangerig gaan worden. maar na de spullen daarvoor gepakt te hebben mogen ze het zelf weer oplossen.

mijn vriendin heeft 2 kleintjes (bijna 1 en bijna 4) en zij is dus de hele dag met de kinderen bezig. dochter van 3 hoeft maar 'mama, kom' te roepen en ze vliegt er al op af.
dat doe ik dus niet..
weet niet wat beter is hoor, maar ik zou echt kriegelig worden van de hele dag dat ge-mama.

[Deborah]

W essel heb ik van de week op de klok laten kijken. Het was kwart voor 5. Duidelijk gemaakt dat ik hem tot 5 uur (grote wijzer boven) niet meer wilde horen en dat hij in die tijd ook buiten moest blijven. (hij bleef maar heen en weer lopen en was nog geen 5 minuten in de tuin) Zegt genoeg of niet . Moet ik er wel bij zeggen dat ik zelf deze week een heel kort lontje had. Totaal niet fit. Normaal ben ik een en al geduld. Toch hou ik me echt niet heel de dag met de kinderen bezig. Ze scharrelen hier door huis heen. Mogen best een hoop en ik corrigeer wanneer iets niet mag. Soms komt 1 van de kinderen bij me met een boekje of puzzel. Zeker s'morgens wil ik gewoon een en ander in huis doen. In de middag mogen ze me dan wat meer claimen en ga ik ook rustig erbij zitten. Voor de rest heb ik me erbij neergelegd dat het huishouden bestaat uit de hoognodige klusjes. Dus badkamer/wc/stofzuigen/af en toe een dweil en dagelijks een was zijn dingen die echt moeten gebeuren. Alle andere dingen doe ik wanneer er tijd voor is.
Ik merk trouwens wel dat R uben en D äphny zich veel beter zelf kunnen vermaken dan W essel. Gelukkig is W essel erg van het knutselen. Dit doen wij dus vaak samen. Of hij knutselt en ik computer en help hem af en toe .
We hoeven niet helemaal terug naar vroeger hoor, maar toen werden de kinderen veelal in de box geparkeerd. Want moeders moest veel meer huishoudelijk werk verrichtten. Die box gaat er bij ons binnenkort uit hoor, maar denk wel dat wij van een generatie zijn die zijn/haar kinderen vooral wil vermaken. Terwijl dit niet nodig is denk ik.

[Truus]

Poeh, das altijd lastig optellen.

Maar wanneer ik bijvoorbeeld echte aandacht geef, is tijdens verzorgings- en eetmomentjes. De gewone dingen als een luier verschonen, samen aan tafel brood eten etc. Rustig te tijd nemen, samen praten, contact maken.

Echt heel bewust doe ik een kwartier per dag een activiteit met M.irre. Dan wil ze graag een spelletje oid doen. Met L.otta zing ik veel liedjes en spelletjes met beweging.

Daaromheen (moeten) de dames zich vooral zelf vermaken. Tussendoor wordt er wel regelmatig even geknuffeld!

[monika]

Ik zie dat je oudste kindje al 3,5 is. Toen Jort ergens 1,5 was zijn we het steeds meer gaan opbouwen. Hem aan het spelen zetten met een speeltje, poosje zelf spelen en daarna weer aandacht. Van 5-10 minuten zelf spelen werd het langzaam uitgebouwd. En zo leer j eook ontdekken welke delen van de dag ze het wel zelf kunnen en wanneer niet zo goed.
Maar een kindje van 2 kan langzaam wel een beetje de eigen tijd vullen hoor. Heel goed voor de emotionele ontwikkeling om even zelf te zijn en niet alleen via mama. Als kindjes op de kdv zitten kunnen ze toch ook niet steeds aan de leidsters hangen. Bij ons zaten er ongeveer 12 met 2 leidsters, die ook moesten verschonen, dus tel maar uit hoeveel 1 op 1 contact ze hebben.

[mama van b en c]

Hier spelen ze voornamelijk zelf. Ik speel niet eens elke dag echt met ze, wel tijdens het bad natuurlijk en tijdens het aankleden maar niet nog eens een spelletje of een knutsel ofzo. En ik voel me daar helemaal niet schuldig over. Ik kan lekker doen wat ikzelf moet/wil doen.

Ze gebruiken mij ook wel eens als klimrek of zijn steeds samen aan het vechten en dan zet ik ze wel eens aan de gang door een puzzel met ze te leggen of een spelletje te doen. Soms kiep ik ook gewoon een bak speelgoed om, zien ze weer een hoop nieuwe dingen en zijn ze weer even zoet. voila

Nee, ik maak me er eigelijk best makkelijk vanaf denk ik.

[lotte]

Ik was me net vorige week aan het bedenken hoe weinig ik eigenlijk met de kinderen speel. Daar voel ik me soms best schuldig over.
Thuis ben ik meestal druk met dingen in huis en dan rommelen ze wat om me heen. Als ze jengelig worden ga ik meestal wat met ze doen, naar m'n ouders/vrienden, boodschappen doen/bibliotheek/ kinderboerderij.
De eetmomenten doen we aan tafel en tussendoor speel ik vaak ook wel eventjes met ze (boekje lezen, met lego spelen, op bed ravotten o.i.d.), maar nooit lang.
Ik probeer wel vaak Juul te laten helpen bij wat ik doe, dat vindt hij prachtig. Samen de was ophangen, samen de boodschappen in de kast doen, van die dingen, vooral samen koken is favoriet.

[kaatje71]

ik doe beide; ik maak bewust tijd vrij voor mijn kinderen en laat ze ook bewust zelf spelen- ik denk dat allebei goed voor ze is.
Samen wat doen omdat je ze dan de bevestiging geeft dat ze belangrijk voor je zijn en alleen wat doen zodat ze ook leren zelf verantwoordelijk te zijn om zich te vermaken.
Als ik echt wat samen heb gedaan kan ik ook zonder schuldgevoel ze weer op zichzelf laten spelen.

[debby]

Luuc krijgt veel aandacht, soms TE veel denk ik.
Maar het is natuurlijk ook wel een heel verschil als je 1 kind hebt of meer.
"s Ochtends, een groot deel, moet hij zich zelf vermaken van me, dan doe ik stofzuigen & dweilen, wc, was, soms wil hij helpen met de was, dan doen we het samen, dus krijgt hij wel echt aandacht.
's Middags doen we veel samen, naar de speeltuin/ spelletjes/knutselen/etc etc.

[Esther]

Weet je wat het misschien ook is? Anne is 3,5 toch? Onze ervaring is dat ze dan aan school toe zijn en daarom thuis wat minder goed in hun vel zitten. Merkten we bij Anna en Lotte heel sterk. Dus misschien zit je ook wel een beetje in zo'n fase. Inmiddels kan Lotte heerlijk zelf spelen en vermaakt Maartje zich ook een poosje zelf (eventueel met verbale ondersteuning: vanmorgen heb ik na ieder ingelegd puzzelstukje gezegd hoe knap het was, kon ik ondertussen zelf wel strijken).

En ik merk ook dat als ik zelf minder goed in mijn vel zit, ik eerder zeg 'Hè, zit niet zo aan mij te hangen, ga zelf wat doen!'

Overigens is de onverdeelde aandacht hier ook meestal geconcentreerd rond verzorgingsmomenten (naar bed brengen, luier verschonen etc) en tijdens maaltijden. De rest van de dag ga ik zoveel mogelijk mijn eigen gang, en mogen de kinderen zichzelf vermaken.

[Anne]

Ik merk dat zelf spelen stukken beter gaat, als we daarvoor even iets samen hebben gedaan. Of als ze daarna zicht hebben op een momentje samen met mij spelen.
Als ze bij mij niet zelf tot spelen komen, heeft dat vaak ook te maken met dat ze niet zo goed weten wat ze moeten doen, of hoe. Als ik dan eerst even met ze ga zitten, en ze op weg help, bijvoorbeeld met de lego, door de spoorbaan te bouwen, of een huis, dan kunnen ze zich daarna weer een hele tijd daarmee vermaken.

Maar uiteindelijk is het ook niet heel veel hoor! Als ik denk aan vandaag, toen was Marit alleen bij mij thuis: we hebben vanochtend een kwartiertje gestempeld, en vanmiddag samen een kwartier met de lego gespeeld en daarna samen pizza gemaakt. De rest van de dag heeft ze weliswaar om mij heen gescharreld, maar was ik wel met m'n eigen dingen bezig.